M. Fabii Quintiliani de institutione oratoria libri duodecim, Tom 4

Przednia okładka
sumptibus Siegfried Lebrecht Crusii, 1816
 

Wybrane strony

Inne wydania - Wyświetl wszystko

Kluczowe wyrazy i wyrażenia

Popularne fragmenty

Strona 482 - Nam et cum insidiatur, spe curis labore distringitur, et, etiam cum sceleris compos fuit, sollicitudine, paenitentia, poenarum omnium expectatione torquetur. Quis inter haec litteris aut ulli bonae arti locus? Non hercule magis quam frugibus in terra sentibus ac rubis occupata.
Strona 339 - Illud non sine causa est ab omnibus praeceptum, ut parcatur maxime voci in illo a pueritia in adolescentiam transitu, quia naturaliter impeditur, non, ut arbitrer, propter calorem, quod quidam putaverunt ; nam est major alias ; sed propter humorem potius ; nam hoc setas illa turgescit.
Strona 441 - Quo magis miror Plinii Secundi docti hominis et in hoc utique libro paene etiam nimium curiosi persuasionem, qui solitum id faceré Ciceronem velandorum varicum gratia tradit; cum hoc amictus genus in statuis eorum quoque, qui 144 post Ciceronem fuerunt, appareat.
Strona 54 - Attici gratiam prope sola retinet, turn facundissimae libertatis, et si est in sectandish vitiis praecipua, plurimum tarnen virium etiam in ceteris partibus habet, nam et grandis et elegans et venusta, et nescio an ulla, post Homerum tarnen, quem ut Achillem semper excipi par est, aut similior sit oratoribus aut ad oratores faciendos aptior.
Strona 521 - Quid ? non quœstio juris omnis, aut verborum proprietate, aut .vi['.,¡ disputatione, aut voluntatis conjectura, continetur ? quorum pars ad rationalem, pars ad moralem tractatum redundat. Ergo natura permixta est omnibus istis oratio, quœ quidem oratio est vere.
Strona 678 - Hos ille formabit quasi eloquentiae parens, et ut vetus gubernator litora et portus, et quae tempestatum signa, quid secundis flatibus, quid adversis ratis poscat, docebit, non humanitatis solum communi ductus officio, sed amore quodam operis.
Strona 95 - Salibus certe, et commiseratione, qui duo plurimum isaffectus valent, vincimus. Et fortasse epilogos illi mos civitatis abstulerit : sed et nobis illa, quae Attici mirantur, diversa Latini sermonis ratio minus permiserit. In epistolis quidem, quanquam sunt utriusque, dialogisve, quibus nihil ille, nulla contentio est.
Strona 53 - Simonides, tenuis alioqui , sermone proprio et jucunditate quadam commendari potest; praecipua tamen ejus in commovenda miseratione virtus , ut quidam in hac eum parte omnibus ejus operis auctoribus praeferant.
Strona 288 - Nee dubium est quin plurimum in hac parte valeat mentis intentio et velut acies luminum a prospectu rerum, quas intuetur, non aversa.
Strona 682 - Nam id quod prius , quodque ma jus est , ut boni viri simus, volúntate maxime constat: quam qui vera fide induerit, facile easdem , quae virtutem docent , artes accipiet. Ñeque enim aut tam perplexa, aut tam numerosa sunt, quœ prémuni, ut non paucorum admodum annorum intentione discantur.

Informacje bibliograficzne