ne quid irrepat divini cultûs abfonum fanctitatig aut fi fortè quid ejufdem decori, integritati, ac majeftati minus confentaneum illeviffet error, vel ignorantia, hoc omne penitùs expungatur.

Huic legi fummus Pontifex Pius V. correcto Breviario quo Apoftolica ipfa utebatur Ecclefia, plenum autoritatis infuper exemplum adjecit: idemque poftea ab Epifcopis paffim fufceptus labor. Indè fenfim, fi quid in Breviariis, librifque aliis Ecclefiafticis mendofum effet, aut faltem minùs accuratè digeftum, non femel recifum eft: quod quidem, noftra hac præfertim atate, plures Gallicana Ecclefiæ Epifcopi tentaverunt majore cum diligentia ac delectu, & multa non fine laude perfecerunt.

Eorum nos exemplum ut fequeremur, operæ pre tium fore duximus, FRATRES CHARISSIMI, novum bac Breviarium in bujufce Diœcefeos ufum emittere. Hoc verò eo majore ftudio fumus aggreffi, quòd apertam jamdudum ab Ecclefia Metropolitana Jemitam ineundo, & muneri noftro, & totius Cleri noftri vatis faceremus fatis ; ac præclaram aliunde veteremque hujus, quæ nobis à Deo concredita eft Miflal. Ecclefiad hæreditatem publicis etiamnum apud nos Carcal. teftatam tabulis, ut fuum fibi Breviarium, fuum fibi an. 1472. officium ritumque haberet, defuetam revocaremus. item Bre. Quod quidem opus ut quàm abfolutiffimum & uti litati veftra convenientiffimum in manus veftras veCarc.an. niret, FRATRES CHARISSIMI, nihil à nobis diligen 1538. tiæ prætermiffum eft: neglectumque nihil, ut illud tandem divini cultus fplendori, & noftris que communem omnium fanctificationem fpectant, votis refponderet. Quâ autem ratione elaboratum fit ac concinnatum, quave lege fingula totius operis membra compacta fint atque digefta, ut ejufdem ufus fiat omnibus facilior & planior, in ipfo limine, breviter aperiendum effe judicavimus.

viar.

Hanc parro effe Breviarii mentem ut & precandi formulas complectatur, & documenta fuppeditet, nullus profectò ignorat. In ejufmodi opere ad alterutrum omnia fpectare neceffe eft. Quæcumque autem Chorus tota decantat, Pfalmos, Cantica, Hymnos, Refponforia, Antiphonas, Verficulos, iis precationes contineri notum eft. Quæ verò unius voce proferuntur, ut Lectiones, Capitula, & Canones, ea pertinent ad

Yorum documentum qui ant Officium privatum racks tant, aut publico interfunt.

e

Dom.

Liby

Ac primum quidem quòd fpectat ad precationem, qua & potior Breviarii pars & latiùs diffufa eft, tum veriffimum illud fit quod aiebat quondam Cyprianus, e-Amicam & familiarem effe orationem, Deum de fuo rogare; hoc loco vos monitos volumus, FRA- de Orat. TRES CHARISSIMI, maximam in eo præfertim curam à nobis adhibitam fuiffe, ut, fi excipiantur Hymni, An- poft init. tiphona quædam, Orationes, ac Lectiones nonnulla, fingula Officii partes è facra depromerentur Scriptura, qua,ut feitis, divinitus infpirata utilis eft ad docendum, ad arguendum, ad corripiendum, & erudiendum in juftitia. f

f2.Tim

3. V. 16

Eamdem verò in partiendo Pfalterio rationem feenti fumus, quam in aliis Ecclefiis jam inftitutam invenimus. Sui fingulis cujufque hebdomada die bus, imò & fingulis cujufque diei Horis addicti funt Pfalmi, ita difpofiti, ut omnes, ferè femper, intra unius hebdomada fpatium perlegantur. Qui longiùs excurrebant, eos divifimus; qua in re, veteri buic ac gentilitia legi obfecuti fumus, quâ in Provincia Narbonenfi antiquitus fancitum fuit, ut per majores Pfalmos paufationes fierent, & per quamque paufationem gloria Trinitatis Domino decantaretur. g Eadem autem Pfalmorum partitio- g Cons ne precum inæqualitatem fuftulimus, & ad juftio- Narb. rem modum contraximus nimiam officiorum prolixita- an. 689 sem: non eâ fanè mente, ut aliquid ex iis fubduce- c. 2 retur quæ Deo deberi fentimus, fed ut recitantium animi minus jam gravarentur, Cantorefque jam lento fpiritu & diftincto verba omnia pronunciarent.

Quoniam verò animus rerum tenore nimiùm aquabili plerumque dejicitur, & varietate aliquâ certiùs faciliùs ad pietatem inefcatur, ex aliis quoque Breviariis exemplum fumpfimus, ut cujufque diei officio fuus quidam fcopus, certumque difcrimen affignaretur; ficque fua cuique diei tribueretur ad meditan dum materia. Die Dominicâ, quâ Dei poteftas in mundo creando falvandoque præcipuè colitur, & quæ creata lucis dies eft, excitatur in fidelium animis Dei

divina legis amor. Feriâ fecundâ, benigna Deż erga homines charitas & beneficentia celebratur. TriOns proximè fequentibus feriis amor proximi, spes,

fidefque commendantur. Feria fextæ, quæ dies eft Paffionis Chrifti,Officium ad patientiam in hujufce vite laboribus &arumnis fuftinendis refertur. Sabbato denique, propter bona fidelium opera, iifque repen fam mercedem grates Deo perfolvuntur. Atque tum bac ipsa die Dominica, tum aliis cujufque diei Feriis, Hymni quilibet Officio Noctis ac Laudum affignati huic eidem fcopo refpondent & concinunt: quem etiam ad mentem revocat in Vefperarum Hymnis ftropha penultima. At fuperioribus ftrophis fex dierum opus expanditur, cujus quidem mutationis admonet Vesperarum Capitulum, quo in unaquaque Feria ex Geneft deprompto, proprium cujufque diei opus fignificatur. Omnia Adventus Refponforia iis, pro more folito, Contexta funt facrorum librorum verbis quæ flagrant defideriis Patriarcharum & Prophetarum Meffiam toro pectore anhelantium. Eadem, à Natali die ad Puricationem, fpirant precibus aut laudibus ad Chriftum infantem pertinentibus. Quadragefimali tempore, ea felecta funt Scripturæ loca que contriti & humiliati cordis h affectibus imbuta, fanctæ exhiberent pænitentia feveritatem. Qua verò grati animi fignigo. Y. 19. ficatione & lætitia magis perfonant, ea tempore Pafchali adhibentur. At verò tum in Officiis diverfarum anni tempeftatum propriis, tum aliis, atque etiam in Communi Sanctorum, prætermiffis, ex confilio, iis Scripturæ facræ locis, in quibus, aut Deus ipfe, aut Sancti loquentes inducuntur, qua quidem homini precanti minus accommodata vifa funt ; ea tantùm in Antiphonis Refponforiifque ordinandis, adhibita fune Scriptura verba, quæ brevi quodam & acri fenfu, aut admirationem exprimerent & laudationem; aut fidem, fpem, charitatem, fiduciam in Deum, terreftriumque rerum afpernationem enunciarent. In cujus rei difpofitione ubique Scripturæ facra textus tantâ religione reverentiâ adhibitus eft, ut fedulò cantum fuerit, ne unquam ulla vi à genuino litte rali fenfu ad accommodatitium adduceretur.

Pfal.

Hactenus ea quæ ad precationem præcipuè fpectant. De iis que documenti funt, dicendum nunc fu pereft. Hac Lectionibus demum & Canonibus in"cluduntur: neque enim immorandum in Capitulis cùm ea elaborata difpofitionis confilium minimè ad mittant

2.

Al ipfo fatim ingreffu occurrit Adventus. Sterit univerfus orbis per quatuor millia annorum in expectationem Meffia fufpenfus & arrectus. Segregata eft gens quædam cui promiffa Dei crederentur: & ipfa extitit quafi Propheta unus immortalis qui, perdurante in fecula vocis fono, Liberatoris adventum prænunciaret. Hunc porrò non Ifaia folùm libri loquunur: multa de ipfo canit Genefis ; canunt & libri Regum: nec Propheta ullus eft qui non vocem fuam habeat tanti eventus vaticinio confecratam. Hoc quidquid eft teftimoniorum, quibus inconcuffa manet vigetque Religionis noflra veritas, in tempore Adven tus fecundum Ifaiæ Lectiones collocatum eft, ut uno omnia confpectu deprehendantur.

Paffionis tempore eamdem quoque rationem ineun dam effe judicavimus. Quapropter id unum è Jeremia defumptum eft, quod Chriftum humiliatum patientemque fubjiceret oculis: & quæ Scripturæ loca eamdem præberent imaginem, in ejufdem temporis Lectiones conjecta funt. Idem etiam confilium fuit in aliis Officii Divini partibus, ut quantum res tulit, colli gerentur fparfa paffim cùm in veteri, tùm in nove Teftamento, unius ejufdem imaginis quafi lineamen ta, quæ in unum collata ufui fore videbantur ad eorum qui Breviarium recitant fovendam pietatem, fi. demque illuftrandam.

Cum verò ita contingit, ut Dominica dies aliquid Babeat peculiare fibi, tum in fecundo Nocturno legitur fermo alicujus è sanctis Patribus ad illam rem pertinens. Sin aliter fe res habeat, tum pro fermone ejufmodi, quo trium primarum Lectionum narratio evolveretur, affertur alius è Scriptura facra locus, quo eadem facta explicantur ; ficque per anni decur. Jum, quod quidem religioni duximus, orbis Hiftoriæ facra totus peragitur, & eorum, aut veteris, aut novi Teftamenti librorum qui fapientiales moralefve dicuntur, haud ullus eft, qui non aut perlegatur, aut aliquâ faltem parte delibetur.

Lectiones è Patrum Scriptis & vita Sanctorum excerptæ, cavimus ut cum delectu fierent ; idque pro- i Sanct. vifum maximè, ne ultrà in fanctorum Hiftoriis reciten. tur novella, vel levia; fed certe autentica & antiqua, quæ & Ecclefiam ædificent, & Ecclefiafticam Epift. redoleant gravitatem, i E Patrum verò fermonibus,eos 312.

á iv

Bern.

præ cæteris feligendos curavimus, qui lumen veri atis mentibus paterent, formam moribus, cra cem vitiis, affectibus devotionem, fenfibus difcipli 1 Ibid. nam. 1

m1.Cor. 14. 15.

Morem quoque demùm illum omnium recentiorum Breviariorum, quo in Officio Prima leguntur Canones Conciliorum imitati fumus. Ii autem ferè omnes baufti funt è Generalibus, aut Provincialibus Conci liis atque ex iis præfertim qua in hac Provincia habita funt: quibus nonnulla paffim ex antiquiori bus hujufce Diaecefeos Synodis Statuta adjungi voluimus. Quidquid autem ad tuendam Ecclefia difci plinam, aut ad fingendos Cleri, mores utiliffimè inftitutum eft, id omne illorum Canonum ferie elucefcet

Ea tandem ratione, FRATRES CHARISSIMI,totum elaboratum eft opus, ut parata fint Sacerdotibus fubfidia quibus fuam ipfi pietatem enutrire, ac populos fibi commiffos fcientia falutis faciliùs poffint inftruere, Hinc Verbi Divini difpenfatores non largas quidem, fed falubres aquas haurire poterunt, quibus pia ani. marum Chriftianarum fitis expleatur. Hinc ipfi alta, rium Miniftri vera pietatis morumque regulas elicient, & opem quoque ferent facillimam ad orationem mentalem cæleftiumque rerum commentationem ex quâ ipfa eorum oratio quæ vocalis dicitur, vim Juam omnem accipit.

Unum igitur fupereft, FRATRES CHARISSIMI, hor tari vos in Domino, ut has preces eâ, quâ par eft, animi attentione, religione, ac pietate recitetis. Veftris porrò auribus affiduè infonet vox illa Dei quondam. populum fuum objurgantis, quòd labiorum tenùs adoraret, & mente procul abeffet. Non enim folo & inani verborum fonitu precandi munus peragitur, fed fpiritu & mente; m fed continuato cordis defiderio, ut ait S. Auguftinus. n Multùm enim precas ri eft, ad eum quem precamur, diuturnâ & piâ cordis excitatione pulfare. o Orate igitur certatim concordique & fancto certamine; & fanè memineritis & pro nobis orare. P Obfecro ergo.vos, fraIb 30. tres, 4 per Dominum noftrum Jefum Chriftum, & per charitatem fancti Spiritûs, ut adjuvetis me in. orationibus veftris pro me, ad Deum. r Ipfe autem Dominus nofter Jefus Chriftus, & Deus, & Pa ter nofter, qui dilexit nos, & dedit confolatio,

n Epift. 130. ad

Probam.

11. 9.

PIb. 31.

Rom.

15. V. 30.

r2..

Th,

2. V. ISA.

2