ODE XX I.

IN DIANAM ET APOLLINEM.

DIANA

IANAM teneræ dicite virgines: Intonsum, pueri, dicite Cynthium:

Latonamque supremo

Dilectam penitùs Jovi.

Vos lætam fluviis, et nemorum comà,
Quæcumque aut gelido prominet Algido,
Nigris aut Erymanthi

Silvis, aut viridis Cragi:

Vos Tempe totidem tollite laudibus,
Natalemque, mares, Delon Apollinis,
Insignemque pharetrâ,
Fraternâque humerum lyrâ.

Hic bellum lacrymosum, hic miseram famem
Pestemque, a populo et principe Cæsare, in
Persas atque Britannos
Vestrâ motus aget prece.

ODE XXII.

AD ARISTIUM FUSCUM.

INTEG

INTEGER vitæ scelerisque purus

Non eget Mauris jaculis, neque arcu,
Nec venenatis gravidâ sagittis,

Fusce, pharetrâ ;

Sive per Syrtes iter æstuosas,
Sive facturus per inhospitalem
Caucasum, vel quæ loca fabulosus
Lambit Hydaspes.

Namque me silvâ lupus in Sabina,
Dum meam canto Lalagen, et ultra
Terminum curis vagor expeditis,
Fugit inermem:

Quale portentum neque militaris
Daunias latis alit æsculetis;
Nec Juba tellus generat, leonum
Arida nutrix.

Pone me pigris ubi nulla campis
Arbor æstivâ recreatur aurà,
Quod latus mundi nebulæ malusque
Juppiter urget;

Pone sub curru nimiùm propinqui
Solis, in terrâ domibus négatâ:
Dulcè ridentem Lalagen amabo,
Dulcè loquentem,

ODE XXIII.

AD CHLOEN.

VITAS hinnuleo me similis, Chloë,

Quærenti pavidam montibus aviis

Matrem, non sine vano

Aurarum et siluæ metu:

Nam', seu mobilibus veris inhorruit
Adventus foliis, seu virides rubum
Dimovêre lacertæ,

Et corde et genibus tremit.

Atqui non ego te, tigris ut aspera,
Gætulusve leo, frangere persequor.
Tandem desine matrem
Tempestiva sequi viro.

Qu

ODE XXIV.
xx

AD VIRGILIUM.

UIS desiderio sit pudor aut modus Tam cari capitis? Præcipe lugubres Cantus, Melpomene, cui liquidam Pater Vocem cum citharâ dedit.

Ergo Quinctilium perpetuus sopor
Urget! cui pudor, et Justitiæ soror
Incorrupta Fides, nudaque Veritas,
Quando ullum inveniet parem?

Multis ille bonis flebilis occidit;
Nulli flebilior quàm tibi, Virgili.
Tu frustrà pius, heu! non ita creditum
Poscis Quinctilium deos.

Quod si Threïcio blandiùs Orpheo
Auditam moderere arboribus fidem,
Non vanæ redeat sanguis imagini
Quam virgâ semel horrida,

Non lenis precibus fata recludere
Nigro compulerit Mercurius gregi.
Durum! Sed levius fit patientià

Quidquid corrigere est nefas.

PARCIU

ODE XX V.

AD LYDIAM.

ARCIUS junctas quatiunt fenestras Ictibus crebris juvenes protervi, Nec tibi somnos adimunt; amatque Janua limen,

Quæ priùs multùm faciles movebat Cardines. Audis minùs et minùs jam, ME TUO LONGAS PEREUNTE NOCTES, LYDIA, DORMIS!

Invicem mochos anus arrogantes
Flebis in solo levis angiportu,
Thracio bacchante magis sub inter-
lunia vento:

Quum tibi flagrans amor, et libido
Quæ solet matres furiare equorum,
Sæviet circa jecur ulcerosum;

Non sine questu,

Læta quod pubes ederâ virenti
Gaudeat pullâ magis atque myrto:
Aridas frondes hiemis sodali

Dedicet Euro.

ODE XXVI.

DE AELIO LAMIA.

MUSIS amicus, tristitiam et metus
Tradam protervis in mare Creticum
Portare ventis : quis sub Arcto
Rex gelidæ metuatur oræ,

Quid Teridaten terreat, unicè
Securus. O, quæ fontibus integris
Gaudes, apricos necte flores,
Necte meo Lamiæ coronam "

Pimplei dulcis! nil sine te mei
Possunt honores: hunc fidibus novis,
Hunc Lesbio sacrare plectro,
Teque tuasque decet sorores.

ODE XXVII.

AD SODALES.

NATIS in usum lætitiæ scyphis

Pugnare, Thracum est. Tollite barbarum Morem, verecundumque Bacchum Sanguineis prohibete rixis.

Vino et lucernis Medus acinaces
Immanè quantùm discrepat! Impium
Lenite clamorem, sodales,

Et cubito remanete presso.