opus et ornamenta ecclesiæ Beati Petri Eboracensis, prefato Radulpho assensum prebente: ita quod ipse R., quamdiu vixerit, eam quiete et pacifice, cum pertinenciis et libertatibus suis, tenebit, et annuatim memoratæ ecclesiæ Beati Petri unam marcam argenti, nomine pensionis, persolvet. Et ne ista in dubium possint in posterum revocari presentis cartæ munimine duximus ea confirmare. Hiis testibus Willelmo cantore Ebor., Radulpho capellano, Alano Hamon, Nicholao canonico Ebor., Magistro Augot, Nicholao capellano, Willelmo de Percy, Magistro Alano, Symone clerico.

y.--CONFIRMATIO DOMINI RICARDI DE PERCY SUPER PREDICTA ECCLESIA DE TOPPECLIVE. (Ibid. 81a.)

Omnibus ad quos presens scriptum pervenerit dominus Ricardus de Percy* eternam in Domino salutem. Noverit universitas vestra me, Divini amoris intuitu, dedisse, concessisse et hac presenti carta confirmasse, quantum ad patronum spectat, pro anima mea, et antecessorum et successorum meorum, Deo et Beato Petro, principi Apostolorum et clavigero regni celorum, ecclesiam de Toppeclive, cum capellis et omnibus pertinenciis, libertatibus et aysiamentis ejusdem, ad fabricam et ornamenta Eboracensis ecclesiæ, secundum quod in carta Willelmi de Percy, avi mei, continetur, et in carta etiam venerandæ memoriæ Rogeri, quondam Eboracensis Archiepiscopi, super eadem ecclesia confecta. Et ut hæc mea donacio, concessio et confirmacio rata et illibata permaneat, eam presenti scripto sigillo meo signatam autentice roboravi. Actum anno incarnacionis Domini m° cc vicesimo, vj. Id. Aprilis. Hiis testibus Rogero Decano, Johanne Romano, Godardo, Mauricio, Serlone canonicis, Waltero de revest' Magistro Laone, Nicholao, Serlone, Willelmo capellanis, Waltero de Caiton, Godefrido de Alta Ripa, Willelmo de Wancy militibus, Roberto de Schegnes, Johanne de Avell, Roberto de Feriby, Henrico de Percy, Henrico de Davill, Ricardo de Alta Ripa.

*The grandson of the original donor of Topcliffe, and himself a man of renown. He was one of the chief of the great barons who secured the Magna Charta, and on that account he was excommunicated by the Pope. There is a short account of him in Collins, which may be referred to.

S.-ORDINACIO CANTARIÆ IN ECCLESIA DE TOPCLIF. libro voc. Domesday book, penes Dec. et Cap. Ebor. 99 a.)*

(Ex

Omnibus ad quos presens scriptum pervenerit Rogerus Decanus et Capitulum Ebor. ecclesiæ, eternam in Domino salutem. Noverit universitas vestra quod cum nobilis vir, dominus Ricardus de Percy, Divinæ pietatis intuitu, confirmaverit Ecclesiæ nostræ, ad fabricam et ornamenta ejusdem Ecclesiæ, ecclesiam de Topclif, cum omnibus capellis et pertinenciis suis, juxta quod in carta felicis recordacionis Willelmi de Percy, avi ejus, continetur, qui eandem ecclesiam in usus contulit memoratos, nos voluntate spontanea provisisse eidem et successoribus suis, heredibus videlicet ejusdem, quod in defenso boscorum suorum et bestiis silvagium ejusdem nichil exigemus, salva nobis in communi bosco et pastura communia, sicut homines ejusdem villæ habent, et in accretis, nisi decimas garbarum et minutas decimas. Promisimus, eciam, eidem quod in capella Beatæ Mariæ, quam ipse edificavit in cimiterio Beatæ Columbæ de Topclif, capellanum ydoneum omni tempore inveniemus, ad cujus sustentacionem centum solidos de bonis ejusdem ecclesiæ bene assisos assignabimus, quia missam de Domina ibi in perpetuum celebrabit. Hiis testibus Rogero Decano, Johanne Romano.

IV.-LITERA PAPALIS SUPER CENTUM DIEBUS CONCESSIS ACCEDENTIBUS DEVOTE AD ECCLESIAM EBOR. IN FESTIS EJUSDem. (MSS. Cotton. Claudius, B. III. 72 b.)†

Alexander Episcopus, servus servorum Dei, universis Christi fidelibus presentes literas inspecturis salutem et apostolicam benedictionem. Vitæ perhennis gloria quam mira benignitas Conditoris omnium beatam coronat acies civium supernorum a redemptis precio sanguinis fusi de precioso corpore Redemptoris

* A deed recording the foundation of the chantry at Topcliffe in a chapel built in the churchyard by Richard de Percy. Not a trace of this chapel is now remaining.

+ An indulgence granted by Pope Alexander III., as I believe, in 1165. Mr. Browne, however, dates it a century later, and makes the writer Alexander IV. Among the correspondence, which has been printed by Labbe in his Concilia, there are several letters addressed to Archbishop Roger. In the Registrum Magnum Album, part iii., p. 93, is the following letter, which I give at length :—

Alexander Episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri R. Ebor. Archiepiscopo et apostolicæ sedis legato salutem et apostolicam benedictionem.

L

meritorum debent acquitari virtute, inter quæ illud esse pergrande dinoscitur quod ubique, set precipue in sanctorum ecclesiis, magestas Altissimi collaudetur. Rogamus itaque universitatem vestram et hortamur in Domino, in remissione vobis peccaminum injungentes, quatinus ad cathedralem ecclesiam Eboracensem quæ in honore Beati Petri, principis Apostolorum, constructa esse dicitur, imploraturi a Domino delictorum veniam in humilitate Spiritus accedatis. Nos enim, ut Christi fideles, quasi per premia salubriter ad merita movemus de Omnipotentis Dei misericordia ac Beati Pauli et dicti principis Apostolorum, ejus auctoritate confisi, omnibus vere penitentibus et confessis qui ad eandem Ecclesiam in omnibus festivitatibus ejusdem principis et die anniversario dedicacionis ejusdem Ecclesiæ causa devocionis accesserint annuatim, centum dies de injuncta sibi penitencia misericorditer relaxamus. Datum Anagniæ, Idus Febr', pontificatus nostri anno sexto.

V.-CARTA WILLELMI FILII HAMELINI DE RIDERA SUPER PRATO ET TERRA CAPITULO CONCESSIS.* (MSS. Cotton, Claudius, B. III., 107, a.)

Sciant omnes qui litteras has viderint vel audierint quod ego, Willelmus filius Hamelin de Ridera, consensu et assensu

Cum Ecclesia tibi commissa multa dignitate premineat, decet te diligenter ac sollicite providere ut ejus dignitas in omnibus quæ ad honestatem Ecclesiæ pertineant et decorem ejusdem elucescat, ita quod studium tuæ sollicitudinis in hiis appareat precipue commendandum. Cepimus autem quod cum in quibusdam cathedralibus ecclesiis quæ Ecclesia tua longe inferiores existunt ea prerogativa et dignitas observetur, ut in majoribus earum altaribus nulli, nisi sint Episcopi vel earumdem ecclesiarum canonici, missam audeant celebrare, ad celebrandum missam in majori altari Ecclesiæ tuæ passim presbiteri quilibet admittuntur, et sic ejusdem Ecclesiæ dignitas quodamodo minuitur et vilescit. Quandoque igitur tuam prudenciam decet ad omnia diligenter intendere quæ dignitatem ejusdem augeant et decorem fraternitati tuæ, per apostolica scripta, mandamus quatinus cum Capitulo ipsius Ecclesiæ, vel majoris et sanioris ipsius partis statuas ut in majori altari ipsius Ecclesiæ nemo nisi Episcopus vel canonicus ejusdem Ecclesiæ celebrare audeat, nec aliqui in missa quæ in prescripto altari celebratur evangelium vel epistolam, nisi ejusdem Ecclesiæ sint canonici, legere presumant, quia quod super hiis juxta mandatum nostrum statueris nos auctore Domino ratum et firmum habebimus. Datum Anagniæ iij kal. Aprilis.

*The same charter may be found in the Registrum Magnum Album at York. There are but few of these early grants to the fabric in existence, and I give them entire. The charter is without date and witnesses, but it may be ascribed to the middle of the twelfth century, and I put it among the other grants which we know to have been made about that time. The concluding condition of the charter is curious.

fratris mei junioris Willelmi, concessi, et presenti carta confirmavi, Deo et Sancto Petro, ad reedificacionem ecclesiæ suæ, donacionem illius acræ prati juxta Aesefeld quam pater meus pro salute animæ suæ et uxoris suæ et liberorum suorum Beato Petro ita concesserat. Accrevi, insuper, cum consensu ejusdem fratris mei W., unam mansuram terræ in Litdehil, quæ contineat xv perticatas in longitudine et iiij perticatas in latitudine, ita ut Beatus Petrus et homo quem ibi habebit, habeat in communi pastura iiij vaccas cum fetibus earum, et iiij equas cum pullis earum, et iiij sues cum toto nutrimento suo. Et si in tempore pannagii xx porcos superanuatos habuerit acquietabit se homo per xx denarios. Et si plures porcos superanuatos ibi habere voluerit habeat per licenciam domini, et habebit in bosco ad edificacionem suam et ad proprium ignem quantum ibidem fuerit necessarium. Hec omnia ego Willelmus et frater meus Willelmus junior manutenebimus et warantizabimus legitime Beato Petro ad ecclesiam suam reedificandam, et homini suo, tenenda libere et quiete, sine omni consuetudine vel exaccione, sicut puram et perpetuam elemosinam, et sicut habent omnia, super altare Beati Petri, in perpetuum, a nobis et heredibus nostris fideliter observanda optulimus. Et si qui fideles pietatis intuitu ad opus ecclesiæ Beati Petri reformandæ equum vel taurum vel bovem vel alia animalia macilentia contulerint licenciam habeant ibi morandi donec reformentur.

VI.-CARTA DOMINI ROBERTI LE VAVASOUR DE LAPIDICINA APUD TADCASTER.* (Monasticon Vet. Edit. III. 162.)

Universis Christi fidelibus, ad quos præsens scriptum pervenerit, Robertus le Vavasour, æternam in Domino salutem. Noverit universitas vestra me dedisse, concessisse, et hac præsenti carta mea confirmasse, in puram et perpetuam elemosinam et liberam ab omni seculari servicio et exactione, Deo et B. Petro et ecclesiæ Ebor., pro salute animæ meæ et uxoris meæ

*This charter was found, by the compiler of the Monasticon, in a register of the fabric which is now missing. There is no date to it, but it may be, in all probability, ascribed to 1225, or thereabouts, the period at which Archbishop Grey began the building of the south transept. It speaks, it will be observed, of a grant, not of a quarry, but merely of a right of road on an ancient and customary way. It is probable, therefore, that the Chapter had obtained stone from the quarry at Thevesdale for many years before this time, and it is likely that this is the same quarry that was given to the minster by William de Percy. Some notices of the Vavasors, and of their gifts to the church of York, will occur shortly.

Julianæ, et antecessorum meorum; et ut participes simus omnium bonorum quæ in eadem Ecclesia fient in perpetuum, plenum et liberum transitum per antiquas et consuetas vias et semitas, sine omni impedimento et contradictione in eundo et redeundo, in Thevedale, quod est de libero tenemento meo, ad sufficientiam fabricæ ejusdem Ecclesiæ, quotiescumque opus fuerit dictam Ecclesiam emendare, reædificare vel ampliare. Et ad majorem securitatem hujus concessionis præsentem paginam sigilli mei appositione dignam duxi communire. Ego vero et hæredes mei warantizabimus hanc donationem nostram in perpetuum contra omnes homines. Hiis testibus, Rogero decano, Galfrido de Norwico præcentore, Willelmo thesaurario, magistro Waltero Archidiacono.

VII.-DUE CARTE SUPER BOVATA TERRÆ IN SUNDERLAND

WICK.

a.-CARTA ENGELRAMI DE MUNCEAUS SUPER TERRA IN Sun(MSS. Cotton, Claudius, B. III. 52, b.)

DERLANGWIK.

Engelr' de Munceaus,* omnibus has literas visuris vel audituris, salutem. Universitati vestræ notum fieri volo me concessisse et ratam habere donacionem illam quam Henricus Foliot fecit Deo et Sancto Petro de una bovata terræ in Sunderlangwic, quam dedit ad reedificacionem ecclesiæ Sancti Petri Eboracensis, in puram et perpetuam elemosinam, liberam et quietam ab omni servicio seculari. Et ne ipsius donacio vel nostra concessio ab aliquo heredum meorum decetero possit perturbari, eandem bovatam cum omnibus pertinentiis suis, infra villam et extra, sicut prefatus Henricus eam dedit et concessit, liberam et quietam concedo et presenti carta confirmo Deo et Sancto Petro, in puram et perpetuam elemosinam. Hoc autem feci consilio et assensu uxoris meæ et heredum meorum et, nominatim, Roberti filii mei, qui hoc idem concessit et sigillo suo confirmavit. Hiis testibus C. abbate Beatæ Mariæ Ebor., H. cantore Ebor., Stephano canonico, Waltero Paghan, Serlone clerico, Thoma presbitero, magistro Roberto de Gaunt.

* Engelram, or Ingram de Monceaux, was lord of the manor of Barmston, in Holderness, and was living in the year 1225. His descendants were seated at Barmston till the middle of the fifteenth century. A pedigree of the family, prepared with some care, is to be found in Poulson's Holderness, i., 186.