gulae septimanae feriae insigniebantur: ad cuius verba inlustranda scripsit Letronne observations sur les réprésentations zodiacales 99, mélanges d'érudition [1860] 41. planetis ordine suo nativo qui tum putabatur dispositis, Saturno Iovi Marti Soli Veneri Mercurio Lunae, singulae diei a media nocte incipientis horae sacrae erant. ita factum ut hora 25, quae prima diei secundi esset, 3. 7 + 3 horis elapsis Soli dedicaretur et Sol feriae secundae dominus haberetur: 49 = 2. 24+1 in Lunam incidebat, 73 = 3. 24 + 1 in Martem, 974. 24 + 1 in Mercurium, 121 = 5. 24 + 1 in Iovem, 145 6. 24 + 1 in Venerem, 1697. 24 + 1 in Saturnum, ut ordo ad principium rediret. et de antiquitate astronomiae planetas observantis qui dubitat, adeat librum zeitschrift der deutschen morgenländischen gesellschaft X 649 seqq. sequitur si na Saturnus planeta est et dies Saturno sacer na vocatur, quodam modo nawet na cohaerere. remque ita evenisse putarim. Phoenicum Arabumque catervae in Aegyptum effusae poterant vi armorum regnum cultissimum evertere, mores barbaros in mediis Aegyptiis habitantes servare non plane poterant. et accidit quod similibus temporibus similiter semper accidere videmus, ut victores a victis adsumerent quae possent, ita tamen, ut ad suum sensum captumque adcommodarent. iam cum deae suae Sanbatae (= n≥vi) eaedem partes iis esse viderentur, quae apud Aegyptios Saturni erant, Sanbatae et Saturni religiones ita coaluerunt, ut Saturnum ab eadem radice vocarent, unde Sanbata nomen traxerat, simul autem, ut sui se iuris esse demonstrarent, Sanbatae diem in septimana ultimum esse statuerent, cum Saturni dies apud Aegyptios primus fuisset. confer constitutiones apostolorum *) II 57 p 8420/21 xarà avatolàs tetgaμμένος et p 87, 2 ἐπ' ἀνατολὰς κατανοήσαντες, V 7 p 134, 12 στὴν κατὰ ἀνατολὰς et VII 44 p 22721/22 προσευχέσθω κατὰ avarolas cum Ezechielis 8, 16 et quae in constitutionibus iisdem V 15 didascaliae p 89 seqq de ieiunio christianorum a ieiunio Iudaeorum diverso sancita sunt, quo videas novam fidem veterem ita abrogare solere, ut materiem, ut ita dicam, templi veteris servatam sensu contrario quam quo ante disposita erat disponat. *) de quarum patria vide me GGA 1871, 526. III In libro gesammelte abhandlungen [1866] 161-165 (confer Genesin a me graece editam 211) festum Purim originis persicae esse demonstravi: nunc quae de mundi creatione in Genesis capite primo leguntur, a Persis ad Iudaeos perlata esse demonstrabo. Bactrorum liturgia antiquissima Vispered (= vîçpê ratavô omnes domini) dicta statim in principio sex tempora festa (nunc gâhânbâr vocata) celebrat, in memoriam, ut nunc dici consuevit, creationis instituta, re vera ad gratias deo ob conservatum mundum agendas destinata. de quibus confer Yaçna 19, Bundeheš 1, Çad dar (a me persice edendum) 94, EBurnouf commentaire sur le Yaçna 302 seqq. horum nomina haec sunt: Maidyô-zaremaya, Maidyô-šma, Paitis-hahya, Ayârema, Maidyârya, Hamaçpaṭ-maêđaya: quibus festis caeli, aquarum, terrae, arborum, pecorum, hominum vel creatio vel conservatio celebratur. in quibus nominibus maidyô idem quod mediu-s Latinorum, μéσoo-s Graecorum. maiđyôzaremaya maidyošma maidyarya dicuntur ut μεσονύκτιος μεσοлоτάμos Graecorum, mediterreus meditullium Latinorum, micaget mêćerkṛeay Armenorum. facile explicatur maidyôšma mediterreus. ita aqua commode vocari poterat. in interpretando maidyârya ab EBurnouf secedendum mihi esse credo, de yâre annus cogitante. nam ut de componendi ratione inusitata taceam, festum mense Bahman celebratum, qui anni undecimus est, medianne appellari nequibat, neque ulla adduci potest ratio, cur pecora mediannia vocata essent. equidem ab arya sumptum credo vocabulum, quod fieri nequit, nisi summam eius antiquitatem esse concedamus. nam arya Indorum et Iapetidarum antiquissimorum apud Bactros airya erat. inest igitur vocabulo maidyârya non bactrica, sed iapetia vocis forma. in mediis Ariis (hominibus) vivens praeclarum pecoris nomen apud patres nostros, quo tempore a gregibus pascendis ad agros colendos se converterant. maidyôzaremaya interpretari non possum, cum zarema in libris bactricis numquam inveniatur. apparet zarema et ultra et citra caelum reperiri. iam cum Xáquor et Iovis et Plutonis nomen sit, zarema autem ad amussim graeco xa quŋ respondeat, de casca vocabuli antiquitate dubitari nequit. Pahlavensium antareķšaora, Lagarde confero, formatum illud ut sin = goettingische gelehrte anzeigen 1871, 386. paitishahya ad sasya Indorum pertinere certum est, neque minus certum hahya antiquius esse quam eam bactricae linguae formam, quae nunc nota est: nam neque haihya neque haṇhya dicitur, nec paitis, quod Persae pêš, Armeni (Lagarde beiträge 50, 4) pats esse voluerunt, in paitis-hahya id significare potest, quod in vestustissimis libris bactricis significare solet. sequitur paitis-hahya remotissimae antiquitatis esse. eiusdem aetatis ayâбrema est. nam ma suffixum pene obsoletum: invenio Çairima = Salm = Gen 5, 32 et Aiwiçrûorema, zañtuma et daɣyuma, astema et daçema (confer ßdoμos septimus ?). ayâorema esse crediderim eum qui minime movetur (den ungehendsten): satis aptum arboribus designandis vocabulum. persicum gahra radius textorum explicari e yâora posset e lege a me cum ante tum abhandlungen 8, 20 exposita: urbs textorum suorum industria longe lateque celebris Gahram Yâqût II 167, 14 ipsum yâ@rema esse videatur quasi Keqxidóπolis. 'gy ut in gâdû = yâtu: nam etsi in Qurano 2, 52 f> e bactrico ciorem ortum est, ut é interdum fuisse appareat, a Graecis et T et scriptae*), pene ut pronuntiatam docent quae Gauharius initio libri tertii habet (GGA 1870, 1457). hamaçpat-maêdaya homo in mediis rebus utilibus vivens, quo vocabulo quam apte uterentur qui creationis suae gratias deo agere vellent, non est quod exponam. ordo festorum simplicissimus est, quem a Persis excogitatum esse absentia lucis demonstrat. lucem enim creatam negabant Persae. iam in capite Genesis primo eundem ordinem obtinere omnes vident, sed inepte turbatum. nam lux creata narratur die primo, luminaria die quarto orta feruntur: nimirum Persae inter lucem anaghra initio carentem et çtidâta legibus naturae subiectam distinguebant, atque Esdras et illam esse negare volebat et hanc non praeterire. aqua 2 iam ante lucem creatam est, neque ullo loco facta narratur. cumque Persae = = ८ *) Τισσαφέρνης Cithraparna, Τεΐσπης (quem Τίσπις scribi malim) Cišpi (confer abhandlungen 32, 29). Esdras I 5,3 6, 6 cum sit qui Esdr III 6, 26 7, 1 Zioivvys vocatur, certum hominem persice Cicinni appellatum, pronuntiationem masoretarum falsam et versionem graecam Esdrae I (@avdavai) recentiorem esse quam Esdrae III interpretationem e canone nunc extorrem. pecorum tantum mentionem inicere solerent, quae sola hominum usibus olim inserviebant (Lagarde beiträge 23, 30 seqq), praeclarus Esdras supplere volens quae praeceptores omisissent, aves et pisces, iunctos ut Persae murg ô mâhî iungere solent, a quadrupedibus secrevit. quibus omnibus effecit, ut ¿§ańμɛqov suum iustam cavillatoribus ansam praeberet. qui si Persas non creati mundi historiam narrare quod fieri piorum nihil interest, sed ob multa beneficia et data et conservata deo gratias agere voluisse intellexisset, infelices manus a recudendo nummo priscae antiquitatis pietate satis bene cuso abstinuisset. atque, ut hoc addam, si sunt qui Genesis 1, 3 unlov esse dicant, turpissimae inscitiae sua se admiratione convinci sciant. nam ad locum Longini [22 Olahni = I 255 LSpengeli] post HGrotium totiens ab hominibus laudatum, qui Longinum in manibus numquam habuerunt, vide quae GBuchenau de scriptore libri лɛçì vчovs Marburgi Chattorum [1849] agens, GBurckhardt in Caecili rhetoris fragmentis Basileae [1863] conlectis et in specimine emendationum in Tacitum LSpengel protulerunt: ex Theophili autem Plüschke lectionibus alexandrinis et hebraicis anno 1837 editis disce Hebraeos miserrima sermonis sui egestate coactos semper loqui ut Gen 1, 3 legimus: Gen 29, 27 28 Exod 4,3 Ezech 8, 5 Zach 3,5 6,7 Dan 6, 24 cett. similiter Arabes. MI et dixit,affer mihi atramentarium et chartam", et attulit ei atramentarium et chartam. ibidem II 420, 45 Joh وقالت ايتيني بدواة وقرطاس فاتتها بدواة وقرطاس 2006 notes II [فى الجب وعب لنا العسل الذي بقى فيه فنزل حاسب في الجب et dixerunt no Nasib, descende وعبى لهم العسل الذي بقى فيه in foveam et hauri nobis mel in ea relictum": et descendit Xâsib in foveam et hausit iis mel in ea relictum. ibidem III et iussit barbarorum vincula فامر بحل الاعجام فحلوهم 1624 solvi, et solverunt vincula eorum. licet interdum Arabes Muxammadum suum, Iudaeorum seriorum simiam, Qurân 2, 111 imitati ineptiant ut hi nostri: MI noctes I 149, 19 = 447, 1 III 173, 24 25 cett. quae Semitae bona habuere, et ipsi satis antiquo tempore abiecerunt neque umquam in Europam transmisere: multa autem, quae primo aspectu semiticae originis esse videantur, iapetia esse apparet, si accuratius inquiras. unum tantum exemplum afferam. algebram ab arabico a روزی به رزق vel اندام abhandlungen ab عدم dici omnes novimus. sed rem Indi invenerunt, vocabulum IV Vide prophetas chaldaicos xlvi seqq. Psalm 44, 3 nw scribe n¬ Ps 52, 7 ita Chaldaeus בהונו scribe בהותו,152 Psalm ', Psalm 52, 11 & scribe ¬¬ Regn I 18, 30 Psalm 56, 478 scribe 8 Iob 21, 30. altera e sequenti orta אני כארי יקוו Scribe כאשר קור 6 Psalm opp כלכס עולת תמללון Scribe בלב עולת תפעלון 8 Psalm accusativum pluralem regere פעל nam .2 58 צדק תדברון nequit Psalm 58, 8 post 2 adden Ps 90, 6 Psalm 60, 6 up scribe now Ps 32, 6 Psalm 60, 77scribe 7 2 בציה Scribe בחיי63 Psalm Ps 56, 1 Cant 2, 14 Psalm 66, 8 non imperativi sed praeterita placent Psalm 68, 10 n scribe un 9 Psalm 68, 34 dele w 11 :ita Graecus et Syrus .ואמכה scribe ואבכה 69,1 Psalm vide Castellum syr 5 IBKöhler in Eichhornii repertorio XIII 130 Psalm 69, 28 pscribe Ps 96, 8 [92, 14 116, 19 135, 2]. Gen 19, 8. Psalm 71, 10 28 scribe as insidiati sunt Psalm 71, 18 post adde¬ Psalm 72, 57787 scribe 77 extendet vitam Psalm 72, 7 p scribe prx iustitia. ita Hieronymus Psalm 72, 7 7 scribe 7 et copiosa erit |