Dzieje literatury w Polsce od pierwiastkowych czasów do XVII wieku, Tom 1Nakładem Gebethnera i Wolffa, 1875 |
Z wnętrza książki
Wyniki 1 - 5 z 19
Strona 47
... skiego , podejrzywając go o zmowy z Czechami , a głó- wnie nie chcąc się upokorzyć przed powagą duchowne- go Barona , ( ten ostatni monarcha zdaje się , trzymał z ludem ) . Magnaci nie mogli zakładać warownych zamków , bo pierwsze tego ...
... skiego , podejrzywając go o zmowy z Czechami , a głó- wnie nie chcąc się upokorzyć przed powagą duchowne- go Barona , ( ten ostatni monarcha zdaje się , trzymał z ludem ) . Magnaci nie mogli zakładać warownych zamków , bo pierwsze tego ...
Strona 58
... skiego tak wtedy powszechne , uświęcały ten porządek rzeczy . Zrazu mieszkaniec miasta podlegał tym samym co i wieśniak ciężarom ziemskim , trudnił się rolą , a tylko w wolnych chwilach mógł się udać do rzemio- sła lub handlu ; zrazu ...
... skiego tak wtedy powszechne , uświęcały ten porządek rzeczy . Zrazu mieszkaniec miasta podlegał tym samym co i wieśniak ciężarom ziemskim , trudnił się rolą , a tylko w wolnych chwilach mógł się udać do rzemio- sła lub handlu ; zrazu ...
Strona 60
... skiego . Prywatni właściciele miast , pragnąc swoje po- siadłości od tychże ciężarów wyswobodzić , obdarzali je prawem teutońskiém ; a Piastowie ulegający magnatom , nie pojmując dokąd ten rozbrat prawodawstwa zapro- wadzić może , nie ...
... skiego . Prywatni właściciele miast , pragnąc swoje po- siadłości od tychże ciężarów wyswobodzić , obdarzali je prawem teutońskiém ; a Piastowie ulegający magnatom , nie pojmując dokąd ten rozbrat prawodawstwa zapro- wadzić może , nie ...
Strona 61
Władysław Syrokomla. dzali całe wioski i miasta przechodzące z prawa pol- skiego na niemieckie . Tam w miastach wybierano wój- tów , po wsiach sołtysów ( sculteti ) , od tych appellacja szła do dziedzicznego pana lub króla , ale ...
Władysław Syrokomla. dzali całe wioski i miasta przechodzące z prawa pol- skiego na niemieckie . Tam w miastach wybierano wój- tów , po wsiach sołtysów ( sculteti ) , od tych appellacja szła do dziedzicznego pana lub króla , ale ...
Strona 98
... skiego ( T. III ) z których jedna znajduje się w biblio- tece Pawlikowskiego we Lwowie , druga w bibl . Świ- dzińskiego w Warszawie . Cechy jakie noszą na sobie łacińskie napisy i sposób ich odpisywania , naprowadzają na wielce ...
... skiego ( T. III ) z których jedna znajduje się w biblio- tece Pawlikowskiego we Lwowie , druga w bibl . Świ- dzińskiego w Warszawie . Cechy jakie noszą na sobie łacińskie napisy i sposób ich odpisywania , naprowadzają na wielce ...
Inne wydania - Wyświetl wszystko
Kluczowe wyrazy i wyrażenia
Agrykoli Akademja krakowska akademji krakowskiej albo biskupa Bolesława Bóg czém cześć daléj dał dosyć ducha duchowieństwo Dzieje Lit dzieła epoce epoki historji imie Jadwigi Jagiellonów Jagiełły Jana jéj Jezuici język łaciński Kazimierza Kazimierza Jagiellończyka każdy klassyków kościoła kraju Krakowie krakowski król króla Krzycki Krzyckiego Krzyżacy Krzyżaków któ którą Lesław Łukaszewicz literatury Litwy lubo ludu łacinie łaciny miał mię młodzież mógł Nagłowic nakoniec narodu naród następnie nasz naszéj nauk naukę nauki Niech niż oświaty Padwie papieża Piastowie Piastów pieśni pieśń pisał pisma pisowni począł poczęli poczęła poetów poezji Polaków Polsce Polska polskie potém praw prawa prawo prawo rzymskie protestanci prze przywileje Reja Samuel Maciejowski serca skiego słowem Słowianie snadź Statut Wiślicki swéj swoich swoje swojego szkoły szlachta téj tém téż Tłumaczenie wiary wieku więcej władzy zatém Zbigniew Oleśnicki ziemi Ztąd Zygmunta Zygmunta Augusta życia żywota
Popularne fragmenty
Strona 326 - Zwyerzyniec, w którym rozmaitych stanów Ludzi, zwierząt i ptaków kształty, przypadki i obyczaje są właśnie wypisane.
Strona 322 - Sieniawski, wojewoda bełski, potym ruski; rad by też był widział, 10 co ludzie zacni czynią, ale mu się tego nigdy pozdarzyć nie mogło. Bo był tak fortunny, albo też niefortunny, że powiadał, iż nigdy za żywota jego taka nań potrzeba nie przyszła, aby był powinien korda swego dobyć, chyba w rozwadzaniu.
Strona 303 - ... niegdyś polscy królowie Jeździli w pruską ziemię od Gniezna — I tam mój ojciec, mieszkaniec wioski, Orał poczciwie grunt — pradziadowski — Tam gdy mu dziatwa morem pomarła, Co nasze strony wyniszczał srodze, Łza się z ojcowskich źrenic otarła — Gdy na świat Boży k'niemu przychodzę.
Strona 333 - Pomorty a puzany, co wszytki zagłuszą, Albo skakać od kąta do kąta z Maruszą. Już który kąt zastąpisz, już siedź jako drewno, Bo jako się podniesiesz, odepchną cię pewno. Już jako głuch na drugie musisz palcem kiwać, Bo już tam trudno słusznej rozmowy używać.
Strona 304 - O! pomnę, pomnę, z jakim mozołem I dni, i noce dałem na prace! Za nic mi praca! cóż ona znaczy Przed młodocianym moim zapałem? Pomnę, gdy pierwszy trud mój czytałem W sali popisów, w gronie słuchaczy. W cześć Lubrańskiego złożyłem...
Strona 323 - Także potćm od arcybiskupa Gamrata dzierżał Kurzelów i Biskupice, a urzędem żadnym ziemskim nigdy się niechciał parać, powiadał, iż w zatrudnionym żywocie dwa co najszlachetniejsze klejnoty ociążone być muszą: wolność a sumienie, które powiadał, iż w zabawionym żywocie nigdy bezpiecznie być nie może.
Strona 329 - NA NIEPEWNE JEDNANIE Powiedali na kura, iż wleciał na gruszkę, Widząc w polu biegając liszkę, panią duszkę. Przyszedł lis: „— Panie kurze, nie wiesz, co się stało? Wszytko się pojednało, co się siebie bało." 5 Kur się wspina ku górze, mówiąc, iż: „— Chart bieży!" A lis skoczy do lasa, sierść się na nim jeży. Kur zawołał: „— Poczekaj, wszak mamy jednanie!
Strona 323 - ... ociążone być muszą: wolność a sumnienie, które, powiadał, iż w zabawionym żywocie nigdy bezpieczne być nie może. A wszakoż, kiedy rozumiał, iż tego była potrzeba, bywał posłem i barzo rad służył Rzeczypospolitej, bo już ze zwyczaju rozumiał i sprawy koronne, i prawo pospolite. Ale się nie chciał żadną rzeczą bawić, tylko wolny a spokojny żywot sobie 5 obierał.
Strona 339 - Był tu Pożar?" — Owo lezie, (A Szach już wisi na brzezie), Barzoć mu sie więc chce łowić, A on już trzy dni nie jadł nic. I myśliwiec słabo trąbi: Zać go jedna nędza gnąbi?
Strona 304 - Żem dla nich cześci oddawał boskie. Iłem tam pracy ze łzami spolił! Iłem wzniósł modłów do Apollina, Aby mię przyjął za swego syna I w swoim chórze śpiewać pozwolił! Skinął - przyzwolił, i lirę wziąłem; On sam mą ręką w struny kolace; O, pomnę, pomnę, z jakim mozołem I dni, i noce dałem za prace!