Vix hæc verba protulerat, cum conspecta ab eo est Rebecca, puella maxime decora, virgoque pulcherrima. Quæ ubi descendit ad fontem, et implevit hydriam, revertebatur. Occurrit ei Eliezer, et dixit; "Pauxillum aquæ “mihi ad bibendum præbe ex hydria tua :" Quæ respondit: "Bibe, domine mi." Celeriterque deposuit hydriam ex scapula super ulnam suam, et dedit ei potum. Cumqueille bibisset, adjecit Rebecca: "Quin et camelis tuis hau"riam aquam, donec cuncti bibant." Effundensque hydriam in canales, recurrit ad puteum, ut hauriret aquam: et haustam omnibus camelis dedit., Ipse autem contemplabatur eam tacitus, scire volens, utrum prosperum iter suum fecisset Dominus, an non.

Postquam biberunt cameli, protulit servus Abrahami inaures aureas et armillas: quas tradidit Rebeccæ, et dixit ei: "Cujus es filia? indica mihi. Est in domo "patris tui locus ad manendum? "Quæ respondit: “Filia 66 sum Bathuelis, qui natus est Nachore, fratre Abrahami. "Palearum et fæeni plurimum est apud nos, et locus spa❝tiosus ad manendum." Tum inclinavit se homo, et adoravit Dominum, dicens: "Benedictus sit Dominus Deus "domini mei Abrahami, qui non abstulit misericordiam " à Domino meo; et recto itinere me perduxit ‘domum fratris domini mei." Cucurrit vero puella, et nunciavit matri suæ Melchæ, omnia quæ contigerant.

Erat tunc domi frater Rebecca cui nomen Labanus. Hic cum vidisset inaures et armillas in manibus sororis suæ, et cuncta audisset quæ illa sibi ab Eliezere dicta referebat; festinus egressus est ad hominem qui stabat cum camelis prope fontem aquæ, dixitque ei: "Ingredere "-benedicte à Domino: cur foras stas? præparavi domum "et locum camelis." Et introduxit eum in hospitium, camelis stragula detraxit, deditque illis paleam et fænum, et aquam hospitii ad lavandos pedes ejus et virorum qui venerant cum eo, et appositus est in conspectu ejus panis. At ille negavit se quidquam cibi degustaturum, antequam exposuisset suscepti itineris causam et que sibi juxta fontem sedenti atque Dominum Deum oranti contigissent. Quod ubi pluribus verbis præstitisset, responderunt Labanus et Bathuel: "A Domino egressus est sermo: non possu"mus adversus voluntatem ejus quidquam loqui tecum. "En Rebecca coram te est, tolle eam, et proficiscere,

❝et sit uxor filii domini tui sicut locutus est Dominus." Quod cùm audivisset servus Abrahami, procidens in terram adoravit Dominum. Prolatisque vasis argenteis et aureis, ac vestibus, dedit ea Rebecca pro munere. Fratribus quoque ejus et matri dona obtulit. Deinde inito convivio, vescentes pariter et bibentes manserunt ibi.

Surgens autem manè Eliezer dixit: "Dimitte me, ❝ut vadam ad dominum meum." Responderuntque fratres Rebeccæ et mater: Maneat puella saltem decem dies apud nos, et postea proficiscetur. Nolite, ait, me "retinere, quia Dominus direxit viam meam; dimitte "me, ut pergam ad dominum meum ;" Et dixerunt: "Vocemus puellam et quæramus ipsius voluntatem." Cumque vocata venisset: sciscitati sunt: "Vis ire cum "homine illo?" Quæ respondit; "Vadam." Dimiserunt ergo eam et nutricem illius, servumque Abrahami et comites ejus, precantes prospera sorori suæ. Igitur Rebecca et puellæ illius, ascenscis camelis, secute sunt Eliezerem, qui festinus revertebatur ad dominum suum.

Eo autem tempore egressus Isaacus ad meditandum in agro inclinatà jam die deambulabat. Cumque elevâsset oculos, vidit camelos venientes procul. Rebecca quoque, conspecto Isaaco, è camelo descendit, et dixit servo : Quis est ille homo qui venit per agrum in oc"cursum nobis ?" Respondit Eliezer; "Ipse est dominus "meus." Atque illa tollens citò pallium, operuit se. Servus autem cuncta que gesserat narravit Isaaço: qui introduxit Rebeccam in tabernaculum matris suæ, et accepit eam in uxorem. Tantùm vero dilexit eam, ut dolorem, qui ex morte Saræ matris ejus acciderat, temperaGen. XXIV.

ret.

Profugum Jacobum consolatur Deus.

Oderat Esau fratrem suum Jacobum propter benedictionem primogeniti quam à patre acceperat, seque ei prop. tereâ mortem allaturum palam minabatur. Timens itaque Rebecca vitæ carissimi sibi filii Jacobi, persuasit illorum parenti Isaaco, mittendum esse eum quamprimum in Mesopotamiam, tum ut inde sibi è domo consanguineâ uxorem assumeret, tum ut interea cessaret indignatio et furor fratris ejus. Igitur cum dimisisset eum pater, pro

"

fectus Jacobus venit ad quendam locum, voluitque in eo requiescere post solis occasum. Tulit unum è lapidi. bus qui jacebant in agro, et supponens capiti suo, dormivit in eodem loco. Viditque in somnis scalam stantem super terram, et summam ejus partem tangentem cœlum: Angelos quoque Dei ascendentes et descendentes per eam: et Dominum innixum scale dicentem sibi: "Ego sum Dominus Deus Abrahami patris tui, et Deus "Isaaci: terram in quâ dormis tibi dabo et semini tuo: "eritque semen tuum quasi pulvis terræ dilataberis ad "occidentem et orientem, et septentrionem et meridiem: "et benedicentur in te et in semine tuo cunctæ tribus "terræ. Et ero custos tuus quocumque perrexeris, et "reducam te in terram hanc, nec dimittam, nisi comple66 vero omnia quæ dixi.”

Cùm evigilâsset Jacobus de somno, dixit: « Verè "Dominus est in loco isto, et ego nesciebam." Pavensque : "Quâm terribilis est, inquit, locus iste? non est hic aliud nisi domus Dei, et porta cœli." Surgens er66 go Jacobus manè, tulit lapidem quem supposuerat capiti suo, et erexit in titulum, fundens oleum super eum. Vovit etiam votum, dicens: "Si fuerit Deus mecum, et cus"todierit me in viâ per quam ego ambulo, et dederit mi"hi panem ad vescendum, et vestimentum ad induen"dum, reversusque fuero prosperè domum patris mei: ❝erit mihi Dominus in Deum, et lapis ille, quem erexi in "titulum, vocabitur Domus Dei; cunctorumque quæ de"deris mihi, Deus, decimas offeram tibi." Gen. XXVII. 28.

Jacobus iter persecutus, in Mesopotamiam pervenit, et vidit puteum in agro, tres quoque greges ovium accubantes juxta eum. Nam ex illo adaquabantur pecora, et os ejus grandi lapide claudebatur. Morisque erat, ut, cunctis ovibus congregatis, devolverent lapidem, et refectis gregibus, rursum super os putei ponerent. Dixitque pastoribus; "Fratres unde estis? Qui responderunt: Ex urbe Haran." Quos iterum interrogans: "Num "quid," ait, "nôstris Labanum?" Dixerunt: "Novimus. "Sanusne est ?" inquit. "Valet,' inquiunt," et ecce "Rachel filia ejus venit cum grege suo:" Dixitque JacoC

bus; “Adhuc multum dieï superest, et nondum tempus "est, ut reducantur ad caulas greges: date antè potum "ovibus, et sic eas ad pastum reducite." Qui responderunt: "Non possumus, donec omnia pecora congregentur, et amoveamus lapidem ab ore putei, ut adaque "mus greges."

66

Adhuc loquebantur, et ecce Rachel veniebat cum ovibus patris sui: nam gregem ipsa pascebat. Quam cùm vidisset Jacobus, et sciret consobrinam suam esse, ovesque Labani avunculi sui, amovit lapidem quo puteus claudebatur, et adaquato grege, osculatus est eam, et elevatâ voce flevit, et indicavit ei filium esse se Rebecca sororis patris ejus. At illa festinans nunciavit patri suo. Qui cùm audivisset venisse Jacobum filium sororis suæ, cucurrit obviam ei, complexusque eum, et in oscula ruens, duxit in domum suam. Gen. XXIX.

Josephus patri charus et fratribus invisus.

Jacobus, qui et alio nomine Israël dicitur, filios habuit duodecim, inter quos præcipuo a more diligebat Josephum, eo quòd in senectute genuisset eum: dedøratque ei tunicam è filis varii coloris textam. Videntes autem fratres ejus, illum esse patri cæteris filiis chariorem, oderant eum, nec poterant ei quidquam pacificum dicere : maximè ex quo tempore sexdecim annos natus, et pascens gregem, quosdam ex iis accusaverat apud patrem crimine pessimo. Sed majori odio atque invidiæ occasionem dedit somnium duplex, quod à se visum fratribus suis retulit Josephus. Dixit enim eis : 66 Audite somnium meum "quod vidi. Putabam nos ligare manipulos in agro, et "quasi consurgere manipulum meum et stare, à vestris "verò manipulis circumstantibus adorari manipulum "meum:" Responderunt fratres ejus: "Numquid Rex "noster eris, aut subjiciemur ditioni tuæ ?" Aliud quoque vidit somnium; quod narrans fratribus, Vidi, inquit, inter somnium quasi solem et lunam et stellas undecim "adorare me." Quod cùm patri suo et fratribus retulisset, increpavit eum pater, et dixit: "Quid sibi vult hoc "somnium quod vidisti? num ego et mater tua, et fratres "tui adorabimus te super terram?" Invidebant igitur ei fratres pater verò rem tacitus considerabat. XXXVII.

Gen.

Josephus venditus a fratribus.

Jacobus misit filium Josephum ad quærendum fratres suoз qui pascebant oves in agris Sichem, et videndum an cuncta prospera essent circa eos et pecora. Ut illi conspexerunt eum procul, antequam accederet ad illos, ejus occidendi consilium ceperunt, et mutuo loquebantur: "Ecce somniator venit! venite, occidamus eum, et prò"jiciamus in cisternam veterem: dicemusque, fera pes"sima devoravit eum. Et tunc apparebit quid illi prosint "somnia sua." Audiens autem hoc Ruben, qui erat inter eos ætate maximus, nitebatur liberare Josephum è manibus fratrum, et dicebat: "Ne vitam ei eripiatis, neque "effundatis ejus sanguinem: sed tantùm dimittite eum "in cisternam hanc, quæ est in solitudine, manusque ❝ vestras à fraternâ cæde innoxias servate." Hoc autem dicebat, volens eripere eum e manibus illorum, et reddere patri suo.

Confestim igitur ut pervenit Josephus ad fratres suos, nudaverunt eum tunicà talari, è filis varii coloris mixtâ, et demiserunt in cisternam veterem, quæ non habebat aquam. Cùm autem consedissent ad comedendum panem, viderunt Ismaëlitas viatores et camelos eorum Fortantes varia aromata in Ægyptum. Dixit ergo Judas fratribus suis: "Quid nobis proderit si occiderimus "fratrem nostrum, et occultaverimus mortem ipsius? "melius est ut venundetur Ismaëlitis, et manus nos"træ non polluantur: frater enim et caro nostra est." Parucrunt fratres verbis illius, et extrahentes Josephum e cisternâ, viginti nummis argenteis vendiderunt prætereuntibus negociatoribus, qui duxerunt in Ægyptum: reversusque Ruben ad cisternam non invenit puerum: et scissis vestibus pergens ad fratres suos dixit: "Puer non comparet, et ego quò ibo?"

Tulerunt autem fratres Josephi tunicam ejus, et in sanguine hœdi, quem occiderant, tinxerunt. Tum miserunt qui ferrent ad patrem, et dicerent: "Hanc inveni"mus tunicam: vide utrùm filii tui sit, an non. Quam cùm agnovisset pater, dixit: "Tunica filii mei est : fera "pessima comedit eum; bestia devoravit Josephum." Scissisque vestibus indutus est cilicio, lugens filium suum multo tempore. Congregatis autem cunctis liberis ejus ut lenirent dolorem patris, noluit consolationem accipere,