Obrazy na stronie
PDF
ePub

LIBER PRIMUS.

SATYRA I.

AD MECENATEM.

Qui fit, Mæcenas, ut nemo quam sibi sortem
Seu ratio dederit, seu fors objecerit, illâ
Contentus vivat, laudet diversa sequentes?
«O fortunati mercatores! » gravis annis

Miles ait, multo jam fractus membra labore. I

Contrà mercator, navim jactantibus austris,

« Militia est potior: quid enim? concurritur : horæ Momento cita mors venit, aut victoria læta.»>

Agricolam laudat juris legumque peritus,

Sub galli cantum consultor ubi ostia pulsat.

10

Ille, datis vadibus, qui rure extractus in urbem est,

Solos felices viventes clamat in urbe.

Cætera de genere hoc (adeò sunt multa) loquacem

Delassare valent Fabium. Ne te morer, audi

པ་

UNIV. OF CALIFORNIA

LIBRO PRIMERO.

SATIRA I

A MECENAS.

¿De qué nace, Mecenas,

Que á la eleccion la deba ó la fortuna,
Su suerte cada cual halla importuna,

Y con envidia mira las agenas?

«¡O mercader felice! »

Alli el soldado dice,

1

De años y de trabajos abrumado.

<< ¡Venturoso el soldado!

Allá el mercader grita,

Cuando su nave el uracan agita:

[ocr errors]

Va á la guerra, es verdad, pero al instante
Muere con gloria, ó tórnase triunfante.»>
La suerté envidia del que el campo habita
El abogado, si al cantar del gallo

El litigante viene á despertallo.
Si porque dió fianzas un villano,

Le sacan de su casa,

Cuando á la ciudad pasa,

Solo cree feliz al ciudadano.

f

Pero ¿ á qué ejemplos mas de esta manía?

'El charlatan de Fabio

Sin cansarse contarlos no podria.

Quo rem deducam. Si quis Deus, «en ego, dicat, 15 Jam faciam quod vultis; eris tu, qui modò miles,

Mercator; tu, consultus modò, rusticus: hinc vos, Vos hinc, mutatis discedite partibus: eia,

Quid statis? Nolint; atqui licet esse beatis.

Quid causæ est, meritò quin illis Jupiter ambas 20

Iratus buccas inflet; neque se fore posthac

Tam facilem dicat, votis ut præbeat aurem ?

Præterea, ne sic, ut qui jocularia, ridens

Percurram; quamquam ridentem dicere verum Quid vetat? Ut pueris olim dant crustula blandi 25 Doctores, elementa velint ut discere prima :

Sed tamen amoto quæramus seria ludo.

Ille gravem duro terram qui vertit aratro,

Perfidus hic caupo, miles, nautæque per omne Audaces mare qui currunt, hac mente laborem 30 Sese ferre, senes ut in otia tuta recedant,

Aiunt, cum sibi sint congesta cibaria: sicut

Parvula (nam exemplo est) magni formica laboris, Ore trahit quodcumque potest, atque addit acervo Quem struit, haud ignara, ac non incauta futuri. 35 Quæ, simul inversum contristat Aquarius ankuÏE,

No estes pendiente empero de mi labio,
Y oye do á parar voy: si un dios viniera
Y « vamos, les dijera,

Lo que ansiais, otorgaros he dispuesto.
Militar, desde hoy mas, mercader eres ;
Labrador, tú letrado, pues lo quieres.
Al punto cada cual parta á su puesto:
¿No os marchais?» Rehusáranlo medrosos,
Cuando estaba en su mano ser dichosos.
Mostrar no deberia

Su justa indignacion Júpiter luego,
Y anunciar que ya nunca prestaria
Blando el oido á semejante ruego?
Hay mas, y no se entienda

Que me burlo, aunque nada
Decir impida la verdad burlando;
Cual porque la leccion mejor aprenda,
Confites da tal vez al rapaz blando
El maestro indulgente.

Las chanzas, á pesar de esto, dejando,
Hablemos, ó Mecenas, seriamente.
El posadero pérfido, el soldado,

El que la tierra rompe con su arado,
Y el marino que audaz surca los mares,
Dicen que si trabajan y se agitan,

Es para retirarse á sus hogares,

Cuando un recurso tengan ya seguro
Con que pasar una vejez dichosa;

Cual la hormiga afanosa,

(Pues este es el ejemplo que nos citan),

Mirando á lo futuro,

Acarrea á su troje

Cuanto su boca aqui y alli recoge.

Si; mas cuando en enero

Contrista al suelo el nebuloso Acuario,

Non usquam prorepit, et illis utitur ante

Quæsitis sapiens; cum te neque fervidus æstus, Demoveat lucro, neque hyems, ignis, mare, ferrum,

Nil obstet tibi, dum ne sit te ditior alter.

Quid juvat immensum te argenti pondus et auri
Furtim defossa timidum deponere terrâ?

140

Quod si comminuas, vilem redigatur ad assem.

At, ni id fit, quid habet pulchri constructus acervus?
Millia frumenti tua triverit area centum;
Non tuus hoc capiet venter plus quàm meus; ut si
Reticulum panis venales inter onusto

45

Fortè vehas humero, nihilo plus accipias, quàm Qui nil portarit. Vel dic, quid referat intrà Naturæ fines viventi, jugera centum, an

50

Mille aret? At suave est ex magno tollere acervo.
-Dum ex parvo nobis tantumdem haurire relinquas,
Cur tua plus laudes cumeris granaria nostris ?
Ut tibi si sit opus liquidi non ampliùs urna,
Vel cyatho, et dicas, «magno de flumine mallem, 55
Quàm ex hoc fonticulo tantumdem sumere.» Eò fit
Plenior ut si quos delectet copia justo,

Cum ripâ simul avulsos ferat Aufidus acer.

At qui tantulo eget quanto est opus, is neque limo
Turbatam haurit aquam, nec vitam amittit in undis. 60
At bona pars hominum, decepta cupidine" falso,
Nil satis est, inquit, quia tanti quantum habeas, sis.

« PoprzedniaDalej »