B. tum Dionem Chryfoft. Qr. IX. p. 138. Sinopenfis illic marrat Diogenis admirator Dion, Corinthi degentem hunc humanae ftultitiae irriforem, Ισθμίων ὄντων, καταβῆναι εἰς Tov loguov ad illum audiendum non adeo Corinthios, fed. acceffiffe Ιωνίας τε καὶ Ιταλίας καὶ Σικελίας ὅσοι παρῆσαν, καὶ τῶν ἐκ Λιβύης τινὰς, καὶ τῶν ἐκ Θεσσαλίας, καὶ ἀπὸ Βορυσθένες, Quod paulo fuperius innuebam, dubitari poffe, utrum οἱ παρὰ Σώφρονι θεώμενοι, an αἱ παρὰ Σώφρονι θεώς MEVAL TO IDμia hic defignarentur; ea de re certiores nos facere potuiffet Grammaticus addendo, quod faepius additur ad illius nomen apud veteres, παρὰ Σώφρονι, ἐν τοῖς Γυναικείοις, ὧν ἐν τοῖς ̓Ανδρείοις. Iam vero fpectantes five ludos seu in theatris feminae dici debuere eμeval. OEάrgia, fpectatrix, forfan ufitatum in fermone quotiC. diano, noftris in libris vix invenitur: quod Pollux II, 56. git, καὶ Θεάτρια, καὶ Συνθεάτρια, ή παλαιά Κωμωδία· nim titur uno loco perditi dramatis Ariftophanis, quem profert Pollux X, 67. quo guttum, Samium quem vocat Gellius N. A. XVII, c. 8. λýnvdov, dicit aliquis fe gestasse, ut haberet ouveάTgiav. et praebet multa talia in micus, quae nusquam alibi reperias. A. - τρια Co Ifthmia autem spectantes atque inter se suo more gárrientes mulieres, five Corinthiae, feu in locis vicinis natae, quas, ne fuae civitatis matronas Syracofias offenderet, in Mimis fuis loquentes facere potuit Sophron, aptius utique convenirent cum Theocriti Syracofiis Adonia agitantibus Alexandriae. Et profecto qui quidem eadem p.197. olim fuiffe, quae nunc funt, hominum novimus ingenia, tanquam rem minime dubiam ftatuemus, quibus in Graecia veteri ludis vel certaminibus intereffe feminis licuerit, feminarum ingentem femper adfuiffe, turbam. Iam vero tales fuere ludi plerique; praefertim Ifthmii. Nusquamn, opinor, in Graecia Feminarum genus maiore fuit in honore, quam Corinthi; quo fapienter ut in urbem mariti mam, populofam, atque ex inercatura opulentiffimam. omnibus commodis mercatores et naucleros alliciebant Magiftratus: de Corintho agens Strabo VIII, p. 581. A. illic, τό τε Αφροδίτης, ait, ἱερὸν οὕτω πλέσιον ὑπῆρξεν, ὥστε πλείες ή χιλίας ἱεροδέλες ἐκέκτητο ἑταίρας, ἂς ἀνετίθεσαν τῇ С θεῷ καὶ ἄνδρες καὶ γυναῖκες. καὶ διὰ ταύτας οὖν πολυωχλεῖτο ἡ πόλις, καὶ ἐπλετίζετο. Poffent ea de re permulta dici, quae in locis Pauli fcribentis ad Corinthios illuftrandis fuum ufum habere, ne viri quidem feveriores et gravif B fima tractantes negarent. Quid vetat in his observatis, quibus verba Poëtae non onerantur, hac occafione in ufum faltem quorundam de Batava iuventute, antiquitatis Graecae partem attigiffe? In Graecia ludi omnium auguftiffimi fuere fine controverfia Olympici: his ludis feminae excludebantur, five virgineş haberentur, seu viris essent nuptae: de muliebri genere lex unam tantum nominatim excipiebat, omnium inter Eléas honoratissimam, quae Cereris effet Xauung dictae Sacerdos : haec, una mulierum, fedens ex adverfo Hellanodicarum, Olympiorum erat fpectatrix: reliquae mulieres per dies certaminibus facratos aliorfum fecedere erant coactae: adeo autem fevera erat lex, ut de monte Typaeo iuberet praecipitari, fi qua mulier deprehenderetur adeffe certamini. Cum Nero quinquennale certamen inftituiffet primus omnium Romae, more Graeco triplex, quod appellavit Neronia; ad athletarum fpectaculum invitavit et virgines Vefta les: quia Olympia quoque Cereris facerdotibus fpectare conceditur: fcripfit ifta Suetonius in Nerone c. XII, fed, ut equidem arbitror, unå fyllabâ minus, Cereris Sacer doti: una enim tantum fuit uno eodemque tempore: non nefcio dici poffe, delignatas fibi invicem in hoc mu nere facerdotali fuccedentes; quales fuo more Graeci vocant ras de ocas' et Cicero, quantum recordor, semel dixit omnes Siciliae femper praetores, in Verr. V, c. 12. qualia neque in Thefauros referunt, neque in Indices. Sed illud mihi hic commentum non placeret: → virgi nes Vestales cum Cereris Sacerdotibus videbantur Mona this coniungendae; verum, ut dicebam, una tantum A fuit. Qui Olympiaca, spectator ipfe locorum, et legum et confuetudinum investigator accuratiffimus, copiofe nobis explicuit, et permulta folus ex antiquis, Paufanias, in Eliacis Poster. VI, p. 502. f. "EGT, inquit, dπavtIngŮ, τῶν Ἑλλανοδικῶν βωμὸς λίθε λευκοῦ. ἐπὶ τούτου καθεζομένη τοῦ βωμοῦ θεᾶται γυνὴ τὰ Ὀλύμπια, ἱέρεια Δήμητρος Χα p.198. Múrns, (nominis ratio mira datur et incredibilis p. 505. £. paulo melior p. 506. init.) τιμὴν ταύτην ἄλλοτε ἄλλη λαμ βάνουσα παρὰ Ηλείων. fed quod proximum additur monfiri fimile eft: Παρθένους δὲ οὐκ εἴργουσι θεᾶσθαι. intere pres: Neque vero virginibus interdictum ludicra fpectare Hanc notam, nemini huc usque suspectam, ut hominis infulfi, qui forte legerat Cereris facerdotes virgines fuisse, atque adeo indignam Paufania, huius contextu B. eiiciendam, paulo confidentius, quain meus mos eft, edico: Cereris ifta Chamynae facerdos Eléa Tuvn dicitur a Paufania, non nagevos fed fac virginem fuiffe, vel faltem Év Tag devin oneu, qualis Pythia fuit vates, grandis aetate, quippe minimum quinquagenaria; (Schol. in Ariftoph. Plut. v. 9.) quid illam mirum fuiffe facri certaminis fpectatricem, fi virgines illinc non arcebantur? Tandem quis Hellanodica cernere poterat, virgines essent, an, Pannychidis instar illius, devirginatae? Sed hac in re nemo, credo, mihi obloquetur. Ubi Panthea Luciani Τ. ΙΙ, p. 490. Ακούω, ἔφη, πολλῶν λεγόντων (εἰ δὲ ἀλη θὲς, ὑμεῖς οἱ ἄνδρες ἴστε) μηδ ̓ Ολυμπιάσιν ἐξεῖναι κ. τ. λ. hic ab erudito interprete poterat exfpectari nota, qualem dedit Moyf. Solanus, docens feminis non licuiffe his interC. elle ludis: fed et 1o. Iac. Wetstenius in libris noftris Sacris locum invenit, ubi hac de re ageret, in Epift. ad Hebr. XII, 1. Solanus, `in observatis fuis accuratus, locum alium Aeliani defignare etiam potuerat de Nat. An. XI, c. 8. Quod vero fupra dicebain de feveritate legis, ex monte mulieres praecipitantis, fi qua forte detegeretur viris spectatoribus intermixta, conftat ex eiusdem Paufaniae Eliacis Prior. p. 579. Κατὰ τὴν ἐς Ολυμπίαν ὁδὸν ἔστιν ὅρος ἐκ Σκιλλοῦντος ἐρχομένῳ πέτραις ὑψηλαῖς ἀπότου μον· ὀνομάζεται δὲ Τυπαῖον τὸ ὄρος, κατὰ τούτου τὰς Γυναί κας Ἠλείοις ἐστὶν αὐθεῖν νόμος, ἢν φωραθῶσιν ἐς τὸν ἀγῶνα ἐλθοῦσαι τὸν Ὀλυμπιακὸν, ἢ καὶ ὅλως ἐν ταῖς ἀπειρημέναις σφίσιν ἡμέραις διαβᾶσαι τὸν ̓Αλφειόν. Quod addit Paufanias, Θαῦμα μὲν, οὐ ψευδὲς δέ, unam duntaxat, Καλλι πάτειραν, ab aliis dictam Φερενίκην, legem iftam violaffe: p.199. hiftoriam tum narrat Paufanias, in quam admittenda est egregia emendatio Palmerii in Exercit. p. 393. Erat ex A. اد او 1 lege mulier virilis animi de rupe praecipitanda, vel derogandum legi: in illius itaque gratiam, et patris, et fratrum, et filii, qui omnes fronde Olympiaca capita habuerant velata, sapienter Elei iudices feveram legem inigraverunt. Quinimo poftea temporis primariae mulieres equarum celeritate victoriam in Olympicis ludis, reportarunt: prima harum Agefilai Regis Lacedaemoniorum foror fuit Cynifca: Plutarchus, et alibi, et T. II. p. 222. B. de Agefilao, cuni videret indignabundus civium quos dam equis alendis fuperbientes, ἔπεισε τὴν ἀδελφὴν Κυνί σκαν εἰς ἅρμα καθίσασαν. Ολυμπίασιν αγωνίσασθαι: conf. Paufanias p. 222. 243. 252. 406. Adfcribam ex Anthologia MS. ineditum, vetus certe, epigramma: Αδέσποτον ἐπὶ τρισὶν ἑξαμέτροις πεντάμετρον. Σπάρτας μὲν βασιλῆες ἐμοὶ πατέρες, καὶ ἀδελφοὶ, 1 In his ἔστησα fcripfi, pro ἔστησε, quod meus faltem praebet Cod. apographus. Nunc denique redeo ad Argumentum τῶν ̓Αδωνιάζου owv. Primum ponam verba quaedam D. Heinfii, quibus caput Lectionum Theocritearum XXI, et fua orditur in hoc Eidyllium obfervata : 1 Non eft dubium quin Sophron in yuvameíos mi„mum aliquem fecerit, quo lepide et quafi digito fublato muliebrem adoλeoxíav et linguae intemperantiain C. »perfecutus fit: quem hoc idyllio nofter poëta fit expri„mere conatus, in quo multa fibi permittit, quae, quia ne trivio funt, maximam venuftatem habent: quando, „quidem in eiusmodi faepe ne a foloecifinis temperarit, „ut ex veterum iudiciis fcimus; omnia enim facillime mexcufantur et placent διὰ τὸ ἄκακον τῆς γυναικείας ἑρμη myɛías, quam ex illo expreffit nofter poëta. Haec pauca D. Heinfii mihi videntur multis aliorum obfervatis longe anteponenda; eo autemi et haec protuli, et faepe Heinfio patrocinatus fum, quia iuvenis excellen P.200. tis in Theocritum merita deprimere contumeliofis ver bis conatus Reiskius nimis frequenter nuperum editorem Anglum; Thomam Wartonum, habuit adftipulatoA. rem. In iftis divinum fuiffe Heinfium demonstrat argumentum carminis a me publicatum. De Sophrone autem, reliquias Mimorum aliquando in unum collecturo perutile futurum obfervatu, hoc Scholion, veteris certe Grammatici, in Codice Coisliniano ad Carmen Gregorit Nazianz. Montfauconius Biblioth. p. 120. fe fcribit invenille: ἐν τούτῳ τῷ λόγῳ τὸν Συρακούσιον Σώφρονα μιμεῖται. οὗτος γὰρ, μόνος ποιητῶν, ρυθμοῖς τισι καὶ κώλοις ἐχρήσατο, ποιητικῆς αναλογίας καταφρονήσας. Carmen illud Gregorii videatur, editum a Iac. Tollio in Infignibus Itiner. Ital, p. 96. 98. Ifta nota, et carminis illud exemplum hac in re magni funt momenti. Noverant ex Suida et ex Hefychio Milefio viri Docti, Mimos Sophronis fcriptos aranoyadny, oratione foluta; nihil praeterea; graviffimum hac in re teftem citare potuillent Ariftotelem; qui in opere nobis perdito de Poëtis, apud Athen. XI. p. 505. C. Sỏphronis mimos quμérgous fuiffe negat. Ex Scholio veteri difcimus, quod tamen etiam ipfa fortaffe quae fuperfunt Mimorum nos docere fragmenta potuiffent, non metricam et certis pedibus velat incedentem, fed numerofam ta B. C. five numeris fuis illigatam, Sophronis fuiffe orationem, atque adeo apte verbis ab illo comprehenfas fuifse sententias, quas ille nwho, incifis, fuerit complexus ! periodum fcilicet conficiunt xλa et xóμuara. legatur initium libelli Demetrii regi Egu. S. 7. optime, me iudice, κωλα dixit Dionyf. Halicarn οἷς ἡ φύσις ἀξιοῖ διαι ρεῖν τὸν λόγον περὶ Συνθέσεως Ὀνομ. p. 42, 31. Quid diftent uergov et gu9uds multi tradiderunt: mihi res coinmode videtur intelligi poffe ex Ciceronis Oratore c. XX, c. LI. Quinctil. I. O. IX, c. IV, p. 843 — 847. et ex Prolegomenis in Hephaeftionis libellum, primum ab Hudfono, tum a Pearcio, fub Longini nomine Editis, §. 5. et feqq. Quod vero praeterea Heinfius tradit, ne foloetifmis quidem abftinuiffe Sophronem, cum mulieres fuo faceret more colloquentes, ex uno didicerat Etymologico Magno; quo multa continentur ex antiquis in Theocri C. tum |