5

10

dulce ridentem Lalagen amabo,

dulce loquentem.

O DE

XXIII.

AD CHLOEN.

Timidiorem iusto puellam ad amorem pelliccre tentat. Metr. XIX.

Vitas hinnuleo me similis, Chloe,
quaerenti pavidam montibus aviis
matrem, non sine vano

aurarum et silüae metu.

Nam seu mobilibus vepris inhorruit
ad ventum foliis, seu virides rubum
dimovere lacertae,

et corde et genibus tremit.

Atqui non ego te tigris ut aspera,
Gaetulusve leo, frangere persequor.
Tandem desine matrem
tempestiva sequi viro.

ODE

XXIV.

AD P. VIRGILIUM MARONE M.

Conqueritur Quinctilii mortem, Virgiliumque solati

XVIII.

Quis desiderio sit pudor aut modus
tam cari capitis? Praecipe lugubres

ir. Metr.

}

cantus, Melpomene, cui liquidam Pater
vocem cum cithara dedit.

Ergo Quinctilium perpetuus sopor
urget? cui pudor, et iustitiae soror
incorrupta fides, nudaque veritas,
quando ullum invenient parem?

Multis ille bonis flebilis occidit:
nulli flebilior, quam tibi, Virgili.
Tu frustra pius, heu! non ita creditum
poscis Quinctilium deos.

Quod si Threicio blandius Orpheo
auditam moderere arboribus fidem,
non vanae redeat sanguis imagini,
quam virga semel horrida,
non lenis precibus fata recludere,
nigro compulerit Mercurius gregi.
Durum! Sed levius fit patientia,
quidquid corrigere est nefas.

Lydiae iamiam vetulae insultat, quod ab amatoribus deseratur.
Metr. XVII.

Parcius iunctas quatiunt fenestras
ictibus crebris iuvenes protervi,
nec tibi somnos adimunt; amatque
ianua limen,

5

10

15

20

5

quae prius multum facilis movebat
cardines. Audis minus et minus iam:
>> Me tuo longas pereunte noctes,
Lydia, dormis?«<

Invicem moechos anus arrogantes
flebis in solo levis angiportu,
Thracio bacchante magis sub inter-
lunia vento:

quum tibi flagrans amor, et libido,
quae solet matres furiare equorum,
saeviet circa iecur ulcerosum,
non sine questu,

laeta quod pubes hedera virenti
gaudeat pulla magis atque myrto;
aridas frondes hiemis sodali

dedicet Euro.

O DE

XXVI.

AD MUSAM DE AELIO LAMIA.

Relictis curis rebusque publicis, cum Lamia musice poeticeque se
conversari cupit. Metr. XVI.

Musis amicus tristitiam et metus
tradam protervis in mare Creticum
portare ventis: quis sub Arcto
rex gelidae metuatur orae,

quid Tiridaten terreat, unice
securus. 0 quae fontibus integris
gaudes, apricos necte flores,

necte meo Lamiae coronam,

'Pimpleï dulcis. Nil sine te mei
prosunt honores. Hunc fidibus novis,
hunc Lesbio sacrare plectro
teque tuasque decet sorores.

O DE XXVII.

AD SODALES CONVIVAS.

10

5

Rixis in convivio obortis, pacem iubet esse poeta, et unum ex convivis confiteri vult de amoribus; quo facto, deplorat eius flammam, nullumque ei exitum mali fore docet. Metr. XVI.

Natis in usum laetitiae scyphis
pugnare Thracum est: tollite barbarum
morem, verecundumque Bacchum
sanguineis prohibete rixis.

Vino et lucernis Medus acinaces

immane quantum discrepat. Impium lenite clamorem, sodales,

et cubito remanete presso.

Vultis severi me quoque sumere partem Falerni? Dicat Opuntiae frater Megillae, quo beatus vulnere, qua pereat sagitta.

Cessat voluntas? Non alia bibam

mercede. Quae te cumque domat Venus, non erubescendis adurit

ignibus; ingenuoque semper

amore peccas. Quidquid habes, age, depone tutis auribus. Ah miser!

10

195

20

quanta laborabas Charybdi,
digne puer meliore flamma!
Quae saga, quis te solvere Thessalis
magus venenis, quis poterit deus?
Vix illigatum te triformi
Pegasus expediet Chimaera.

O DE

XXVIII.

NAUTA ET IMAGO ARCHYTAE

TARENTINI.

5

10

Disseritur de communi omnium morte. In fine petit a nauta Archytas, ut pulverem corpori suo iniiciat. Metr. VIII.

N. Te, maris et terrae numeroque carentis arenae
mensorem, cohibent, Archyta,

pulveris exigui prope litus parva Matinum
munera, nec quidquam tibi prodest

aerias tentasse domos, animoque rotundum
percurrisse polum, morituro?

A. Occidit et Pelopis genitor, conviva deorum,
Tithonusque remotus in auras,

et Iovis arcanis Minos admissus; habentque

Tartara Panthoiden, iterum Orco
demissum, quamvis, clypeo Troiana refixo
tempora testatus, nihil ultra

nervos atque cutem morti concesserat atrae;
iudice te non sordidus auctor

15 naturae verique. Sed omnes una manet.nox
et calcanda semel via leti.