DE SANCTISSIMO

EUCHARISTIE SACRAMENTO.

OMNIBU

MNIBUS quidem Ecclesiæ Catholicæ Sacramentis religiosė, sanctèque tractandis magna ac diligens cura adhibenda est, sed præcipuè in administrando ac suscipiendo sanctissimæ Eucharistiæ Sacramento, quo nihil dignius, nihil sanctius et admirabilius habet Ecclesia Dei; cùm in eo contineatur præcipuum et maximum Dei donum, et ipsemet omuis gratiæ et sanctitatis fons auctorque, Christus Dominus.

Parochus igitur summum studium in eo ponat, ut cum ipse venerabile hoc Sacramentum quâ decet reverentiâ, debitoque cultu tractet, custodiat, et administret; tum etiam populus sibi commissus religiosè colat, sanctè, frequenterque suscipiat, præsertim in majoribus anni solemnitatibus.

si

Ideò populum sæpiùs admonebit quâ præparatione, quantâ animi religione ac pietate, et quàm etiam decenti, humilique corporis habitu ad tam augustum Sacramentum debeat accedere: ut præmissâ Sacramentali Confessione, opus est, et bonorum operum exercitiis, omnes, quantùm potuerint, puri, attenti, ferventes, et à mediâ saltem nocte jejuni, utroque genu flexo ad terram, illud humiliter adorent, ac reverenter suscipiant.

Conjugatos speciatim adhortetur, ut Patrum, Canonumque præscripto audientes, ante sacram communionem aliquot diebus ab opere conjugali abstineant.

Moneat prætereà communicantes, ut sumpto Sacramento non statim ab Ecclesiâ discedant, aut colloquantur, nec statim vagis oculis circumspiciant, aut expuant; sed quâ par est devotione aliquantisper in oratione permaneant, gratias agentes Deo de tam singulari beneficio, atque etiam de sanctissimâ Passione

Dominicâ, in cujus memoriam hoc mysterium celebratur et sumitur.

Curare porrò debet, ut perpetuò aliquot Hostiæ consecrata eo numero, qui usui infirmorum et aliorum fidelium communioni satis esse possit, conserventur in pyxide ex solidâ, decentique materiâ, argentea, et intùs inauratâ, quantùm fieri potest, eâque mundâ, et suo operculo benè clausâ, velo coopertâ, in Tabernaculo clave obserato, quam ipse servabit, ac nulli nisi Vicario suo committet.

Hoc autem Tabernaculum conopæo decenter opertum, atque ab omni aliâ re, etiam sacrorum Öleorum vasculis liberum et vacuum, in Altari majori, vel in alio, quod venerationi et cultui tanti Sacramenti commodius ac decentius videatur, sit collocatum; ita ut nullum aliis sacris functionibus, aut Ecclesiasticis Officiis impedimentum afferatur. Lampas coram eo die nocteque perpetuò colluceat: curabitque Parochus ut omnia ad ipsius Sacramenti cultum ordinata, integra, mundaque sint, et conser

yentur.

Conopæo pulli coloris nunquàm obtegatur Tabernaculum. In eo aliqua semper Hostia reservetur, non solùm postquàm venerabile Sacramentum in Ecclesiâ ministratum est, verùm etiam dum defertur ad infirmos extra Ecclesiam.

Sanctissimæ Eucharistiæ particulas frequenter, et saltem decimo quinto quoque die, tempore præsertim pluvio et hyemali renovabit Parochus. Hostiæ verò, seu particulæ consecrandæ sint recentes; et ubi eas consecraverit, veteres primò distribuat, vel sumat intra Missam post sumptionem Sanguinis Christi, et Ciborium omnibus fragmentis et reliquiis Hostiarum diligenter purificet, easque pariter sumat, priusquàm novas immittat.

Ubi non erit custodia ad asservandam Eucharistiam, videat Sacerdos diligenter, ne plures, paucioresve Hostias consecret, quàm postulet numerus communicantium, ut singulæ singulis ministrentur.

Sed si fortè plures consecraverit quàm oporteret, eas quæ superfuerint sumat antequàm se purificet. Si verò pauciores, adsitque aliqua necessitas ut omnes communicent; tunc aliquot

Hostias in duas vel tres partes decenter dividat super Altare, et extra populi conspectum, ut omnibus possint sufficere. Nunquàm tamen de majore Hostiâ quâ utitur Sacerdos ad Sacrificium particula defringatur alteri præbenda, nisi in mortis periculo, quandò alia non habetur pro communione infirmi pericli

tantis.

Ad communionem populi, præter eam pyxidem, quæ ad infirmos deferri solet, habeatur etiam, si fieri potest, in singulis Ecclesiis Ciborium, seu vas satis amplum in modum pateræ quod facilè manu prehendi et teneri possit, cum operculo. Patena autem Calicis ad eum usum non adhibeatur, nisi quandò duo vel tres tantùm communicandi erunt, et non longè ab Altari deferenda erit Communio: ne fortè sacras Hostias, vel fragmenta ex eis decidentia in terram delabi aliquandò contingat.

In locis, ubi purificatio laicis præberi solet, non præbeatur in Calice sacrato, sed in paterâ seu scypho argenteo, sive etiam stanneo, aut vitreo, qui ad eum usum tantùm deserviat.

Fideles omnes ad sacram communionem admittendi sunt, exceptis iis qui justâ ratione prohibentur. Arcendi autem sunt publicè indigni, quales sunt notoriè excommunicati, interdicti, manifestèque infames, ut meretrices, concubinarii, comœdi, fœneratores, magi, sortilegi, blasphemi, et alii ejus generis peccatores: nisi de eorum pœnitentia et emundatione constet; et publico scandalo priùs satisfecerint.

Occultos verò peccatores, si occultè petant, et non eos emendatos Parochus agnoverit, repellet: non autem si publicè petant, et sine scandalo ipsos præterire nequeat.

Amentibus prætereà, seu phreneticis Eucharistiam administrare non licet; licebit tamen, si quandò habeant lucida intervalla, et devotionem ostendant, dum in eo statu manent; modò nullum adsit indignitatis aut irreverentiæ periculum.

Pueris etiam, qui propter ætatis imbecillitatem hoc divinum Sacramentum dijudicare nondùm valent, administrari non debet, ut fermè accidit ante duodecimum annum: circa quod tempus de ætate ad communicandum idoneâ judicare in singulis Parœciis, prudenti Rectorum arbitrio et conscientiæ relinquitur.

Neque verò alibi nisi in Parœciâ suâ ad primam Communionem, etiam extra Paschale tempus, pueri admittantur.

CORDO MINISTRANDI

SANCTISSIMUM

EUCHARISTIE SACRAMENTUM.

SANCTIS

ANCTISSIMUM Eucharistiæ Sacramentum, vel extra Missarum solemnia, vel in fine Missæ et immediatè post Evangelium Sancti Joannis, vel in Missâ antequàm Sacerdos se purificet, ministrari solet: meliùs tamen et aptiùs, quantùm commodè et opportunè fieri poterit, in Missâ ante Sacerdotis purificationem ministrabitur. Sed quovis horum tempore fieri contingat, sequens ac distinctus in ejus ministratione ritus servandus est.

Ac primùm quidem, si extrà Missarum solemnia sanctissima Eucharistia ministranda sit, Sacerdos lotis priùs manibus, et superpelliceo indutus, ac desuper stolá, junctis manibus procedet ad Altare, in cujus infimo gradu factá genuflexione, ascendet in medium Altaris, Corporale extendet, Tabernaculi portam reserabit, ac genuflectet; tum pyxidem extrahens, eam super corporale deponet, atque discooperiet.

Interim Clericus, seu alius Minister, accenso cereo uno vel pluribus, extensoque ante eos, qui Communionem sumpturi sunt, linteo mundo, genuflexus ad cornu Epistolæ faciet Confessionem generalem, dicens: Confiteor Deo, etc.

Deinde Sacerdos iterùm genuflectet, et manibus junctis ante pectus vertet se ad populum ( advertens ne terga vertat Sacramento) et in cornu Evangelii dicet: Misereátur vestrî, etc. et addet: Indulgéntiam, etc. manu dexterâ faciens signum Crucis super communicandos.

Tum ad Alture se convertet, genuflectet, manu sinistrá pyxidem prehendet; et duobus digitis, pollice et indice, Sacramentum

accipiet; conversusque ad populum in medio Altari, dicet clará voce: Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccáta mundi. Mox subdet: Dómine, non sum dignus ut intres sub tectum meum, sed tantùm dic verbo, et sanábitur ánima mea. Quod iterùm ac tertiò repetet.

Posteà ad communicandum accedet, incipiens ab iis qui sunt ad partem Epistolæ; sed primò, si Sacerdotibus, vel aliis ex Clero danda sit Communio, iis ad gradus Altaris genuflexis præbeatur. Porrò Sacerdotes sacram Communionem suscepturi, superpelliceo et stolá instar Crucis ante pectus compositá indui debent: cæteri autem Clerici solo superpelliceo.

Sacerdos unicuique porrigens Sacramentum, et faciens cum eo signum Crucis super pyxidem, simul dicet: Corpus Dómini nostri Jesu Christi custódiat ánimam tuam in vitam æternam, Amen.

Ubi verò omnes communicaverint, Sacerdos reversus ad Altare pyxidem reponet in medio, tum genuflectet, advertetque diligenter ut si aliquod fragmentum digitis adhæserit, illud in pyxidem deponat, quam mox in Tabernaculo clausam reponet, ejusque fenestram (factá priùs genuflexione) claudet, et clave obserabit, Deinde versus ad eos qui communicarunt, extentâ manu dexterá benedicet iis, dicens: Benedictio Dei omnipotentis Patris, et Filii, et Spiritûs sancti descendat super vos, et máneat semper. R. Amen.

Post hæc digitos quibus tetigit Sacramentum abluat, et abstergat purificatorio; ablutionem verò in Sacrarium seu piscinam injiciat, vel curet injici.

Si autem Tabernaculum Sanctissimi Sacramenti collocatum sit retrò Altare, vel alibi, ita ut aliquo circuitu aut progressione ad illud perveniendum sit; Sacerdos eò procedet eodem apparatu, præcedente ministro cum cereo accenso, aut pluribus. Reseratá Tabernaculi fenestrá, genuflectet, Ciborium seu pyxidem sacram accipiet, eamque ambabus manibus ante vultum

elevatam