Mitte sectari rosa quo locorum

Sera moretur.

Simplici myrto nihil allabores Sedulus curæ: neque te ministrum Dedecet myrtus, neque me sub arctâ

Vite bibentem.

QUINTI

HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER SECUNDUS.

ODE I.

AD ASINIUM POLLIONEM.

Мотом

OTUM ex Metello consule civicum,

Bellique causas, et vitia, et modos,
Ludumque Fortunæ, gravesque
Principum amicitias, et arma

Nondum expiatis uncta cruoribus,
Periculosæ plenum opus aleæ,
Tractas, et incedis per ignes
Suppositos cineri doloso.

Paulum severæ musa tragœdiæ
Desit theatris : mox, ubi publicas
Res ordináris, grande munus
Cecropio repetes cothurno,

Insigne mœstis præsidium reis,
Et consulenti, Pollio, curiæ;

Cui laurus æternos honores
Dalmatico peperit triumpho.

Jam nunc minaci murmure cornuum Perstringis aures: jam litui strepunt; Jam fulgor armorum fugaces

Terret equos, equitumque vultus.

Audire magnos jam videor duces
Non indecoro pulvere sordidos,
Et cuncta terrarum subacta,

Præter atrocem animum Catonis.

Juno, et deorum quisquis amicior
Afris inultâ cesserat impotens
Tellure, victorum nepotes
Rettulit inferias Jugurthæ.

Quis non, Latino sanguine pinguior, Campus sepulcris impia prœlia Testatur, auditumque Medis Hesperia sonitum ruinæ ?

Qui gurges, aut quæ flumina lugubris Ignara belli? quod mare Dauniæ

Non decoloravere cædes?

Quæ caret ora cruore nostro ?

Sed ne relictis, musa procax, jocis,
Ceæ retractes munera næniæ :
Mecum Dionæo sub antro

Quære modos leviore plectro.

ODE II.

AD CRISPUM SALLUSTIUM.

NULLUS argento color est avaris

Abdito terris, inimice lamnæ
Crispe Sallusti, nisi temperato
Splendeat usu.

Vivet extento Proculeius ævo,
Notus in fratres animi paterni:
Illum aget pennå metuente solvi
Fama superstes.

Latiùs regnes avidum domando
Spiritum, quàm si Libyam remotis
Gadibus jungas, et uterque Poenus
Serviat uni.

Crescit indulgens sibi dirus hydrops;
Nec sitim pellit, nisi causa morbi
Fugerit venis, et aquosus albo
Corpore languor.

Redditum Cyri solio Phraaten,
Dissidens plebi, numero beatorum
Eximit virtus; populumque falsis
Dedocet uti

Vocibus; regnum et diadema tutum
Deferens uni, propriamque laurum,
Quisquis ingentes oculo irretorto
Spectat acervos.

AEQU

ODE III.

AD DELLIUM.

QUA M memento rebus in arduis
Servare mentem, non secus in bonis
Ab insolenti temperatam
Lætitiâ, moriture Delli,.

Seu moestus omni tempore vixeris,
Seu te in remoto gramine per dies
Festos reclinatum beâris

Interiore notâ Falerni,

Quà pinus ingens albaque populus
Umbram hospitalem consociare amant
Ramis, quà et obliquo laborat
Lympha fugax trepidare rivo.

Huc vina, et unguenta, et nimiùm brevis Flores amœnos ferre jube rosæ,

Cedes coemptis saltibus, et domo,
Villâque flavus quam Tiberis lavit:
Cedes; et exstructis in altum
Divitiis potietur hæres.

Divesne, prisco natus ab Inacho,
Nil interest, an pauper, et infimâ