CURSUS COMPLETUS
SEU BIBLIOTHECA UNIVERSALIS, INTEGRA, UNIFORMIS, COMMODA, OECONOMICA,
OMNIUM SS. PATRUM, DOCTORUM SCRIPTORUMQUE ECCLESIASTICORUM,

SIVE LATINORUM, SIVE GRÆCORUM,
QUI AB ÆVO APOSTOLICO AD TEMPORA INNOCENTII III (ANNO 1216) PRO LATIONIS
ET CONCILII FLORENTINI (ANNE 1439) PRO GRÆCIS FLORUERUNT :

RECUSIO CHRONOLOGICA
OMNIUM QUÆ EXSTITERE MONUMENTORUM CATHOLICÆ TRADITIONIS PER QUINDECIM PRIMA

ECCLESIÆ SÆCULA,
JUXTA EDITIONES ACCURATISSIMAS INTER SE CUMQUE NONNULLIS CODICIBUS MANUSCRIPTIS COLLATAS, PERQUAM
DILIGENTER CASTIGATA; DISSERTATIONIBUS, COMMENTARIIS, VARIISQUE LECTIONIBUS CONTINENTER ILLUSTRATA;
OMNIBUS OPERIBUS POST AMPLISSIMAS EDITIONES QUÆ TRIBUS NOVISSIMIS SÆCULIS DEBENTUR ABSOLUTAS
DETECTIS, AUCTA; INDICIBUS PARTICULARIBUS ANALYTICIS, SINGULOS SIVE TOMOS SIVE AUCTORES ALICUJUS
MOMENTI SUBSEQUENTIBUS, DONATA ; CAPITULIS INTRA IPSUM TEXTUM RITE LISPOSITIS, NECNON ET
TITULIS SINGULARUM PAGINARUM MARGINEM SUPERIOREM DISTINGUENTIBUS SUBJECTAMQUE MATE-
RIAM SIGNIFICANTIBUS, ADORNATA; OPERIBUS CUM DUBIIS, TUM APOCRYPHIS, ALIQUA VERO

AUCTORITATE IN ORDINE AD TRADITIONEM ECCLESIASTICAM POLLENTIBUS, AMPLIFICATA;
DUCENTIS ET AMPLIUS LOCUPLETATA INDICIBUS AUCTORUM SICUT ET OPERUM, ALPHABETICIS, CHRONOLOGICUS,
Ś STATISTICIS, SYNTHETICIS, ANALYTICIS, ANALOGICIS, IN QUODQUE RELIGIONIS PUNCTUM, DOGMATICUM, MORALE,

LITURGICUM, CANONICUM, DISCIPLINARE, HISTORICUM, ET CUNCTA ALIA SINE ULLA EXCEPTIONE ; SED PRÆ-
SERTIM DUOBUS INDICIBUS IMMENSIS ET GENERALIBUS, ALTERO SCILICET RERUM, QUO CONSULTO,
QUIQUID NON SOLUM TALIS TALISVE PATER, VERUM ETIAM UNUSQUISQUE PATRUM, NE UNO QUIDEM
OMISSO, IN QUODLIBET THEMA SCRIPSERIT, UNO INTUITU CONSPICIATUR; ALTERO SCRIPTURÆ
SACRÆ, EX QUO LECTORI COMPERIRE SIT OBVIUM QUINAM PATRES ET IN QUIBUS OPERUM
SUORUM LOCIS SINGULOS SINGULORUM LIBRORUM S. SCRIPTURÆ VERSUS, A PRIMO

GENESEOS USQUE AD NOVISSIMUM APOCALYPSIS, COMMENTATI SINT.
EDITIO ACCURATISSIMA, CÆTERISQUE OMNIBUS FACILE ANTEPONENDA, SI PERPENDANTUR CHARACTERUM NITIDITAS
CHARTÆ QUALITAS, INTEGRITAS TEXTUS, PERFECTIO CORRECTIONIS, OPERUM RECUSORUM TUM VARIETAS, TUM
NUMERUS, FORMA VOLUMINUM PERQUAM COMMODA SIBIQUE IN TOTO PATROLOGIÆ DECURSU CONSTANTER
SIMILIS, PRETII EXIGUITAS, PRÆSERTIMQUE ISTA COLLECTIO, UNA, METHODICA ET CHRONOLOGICA,
SEXCENTORUM FRAGMENTORUM OPUSCULORUMQUE HACTENUS HIC ILLIC SPARSORUM, PRIMUM AUTEM
IN NOSTRA BIBLIOTHECA, EX OPERIBUS ET MSS. AD OMNES ÆTATES, Locos, LINGUAS FORMASQUE

PERTINENTIBUS COADUNATORUM.

SERIES LATINA,
IN QUA PRODEUNT PATRES, DOCTORES SCRIPTORESQUE ECCLESIÆ LATINE

TERTULLIANO AD INNOCENTIUM III;
ACCURANTE J.-P. MIGNE,
BIBLIOTHECÆ CLERI UNIVERSÆ,

SIVE
CURSUUM COMPLETORUM IN SINGULOS SCIENTIÆ ECCLESIASTICÆ RAMOS EDITORE.

PATROLOGIÆ LATINA TOMUS CXLVI.

OTHLO MONACHUS S. EMMERAMMI, ADAMUS CANONICUS BREMENSIS, 8. JOANNES GUALBERTUS ABBAS VALLUMBROSANUS,
TVGUNDECHARUS EISCHTETTENSIS EPISCOPUS, LAMBERTUS HERSFELDENSIS, PETRUS MALLEACENSIS MONACHUS ;
ALEXANDER II, HUGO I TRECENSIS EPISCOPUS, DEODUINUS LEODIENSIS EPISCOPUS

LIETBERTUS CAME-
RACENSIS EPISCOPUS, ROGERIUS JC. ITALUS, GUIDO AMBIANENSIS EPISCOPUS.

S.

TOMUS UNICUS.

PARISIIS
APUD GARNIER FRATRES, EDITORES ET J.-P. MIGNE SUCCESSORES,

IN VIA DICTA : AVENUE DU MAINE, 189, OLIM CHAUSSÉE DU MAINE, 127.

1884

Clichy.

Es typis PAUL DUPONT, viâ dictâ Bac-d'Asnières, 12.-107.8.81.

OTHLONI

MONACHI S. EMMERAMMI,

OPERA OMNIA

AD FIDEM EDITIONUM MELIORIS NOTÆ RECOGNITA EXPRESSA ET EMENDATA.

ACCEDUNT

ADAMI CANONICI BREMENSIS,

GUNDECHARI EISCHTETTENSIS EPISCOPI

LAMBERTI HERSFELDENSIS, PETRI MALLEACENSIS.

ANNALES ET CHRONICA.

INTERMISCENTUR

ALEXANDRI II PAPÆ, S. JOANNIS GUALBERTI ABBATIS VALLUMBROSANI, S. LIET-

BERTI CAMERACENSIS, HUGONIS I TRECENSIS, DEODUINI LEODIENSIS GUIDONIS
AMBIANENSIS,

PARISIIS
APUD GARNIER FRATRES, EDITORES ET J.-P. MIGNE SUCCESSORES,

IN VIA DICTA: AVEVUE DU MAINE, 189, OLIM CHAUSSÉE DU MAINE, 127.

1884

AUCTORUM ET OPERUM QUI IN HOC VOLUMINE CXLVI CONTINENTUR

OTHLONUS MONACHUS S. EM MERAMMI.

23 61 137 139 242 243 263 299 337 341

387 389 427 427

451 619

969 979

Libellus de suis tentationibus, varia fortuna et scriptis.

Col.
Dialogus de tribus quaestionibus.
Epistola de permissionis bonorum et malorum causis.
Liber de cursu spirituali.
Narratio Othloní de miraculo quod nuper accidit cuidam laico.
Liber de admonitione clericorum et laicorum.
De doctrina spirituali liber metricus.
Liber proverbiorum
Sermo in natali apostolorum.
Liber visionum.
Fragmentum relationis de translatione S. Dionysii e Francia in Germaniam ad monas-

terium S. Emmerammi.
Vita S. Wolfkangi.
Vita S. Bonifacii.
Precatio Theodisca

ADAMUS CANONICUS BREMENSIS.
Gesta Hammaburgensis Ecclesiæ pontificum.
Descriptio insularum Aquilonis.

S. JOANNES GUALBERTUS.
Precos.
Epistolæ ad fratres.

GUNDECHARUS EISCHTETTENSIS EPISCOPUS.
Liber pontificalis Eischtettensis.

LAMBERTUS HERSFELDENSIS. Annales.

PETRUS MALLEACENSIS MONACHUS. De cænobio Malleacensis insulæ.

ALEXANDER II PAPA. Epistolae et decrela.

HUGO I TRECENSIS EPISCOPUS. Epistola Hugonis ad Bartholomæum archiepiscopum Turon.

DEODUINUS LEODIENSIS EPISCOPUS. Epistolae et privilegia.

S. LIETBERTUS CAMERACENSIS EPISCOPUS.
Charta de constituendis canonicis regularibus in ecclesia S. Autberti.

ROGERIUS JURISCONSULTUS ITALUS.
De diversis præscriptionibus.
Dialogus de præscriptionibus.

GUIDO AMBIANENSIS EPISCOPUS.
Epistolæ et chartæ.
Versus de Angelranno abbale Centulepsi.

985

1053

1249

1279

1435

1439

1484

1485 1495

1587 1509

DE VITA ET SCRIPTIS OTHLONI

DISQUISITIO.
(Apud R. P. Bernardum Pezium, Dissertatio isagogica in tom. Ill Thesauri Anecd., pag. x.)

Res Othloni vel Othlohi apud plerosque recen- A « ante solitum tempus discendi, sine jussu magistri,

, tiores, Browerum putamus, Oudinum, Pinium, Ma- « artem discere scribendi. Furtivo enim et insolito billonium aliosque, quotquot ejus mentionem inje- « modo, nec non sine docente nisus sum eamdem cerunt, obscurissimæ sunt, licet eas ipse Othlonus « artem scribendi apprehendere. Qua de re contigit amplissime candidissimeque perscriptas ad posteros « ut pennam ad scribendum inrecto usu retinere transmiserit. Paucis omnia complectimur : ille ipse « consuescerem, nec postea ab ullo docente super Anonymus Ratisponensis, cujus libellum de suis ten- « hoc corrigi valerem. Nimius namque usus protationibus, varia fortuna et scriptis Joannes Mabillo- « hibuit me emendare. Quod cum viderent plures, nius ex codice Emmerammensi in tomo Analecto- « dixerunt omnes nunquam me bene scripturum. rum a pag. 404 in lucem extulit, hic noster Othlo- « Sed aliter evenit ex gratia Dei, sicut plurimis nus, monachus et Decanus imperialis monasterii « notum est. Nam cum in pueritia ipsoque tempore S. Emmerammi fuit. Idem conjecit quidem acutis- « quo tabula mihi data est cum aliis pueris, ad simus Mabillonius in Admonitione prævia ad dictum « discendam scripturam viderer aliquid scribere Anonymum, nihil tamen certi pronuntiare ausus u nosse, miraculum non parvum præbui videntibus. est, non visis omnibus, quæ a se edita fuisse com- « Deinde vero non post longum tempus tam bene memorat Anonymus,opusculis, præsertim Dialogo de « scribere cæpi, tantumque affectum ad hoc habui,

B tribus quæstionibus in quo personam et suam et « ut et in loco illo, quo talia didici, id est in cceHenrici monachi Augiensis patefecisse se scribit. « nobio Tegernsee dicto, multos libros scripsissem Sed omne, si quod esse potuit, dubium sustulere « et in Franciam (Orientalem seu Franconiam) duo insignes manu exarati codices, ambo quingen- « translatus adhuc puer, ibique in tantum multa torum annorum,quorum unum in bibliotheca Lam- « scribendo laborassem, ut inde rediens pene visu bacensi in-40, alterum in Sanct-Crucensi in-folio privatus fuissem. -Quæ ideo, » subjungit Othloreperimus, in quibus ille Dialogus, expressis intor- nus, « proferre decrevi, ut aliquos incitarem ad locutorum nominibus, Henrici videlicet et Othloni, « similem affectum laborandi, gratiamque Dei,quæ conservatus est. Ut adeo nibil certius esse possit a tanta mihi beneficia præbuit, aliis narrans, eos quam Anonymum illum Ratisponensem De tentatio- « ad magnificandam eamdem gratiam Dei mecum nibus, varia fortuna el scriptis suis a Mabillonio « traham. » Et profecto tot volumina juvenis dilievulgatunı, unum eumdemque esse atque Othlonum gentissimus conscripsit, ut, nisi ipse sub finem cimonachum Emmerammensem. Itaque qui ejus vitæ tati libri singula recenseret, nemo facile ut credat historiam nosse cupit, citatum tomum 4 Analecto- animum posset inducere. Quædam ipsi in bibliorum Mabillonii evolvat. Ne tamen quibus Analecta theca Tegernseensi et Emmerammensi spectavimus ad manum non sunt, nibil de Othloni vita dedisse C in manus et litterarum elegantiam et accuratissivideamur, en ejus veluti epitomen. Editus in lucem mam conformationem defixi. Cæterum Othlonus e fuit Othlonus circa annum 1013, in diæcesi Frisin- Francia reversus paulo post liberalium artium disgensi, ut ex variis scriptorum ejus locis intelligitur. ciplinis se imbuendum magistris præbuit, adeo Ingenium docile ac facile nactus a prima pueritia annuentibus Musis ut contentionis laude omnes 90singularis diligentiæ specimina dedit, artem litteras dales facile anteiret. Poeticis præcipue, ut ipse eleganter pingendi sine magistri ope ac institutione testatur, delectabatur, ardebatque tanto protidiscere aggressus. Rem ipse Othlonus in libro De ciendi estu, ut Deum constanter rogaret ut sibi tentationibus et scriptis suis in hunc modum enarrat: « locum præstaret, in quo copiam haberet libro« Cum parvus scholari disciplinæ traditus fuissem, rum. » Inde e scholis egressus clericali militiæ « litterasque celeriter didicissem, cæpi etiam longe ascriptus est, patre filium opulento cuidam saPATROL. CXLVI.

133393