Testamenti, terribilis appareat adversariis veritatis; et, te ei largiente gratiam, impugnator eorum robustus existat, qui Moysi famuli tui faciem ex tui sermonis consortio decoratam, lucidissimis tuæ claritatis ac veritatis cornibus insignisti, et capiti Aaron Pontificis tui tiaram imponi jussisti. Per Christum Dominum nostrum. R. Amen.

Deinde, si chirothecæ non sint benedicta, surgit Pontifex, mitra deposita, et eas benedicit dicens :

OREMUS.

Omnipotens creator, qui homini ad imaginem tuam condito, manus discretione insignitas, tamquam organum intelligentiæ, ad recte operandum dedisti; quas servari mundas præcepisti, ut in eis anima digne portaretur, et tua in eis digne consecrarentur mysteria, bene † dicere, et sancti

ficare dignare manuum hæc tegumenta; ut quicumque ministrorum tuorum sacrorum Pontificum his velare manus suas cum humilitate voluerit, tam cordis quam operis ei munditiam tua misericordia subministret. Per Christum Dominum nostrum. R. Amen.

Et aspergit eas aqua benedicta. Deinde, accepta mitra, sedet et imponit illas manibus Abbatis, extracto prius illi annulo Pontificali, dicens :

Circumda, Domine, manus hujus ministri tui munditia novi hominis, qui de cœlo descendit, ut quemadmodum Jacob dilectus tuus, pelliculis hoedorum opertis manibus, paternam beuedictionem, oblato patri cibo potuque gratissimo, impetravit, sic et iste, oblata per manus suas hostia salutari, gratiæ tuæ benedictionem impetrare mereatur Per Dominum nostrum Jesum Christum Filium tuum, qui in similitudinem carnis peccati, tibi pro nobis obtulit semetipsum. R. Amen.

Et statim imponit ei annulum. Si Abbas non sit de mitra, omnia, quæ post benedictionem, finita Missa, per Pontificem datam, posita sunt, prætermittuntur. Tum Pontifex mitram in capite tenens, campanis pulsantibus, si sit in monasterio Abbatis, ducit illum etiam mitram in capite tenentem, si sit de mitra, ad chorum, et statuens eum in sede prædecessoris sui, et dans ei baculum Pastoralem in manu sinistra, dicit:

Accipe plenam et liberam potestatem regendi hoc monasterium, et congregationem ejus, et omnia quæ ad illius regimen interius et exterius, spiritualiter et temporaliter pertinere noscuntur.

Si vero benedictio fit extra monasterium suum. Pontifex statuit illum in faldistorio, quo ipse usus est, ante medium altaris posito, dicens:

Sta in justitia et sanctitate, et tene locum a Deo tibi delegatum; potens est enim Deus, ut augeat tibi gratiam suam.

Et Abbas, si non sit de mitra, biretum sibi ipsi reponit. Deinde Pontifex stans a dexteris Abbatis, versus ad altare, mitra deposita, incipit Hymnum, schola vel clericis prosequentibus:

Te Deum laudamus, pag. 83.

Et manet sine mitra apud sedem usque ad finem Hymni.

Dicto primo Versu, surgit Abbas, si sit de mitra, et circuiens per Ecclesiam, associatus a suis Assistentibus cum mitris, benedicit populo rediens ad sedem seu faldistorium, in quo sedet, et si sit in suo monasterio, recipit omnes monachos suos ad manus et oris osculum, qui tamen omnes prius ei reverentiam exhibeant. Si vero non sit de mitra, manet sedens in sede seu faldistorio,

.

cooperto capite a principio Hymni prædicti usque ad illius finem, et recipit omnes monachos suos ad osculum, ut supra. Finito Hymno, Pontifex stans sine mitra, a dextris Abbatis cum mitra (si sit de mitra, alioquin cum bireto) sedentis, dicit super eum :

*. Confirma hoc, Deus, quod operatus es in nobis. . A templo sancto tuo, quod est in Jerusalem.

*. Salvum fac servum tuum, Domine. R. Deus meus sperantem in te.

*. Esto ei, Domine, turris fortitudinis. R. A facie inimici.

*. Nihil proficiat inimicus in eo. R. Et filius iniquitatis non apponat nocere ei.

*. Domine, exaudi orationem meam. R. Et clamor meus ad te veniat.

*. Dominus vobiscum. R. Et cum spiritu tao.

OREMUS.

Exaudi, Domine, preces nostras, et super hunc famulum tuum spiritum tuæ benedictionis emitte; ut cœlesti munere ditatus, et tuæ majesta tis gratiam possit acquirere, et bene vivendi aliis exemplum præbere. Per Dominum nostrum Jesum Christum Filium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitate ejusdem Spiritus sancti Deus, per omnia sæcula sæculorum. R. Amen.

His dictis, Pontifex, accepta mitra, vadit ad cornu Evangelii altaris, apud quem stant Assistentes cum mitris. Abbas vero, si sit de mitra, surgit cum mitra et baculo Pastorali, et accedens ante medium altaris, populo solemniter benedicit, dicens: Sit nomen etc.

Postea accedit ad cornu Epistolæ altaris, et

ibidem cum mitra et baculo genuflexus, versus ad Pontificem, dicit cantando:

Ad multos annos.

Si vero non sit de mitra, omissa benedictione, dicit: Ad multos annos, ut supra dictum est; quo dicto, Pontifex recipit eum surgentem ad osculum pacis. Idem faciunt Assistentes, qui deinde Abbatem Evangelium sancti Joannis In principio erat Verbum etc. dicentem, inter se medium ad ejus capellam reducunt, cum mitra, si ea utitur, et baculo Pastorali incedentem. Pontifex vero, pacis osculo, ut præmittitur, Abbati dato, dicit submissa voce: Dominus vobiscum.

Initium sancti Evangelii secundum Joannem.

Signat altare et se; et apud sedem vel faldistorium deponit sacras vestes. Quibus depositis, Abbas Pontifici et Assistentibus, pro more, gratias agit; et vadunt in pace omnes.

DE BENEDICTIONE ABBATIS

AUCTORITATE ORDINARII.

Benedicendus Abbas, si non sit provisus a Sede apostolica, sed per Ordinarium suum aut ejus auctoritate benedicitur, die statuto pro ejus benedictione, ordinantur omnia que supra in benedictione Abbatis, auctoritate apostolica, posita sunt. Deinde Pontifex accipit omnia Pontificalia paramenta, et sedet cum mitra in faldistorio ante medium altaris præparato. Electus vero in sua capella indutus amictu, alba, cingulo, stola, pluviali, ac sandaliis, si illis ex privilegio uti pos

sit, et Missa legenda sit, ducitur medius inter duos Abbates assistentes, superpelliceo, stola, pluviali, et mitra indutos, si sint ad hoc privilegiati, coram Pontifice; cui facta reverentia debita, Electus prosternit se in terram ante medium altaris; et Pontifex, deposita mitra, surgit, et incipit, schola prosequente, Antiphonam :

Confirma hoc Deus, quod operatus es in nobis, a templo sancto tuo quod est in Jerusalem.

Qua finita, incipit et dicit cum Assistentibus usque ad finem Psalmum sequentem; quo incepto, sedet cum mitra.

PSALMUS 67.

Exurgat Deus, et dissipentur inimici ejus: * et fugiant, qui oderunt eum, a facie ejus.

Sicut deficit fumus, deficiant : sicut fluit cera a facie ignis, sic pereant peccatores a facie Dei.

Et justi epulentur, et exultent in conspectu Dei: et delectentur in lætitia. Cantate Deo, Psalmum dicite nomini ejus : *iter facite ei, qui ascendit super occasum : Dominus nomen illi.

Exultate in conspectu ejus, * turbabuntur a facie ejus patris orphanorum, et judicis viduarum.

qui exasperant, qui habitant in sepulchris.

*

Deus cum egredereris in conspectu populi tui, cum pertransires in deserto.

Terra mota est, etenim cœli distillaverunt a facie Dei Sinai, * a facie Dei Israel.

Pluviam voluntariam segregabis, Deus, hereditati tuæ:*et infirmata est, tu vero perfecisti eam.

Animalia tua habitabunt in ea : * parasti in dulcedine tua pauperi, Deus.

Dominus dabit verbum evangelizantibus, virtute multa.

Rex virtutum dilecti, dilecti : * et speciei domus dividere spolia.

Si dormiatis inter medios cleros pennæ colum