>>>servari nolit?<< dicam, Siculique poetae

narrabo interitum. Deus immortalis haberi 465 dum cupit Empedocles, ardentem frigidus Aetnam insiluit. Sit ius liceatque perire poetis: invitum qui servat, idem facit occidenti. Nec semel hoc fecit, nec, si retractus erit, iam fiet homo et ponet famosae mortis amorem. 470 Nec satis apparet, cur versus factitet: utrum minxerit in patrios cineres, an triste bidental moverit incestus. Certe furit, ac velut ursus obiectos caveae valuit si frangere clathros, indoctum doctumque fugat recitator acerbus: 475 quem vero arripuit, tenet occiditque legendo, non missura cutem, nisi plena cruoris, hirudo.

NOTAE CRITICA E.

ODARUM I, 1, v. 13. Al. de- gitavit poeta. - V. 35. Meineckius moveas. -V. 17. Pro rura, quod futurum: inseres.

libri omnes habent, Acidalius con

candentis, ex quo dein candenti ortum. Candentes autem humeri sunt: radiantes, splendentes; ad quorum splendorem leniendum nube opus erat. Et in Homero nube amicti veniunt dii. V. 39. Al. Mauri, ut multi sane codd., siquidem scribis ignotius Marserum, notius Maurorum nomen fuerat. Contra haudquaquam desunt codd. qui Marsi repraesentant, id quod unice probandum. Marsi enim pedites clarissimi fuerunt in Romanorum exercitu; Mauri contra non pedites fuere, sed equites. Ridiculum autem, peditem de equite ab equo deiecto interpretari. Sed et aptius, hic Italam gentem, quam externam, a poeta nominari.

iecerat tuta, quia sibi et ipsum ODAR. I. 2, v. 10. Al. colummercatorem luctantem iactatumque his. V. 31. Al. candenti. Non cogitarat, dum otium laudaret. At dubium est, legendum esse candenvero hic metuens mercator domi tes. Antiquitus enim scriptum erat metuit et paullo ante expertus, nunc in otio degens et rure vivens, quamquam mox denuo pericula aditurus. Quare tuenda codicum lectio: rura. V. 29. Non poterat hic dici Maecenas ob doctrinam solummodo ad dignitatis suae gradum evectus esse. Quare cum recc. praefero vulg. Me emendationi Te doctarum etc. Sententiam quod attinet, ait poeta, se in doctrina et in carminibus pangendis studium ponere, et idcirco a summis in republica viris (hi enim sunt, quos dicit, dii superi, quemadmodum Sat. II. 6, 52. obvius ille Horatio: bone, nam te scire, deos quoniam propius contingis, oportet, num nurd de Dacis audisti? ubi certe nemo de dus proprio sensu cogitabit.) magni haberi et secerni po- ODAR. I. 3, v. 18. In siccis non pulo; quae carmina in gelido ne-est de lacrymis cogitandum; potius i. e. q. immotus, intrepidus, nihil inter Nympharum Satyrorumque choros componere solcat, timoris sentiens. Quis enim fleat si nimirum Musae sibi faveant. in monstro viso?-V. 22. Al. disErrat enim lahnius in sensu loci sociabiles. explicando, quum dicit hunc esse: ,,ego,si Musae me ad canendum compellunt, studio coronae hederaceae cum diis commercium instituo, et ODAR. I. 6, v. 2. Plerique libri in silvestri secessu inter Nympha-alite, alii aliti. Illud et Meinerum et Satyrorum choros ab homi- ckius, commate post victor posito; num coetu remotus sum. Nam de quod ego deleo, et int. Scriberis tali commercio aut secessu non co-] Vario (dativo casu) nisu seu volatu

more

ODAR. I. 4, v. 12. Al. agnam -hoedum.

Homerici carminis; ut sub alite] cogitatur, nivali compede vinctus aut equus ales aut aquila aut cygnus est, ut legitur Epist. I. 3, 3. Eurus cogitetur. Poeta autem non dici autem perapte hiemis sodalis dicipotest ales carminis Homerici, tur. Et sic Bentleius. quemadmodum volunt, qui aliti legunt.

recc.

ODAR. I. 29, v. 13. Mein. nobilis.

ODAR. I. 35, v. 33. Plerique Heu, heu et hic et alibi. Nostr. Meineckius.

ODAR. II. 1, v. 28. Non opus duplicata t, quia re compositiva in perfecto antiquitus per se produ

ODAR. I. 7, v. 5. arces praefero cum Bentleio; vulg. urbem, quod V. 7. Vulg. fronti, quod necessario ad decerptam trahendum, siquidem praeponere olivam fronti non potest esse: frontem oliva circumdare, et, citur. hic praeponere solo praeferendi significatu admitti potest. At vero sic non habet iectum. Itaque cum Lambino aliisque frondi legendum, fronti autem ad decerptam supplendum potius.

ODAR. II. 2, v. 18. Insciti, qui ob-exscribebant Horatium, quod scandere beatorum cum sequentibus nequibant, nec eo usque aliud simile exemplum conspexerant, mutaverunt in beatum, quo versus per se etiam constaret. Atqui similes elisiones quot in Horatio legantur, non opus est dici.

ODAR. I. 12, v. 19. occupabit sine omni dubitatione scribendum cum Heinsio et Puteano, propter reliqua futura. Supplendum enim: occupabit s. habebit in hoc ipso carmine meo. Nam per se numquam Minerva dici potest proximos post Iovem honores

occupasse.

ODAR. II. 3, v. 9. Male quidam

Quo pinus, quod esset: wohin. Nam ubique Horatius in hoc sensu fem. qua usurpat. Ad gramine autem referri plane nequit.. -V. 13. Recc. nimium breves flores amoenae ferre iube rosae.

At nostram

Quam saepe autem in codd. confundantur bet v, pernotum cuivis. Cf. ad I, 25, 20. V. 57. laetum quomodo praeplacere potuerit ali-et Acron et codices Cruquii et editio habet Veneta. Recte. Non enim quibus, non perspicio. decerptarum, sed omnino florentis rosae in genere brevitatem et fugacitatem significare poeta voluit.

ODAR. I. 18, v. 7. Meineckius praetulit Ac ne.

ODAR. I. 20, v. 5. Idem: clare Maecenas.

ODAR. II. 10, v. 9. Motus non crebritatem sed gravitatem et vehe

ODAR. I. 23, v. 5. Dedi Bentle-mentiam intelligi debere patet. ianam; vulgata enim: veris inhorruit adventus foliis plane caret

sensu.

ODAR. I. 24, v. 8. Al. invenient, al. inveniet.

Quare praefero Saevius, quod et unus codex et editiones optimae antiquae repraesentant.-V. 18. Meineck. citharae.

ODAR. II. 11, v. 23. Sequor Bentleium; et comam habent coODAR. I. 25, v. 20. Aliud hoc dices, uti et incomtum una voce. permutationis literarum b et v aut Recc. in comtum Lacaenae more u exemplum. Nam pro euro scri- comas religata nodum. Verum quid hebatur ebro, quod dein mutatum sit nodus comtus, non perspicio. in Hebro, ut plerique recc. habent. Lacaenae autem negligentiores erant At Hebrus certe auferre secum circa comam; quae negligentia frondes aridas nequit, ideo quia ille haudquaquam dedecebat cantatrihiemis tempore, quod tamen hic cem Lyden, et haudquaquam dis