ODE XXXVI. Et ture et fidibus juvat Placare, et vituli sanguine debito Custodes Numidæ deos; Qui nunc Hesperia sospes ab ultima Caris multa sodalibus, Nulli plura tamen dividit oscula Quam dulci Lamiæ, memor Actæ non alio rege puertiæ, Mutatæque simul togæ. Cressa ne careat pulchra dies nota; Neu promtæ modus amphoræ, Neu morem in Saliûm sit requies pedum; Neu multi Damalis meri Bassum Threîcia vincat amystide; Neu desint epulis rosæ, Neu vivax apium, neu breve lilium. Omnes in Damalin putres Deponent oculos; nec Damalis novo Divelletur adultero, Lascivis hederis ambitiosior. ODE XXXVII. NUNC est bibendum, nunc pede libero Pulsanda tellus; nunc Saliaribus Ornare pulvinar deorum Tempus erat dapibus, sodales. Antehac nefas, depromere Cæcubum Contaminato cum grege turpium Morbo virorum, quidlibet impotens Sperare, fortunaque dulci Ebria. Sed minuit furorem Vix una sospes navis ab ignibus; Cæsar, ab Italia volantem Remis adurguens (accipiter velut Molles columbas, aut leporem citus Venator in campis nivalis Emoniæ) daret ut catenis Fatale monstrum, quæ generosius Ausa et jacentem visere regiam Vultu sereno, fortis et asperas Tractare serpentes, ut atrum Corpore combiberet venenum; Deliberata morte ferocior: Sævis Liburnis scilicet invidens, Non humilis mulier triumpho. ODE XXXVIII. AD MINISTRUM. PERSICOS odi, puer, apparatus; Simplici myrto nihil adlabores Sedulus, curo: neque te ministrum Dedecet myrtus, neque me sub arcta Vite bibentem. Q. HORATII FLACCI CARMINUM LIBER SECUNDUS. ODE I. AD C. ASINIUM POLLIONEM. Motum ex Metello consule civicum, Bellique causas, et vitia, et modos, Ludumque Fortunæ, gravesque Principum amicitias, et arma Nondum expiatis uncta cruoribus, |