XII. De quodam Acephalorum episcopo. Duodecima actione ingressus est ad nos quidam ex haeresi Acephalorum, natione Syrus, ut asserit ipse, episcopus, duarum in Christo naturarum proprietatem abnegans et deitatem passibilem asserens: cujus dum nostris sensibus tanti erroris confusio patuisset, prolatis illi de incarnatione domini nostri Jesu Christi testimoniis sanctorumque patrum sententiis recitatis, omni eum deinde 1) exhortatione ad verae fidei rectitudinem sacerdotali modestia invitavimus. Qui salutaribus monitis pertinaciter 2) per multos diuturnosque conflictus communionem 3) renitens, tandem gratia divina edoctus cunctis coram adstantibus haeresim propriam abdicavit, duasque naturas et unam personam in uno eodemque domino nostro Jesu Christo confessus est, credens impassibilem naturam deitatis atque in sola humanitate suscepisse infirmitates passionis 4) et crucis. Conversus itaque et receptus susceptae fidei confessionem cum stipulatione jurejurando protulit 5), atque ab omnibus suis erroribus) purgatus apparuit. Talique pro merito gaudentes Christo gratias egimus, quod eumdem post pravitatem haeresis ad rectitudinem fidei divina gratia promovisset, quem optamus ut permanens in fide Christi pure ac devotissime conservetur. XIII. De duabus in Christo naturis et una persona. Tertia decima id est ultima prosecutione breviter narrandum putavimus ad refutationem eorumdem haereticorum, qui duas naturas Christi post unionem delirantes confudunt et passibilem in eo divinitatis substantiam asserunt; contra quorum blasphemias oportet nos in una persona ") Christi geminae naturae proprietatem ostendere, passionemque ejus in sola humanitatis susceptione manifestare, ut si forte aliqui stultorum hujus inscientiae ) errore decepti sunt, dum ista legerint resipiscant rectaeque fidei veritatem firmiter teneant. Nam procul dubio multi sunt 9) qui secundum apostoli vocem prurientes auribus a veritate quidem 10) auditum avertunt, ad fabulas autem convertuntur. Ergo, sicut immaculata fides et sancta ecclesia dei docet, confitemur dominum nostrum Jesum Christum intemporaliter ex patre deo natum, temporaliter ex utero gloriosae virginis Mariae hominem editum, et ob hoc in una subsistente persona duas naturas habentem, deitatis qua ante saecula genitus est, humanitatis in qua diebus ultimis editus est; in illa secundum formam dei, in ista secundum formam servi consistens; in illa patri manens aequalis, in ista sine peccato similis nostrae conditioni11); in illa invisibilis, in ista visibilis; in illa inviolabilis, in ista passibilis; in illa ex qua mori non potuit, in ista in qua mortem suscepit. Cujus geminae naturae distinctio primum ex literis legis, deinde ex propheticis et evangelicis atque apostolicis depromenda est paginis, ut ea quae asserimus non argumentis sed exemplis scripturarum firmemus. Lex in una eademque salvatoris nostri 1) persona sic demonstrat utramque naturam: divinam loquente domino ad Moysem: Ecce mitto angelum meum qui praecedat te 2), observa eum et audi vocem ejus quia est nomen meum in illo 3); humanam loquente eodem domino ad Abraham: In semine tuo benedicentur omnes gentes), id est in carne Christi quae de Abrahae stirpe descendit. Propheta 5) in psalmis sub una eademque Christi persona sic ostendit utramque naturam: divinam secundum illud: Ex utero ante luciferum genui te"); humanam secundum hoc: Et homo factus est in ea et ipse fundavit eam altissimus "); divinam secundum illud: Eructavit cor meum verbum bonum 8); humanam secundum hoc: Speciosus forma prae filiis hominum 8). Prophetia in Proverbiis in una eademque Christi persona sic declarat utramque naturam : divinam secundum illud: Ante colles genuit me 9); humanam secundum hoc: Dominus creavit me in initio viarum suarum; divinam secundum illud: Necdum erant abyssi et ego jam concepta 10) eram; humanam secundum hoc: Sapientia aedificavit sibi domum, corporis utique sui templum in quo filius dei inhabitaret, dum verbum est caro factum. Prophetia in Esaia sub una eademque Christi persona sic_demonstrat utramque. naturam: deitatis 11) secundum illud: Numquid qui alios parere facio ipse non pariam? dicit dominus; humanitatis 12) secundum hoc: Ecce virgo in utero concipiet et pariet filium; divinitatis 13) secundum illud: Rorate coeli desuper et nubes pluant justum; humanitatis 14) secundum hoc: Aperiatur terra et germinet salvatorem et justitia oriatur simul; humanitatis 15) secundum hoc: Parvulus natus est nobis; divinitatis secundum illud: Filius datus 16) est nobis. Parvulus enim Christus ad susceptae humanitatis naturam pertinet quia homo factus est, filius autem datus ad divinitatem 17) quia dei filius; et ut ostenderet in utraque natura unam esse personam parvulum natum et filium datum 18), adjecit: Vocabitur nomen ejus magni consilii angelus, deus fortis, pater futuri saeculi. In evangelio quoque in uno eodemque Christo divinae naturae significatio est 19): Ego et pater unum sumus; humanae na 87, 5. 1) Christi Æ. 2) In T. 2. recentiori manu duas inter lineas additur: et custodiat te in via et introducat ad locum quem praeparavi. 8) Exod. 23, 20. 4) Gen. 22, 18. 5) prophetia in m. M. 8) Ps. 45, 2. 9) Cap. 8, 25. 11) divinam in m. M. Jes. 66, 9. 13) divinam in m. M. 14) hu15) Itent alibi humanitatis M. 17) ad divinitatis M. 18) persot., per parvulum etc. in ́m. M. 6) Ps. 110, 3. 7) Ps. 10) conceptus in m. M. 12) humanam in m. M. manam in m. M. 16) natus in m. M. nam parvuli nati 19) est om. a M. Jes. 7, 14. Jes. 45, 8. turae insinuatio: Pater major me est 1); divinae naturae significatio: Ego sum veritas et vita 2); humanae naturae insinuatio: Tristis est anima mea usque ad mortem 3); divinae naturae significatio: Omnia per ipsum facta sunt 4); humanae naturae insinuatio: Non veni facere voluntatem meam, sed voluntatem ejus, qui misit me, pater 5). Paulus quoque apostolus in uno eodemque Christo naturam divinitatis exprimit dum dicit: Primogenitus omnis creaturae ipse est ante omnes, et omnia in illo constant ); naturam humanitatis declarat dum dicit: Ipse est caput corporis ecclesiae "); et alibi: Qui cum in forma dei esset non rapinam arbitratus est esse se aequalem deo, sed semetipsum exinanivit formam servi accipiens ). Per hoc enim quod dixit: Qui cum in forma dei esset, naturam in eo divinae majestatis ostendit; pro eo autem quod adjecit: Formam servi accepit ), naturam in eo humanae humilitatis 10) significavit. Et iterum: Cum esset, inquit, dives pauper factus est, ut illius inopia nos divites essemus 11). Ubi enim dixit: Cum esset dives, divinae naturae gloria panditur, et ubi adjecit: Pauper factus est, humanae infirmitatis subjectio 12) demonstratur. In ipso initio apostolici symboli geminae 13) sic ostenditur in una eademque Christi persona 14) naturae distinctio: deitatis ex patre dum dicit: Credo in deum patrem omnipotentem et in Jesum Christum filium ejus unicum, deum et dominum nostrum; humanitatis ex matre dum adjecit: Natum de spiritu sancto ex utero Mariae virginis. Ecce ex utroque testamento duae naturae in Christo, divinitatis una, altera humanitatis, quae quidem gemina unam fecit personam, quia unus idem 15) mediator dei et hominum homo Christus Jesus. Jam vero de passione ejusdem salvatoris nostri et domini Jesu Christi, quam in sola humanitate non in deitate sustinuit, sicut superius, legis et prophetarum auctoritas, evangeliorum quoque et apostolorum praedicatio adhibenda est. Lex de passione corporis Christi sic dicit: Lavabit in vino stolam suam et in sanguine uvae pallium suum 16). Quid hic pallium, quid stola nisi caro Christi passionis sanguine decorata? Haec enim sola contumelias crucis sustinuit, divinae vero naturae majestas nihil injuriae sentit. Propheta ) quoque in psalmis passionem Christi in carne sola esse 18) sic asserit: Foderunt manus meas et pedes meos, dinumeraverunt omnia ossa mea 19); ubi non deitatis sed tantum crucifixi corporis injuria intelligitur. Ibi enim in membrorum significatione sola caro clavis suspensa in ligno atque suffixa pronun 1) Joh. 14, 28. Coloss. 1, 15. 17. 2) Joh. 14, 6. 3) Matth, 26, 38. Deest haec vox in textu M. 7) Col. 1, 18. 8) Phil. 2, 6.7. 10) naturam humanitatis in m. M. 11) 2 Cor. 8, 9. 13) gemina natura in m. M. 14) in uno eodemque 15 5) idemque M. om. a M. -- -- -- - 4) Joh. 1, 3. Joh. 6, 38. 16) Gen. 49, 11. 17) Prophetia M. 19) Psalm. 22, 17. 18. 9) accipiens M. 12) susceptio M. Christo M. tiatur, sicut et apud Jeremiam legimus 1): Venite, mittamus lignum in panem 2) ejus, id est crucem in corpore ejus. Neque enim divinitas ligno suspendi potuit, sed sola utique humanitas cruce suffixa pependit; cujus etiam caro tolerantiam mortis perpessa 3) sic ostenditur alibi dum dicit: Caro mea requiescit in spe 4), utique quia sola in Christo carnis materia mortis fragilitate defuncta spem resurrectionis suae spectabat), etiam sine corruptione receptura dum adjicit: Nec dabis sanctum tuum videre corruptionem. Salomon autem in Canticis Canticorum passionem carnis Christi sic) praedicat dicens: Manus, inquit, meae distillaverunt myrrham et digiti mei guttam, ubi specialiter ostenditur in manibus ac digitis solam carnem Christi suffixam stipite, sicut in psalmo centesimo octavo decimo legitur: Confige clavis timoris tui carnes meas1). Esaias autem Christum in sola humanitate qua) apparuit passionis injuriam suscepisse ita praedixit: Homo, inquit, in plaga) et sciens ferre infirmitates, vere languores nostros ipse tulit et dolores nostros ipse portavit. Quis ipse nisi utique homo? nam pati et deficere in illo natura dei non potuit, sed homo portavit in eo passionem et mortem, in quo et ipsa mors habet conditionem. Nam et cum de eo idem propheta 1o) dixisset: Quis est iste qui venit de Edom tinctis vestibus de Bosra? et adjecit: Quare rubrum est vestimentum tuum et indumentum tuum 11) tanquam calcantium in torculari? Quid hic per indumentum et vestimentum rubrum voluit ostendere nisi solam carnis Christi passionem crucis infectam cruore? Unde et in ipsa passione chlamyde coccinea Christus induitur, ut imago sanguinis tantum in carne demonstraretur. Jeremias 12) quoque corpus solum obtulisse Christum passioni sic loquitur: Non sum, inquit, contumax neque contradico, corpus meum dedi percutientibus; non dixit divinitatem, quae passionem nescit perferre. Et iterum: Posui scapulas meas ad flagella et maxillas ad palmas, quod et ipsum ad carnis patientiam non ad deitatis refertur injuriam. Et Zacharias 18): Videbunt, inquit, in quem confixerunt; quem alium nisi indubitanter hominem, quem Judaei crucifixerunt, et in carne judicantem videbunt? 13 Ecce pronuntiata 14) est passio corporis Christi ex lege et prophetis 15): transeamus inde ad evangelia. Ibi quaeramus Christum filium dei in sola carne portasse valetudines passionis 16), injuriam crucis, loquente ipso discipulis 17): Ecce 1) legitur M. 4) Ps. 16,9. 7) Ps. 119, 120. 10) Jes. 63, 1. 2. 12) Jesaias M. 2) pane M. 11) Jer. 11, 19. 3) passa M. 6) sic deest ap. M. Cant. 5, 5. 9) existens add. in m. M. Jes. 53, 4. Verba: et indum. tuum desunt ap. M. 13) Cap. 12, 10. 14) praenunciata M. 15) Hoc loco additur in m. M.: cujus quidem fidei veritas est tam efficax, ut eam nec tyranni sua potuerint crudelitate confundere nec haereticorum subdola circumventio pessumdare, nec hypocritarum diminuere fallax si Jes. 50,5.6. 16) et add. M. 17) Luc. 18, 31–33. ascendimus Hierosolymam et consummabuntur omnia quae scripta sunt per prophetas de filio hominis; tradetur enim gentibus et illudetur et flagellabitur et conspuetur et postquam flagellaverint occident eum, et die tertia resurget; quod totum in Christo secundum hominem dictum non ad substantiam deitatis sed ad naturam pertinet carnis. Quod etiam in sequentibus docetur, Judaeis dicentibus Christo: Quod signum ostendis nobis quia haec facis? Et dixit Jesus: Solvite hoc templum et post triduum suscitabo illud. Hoc autem dixit de templo corporis sui 1); nam et in passione sua dum corripiens proditorem diceret 2): Juda, osculo filium hominis tradis? quem interrogat tradere proditorem, nisi hominem? quem $) et comprehenderunt, non deitatem quam caecati perfidia nec agnoscere potuerunt. Beatus autem apostolus Paulus Christum in homine solo pertulisse crucem sic asseruit 4): Ut homo, inquit, humiliavit semetipsum factus obediens usque ad mortem, mortem autem crucis; qui proinde dicit 5): Ut homo, ut nuncupatione hominis distinctio naturae insinuaretur passibilis. Quod confirmans alias ait: An experimentum quaeritis ejus, qui in me loquitur Christus? Qui non) infirmatur, sed potens est") in vobis; nam etsi crucifixus est ex infirmitate nostra, sed vivit ex virtute dei. Passus est ) ergo Christus et mortuus, sed ex nostra infirmitate; vivit autem impassibilis et immortalis, sed ex sua virtute, quae tanta est ut in se nec passionem recipiat nec mortem admittat. Petrus quoque apostoforum princeps crucis Christi supplicium sic praedicat in solo corpore consummatum: Qui peccata, inquit, nostra pertulit in corpore suo super lignum, ut peccatis mortui justitiae viveremus '), cujus livore sanati sumus; et paulo post: Christo igitur passo in carne. Ergo si Christus in carne est passus, non est secundum Deum, sed secundum hominem crucifixus. Ecce perpatuit de filio dei quod passus est, quod mortuus est, corporis hoc tantum fuisse, non deitatis; aliena sunt enim 10) ista a deo, testante propheta 11) de illo: Deus sempiternus, dominus creans fines terrae non laborabit neque deficiet. Et 12) psalmus 13): Tu autem idem ipse es et anni tui non deficient. Omnes enim in Christo infirmitates humanitas sola portavit; caro enim habuit vagitus infantiae, non divinitas; caro est pannis involuta, non deitas; caro habuit alimenta, caro portavit aetatum commercia: nam et quod fatigatus est, quod esuriit, quod dormivit, quod flevit, quod passioni proximus tristis fuit, quod postremo ipsam passionem et mortis conditionem sustinuit, totum hoc ad infirmitatem pertinet humanitatis, non ad incomprehensibilem substantiam dei 1) Joh. 2, 18. 19. 21. 8) est om. a M. enim deest ap. M. 13) psalmista U. 4) asserit M. 3) quem deest in BR. Phil. 2, 8. 5) dixit M. non in t., loquitur Christus? Qui in vos non in m. M. 7) verbum ejus add. in A., et in m. M. 9) vivamus in m. M. 11) Jes. 40, 28. Ps. 102, 28. |