Brachia et vultum teretesque suras
Integer laudo: fuge suspicari,
Cujus octavum trepidavit ætas
Claudere lustrum.

ODE V.

NONDUM subacta ferre jugum valet
Cervice, nondum munia comparis
Æquare, nec tauri ruentis

In Venerem tolerare pondus.

Circa virentes est animus tuæ
Campos juvencæ, nunc fluviis gravem
Solantis æstum, nunc in udo
Ludere cum vitulis salicto

Prægestientis. Tolle cupidinem
Immitis uvæ; jam tibi lividos
Distinguet Auctumnus racemos
Purpureo varius colore.

Jam te sequetur (currit enim ferox Ætas; et illi, quos tibi demserit, Apponet annos) jam proterva Fronte petet Lalage maritum;

Dilecta quantum non Pholoë fugax, Non Chloris: albo sic humero nitens, Ut pura nocturno renidet

Luna mari, Gnidiusve Gyges;

Quem si puellarum insereres choro,
Mire sagaces falleret hospites
Discrimen obscurum, solutis
Crinibus, ambiguoque vultu.

ODE VI.

AD SEPTIMIUM.

SEPTIMI, Gades aditure mecum, et Cantabrum indoctum juga ferre nostra, Barbaras Syrtes, ubi Maura semper Æstuat unda;

Tibur Argeo positum colono
Sit meæ sedes utinam senectæ ;
Sit modus lasso maris et viarum
Militiæque :

Unde si Parcæ prohibent iniquæ,
Dulce pellitis ovibus Galesi

Flumen et regnata petam Laconi
Rura Phalanto.

Ille terrarum mihi præter omnes
Angulus ridet, ubi non Hymetto
Mella decedunt, viridique certat
Bacca Venafro:

Ver ubi longum tepidasque præbet
Juppiter brumas, et amicus Aulon
Fertili Baccho minimum Falernis
Invidet uvis.

Ille te mecum locus et beatæ

Postulant arces; ibi tu calentem
Debita sparges lacrima favillam
Vatis amici.

ODE VII.

AD POMPEIUM VARUM.

O SÆPE mecum tempus in ultimum
Deducte, Bruto militiæ duce,
Quis te redonavit Quiritem
Dîs patriis, Italoque cœlo,

Pompei, meorum prime sodalium ? Cum quo morantem sæpe diem mero Fregi, coronatus nitentes

Malobathro Syrio capillos.

Tecum Philippos et celerem fugam
Sensi, relicta non bene parmula;
Cum fracta virtus, et minaces
Turpe solum tetigere mento.

Sed me per hostes Mercurius celer
Denso paventem sustulit aëre;
Te rursus in bellum resorbens
Unda fretis tulit æstuosis.

Ergo obligatam redde Jovi dapem,
Longaque fessum militia latus
Depone sub lauru mea; nec
Parce cadis tibi destinatis.

Oblivioso levia Massico
Ciboria exple; funde capacibus
Unguenta de conchis. Quis udo
Deproperare apio coronas

Curatve myrto? quem Venus arbitrum
Dicet bibendi ? non ego sanius
Bacchabor Edonis: recepto
Dulce mihi furere est amico.

ODE VIII.

IN BARINEN.

ULLA si juris tibi pejerati

Pœna, Barine, nocuisset unquam ;

Dente si nigro fieres, vel uno

Turpior ungui,

Crederem: sed tu, simul obligasti Perfidum votis caput, enitescis Pulchrior multo, juvenumque prodis

Publica cura.

Expedit matris cineres opertos

Fallere, et toto taciturna noctis
Signa cum cœlo, gelidaque divos
Morte carentes.

Ridet hoc, inquam, Venus ipsa, rident Simplices Nymphæ, ferus et Cupido Semper ardentes acuens sagittas

Cote cruenta.

Adde quod pubes tibi crescit omnis ;
Servitus crescit nova; nec priores
Impiæ tectum dominæ relinquunt,
Sæpe minati.