ས béfcant impii, & deducán- CAPITULUM. Hebr.13.12.13. tur in inférnum. Muta fiant lábia dolósa,* qui loquuntur adversus juftum iniquitátem, in fupérbia & in abufióne. Altera divifio Pfal. 30. Uàm magna multitúdo Qudulcédings tua, Domine, quam abfcondifti timéntibus te! * Perfecifti eis qui fperant in te, in confpéctu filiórum hóminum. Abfcóndes eos in abfcóndito faciéi tuæ, à conturbatióne hóminum. Próteges eos in tabernáculo tuo, à contradictióne linguárum. Benedictus Dóminus; * quóniam mirificávit mifericórdiam fuam mihi in civitáte muníta. Ego autem dixi in excéffu mentis meæ: Projéctus fum à fácie oculórum tuó rum. Ideò exaudifti vocem oratiónis meæ, cùm clamárem ad te. Diligite Dóminum, omnes fancti ejus; * quóniam veritátem requiret Dóminus, & retribuet abundánter faciéntibus fupérbiam. Viriliter ágite, & confortétur cor veftrum omnes qui fperátis in Dómino. * Ant. Tanquam ovis ad occifiónem ductus eft; & ficut agnus coram tondénte fe, finè voce, fic non apéruit os fuum. Act. 8. 32. Efus, ut fanctificaret per fuum fanguinem pópulum, extra portam paffus eft. Exeámus igitur ad eum extra caftra, impropérium ejus portántes. Scriptum eft de me. B. In cápite. y. Ut fácerem voluntátem tuam. *Scriptum. Glória. R. In cápite. Pf. 39. 8. 9. V. Deus meus, vólui, R. Et legem tuam in médio cordis mei. Pf. 39. 9. AD VESPERA S. Ant. 7. d. Cum. R. breve. In cápite libri* PSALMUS 128. Chrifti & Ecclefia pralia & victoria. Sæpè expugnavérunt me juventute mea, cat nunc Ifraël ; * di Sæpè expugnavérunt me à juventute mea; *étenim non potuerunt mihi. Supra dorfum meum fabricavérunt peccatóres, * prolongavérunt iniquitátem fuam. Dóminus juftus concídit cervices peccatórum: *confundántur & convertántur retrórsùm omnes qui odérunt Sion. Fiant ficut foenum tectórum, * quod priúfquàm evellátur, exáruit : De quo non implevit manum fuam qui metit, * & finum fuum qui manípulos cólligit : Et non dixérunt qui præteríbant: Benedictio Dómi ni fuper vos;* benediximus vobis in nómine Dómini. Ant. Cum adhuc peccatóres efsémus, fecúndum tempus, Chriftus pro nobis mórtuus eft. Rom. 5. 8. 9. Ant. 1. a. Próprio. PSALMUS 129. Oratio pœnitentis veniam à Deo per Chriftum pofcentis. E profundis clamávi ad te, Dómine:* Dómine, exaúdi vocem meam. Fiant aures tuæ intendénin vocem deprecatió tes nis meæ. Si iniquitátes obferváveris, Dómine, * Dómine, quis fuftinébit? Quia apud te propitiátio eft; & propter legem tuam fuftinui te, Dómine. Suftinuit ánima mea in verbo ejus;fperávit ánima mea in Dómino. A cuftódia matutina ufque ad noctem, * fperet Ifraël in Dómino. ex Quia apud Dóminum mifericórdia ; * & copiófa apud eum redémptio: Et ipfe rédimet Ifraël ómnibus iniquitátibus ejus. Ant. Próprio Filio fuo non pepércit Deus: fed pro nobis ómnibus, trádidit illum. Rom. 8. 32. Ant. 2. D. Chriftus. PSALMUS 139. Se ab improbis defendi precatur Ecclefia. Ripe me, Dómine, ab hómine malo: *à viro iniquo éripe me.. Qui cogitavérunt iniquitátes in corde, * totâ die conftituebant prælia : Acuérunt linguas fuas fi→ cut ferpéntis; venénum áfpidum fub lábiis eórum. Cuftodi me, Dómine, de manu peccatóris, * & ab hominibus iniquis éripe me; Quicogitavérunt fupplan táre greflus meos, abfcondérunt fupérbi láqueum mihi; Et funes extendérunt in láqueum; * juxta iter fcándalum pofuerunt mihi. Dixi Dómino: Deus meus es tu: *exaúdi, Dómine, vocem deprecatiónis meæ. Ant. Chriftus factus eft nobis fapiéntia à Deo, & juftitia, & fanctificátio, & redémptio. 1. Cor. 1. 30. Ant. 3. c. Majórem. Divifio Pfalmi 139. Domine, Dómine, virtus falútis meæ, * obumbráfti fuper caput meum in die belli. Ne tradas me, Dómine, à defidério meo peccatóri; * cogitavérunt contra me, ne derelinquas me, ne fortè exalténtur. Caput circuitûs córum,* labor labiórum ipsórum opériet cos. Cadent fuper eos carbónes, in ignem dejicies eos;* in misériis non fubsístent. Vir linguófus non dirigétur in terra; virum injúftum mala capient in intéritu. Cognóvi quia fáciet Dó minus judicium inopis, * & vindictam pauperum. Verumtamen jufti confitebúntur nómini tuo; * & habitábunt recti cum vultu tuo. Ant. Majórem hâc dile&tiónem nemo haber, ut ánimam fuam ponat quis pro amicis fuis. Joan. 15. 13. Ant. 8. G. Animam. Juftus humana ope deftitutus, ad divinum confugit auxilium. V damavi voce mea ad Ore meâ ad Dóminum Dóminum deprecatus fum. Effiundo in confpectu ejus oratiónem meam; * & tribulatiónem meam ante ipfum pronúncio. In deficiéndo ex me fpiritum meum: * & tu cognovífti sémitas meas. In via hac quâ ambulábam, abfcondérunt láqueum mihi. Confiderábam ad déxteram, & videbam; * & non erat qui cognófceret me. Périit fuga à me; & non eft qui requirat ánimam Qui Sanguis in terras fluit, Veftræ falutis pignus eft. DIVINA mundi Víctima, Amándo non fervas modum : Cur totus it venis cruor? Guttam dediffe sufficit. IMMENSUS hoc amor jubet, Suáfque dat leges tibi : Hic folus imponit crucem Et crux amánti fit levis. Sic ergo, Chrifte, nos amas! Salváre fic mundum juvat! O ter beátum! cui licet Tecum pati, tecum mori. QUI nos creávit, laus Patri; Qui nos redémit, Filio; Fovens redémptos grátiâ Sit par tibi laus, Spíritus. Amen. V. Pérfice greffus meos in sémitis tuis, Dómine; R. Ut non moveantur ve ftigia mea. Pf. 16. 5. Suffragia habentur infrà non eft sánitas in carne mea. Afflictus fum & humiliátus fum nimis; *rugiébam à gémitu cordis mei. Dómine, ante te omne defidérium meum, * & gémitus meus à te non eft abfconditus. Cor meum conturbátum eft, dereliquit me virtus mea; * & lumen oculórum meórum, & ipsum non eft mecum. Divifio Pfalmi 37. post Completorium Sabbati. Amei adversum me AD COMPLETORIUM. Ant. 2. D. Quis. PSALM US 37. Mala hujus vita fuftinenda, ad obtinendam peccatorum veniam. Domine, ne in furóre * ne tuo árguas me, que in ira tua corripias me; Quóniam fagittæ tuæ infixæ funt mihi, * & confirmáfti fuper me manum tuam. Non eft sánitas in carne mea à fácie iræ tuæ: * non eft pax óffibus meis à fácie peccatórum meórum : appropinquavérunt & ftetérunt ; Et qui juxta me erant, de longe ftetérunt; * & vim faciébant, qui quærébant ánimam meam; Et qui inquirébant mala mihi, locúti funt vanitátes; * & dolos totâ die meditabantur. Ego autem tanquam furdus non audiébam, * & ficut mutus non apériens os fuum. Et factus fum ficut homo non audiens, * & non habens in ore fuo redargutió Quóniam in te, Dómine, fperávi; tu exaudies me, Dómine Deus meus. Quóniam iniquitátes meæ fupergréffæ funt caput nes. meum, *& ficut onus grave, gravátæ funt fuper me. Putruérunt & corruptæ funt cicatrices meæ, * à fácie infipiéntiæ meæ. Mifer factus fum, & curvátus fum ufque in finem, totâ die contriftatus ingrediébar : Quóniam lumbi mei impléti funt illufionibus; * & Quia dixi, Nequándo fupergaudeant mihi inimíci mei; & dum commovéntur pedes mei, fuper me magna locúti funt. Quóniam ego in flagélla paratus fum, & dolor meus in confpéctu meo femper. FS Quóniam iniquitátem meam annuntiábo, * & cogitábo pro peccáto meo: Inimici autem mei vivunt, & confirmáti funt fuper me; * & multiplicáti funt, qui odérunt me iniquè. Qui retribuunt mala pro bonis, detrahébant mihi;* quóniam fequébar bonitátem. Ne derelínquas me, Dó. mine Deus meus, *ne difcéfferis à me. Inténde in adjutórium meum, Dómine, Deus falútis meæ. PSALMUS 55. Anima fidelis in Deo fperans, nihil ab homine timet. M Iferére meî, Deus quóniam conculcávit me homo: totâ die impúgnans tribulávit me. Conculcavérunt me inimíci mei totâ die; * quóniam multi bellántes advérsum me. Abaltitúdine diéi timébo:* ego verò in te fperabo. In Deo laudabo fermo nes meos, in Deo fperávi : * non timébo quid fáciat mihi caro. Totâ die verba mea execrabántur ; * advérsùm me omnes cogitatiónes eórum in malum. Inhabitábunt & abfcóndent: ipfi calcaneum meum obfervábunt. Sicut fuftinuérunt ánimam meam, pro níhilo falvos fácies illos: * in ira pópulos confringes. Deus, vitam meam annuntiávi tibi; * pofuifti lacrymas meas in confpétu tuo, ficut & in promiffióne tua. Tunc converténtur ini míci mei retrorsum : * in quacumque die invocávero te, ecce cognóvi quóniam Deus meus es. In Deo laudabo verbum in Dómino laudábo fermónem ; *in Deo fperávi non timébo quid fáciat mihi homo. In me funt, Deus, vota tua, quæ reddam, * laudatiónes tibi. Quóniam eripuifti ánimam meam de morte & pedes meos de lapfu; * ut pláceam coram Deo in lúmine vivéntium. Ant. Quis ergo nos feparábit à caritáte Christi ? Rom. 8. 35. Hymnus. Grates, peráto jam die. infrà. CAPITULUM. 1. Theff. 5. 9. |