dem Máximum Cynicum, clero et plebe repugnantibus, evexit. Convocátâ deinde Constantinopolitána synodo, Maximus dejicitur; Gregórius verò confirmátur, ópera Melétii Antiochéni, ante adventum Timóthei Alexandríni, et Episcopórum Ægypti, aliorumque ex Macedónia: qui cùm adessent, negarentque citra suum consensum Constantinopoli dari : Gre Episcopum potuisse, Gre górius in Concilio, stúdio pacis, se abdicans, dixit: Si vobis ullo modo dissidii causa sum Jonam Prophétam vitæ integritate non súpero; projícite me in mare, et he tumúltuum procellæ conquiescent. Post hæc à synodo discédens, cùm Nectárius ei substitútus esset, Arianzum se recépit unde Cæsaréam profectus, in laudem Basilii nuper defuncti oratió nem fúnebrem habuit. Dehinc Nazianzum præsule orbátam aliquandiù administrávit, eique Ecclésia ab hæresi expurgatæ præficiendum curávit Eulálium. Rus deinde secessit, ubi mónachi vitain agens, gravíssimas carnis tentatiónes oratiónibus jejuniis ac vigílis superávit. Demùm, Theodosio imperante, decessit; multis super ægros et energúmenes patrátis in vita miraculis. DIE XI. IN FESTO SANCTI MAMERTI, EPISCOPI. Simplex. Omnia de Communi ditis quæ sequuntur. OraPontificum, p. xiij. adtio, Clamantes, infra. Lectio iij. M Amertus circa témMpora Clodovei magni post Simplicium Viennensis Epíscopus, ipsâ Dominice Resurrectiónis vigíliâ, deflagrante regális Palatii arce, cùm cives facultátibus domibusque suis metuentes ex Ecclésia discessissent, ipse solus in ea remausit, et lacrymis ac oratiónibus incendium extínguere meruit. Sed jam antea ferè per anni spátium frequentes terræ motus plures ejusdem civitatis domos et basílicas concússerant, insóliti quoque sónitus nocturni, et lupi, ursi, ac cervi per urbem oberrantes exitiale quiddam ac ferale minitabantur. Quæ flagella ut avérteret, eadem nocte civibus post extinctum incendium ad Ecclésiam reversis, ánimo concépit institúere solemnes Litánias usitatis sanc tiores. Has Mamertus póstea indixit tríduo ante Ascensiónem Dómini celebraudas, in jejuniis, compunctióne punctióne cordis, précibus pále susciperet. Qua ex re et eleemosynis, ad quas universis fidélibus concur. réntibus, coorta cessavit calamitas. Eas supplicatiónes mox in tota Gallia præs criptas et observátas, Roma ipsa Leónis tértii aucto ritáte amplexa est. Oratio. Lamantes ad te, quæsumus, Dómine, clementer exaudi; ut sicut ad preces beáti Pontificis tui Mamerti pópulo in afflictióne pósito pepercisti, ita et nobis ejus intercessióne in omni tribulatióne succurras. Per Dóminum. VESPERÆ de Feria. A Capitulo de Sequenti. DIE XII. IN FESTO EPISCOPI. Omnia de Communi Pontificum, p. xiij. additis quæ sequuntur. Oratio Exaudi, p. xvj. Lectio iij. Epiphanius in território Eleutheropolitano in Palestína ortus, ab ineun te adolescentia à præstantissimis mónachis institútus est. Apud Ægyptios, Palestinos et Cyprios, et mónachus, et monachórum pater flóruit. A Cypriis electus est, ut Salaminæ quæ tunc Constantia vocabátur, totíus ínsulæ Metrópolis onus episcoPars Verna. per universum orbem má ximam nóminis celebritátem adeptus est. Ex antiquórum lectióne eruditiónem, ex pietate zelum hábuit quem faciliùs exercébat, si quos veritáti re→ pugnare vel noverat vel suspicabátur. Ita fuit liberális in égenos, ut facultátibus absumptis, ubi opus esse videbátur, Ecclésia bona impéndere non recu→ sáret. Insigni vitæ conversatióne, atque étiam miráculis claruit adhuc superstes. Fuit illi cum Athanásio, Basílio, Dámaso, Hilarióne familiáritas cum Hieronymo summa conjunctio, cujus Paulinianum fratrem presbyterum ordinávit et habuit. Móritur, Arcádio príncipe, anno quadringentésimo tértio. DIE XIV. IN FESTO tradidit, ut cum eo vitam anachoréticam ágeret. Morabantur simul, texébant cilicia, et laborábant mánibus suis; vigiliis et continuis ferè jejuniis corpus affligebaut. Pachómius legendis Scriptúris assíduus, eas memóriter didicit. In vico Tabenuensi habitatóribus vácuo monastérium condidit, regulamque ab Angelo accepit, ad quam discipulos institueret. Per quindecim annos stans, et in dorsum quidem paríeti reclínaus somnum cepit. Octo monastéria, mónachis undique ad illum accurrentibus, ædificávit, præcipiens eis ut haberent moderátum cibum, vilissimam vestem, somnum étiam competentem. Vali dióribus validióra ópera, infirmióribus levióra imponébat. In solemnitatibus ex vicinis locis presbyteros advocábat, qui sacra perágerent ; et discípulis, sibique corpus et sanguinem Christi Dómini ministrárent. Nullum enim inter mónachos qui clericatus officio fungerétur, admittébat. Construxit étiam monastérium, in quo vírgines Deo dicát mónachos æmulabantur, prævià et imperante ipsius sorore. Pachómius tandem labóribus et áspero vivendi gé nere confectus ánimam Deo reddidit, circa annum Christi trecentésimum quadragésimum octavum. 423 DIE XVI. IN FESTQ S. REGNOBERTI, SECUNDI BAJOCENSIS EPISCOPI. SOLEMNE-MINUS. [ IN CATH. SOLEMNE-MAJUS. ] Omnia de Communi Pontificum, p. xiij. additis et exceptis quæ sequuntur. Per Diœcesim Psalmi de Feria. Antiph. ad Ma→ gníficat duplicantur. [In Cath. Psalmı de Dominica in toto Officio. In I. Vesperis, loco ultimi, Ps. Laudáte Dóminum, omnes gentes, p. 52. et in 11. Vesperis, Ps. Memento, p. 101. Triplicantur Antiphonæ ad Maguíficat. ] AD NOCTURNUM. Per Diœcesim Psalmi, notati pro Feria occurrente; Lectio j. de Scriptura occurrente, tribus, si sint, in unam junctis; ij. et iij. de vita Sancti cum RRR. ut infra. In Cathed. verò Psalmi in Noct. Dom. præcedentis vel occurrentis notati. Lectiones ut se quitur. R. addito Glória Patri , repeluntur à principio. Lectio sancti Evangélii se cundùm Matthæum." Lectio j. Cap. 24. Jesus discípulis suis: ViN illo témpore; Dixit giláte, quia nescítis quâ horâ Dóminus vester ventúrus sit. Et réliqua. N Homília sancti Fulgéntii Episcopi. Serm. 2. de Confessoribus. E quis nostrum, solos Apóstolos dispensatóres factos exístimet; ipse beátus Apostolus Epíscopos quoque dispensatóres esse ostendens, ait : Oportet enim Episcopum sine crímine esse sicut Dei dispensatorem. Servi pa→ trisfamílias sumus, dispensatóres Dómini sumus; mensuram tritici, quam vobis erogemus, accépimus. Quæ verò sit ista mensúra trítici, si quærámus, ipsam quoque vobis beátus Paulus Apóstolus ostendit, dicens: Unicuíque sic Deus divísit mensúram fidei. B.j. Quasi stella matutina in médio nébulæ, et quasi luna plena in diébus suis lucet, et quasi sol refulgens, Sic ille effulsit in templo Dei, allelúia, allel. . Accendunt lucernam, et ponunt eam super caudelábrum ómnibus qui in domo sunt; *Sic ille. Eccli. 50. Matth. 5. annis quinque fluxum sánguinis passa fuerat, ab eâ quâ detinebátur infirmitáte liberávit. Plures alios oratióne sanávit. . ij. Dedit Dóminus ipsi fortitúdinem, et usque in senectutem permansit illi virtus; Ut vidérent omnes, quia bonum est obsequi sancto Deo, allelúia, allelúia. . Fuit gratus Deo, potens in verbis, et in opéribus suis; * Ut vidérent. Eccli. 49. Act. 7. Lectio iij. Estructâ Ecclésia, quam Lectio ij. urbe constrúxerat, majórem superstruxit. Plures quoque alias Deo fertur ædificasse. Explétis demum Robertus ex illustri in Pontificatu multis annis, familia in agro Bajocensi paréntibus infidélibus ortus, à beáto Exupério Bajocénsium Apóstolo a quà baptismatis abluitur, et adhuc neophytus Christum annuntiat. Ab eodem Exupério in clerum coop1átus, crescente simul cum táte vitæ merito et doctrínâ ; ad Sacerdótii honórem evectus est. Post mortem Exupérii, ómnium votis expetitus, et unctus in Antistitem, episcopalia múnia summa cum pietate ac virtúte obívit. Octingentos in urbe hómines ab Idololatriæ tenebris abductos ad Christum convertit, et baptizávit. Báculi sui contactu sanávit paralyticum. Mulierem, quæ ab migrávit ad Christam. Ejus corpus in Ecclésia, quam ad sancti Exupérii túmu– lum eréxerat, terræ mandátum est. Et qui vivus pro suárum óvium salúte diù noctúque vigilávit nunc solútus córpore, et Deo fruens, urbem suosque cives singulari patrocinio tuétur. Ejus enim intercessione et præsidio cívitas, tum à victricibus flammis aliquando liberáta, tum étiam Caroli séptimi Francórum regis tempóribus, ab imminente excídio serváta créditur. . iij. Dedit in celebratiónibus decus, et ornávit témpora sua usque ad consummatiónem vitæ; * Ut laudárent nomen sanctum |