Obrazy na stronie
PDF
ePub

TITULUS IX.

DE MONACHIS, ET REGULARIBUS 9

I. Ascetae a Monachis diversi.
II. et III. Monachorum origo.
IV. Monachi Orientales, et Occi-
dentales.

V. et VI. Quae initio, quae tra-
ctu temporis fuerit Monachorum
regula ?

VII. Canonici Regulares, Domi-
nicani, Franciscani.
VIII. Reliqui ordines Regulares
deinceps instituti

IX. Monachi initio laici erant.
X. Privilegia, et jura Regula-

rium.

XI. et XII. Eorum regula.
XIII. Professio regulae tacita, vel

Hacten

expressa.

XIV. Vis professionis.

XV. Quemadmodum adversus irritam professionem reclamare li

ceat.

XVI. Renunciationes ante professionem faciendae.

XVII. et XVIII. Moniales, et ea-
rum clausura:

XIX. et XX. Monialium regimen
Episcopo commissum .

XXI. Virgines sacrae Monialibus
antiquiores.

XXII. et XXIII. Viduae ecclesiasticae, et Diaconissae .

S. I.

actenus de clericis, quos saeculares dicimus, nunc agemus de Regularibus, qui nimirum, solemnibus emissis votis, Regulare institutum amplexi sunt. Fuere semper inter Christianos, qui durius quoddam, et asperius vitae genus sequerentur vacantes jejunio, precibus, et meditationi rerum divinarum. Hi ab hac exercitatione Ascetae (1) dicti sunt; quos semper habuit Ecclesia, et qui cum Monachis confundi non debent.

(1) Ascetae nomen tractum est a graeco verbo annosv, quod exercitationem significat. Quisquis durioribus abstinentiae ง ac virtutis regulis sese exercebat, Asceta dicebaQuare Asceta erat, qui se a carnibus, et vino absti

tur.

nebat, ut corpus vexaret. Origenes Contr. Cels. lib. 5 n. 49 opp. tom. 1 pag. 615 edit. Paris. 1733, Canon. Apost. 45 apud Cotelerium PP. Apostol. tom. 1 pag. 449 edit. Amstelaedami 1724; qui in Divino cultu, atque in assiduis precibus tempus impendebat, et hinc Cyrillus Hierosolymitanus Catech. 10 num. 19 pag. 146 edit. Paris. 1720. Annam Prophetissam acunтplay ascetriam vocat, qui duriorem agebat vitam voluntariam amplexus paupertatem, et caduca despiciens, et hinc Hieronymus de Vit. illustr. cap. 76 opp. tom. 2 col. 902 edit. Veronae 1734, Pierium ascetam, et appetitorem paupertatis dicit; et Athanasius, si vere est auctor Synopseos Scripturae num. 77 tom. 2 opp. pag. 156 edit. Patav. 1777, Lucianum martyrem μεγαλον ασκητήν, magnumi ascetam appellat propter duritiem, cui sese in carcere adsue fecerat. Quidam ex his ascetis duos, tresve dies jejunii agebant nihil prorsus cibi sumentes, et horum exempla sunt praesertim in Irenaeo apud Eusebium lib. 6 cap. 24 pag. 236 edit. Canta brig. 1720, Dionysio Alexandrino Ep. ad Basilidem Episc. apud Bevereg. Pand. can. tom. 2 pag. 3 Oxonii 1672, et Epiphanio Advers. haeres. in exposit. fid. num. 22 tom. 1 opp. pag. 11c4 edit: Paris 1622. Memorant etiam Ascetas Apostolicae Constitutiones lib. 8 cap. 13 pag. 409 apud Cotelerium PP. Apostol. tom. 1 edit. indic., atque iis ad sacram mensam accedentibus locum tribuunt statim póst Lectores et Cantores; Post haec, inquit, sumat, et communicet Episcopus; deinde Presbyteri, Diaconi, Subdiaconi, Lectores, Cantores, et Ascetae. Erat autem hoc vitae institutum proprium, et marum, et foeminarum, illi Ascetae hae vero Ascetriae dicebantur, illudque omnium ordinum hominibus libere permittebatur. Non igitur cum Scriptores, qui tribus prioribus Ecclesiae saeculis floruerunt, Ascetas memorant, intelligendi sunt Monachi, qui serius institui coeperunt, sed intelligendi sunt omnium or dinum homines, qui in ipsis civitatibus, atque in media hominum societate austeram illam vitae rationem iniverant, quod recte observarunt Valesius Not. in Euseb. de Martyr. Palaestin. cap. 11 pag. 432 edit. Cantabrig. 1720, Cotelerius Not. in Constit. Apostol. loc. cit. pag. 408, Pa

[ocr errors]

gius Critic. in Baron. ann. 318 num. 24 et seq. tom. 3 pag. 645 edit. Lucae 1738, Holstenius Praefat. ad Rcgul. veter. Monach. cap. 1, Papebrochius Com, in acta Pachomii Maii 14 tom. 3 act. Sanctor. p. 295.

S. II. Serius instituti sunt Monachi, et prima eorum initia referenda ad aetatem Decii Imperatoris (1). Nam ea tempestate multi hominum ut declinarent impetus eorum, quos ethnica superstitio in rem Christianam agebat, receperunt se in montes, atque in vicinas solitudiut ibi tutum haberent perfugium a vexationibus, et liberius pietati, considerationique, et contemplationi rerum Divinarum dare operam possent. Genus hoc vitae quibusdam eorum adeo jucundum fuit, ut, etiam pace Ecclesiae reddita, mallent in desertis vivere, quam redire ad civitates, unde discesserant,

nes,

[ocr errors]

(1) Vide Thomassinum Vet. et nov. Eccles, disciplin. par. lib. 3 cap. 12 ac vide etiam Baronium ad an. 328 tom. 4 pag. 209 edit. Lucae, Pagium, Papebrochium, Holstenium loc. cit.

[ocr errors]

S. III. Ex eorum numero fuere Paulus, et Antonius, quorum alter a Hieronymo Anachoretarum vitae auctor, alter illustrator dicitur (1). Nullae tamen coaluerant societates hominum qui suam ad certas regulas vitam conformarent, et nullum conditum erat Coenobium (2), sed pauci tantum, et singulares homines huc illuc in desertis Aegypti dispersi vitam traducebant, donec, pacata, et tranquilla Ecclesia, Pachomius quaedam in Aegypti Thebaide Monasteria aedificanda curavit (3). Ita Monachi (4) eo

sunt adducti, ut communem, certisque obstrictam regulis vitam agerent, quod antea non fe

cerant.

(1) Hieronymus Ep. 22 ad Eustoch. cap. 36 tom. 1 col. 119 edit. Vallarsii Veronae 1734.

(2) Coenobium a Laura differt. Nam Coenobium est unum domicilium, quod plures comprehendit in societate viventes, et omnia habentes communia; at vero Laurae nomine intelligimus solitudinem, in qua plures sunt di visae omnes, ac discretae cellae, in quibus singuli sepa ratim vivunt. Lauram memorant Evagrius lib. 1 cap. 21 pag. 276 edit. Valesii Cantabrig., et Epiphanius Haeres. 69 lib. 2 num. 1 pag. 727 tom. 1 opp. edit. Paris. 1622.

(3) Illustre est testimonium auctoris vitae S. Pachomii apud Henschenium, et Papebrochium die 14 Mai tom. 3, nam ita S. Antonius Sacchaeum S. Pachomii discipulum alloquitur: Quo ego tempore monachum coepi agere, nullum uspiam extabat coenobium • • • postea pa ter vester Pachomius tantum bonum, Deo adjuvante effecit.

(4) Monachi ita sunt appellati, quia solitariam vitam agebaut; nam vocabulum tractum est ex graeco verbo povos, quod latine solum significat. Hinc illud Hierony mi Ep. 58 ad Paulin. cap. 5 tom. 1 col. 320 edit. Vero nae 1734. Sin autem cupis esse, quod diceris Monachus, idest solus; quid facis in urbibus, et castellis, quae uti que non sunt solorum habitacula, sed multorum? Qui societatem hominum fugientes privatis in cellulis vitam traducebant, Anachoretae, qui in coenobio, Coenobitae dicti sunt. Alia multa sunt Monachorum nomina, de quibus omnibus singillatim dicere longum est, ac non necessarium.

§. IV. Pachomii exemplum aliae in Oriente regiones imitatae sunt (1); ac denique Sanctus Basilius monasticum institutum perfecit, deditque regulas, quibus deinceps omnes fere Orien

[ocr errors]

tales Monachi paruerunt (2). In Occidentem instituta detulit Monachorum Sanctus Athanasius qui cum Romam venisset Romanis proposuit Sancti Antonii vitam, ut eam sequerentur (3). Multa deinceps in Occidente condita sunt monasteria (4), sed denique sexto saeculo Sanctus Benedictus primum Sublaci, quod est Aequorum oppidum in Latio, deinde in Monte Casino monasteria posuit, et certam constituit regulam quam postea cuncti fere Occidentales Monachi sequuti sunt (5).

(1) Hilarion Antonii discipulus primus fuit Monachus, qui in Syria vixerit, nec ante eum ullum in Palaestina monasterium fuit, ut scribit Hieronymus in Vit. Hilar. cap. 14 col. 19 opp. tom. 2 edit. Veronae 1735. Apud Armenios, et Paphlagonas, et accolas Ponti Eustathius Sebastiae in Armenia Episcopus monasticae conversationis auctor fuisse dicitur, inquit Sozomenus lib. 3 cap. 14 pag. 115 edit. Cantabrig. 1720. Consule Holstenium praefat. in Cod. Regular, cap. 2 tom. 1 pag. 9 edit. August. Vindel. 1759.

(2) Basilius nou novum aliquem ordinem instituisse videtur, sed potius suis legibus perfecisse, atque ordinas ́se, quos jam institutos invenit. Sed cum ipse praecipuus monastici instituti propagator fuerit, ejusque regulae fere ubique probatae in Oriente fuerint, vulgo habetur Orientalium Monachorum pater uti Occidentalium S. Benedictus. Non desunt tamen, qui asceticos libros de Virgi nitate et Monastica vita non Basilio, sed Eustathio Sebastiae in Armenia Episcopo tribuendos putant.

(3) Marcellam nobilem mulierem primam Romae monasticam vitam amplexam fuisse, atque institutam ab Athanasio, qui Romam venerat, ut Arianorum insidias declinaret, ex viris autem primum Romae Monachum fuisse Pammachium Senatorem, narrat Hieronymus Epist. 66 col. 393, et Ep. 117 col. 947 tom. 1 edit. Vallarsi

« PoprzedniaDalej »