Obrazy na stronie
PDF
ePub

conscience, de for intérieur et même, ainsi qu'il est dit plus haut, ceux de discipline qui n'emporteraient que des pénitences légères ou des exhortations pastorales, ressortent immédiatement de l'autorité et de la décision spontanée et exclusive de l'Evêque.

Art. XVII. Tous les membres du consistoire sont Ecclésiastiques. Leur nomination et leur démission dépendent de l'Evêque. Les nominations se font avec l'agrément du Gouvernement. Dans le cas où l'Evêque, dans sa conscience, jugerait nécessaire d'éloigner un des membres du consistoire, il lui désignera de suite un successeur, également avec l'agrément du Gouvernement.

Art. XVIII. Le personnel de la chancellerie du consistoire sera confirmé par l'Evêque sur la présentation du Secrétaire du consistoire.

Art. XIX. Le Secrétaire de l'Evêque, chargé de sa correspondance officielle et particulière est nommé directement par l'Evêque, il pourra être, â son gré, pris parmi les ecclésiastiques.

Art. XX. Les fonctions des membres du consistoire cessent à la mort ou à la démission de l'Evêque, ainsi qu'à l'expiration de l'administration du Siége vacant. Si l'Evêque vient à mourir ou à donner sa demission, son Successeur ou celui qui le remplace temporairement (soit qu'il eût un coadjuteur cum futura successione, soit que le chapitre procède à l'élection d'un Vicaire Capitulaire, dans les termes fixés par les canons de l'Eglise) recomposera immédiatement le consistoire, toujours, comme il est dit plus haut, avec l'agrément du Gouvernement.

Art. XXI. L'Evêque a la direction suprême de l'enseignement, de la doctrine et de la discipline dans tous les Séminaires de son Diocèse d'aprês les régles etablies par le concile de Trente chap. XVIII, Session XXIII.

Art. XXII. Les choix des Recteurs, Inspecteurs, Professeurs ou Maîtres pour les Séminaires Diocésains, sont réservés à l'Evêque. Avant de les nommer, il s'assurera que sous le rapport de leur conduite civile, ces choix ne feront pas naître d'objection de la part du Gouvernement. Dans le cas où l'Evêque jugerait nécessaire d'éloigner soit le Recteur ou l'Inspecteur soit un des Professeurs ou Maîtres, il lui désigne de suite, et de la même manière, un successeur. Il est libre de suspendre temporairement un ou plusieurs cours d'études dans son Séminaire. Dans le cas ou il croirait indispensable de suspen

dre tous les cours à la fois et de renvoyer les élèves à leurs parens, il aura à en informer sans délai le Gouvernement. Art. XXIII. L'Archevêque metropolitain de Mohilev exerce sur l'Académie Ecclésiastique de St. Pétersbourg la même autorité que chaque Evêque exerce sur son séminaire Diocesain. Il en est le seul chef et le Directeur suprême; le conseil ou la Direction de l'Académie n'a qu'un caractère purement consultatif.

Art. XXIV. Le choix du Recteur, de l'Inspecteur et des Professeurs de l'Académie sera fait par l'Archevêque, sur le rapport du conseil Académique. Les dispositions énoncées dans l'Article XXII s'appliquent également à ces choix.

Art. XXV. Les Professeurs et Adjoints des sciences théologiques sont toujours choisis parmi les Ecclésiastiques. Les autres Maîtres pourront être choisis parmi les laïques professant la religion catholique Romaine, et de préference parmi ceux qui auront achevé leur cours d'études dans un des établissemens supérieurs d'instruction de l'Empire et qui auront des grades Académiques.

Art. XXVI. Les confesseurs des élèves des Séminaires et de l'Académie ne prendront aucune part à la direction disciplinaire de l'établissement; ils seront choisis et nommés par l'Evêque ou Archevêque.

Art. XXVII. Après la nouvelle circonscription des Diocèses, l'Archevêque fixera une fois pour toutes, avec l'avis des ordinaires, le nombre des élèves que chaque Diocèse pourra envoyer à l'Académie.

Art. XXVIII. Le programme des études sera fait, pour les Séminaires, par les Evêques. Pour l'Académie l'Archévêque le fera, après en avoir conféré avec les membres de son conseil Académique.

Art. XXIX. Lorsque le réglement de l'Académie Ecclésiastique de St. Pétersbourg aura subi les modifications conformes aux principes dont on est convenu dans les Articles précédens, l'Archevêque de Mohilev adressera, concernant l'Académie susmentionnée, un rapport au St. Siége pareil a celui que fit l'Archevêque de Varsovie Khoromanski, à l'occasion de la réorganisation de l'Académie Ecclésiastique de cette ville.

Art. XXX. Partout ou le Jus Patronatus n'existe pas ou se trouve temporairement suspendu, les curés sont nommés par l'Evêque, avec l'agrément du Gouvernement, à la suite d'un

examen préalable et d'un concours entre les candidats, d'après les régles prescrites par le concile de Trente.

Art. XXXI. La réparation des Eglises Catholiques Romaines se fait librement aux frais des communes, ou des particuliers qui voudront s'en charger. Dans le cas ou leurs ressources ne seraient pas suffisantes, ils pourront s'adresser au Gouvernement Impérial pour en obtenir les secours nécessaires. On avisera à construire des Eglises nouvelles et à augmenter le nombre des Paroisses toutes les fois que pourront l'exiger soit l'accroissement de la population, soit la trop grande étendue des paroisses existantes et la difficulté des communications. Fait à Rome le 3 Août 1847.

(L. S.) signé: A. Card. Lambruschini. (L. S.) signé: D. Comte de Bloudoff. (L. S.) signé: A. Bouténeff.

LXXVII. Bulla circumscriptionis Dioecesium
Regni Moscovitici d. 3. Iulii 1848.

Pius Episcopus, Servus Servorum Dei.
Ad Perpetuam Rei Memoriam.

Universalis Ecclesiae cura Nobis divinitus commissa postulat, atque efflagitat, ut omnem, qua late patet, christianum orbem paterna caritate complexi nullam Apostolicae Nostrae vigilantiae, et sollicitudinis partem unquam omittamus, quo in remotissimis quoque ab hac S. Sede regionibus Sanctissimae Nostrae religionis causae, ac spirituali fidelium prosperitati totis viribus consulamus, prout Dei gloria, et animarum saluti magis expedire noverimus. Hinc ubi arcano Divinae Providentiae consilio in hac sublimi Principis Apostolorum Cathedra collocati totius Ecclesiae gubernacula tractanda suscepimus, nulla interposita mora paternum animum, studiumque Nostrum ad amplissimas Russiarum Imperii regiones convertimus, in quibus Divini Verbi praecones, latina quoque mittente Ecclesia, maximos labores, et gravissima quaeque pericula strenue constanterque perpessi, ac vel ipsam triumphalem martyrii lauream adepti salutiferam Christi fidem a vetustissimis usque temporibus primum annunciarunt, propagarunt, nihilque intentatum reliquerunt, quo illos populos de errorum tenebris ad catholicae veritatis lucem traducerent. Itaque illustribus recol. mem. Gregorii XVI. Praedecessoris Nostri vestigiis insistentes cum Serenissimo ac Potentissimo Principe Nicolao I. Russiarum Imperatore, et Polo

niae Rege Illustri tractationem suscepimus, omnesque curas, et consilia adhibuimus, ut catholicae religionis statum in meliorem ibi conditionem adducere, ac sempiternae illorum fidelium saluti prospicere possemus. Etsi vero Deo bene juvante multa quidem componere potuimus, in quibus ille Serenissimus Princeps prona et benevola voluntate Nostris desideriis obsecundavit, tamen plurima et gravissimi sane, maximique momenti ad optatum exitum adducenda supersunt, quemadmodum ex Consistoriali Nostra Allocutione hoc ipso die habita, ac typis edita clare aperteque patet. Cum autem praeter Dioeceses sitas in Poloniae Regno ejusdem Principis ditioni subjecto in vastissimo Russiarum Imperio sex latini Ritus existant Dioeceses, quarum fines fel. rec. Pius VI. Decessor Noster pro Apostolica Sua sollicitudine atque illorum fidelium bono constituendos curavit, suis Apostolicis Litteris XV. Kalendas Decembris Anno 1798 sub plumbo datis, quae incipiunt „Maximis undique pressi" tum Nos praesentem earumdem Dioecesium Russiaci Imperii conditionem, et varia rerum, locorum, ac temporum adjuncta prae oculis habentes, in id curas Nostras intendimus, ut dilectae illae oves utiliore regimine, ac maioribus spiritualibus subsidiis perfrui possent. Quapropter inter cetera, quae statuta fuere, cautum est, ut commemoratae sex Dioeceses latini ritus in Russiaco Imperio jam existentes novis circumscribantur finibus, novusque Episcopatus latini item ritus cum duobus Suffraganeis in urbe Chersoneso erigatur, quo in vastissimis illis regionibus Episcopi in proprii gregis salutem procurandam facilius, et commodius incumbere valeant. Itaque rebus omnibus mature diligenterque perpensis, ac selecta Venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Congregatione in consilium adhibita, in eam porro spem erecti fore, ut hujusmodi nova Dioecesium circumscriptio, novique Episcopatus institutio ad catholicae religionis bonum, et utiliorem rerum sacrarum procurationem conducat, quorumcumque interesse habentium consensui, quoties opus fuerit, plenarie supplentes, aliisque omnibus etiam speciali et individua mentione dignis minime obstantibus ex certa scientia, ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine hisce Litteris constituimus, ut ex septem latini ritus commemoratis Dioecesibus in amplissimo Russiarum Imperio, una nempe Mohiloviensis Ecclesia Metropoliticum jus, et dignitatem, quibus jamdiu est insignita, retineat, aliae vero jam institutae scilicet Ecclesiae Vilnensis, Samogitiensis, Minscensis, Luceoriensis cum

Zytomericensi conjuncta, Camenecensis, itemque Chersonensis Ecclesia nunc primum ut infra erigenda Episcopalem dignitatem, et jura habeant, ac suffraganea sint ipsius Metropolitanae Ecclesiae Mohiloviensis. Ut autem recta earumdem Dioecesium habeatur circumscriptio, quae in utiliorem rei sacrae procurationem cedat, praevia regionum, ac locorum omnium disjunctione huic novae divisioni necessaria, itemque quorumcumque interesse habentium consensui plene supplentes, aliisque omnibus quavis mentione, ac derogatione dignis in contrarium minime obstantibus, quibus expresse derogamus, hujusmodi novam pro locorum, et regionum statu, ac maiore illorum fidelium utilitate, earumdem in Russiaco Imperio Ecclesiarum distributionem, ipsarumque divisionem per has Litteras de ejusdem Apostolicae potestatis plenitudine decernimus et constituimus juxta modum qui sequitur, videlicet:

Metropolitana Mohiloviensis Ecclesia amplectatur una cum magno Finlandiae Ducatu eas omnes Russiaci Imperii partes, quae in aliis sex nominatis Dioecesibus non continentur.

Episcopalis Ecclesia Wilnensis eos habeat fines quibus Gubernia Wilnae, et Grodni vulgo Grodno in praesentia circumscribuntur.

Episcopalis Ecclesia Samogitiensis iis constabit finibus, quibus Gubernia Curlandiae, et Kovni vulgo Kowno nunc praefiniuntur.

Episcopalis Ecclesia Minscensis hodiernis Gubernii Minscensis limitibus definietur.

Episcopalis Ecclesia Luceorina cum Zytomeriensi conjuncta constabit limitibus quos Kioviae et Voliniae Gubernia in praesens habent.

Episcopalis Ecclesia Camenecensis definietur finibus, quos in praesentia Podolia Gubernium habet.

Verumtamen volumus ut commemoratae nuper Ecclesiae, nempe Metropolitana Mohiloviensis, et aliae quinque in Russiaco Imperio jam existentes iisdem Suffraganeatibus omnino polleant, veluti antea potiebantur, firmo remanente illorum numero, denominatione ac residentia, quemadmodum in commemoratis fel. rec. Pii VI. Decessoris Nostri Litteris statutum fuit, iis tantum adhibitis immutationibus, quae ob novam earumdem Dioecesium circumscriptionem locum habere debent, quaeque Nostris hisce Litteris indicantur. Metropolitana Mohiloviensis tres Suffraganeatus retinet. Cum autem unus ex ipsis residen

« PoprzedniaDalej »