JULIUS AFRICANUS. (CIRCA MEDIUM tertii sæculi.) LATINUS. Julius Africanus, qui et cognomento Sextus, si habeatur Suidæ fides (in African. p. 512), philosophus Afer, inter viros omni genere doctrinæ excultos, una cum Clemente et Origene a Socrate numeratur. Paganus primum, deinde vero Christianus, destructo Emmaüm, quo secesserat vico, « sub imperatore » Marco Aurelio Antonino, qui Maximo successerat, legationem pro instauratione urbis suscepit, quæ » postea Nicopolis appellata est. » Ita Hieronymus in Catal. c. LXIII. Agebatur annus Christi 221, quo finem imposuit temporum Historiæ quam Christianum jam inchoasse arguunt susceptæ de Patriarchis et Prophetis, necnon et de Ecclesiasticis rebus usque ad ultimum Heliogabali annum narrationes; unde a Sozomene (lib. 1, c. xx1) inter Ecclesiæ historicos recensetur. Presbyterii dignitate decoratus fuisse creditur, cum ab Origene jam sacerdote patris honoretur nomine; seniorem vero demonstrat filii vocabulum, quo ipsum prosequitur Origenem : hiuc Origeni præponendum duximus Africanum. Quo tempore defunctus sit, incertum. Hæc extant ab eo scripta : 1° De Chronographia libri v. Incipiens Auctor ab orbe condito, ad Christi adventum chronologiam perduxit; magis autem succincte commemorat gesta jam inde a Christi ætate usque ad Maximi imperatoris tempora. Integrum pene hoc opus in priorem chronici sui partem secure transfudit Eusebius, nulla Africani facta mentione. Deperditis vero tum Africani tum Eusebii Græcis, nihil restat nisi quod Georgius Syncellus in Chronographia sua conservavit. Cum autem ab historiis abstinendum esse in hac nostra collectione duxerimus, hoc opus a nobis prætermittatur necesse est. 2o Fragmenta quædam, videlicet de Doxologia formula, ex Chronicorum libro v, a D. Basilio (de Spiritu sancto cap. xxix) citata; et apud Eusebium Præpar. evang. 1. x, cap. x, et Demonst. evang. 1. viii, p. 389. Cum ista reperiantur in operibus quæ postea integra excudentur, ad hoc temporis prælo subjicienda differentur. 30 Epistola ad Origenem, de historia Susannæ, quam confutavit doctissimus Ecclesiæ Alexandrinæ sacerdos. Ut autem uno intuitu quæstio simul et responsio habeatur, illam Origenis epistolæ adjungemus initio ejusdem operum. 4o Epistola ad Aristidem, de dissensione quæ videtur esse inter Matthæum et Lucam in historia Christi recensenda : in qua Evangelistarum consensum ex narratione quadam, quam a majoribus acceperat, apertissime demonstravit. Hujus partem longe majorem refert Eusebius l. 1, c. VII, hanc infra studiosus habebit lector. Præterea Paganus adhuc libros Kɛgw nomine, id est Cestos, testibus Eusebio (lib. vi, c. xxxi), et Photio (cod. xxxiv), composuit, ubi de medicina, physica, agricultura, imo et de superstitiosis curationibus |