ODE V. CŒLO tonantem credidimus Jovem Regnare præsens divus habebitur Augustus, adjectis Britannis Imperio, gravibusque Persis. Milesne Crassi conjuge barbara Sub rege Medo, Marsus et Appulus, Anciliorum et nominis et togæ Oblitus, æternæque Vestæ, Incolumi Jove et urbe Roma? Hoc caverat mens provida Reguli, Fœdis, et exemplo trahenti Perniciem veniens in ævum; Si non periret immiserabilis Captiva pubes. Signa ego Punicis Affixa delubris, et arma Militibus sine cæde, dixit, Derepta vidi: vidi ego civium Marte coli populata nostro. Auro repensus scilicet acrior Miles redibit: flagitio additis Damnum. NEQUE amissos colores Lana refert medicata fuco: Nec vera virtus, cum semel excidit, Curat reponi deterioribus. Si pugnat extricata densis Cerva plagis, erit ille fortis, Qui perfidis se credidit hostibus; Sensit iners, timuitque mortem. Hic, unde vitam sumeret, inscius, Fertur pudicæ conjugis osculum, Torvus humi posuisse vultum ; Donec labantes consilio Patres Firmaret auctor nunquam alias dato, Atqui sciebat, quæ sibi barbarus Et populum reditus morantem, Quam si clientum longa negotia Aut Lacedæmonium Tarentum. ODE VI. AD ROMANOS. DELICTA majorum immeritus lues, Fœda nigro simulacra fumo. Dîs te minorem quod geris, imperas : Hinc omne principium, huc refer exitum. Dî multa neglecti dederunt Hesperiæ mala luctuosæ. Jam bis Monæses et Pacori manus Pæne occupatam seditionibus Fœcunda culpæ sæcula nuptias In patriam populumque fluxit. Motus doceri gaudet Ionicos Mox juniores quærit adulteros Sed jussa coram non sine conscio Non his juventus orta parentibus Antiochum Annibalemque dirum: Sed rusticorum mascula militum Matris ad arbitrium recisos Portare fustes; sol ubi montium Tempus agens abeunte curru. Damnosa quid non imminuit dies? ODE VII. AD ASTERIEN. QUID fles, Asterie, quem tibi candidi Primo restituent vere Favonii, Thyna merce beatum, Constantis juvenem fide |