comedit, nec vestem lineam inluit, populorum jurgia sedavit, issidentia regna pace composuit: et cùm vestis inconsutilis Ecclesiæ diro schismate scinderetur, ut uniretur, et unita servaretur, plurimùm laboravit. Virtutibus omnibus claruit, suosque detractores et persecutores, in simplicitate et humilitate ambulans, cum mansuetudine recepit, et ample xus est. Lectio vj. ER ipsum divina virtus, in conPER firmationem vitæ et prædicationis ejus, multa signa et miracula fecit. Nam frequentissimè super agros manus imposuit, et sanitatem adepti sunt: spiritus immundos è corporibus expulit; surdis auditum, mutis loquelam, cæcis visum restituit, leprosos mundavit, mortuos suscitavit. Senio tandem et morbo confectus infatigabilis Evangelii præco, plurimis Europa provinciis cum ingenti animarum fructu peragratis, Venetiæ in Britannia minori prædicationis et vitæ cursum feliciter consummavit, anno salutis mille simo quadringentesimo decimo nono: quem Calixtus Tertius Sanctorum numero adscripsit. In III. Noct. Homilia Sancti Evangelii fratres de Com. I. loco. In Quadrag. Lectio ix. de Homilia et comm. Feriæ in Laud. DIE II. S. LEONIS, Domine, IXAUDI, quæsumus, EXA preces nostras, quas in beati Leonis Confessoris tui atque Pontificis solemnitate deferimus, et qui tibi dignè meruit famulari. ejus intercedentibus mérítis, ab omnibus nos absolve peccatis. Per. In Quadrag. fit comm. Feriæ. Lect. I. Noct. Incipit Epistola prima B. Petri, ut in Dom. v. post Pascha, p. 342. IN II. NOCTURNO. Lectio iv. Hunnorum Attila, cognomento Lectio v. , nisi EO autem Romæ singulari omnium lætitia exceptus, paulò post invadenti Urbem Genserico, eadem eloquentiæ vi, et sanctita. tis opinione persuasit, ut ab incendio, ignominiis, ac cædibus abstineret. Sed cùm Ecclesiam à multis hæresibus oppugnari, maximèque à Nestorianis et Eutychianis exagitari videret, ad eam purgandam, et in fide Catholica confirmandam, Concilium Chalcedonense indixit: ubi sexcentis triginta coactis Episcopis, Eutyches et Dioscorus, et iterum Nestorius condemnati sunt ejusdemque Concilii decreta sua auctoritate confirmavit. Lectio vj. actis, sanctus Pontifex se Had reficiendas et ædificandas sancti Stephani Ecclesiam construxit in suo fundo via Latina, tertio ab Urbe milliario. Ipse via Appia sub nomine sancti Cornelii alteram condidit. Multas præterea et sacras ædes, et sacra earum vasa restituit. In tribus Basilicis, Petri, Pauli, et Constantiniana, cameras extruxit: ædificavit monasterium vicinum Basilicæ sanc EO Primus, Hetruscus, eo tem- ti Petri: sepulchris Apostolorum Lpore præfuit Ecclesia, cum rex custodes adhibuit, quos cubicu larios appellavit. Statuit ut in actione mysterii diceretur, Sanctum sacrificium, immaculatam hostiam Sanxit ne monacha benedictum capitis velamen reciperet, nisi quadraginta annorum virginitatem probasset. His et aliis præclarè gestis, cùm multa sanctè et luculenter scripsisset, tertio Idus Aprilis obdormivit in Domino. Sedit in Pontificatu annos viginti, menses decem, dies viginti octo. IN III. NOCTURNO. Lectio sancti Evangelii secundùm Matthæum. Lectio vij. Cap. 16. b. TN illo tempore: Venit Jesus in I partes Cæsarea Philippi, et interrogabat discipulos suos, dieens Quem dicunt homines esse Filium hominis? Et reliqua. Homilia sancti Leonis Papæ. Serm. 2. in Anniv. assumpt. suce. UM, sicut Evangelica lectione CUM reseratum est, interrogasset Dominus discipulos, quem ipsum (multis diversa opinantibus) crederent, respondissetque beatus Petrus dicens: Tu es Christus Filius Dei vivi; Dominus ait: Beatus es, Simon Barjona, quia caro et sanguis non revelavit ti bi, sed Pater meus, qui in cœlis est et ego dico tibi, quia tu es Petrus, et super hanc petram ædificabo Ecclesiam meam, et portæ inferi non prævalebunt adver sus eam, et tibi dabo claves regni cœlorum, et quodcumque ligaveris super terram, erit ligatum et in cœlis; et quodcumque solveris super terram, erit solutum et in cœlis. Manet ergo dispositio veritatis, et beatus Petrus in accepta fortitudine petræ perseverans, suscepta Ecclesiæ gubernacula non reliquit. et portæ inferi adversùs eam præ valere non possunt. Tanta enim divinitus soliditate munita est, ut eam neque hæretica unquam corrumpere pravitas, nec pagana potuerit superare perfidia. His itaque modis, dilectissimi, rationabili obsequio celebratur hodierna festivitas: ut in persona humilitatis meæ ille intelligatur, ille honoretur, in quo et omnium pastorum sollicitudo cum commendatarum sibi ovium custodia perseverat, et cujus etiam dignitas in indigno hærede non deficit. Я. In medio Ecclesiæ. In Quadrag. Lect. ix. de Homilia et comm. Feriæ in Laud. C Lectio ix. et UM ergo cohortationes nostras auribus vestræ sanctitatis adhibemus, ipsum vobis, cujus vice illius vos affectu monemus fungimur, loqui credite : quia et non aliud vobis, quàm quod docuit, prædicamus, obsecrantes, ut succineti lumbos mentis vestræ castam et sobriam vitam in Dei timore ducatis. Corona mea, sicut Apostolus ait, et gaudium vos estis, si fides vestra, quæ ab initio Evangelii in universo mundo prædicata est, in dilectione et sanctitate permanserit. Nam licèt omnem Ecclesiam, quæ in toto est orbe terrarum, cunctis oporteat florere virtutibus, vos tamen præcipuè inter cæteros populos decet meritis pietatis excellere, quos in ipsa Apostolicæ petræ arce fundatos, et Dominus noster Jesus Christus cum omnibus redemit, et beatus Apostolus Petrus præ omnibus erudivit. DIE 13. S. HERMENEGILDI, Martyris. Semiduplex. Quando ob aliquam causam omittuntur I. Vesp., Hymnus ReHymnus Matut dicitur in aud gali solio ponitur ad Matut., et In utrisque Vesp. et Laud. Christi quos amor almis IN II. NOCTURNO. Coeli coetibus inserit. Nil proponis, et arces Cautus noxia, quæ placent. Quò veri via dirigit ! Sit rerum Domino jugis honor Et Natum celebrent ora precan- Divinumque supremis Flamen laudibus efferant. Oratio. EUS, qui beatum Hermenegil Ddum Martyrem tuum cœlesti regno terrenum postponere docuisti, da, quæsumus, nobis ejus exemplo caduca despicere, atque æterna sectari. Per Dominum. In Quadrag. fit comm. Feriæ. AD MATUTINUM. Hymnus. Ex libro Dialogorum S. Gregorii Lib. 3. cap. 31. Lectio iv. Visigothorum lius, ab Ariana hæresi ad fidem Catholicam viro reverendissime Leandro Hispalensi Episcopo, dudum mihi in amicitiis familiariter juncto, prædicante, conversus est Quem pater Arianus, ut ad eamdem hæresim rediret, et præmiis suadere, et minis terrere conatus est. Cùmque ille constantissimè responderet, nunquam se veram fidem posse relinquere, quam semel agnovisset, iratus pater eum privavit regno, rebusque expoliavit omnibus. Cùmque nec sic virtutem mentis illius emollire valuisset, in arcta illum custodia concludens, collum manusque illius ferro ligavit. Cœpit itaque Hermenegildus rex juvenis terrenum regnum despicere, et forti desiderio cœleste quærens, in ciliciis vinculatus jacens, omnipotenti Deo, ad confortandum se, preces ULLIS te genitor blanditiis effundere tantòque sublimiùs Ntrahit, Non vitæ caperis divitis otio, Regnandive cupidine. Diris non acies te gladii minis, Nec terret perimens carnificis fu gloriam transeuntis mundi despicere, quantò et religatus agnoverat nihil fuisse, quod potuerit auferri. Lectio v. UPERVENIENTE autem Pascha Slis festivitatis die, intempestæ noctis silentio ad eum perfidus tulerunt; hocque in eo valuerunt perimere, quod ipsum quoque, qui peremptus est, in se constituerat despexisse. Sed pro ostendenda vera ejus gloria, superna quoque non defuere miracula, Nam cœpit in nocturno silentio psalmodiæ cantus ad corpus ejus Commune SS. Apost., Evang.el Mart. temp. Pasch., p. 22*. DIE 14. SS. TIBURTII, VALERIANI ET MAXIMI, Martyrum. Oratio. tens Deus, ut qui sanctorum dem regis et martyris audiri, at- PRSTA, quæsumus, omnipoque ideo veraciter regis, quia et martyrum tuorum Tiburtii, Vamartyris. leriani et Maximi solemnia coli Q Lectio vj. UIDAM etiam ferunt, quòd il lic nocturno tempore accensæ lampades apparebant. Unde et factum est, quatenus corpus illius, ut videlicet martyris, jure à cunctis fidelibus venerari debuisset. Pater verò perfidus et parricida, commotus pœnitentia, hoe fecisse se doluit, nec tamen usque ad obtinendam salutem pœnituit. Nam quia vera esset Catholica fides agnovit, sed gentis suæ timore perterritus, ad hanc pervenire non meruit. Qui, oborta ægritudine, ad extrema perductus est, et Leandro Episcopo, quem priùs vehementer afflixerat, Reccaredum regem filium suum, quem in sua hæresi relinquebat, commendare curavit, ut in ipso quoque talia faceret, qualia et in fratre suis exhortationibus fecisset. Qua commendatione expleta, defunetus est. Post cujus mortem Reccaredus rex non patrem perfidum, sed fratrem martyrem sequens, ab Arianæ hæreseos pravitate conversus est, totamque Visigothorum gentem ita ad veram perduxit fidem, ut nullum in suo regno militare permitteret, qui Reg ni Dei hostis existere per hæreticam pravitatem non timeret. Nec mirum quòd veræ fidei prædicator factus est, qui frater est martyris, cujus hunc quoque merita adjuvant, ut ad omnipotentis Dei gremium tam multos reducat. in III. Noct. etiam temp. Pasch. mus, eorum etiam virtutes imite mur. Per Dominum. Lectio ij. VAL TALERIANUS, Romanus, nobili genere ortus, Alexandro Severo Imperatore, hortatu beatæ Cæciliæ virginis, quam sibi pari nobilitate uxorem desponderat, unà cum Tiburtio fratre à sancto Urbano Papa baptizatur. Quos ubi præfectus Urbis Almachius Christianos esse cognovit, et patrimonio pauperibus distributo, Christianorum corpora sepelire, accersitos graviter reprehendit : atque ubi Christum Deum constanter confitentes, deos autem dæmoniorum inania simulacra prædicantes videt, virgis cædi jubet. Lectio iij. ED cùm verberibus cogi non So possent ut Jovis simulacrum venerarentur, imò fortes in fidei veritate permanerent, ad quartum ab Urbe lapidem securi feriuntur. Quorum virtutem admiratus Maximus præfecti cubicularius, qui eos ad supplicium per. duxerat, Christianum se esse professus est, cum multis præterea præfecti ministris: qui paulò post plumbatis contusi, omnes ex diaboli ministris, Christi Domini martyres evaserunt. DIE 17. S. ANICETI Papæ et Martyris. NICETUS Syrus, imperatore Homilia St consideremus fratres A Marco Aurelio Antonino, præ de Com. 1. loco, p. 18*. In Quadrag. Lectio ix. de Homilia et comm. Feriæ in Laud. In II. Vesp. comm. Feriæ et sequentis in Quadragesima. fuit Ecclesiæ. Decrevit ne Cleriel comam nutrirent. Quinquies mense Decembri ordinavit Presbyteros decem et septem, Diaconos quatuo, Episcopos per diversa loca loca novem. Vixtt in Pontificatu annos octo, menses octo, dies viginti quatuor. Propter Christi fidem martyrio coronatus, sepultus est via Appia in cœmeterio, quod postea Callisti appellatum est, decimo quinto Kalendas Maii. DIE 21. S. ANSELMI, Episc. Conf. et Eccl. Doct. Duplex. In utrisq. Vesp. Ant. O Doctor. Oratio. EUS, qui populo tuo æternæ monasterii, invidos fratres ita charitate, humilitate, et prudentia lenivit, ut, quos æmulos acceperat, sibi et Deo amicos, maximo cum regularis observantiæ emolumento, redderet. Mortuo Abba te, et in ejus locum (licèt invitus) suffectus, tanta doctrinæ et sanc non modò regibus et Episcopis titatis fama ubique refulsit, ut venerationi esset, sed sancto Gregorio Septimo etiam acceptus, qui tunc magnis persecutionibus D'salutis beatum Anselmuin mi agitatus, litteras amoris plenas nistrum tribuisti, præsta, quæ sumus, ut quem doctorem vitæ habuimus in terris, intercessorem habere mereamur in cœlis. Per. Lect. I. Noct. Sapientiam, p. 46*. A IN II. NOCTURNO. Lectio iv. NSELMUS, Augustæ Prætoriæ in finibus Italiæ, Gundulpho et Hermemberga nobilibus et catholicis parentibus natus, à teneris annis assiduo litterarum studio, atque perfectioris vitæ desi derio, non obscurum futuræ sanctitatis et doctrinæ specimen dedit. Et licèt juvenili ardore aliquando ad sæculi illecebras traheretur, brevì tamen in pristinam viam revocatus, patria et bonis omnibus derelictis, ad monasterium Beccense Ordinis sancti Benedicti se contulit: ubi emissa regulari professione sub Herluino Abbate observantissimo, et Lanfranco viro doctissimo, tanto animi fervore, et jugi studio in litteris et virtutibus assequendis profecit, ut mirum in modum tanquam sanctitatis et doctrinæ exemplar ab omnibus haberetur, ad eum dedit, quibus se et Ecclesiam Catholicam ejus orationibus commendabat. DE Lectio vj. EFUNCTO Lanfranco Archiepis. copo Cantuariensi ejus olim præceptore, Anselmus, urgente Willelmo Angliæ rege, et instantibus clero ac populo, ipso tamen repugnante, ad ejusdem Ecclesiæ regimen vocatus, statim (ut corruptos populi mores reformaret) verbo et exemplo priùs, dein scriptis et Conciliis celebratis, pristinam pietatem et Ecclesiasticam disciplinam reduxit. Sed cùm mox idem Willelmus rex vi et minis Ecclesiæ jura usurpare tentasset, ipse sacerdotali constantia restitit; bonorumque direptionem et exilium passus, Romam ad Urbanum Secundum se contulit, à quo honorificè exceptus, et summis laudibus ornatus est, cùm in Barensi Concilio Spiritum sanctum etiam à Filio procedentem, contra Græcorum errorem, innumeris Scripturarum et sanctorum Patrum testimoniis propugnasset. E vivis Willelmo sublato, ab Henrico rege ejus fratre in Angliam revocatus, obdormivit in Domino, famam non solùm miraculorum et sanctitatis ( præcipuè ob insignem devotionem erga Domini nostri passionem, et beatam Virginem ejus matrem) assecutus, sed etiam doctrinæ, quam ad defensionem Christianæ religionis, animarum profectum, et omnium Theologorum, qui sacras litteras scholastica methodo tradiderunt, nor E e |