Obrazy na stronie
PDF
ePub

μα ἐπιβάλλειν, μή πρότερον εἰς eius cathedra post appellatioτὴν καθέδραν αὐτοῦ ἕτερον nem eius, qui videtur esse depositus, ὑποκαταστήναι, ἐὰν μὴ ὁ τῆς omnino non ordinetur, nisi Ῥωμαίων ἐπίσκοπος ἐπιγνούς causa fuerit in iudicio epi5 περὶ τούτου ὅρον ἐξενέγκη. scopi Romani determinata.

5. Ὅσιος ἐπίσκοπος εἶπεν· ἤρεσεν, 7. Osius episcopus dixit: Placuit autem, ἵν ̓ εἴ τις ἐπίσκοπος καταγγελ- ut si episcopus accusatus fuerit et θείη, καὶ συναθροισθέντες οἱ ἐπίσκοποι iudicaverint congregati episcopi regionis ipτῆς ἐνορίας τῆς αὐτῆς τοῦ βαθμοῦ αὐτὸν sius et de gradu suo eum deiecerint, si a p10 ἀποκινήσωσι, καὶ ὥσπερ ἐκκαλεσά- pellaverit qui deiectus est et confugeμενος καταφύγῃ ἐπὶ τὸν μακαριώ- rit ad episcopum Romanae ecτατον τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας clesiae et voluerit se audiri: si iuἐπίσκοπον, καὶ βουληθείη αὐτοῦ stum putaverit, ut renovetur διακοῦσαι, δίκαιόν τε εἶναι vo- iudicium vel discussionis examen, s eri15 μίσῃ ἀνανεώσασθαι αὐτοῦ τὴν bere his episcopis dignetur, ἐξέτασιν τοῦ πράγματος, γρά- qui in finitima et propinqua φειν τούτοις τοῖς συνεπισκό- provincia sunt, ut ipsi diligenter ποις καταξιώσῃ τοῖς ἀγχιστεύ - omnia requirant et iuxta fidem veritatis deουσι τῇ ἐπαρχίᾳ, ἵνα αὐτοὶ ἐπι- finiant. Quod si is, qui rogat causam suam 20 μελῶς καὶ μετὰ ἀκριβείας ἕκαστα διε- iterum audiri, deprecatione sua moverit, ρευνήσωσι καὶ κατὰ τὴν τῆς ἀληθείας episcopum Romanum, ut delaπίστιν ψῆφον περὶ τοῦ πράγματος ἐξε- tere suo presbyterum mittat, νέγκωσιν. εἰ δέ τις ἀξιῶν καὶ πάλιν αύ- erit in potestate episcopi, quid velit et τοῦ τὸ πρᾶγμα ἀκουσθῆναι, καὶ τῇ δεή- quid aestimet, et si decreverit mittendos 25 σει τῇ ἑαυτοῦ τὸν Ρωμαίων ἐπί esse, qui praesentes cum episcopis iudicent σκοπον δόξειεν' ἀπὸ τοῦ ἰδίου habentes eius auctoritatem a quo destinati πλευροῦ πρεσβυτέρους ἀποsunt, erit in suo arbitrio. Si vero crediderit στείλοι, εἶναι ἐν τῇ ἐξουσίᾳ αὐτοῦ τοῦ ἐπισκόπου, ὅπερ ἂν καλῶς ἔχειν δοκι30 μάσῃ καὶ ὁρίσῃ δεῖν, ἀποστολῆναι τοὺς ponant, faciet quod sapientissimo consilio suo μετὰ τῶν ἐπισκόπων κρινοῦντας, ἔχοντάς τε τὴν αὐθεντίαν τούτου παρ ̓ οὗ ἀπεστάλησαν· καὶ τοῦτο θετέον. εἰ δὲ ἐξαρκεῖν νομίσῃ πρὸς τὴν τοῦ πράγμα35 τος ἐπίγνωσιν καὶ ἀπόφασιν τοῦ ἐπισκό που, ποιήσει ὅπερ ἂν τῇ ἐμφρονεστάτη αὐτοῦ βουλῇ καλῶς ἔχειν δόξῃ· ἀπεκρί ναντο οἱ ἐπίσκοποι· τὰ λεχθέντα ἤρεσεν.

episcopos sufficere, ut negotio terminum im

iudicaverit.

can. 8 verbietet den Bischöfen, als Bittsteller an den kaiserlichen Hof selbst zu reisen; 40 can. 9 aber gestattet in bestimmten Fällen einen Diakon zu schicken und empfiehlt, sich dabei der Vermittlung des Metropoliten zu bedienen.

vene

can. 9. Οἱ δὲ εἰς Ρώμην παρα- 10. Qui vero Romam γινόμενοι τῷ ἀγαπητῷ ἀδελφῷ ἡμῶν rint, sanctissimo fratri et coëpiscopo καὶ συνεπισκόπῳ Ἰουλίῳ τὰς δεή- nostro Romanae ecclesiaepre

45 σεις, ἃς ἔχοιεν διδόναι, ὀφείλουσι ces quas habent tradant, ut et παρέχειν, ἵνα πρότερος αὐτὸς δοκι- ipse prius examinet, si honestae et iustae

1 Mansi III 7 am Rand: κινεῖν δόξῃ, ἵν' ἀπό.

μάζῃ, εἰ μή τινες ἐξ αὐτῶν ἀναισχυντοίεν, sunt, et praestet diligentiam atque solliciκαὶ οὕτως τὴν ἑαυτοῦ προστασίαν καὶ tudinem, ut ad comitatum perferantur. φροντίδα παρέχων εἰς τὸ στρατόπεδον

αὐτοὺς ἀποστέλλοι.

114. Catalogus Liberianus (354): Liste der römischen Bischöfe. ed. THMOMMSEN MG Auctores antiquissimi IX, 1892, 73 ff. Die mit dem Jahre 354 schlieBende und deshalb Catalogus Liberianus genannte Liste ist ein Teil des Chronographus a. 354, eines römischen Staatskalenders; BRACKMANN, RE XI, 441.

Imperante Tiberio Caesare passus est dominus noster Jesus Christus duobus geminis cons. VIII Kal. Apr. et post ascensum eius beatissimus Petrus episcopatum suscepit. Ex quo tempore 10 per successionem dispositum, quis episcopus quot annis prefuit vel quo imperante.

Petrus ann. XXV mens. uno d. VIIII. fuit temporibus Tiberii Caesaris et Gai et Tiberi Claudi et Neronis, a consul. Minuci et Longini [p. Chr. 30] usque Nerine et Vero [55]. Passus autem cum Paulo die III kal. Julias consul. ss. imperante Nerone.

Linus ann. XII m. IIII d. XII. fuit temporibus Neronis, a consulatu Saturnini et Scipi- 15 onis [56] usque Capitone et Rufo [67].

Clemens ann. VIIII m. XI d. XII. fuit temporibus Galbe et Vespasiani, a cons. Tracali et Italici [68] usque Vespasiano VI et Tito [76].

Cletus ann. VI m. duo dies X. fuit temporibus et Titi et initio Domitiani a cons. Vespasiano VIII et Domitiano V [77] usque Domitiano VIIII et Rufo [83].

Anaclitus ann. XII m. X d. III. fuit temporibus Domitiani, a cons. Domitiano X

et Sabino [84] usque Domitiano XVII et Clemente [95].

Aristus annos XIII m. VII d. duos. fuit temporibus novissimis Domitiani et Nervae et Traiani, a cons. Valentis et Veri [96] usque Gallo et Bradua [108].

20

Alexander ann. VII m. II d. uno. fuit temporibus Traiani a cons. Palmae et Tulli [109] 25 usque Veliano et Vetere [116].

Sixtus ann. X m. III d. XXI. fuit temporibus Adriani a cons. Nigri et Aproniani [117] usque Vero III et Ambibulo [126].

Telesforus annos XI m. III d. III. fuit temporibus Antonini Macrini a cons. Titiani et Gallicani [127] usque Caesare et Balbino [137].

Higinus ann. XII n. III d. VI. . . fuit temporibus Veri

usque Presente et Rufino [153].

[ocr errors]

a cons. Gallicani et Veteris [150]

30

Pius ann. XX m. IIII d. XXI. fuit temporibus Antonini Pii, a cons. Clari et Severi [146] usque duobus Augustis [161]. Sub huius episcopatu frater eius Ermes librum scripsit, in quo 35 mandatum continetur, quae ei precepit angelus, cum venit ad illum in habitu pastoris.

[blocks in formation]

Calixtus ann. V m. II d. X. fuit temporibus Macrini et Eliogabali, a cons. Antonini et 45 Adventi [218] usque Antonino III et Alexandro [222].

Urbanus ann. VIII mens. XI d. XII. fuit temporibus Alexandri, a cons. Maximi et Eliani [223] usque Agricola et Clementino [230].

Pontianus ann. V m. II d. VII. fuit temporibus Alexandri, a cons. Pompeiani et Peligniani [231]. Eo tempore Pontianus episcopus et Yppolitus presbiter exoles sunt deportati in 50 Sardinia in insula uocina Severo et Quintiano cons. [235] in eadem insula discinctus est IIII kal. Octobr. et loco eius ordinatus est Antheros XI kal. Dec. cons. ss. [235].

Antheros m. uno dies X. Dormit III non. Jan. Maximo et Africano cons. [236].

1 Evaristus.

Fabius ann. XIIII m. I d. X. fuit temporibus Maximini et Cordiani et Filippi, a cons. Maximini et Africani [236] usque Decio II et Grato [250]. Passus XII kal. Feb. hic regiones divisit diaconibus et multas fabricas per cimiteria fieri iussit. Post passionem eius Moyses et Maximus presbyteri et Nicostratus diaconus comprehensi sunt et in carcerem sunt missi. Eo tempore 5 supervenit Novatus ex Africa et separavit de ecclesia Novatianum et quosdam confessores, postquam Moises in carcere defunctus est, qui fuit ibi m. XI d. XI.

Cornelius ann. II m. III d. X. a cons. Decio IIII et Decio II [251] usque Gallo et Volusiano [252]. Sub episcopatu eius Novatus extra ecclesiam ordinavit Novatianum in urbe Roma et Nicostratum in Africa. Hoc facto confessores, qui se separaverunt a Cornelio, cum Ma10 ximo presbytero, qui cum Moyse fuit, ad ecclesiam sunt reversi. Post hoc Centumcellis expulsi. Ibi cum gloria dormitionem accepit.

15

20

Lucius ann. III m. VIII d. X. fuit temporibus Galli et Volusiani usque Valeriano III et Gallieno II [255]. Hic exul fuit et postea nutu dei incolumis ad ecclesiam reversus est. . . . III non. Mar. cons. ss.

Steffanus ann. IIII m. II d. XXI. fuit temporibus Valeriani et Gallieni, a cons. Volusiani et Maximi [253] usque Valeriano III et Gallieno II [255].

Xystus ann. II m. XI d. VI. coepit a cons. Maximi et Glabrionis [256] usque Tusco et Basso [256] et passus est VIII id. Aug. . . . . a cons. Tusci et Bassi [258] usque in diem XII kal. Aug. Aemiliano et Basso cons. [259].

Dionisius ann. VIII m. II d. IIII. fuit temporibus Gallieni, ex die XI Kal. Aug. Aemiliano et Basso cons. [259] usque in diem VII kal. Jan. cons. Claudi et Paterni [269].

Felix ann. V m. XI d. XXV. fuit temporibus Claudi et Aureliani, a cons. Claudi et Pa

terni [269] usque in consulatum Aureliano II et Capitolino [274].

Eutycianus ann. VIII m. XI d. III. fuit temporibus Aureliani, a cons. Aureliano III 25 et Marcellino [275] usque in diem VII idus Dec. Caro II et Carino cons. [283].

Gaius ann. XII m. IIII d. VII. fuit temporibus Cari et Carini, ex die XVI Kal. Jan. cons. Carino II et Carino [283] usque in X kal. Mai. Diocletiano VI et Constantio II [296].

Marcellinus ann. VIII m. III d. XXV. fuit temporibus Diocletiani et Maximiani ex die prid. kal. Julias a cons. Diocletiano VI et Constantio II [296] usque in consul. Diocletiano 30 VIIII et Maximiano VIII [304]. Quo tempore fuit persecutio et cessavit episcopatum ann. VII m. VI d. XXV.

35

40

Marcellus annum unum m. VI d. XX. fuit temporibus Maxenti, a cons. X et Maximiano [308] usque post consulatum X et septimum [309].

Eusebius m. IIII d. XVI, a XIIII Kal. Maias usque in diem XVI kal. Sept. Miltiades ann. III m. VI d. VIII, ex die VI nonas Julias a consulatu Maximiano VIII solo, quod fuit mense Sep. Volusiano et Rufino [311], usque in III idus Januarias Volusiano et Anniano coss. [314].

Silvester ann. XXI m. XI. fuit temporibus Constantini, a consulatu Volusiani et Anniani [314] ex die prid. Kal. Feb. usque in diem kal. Jan. Constancio et Albino coss. [335]. Marcus mens. VIII dies XX. et hic fuit temporibus Constantini, Nepotiano et Facundo coss. [336] ex die XV. Kal. Feb. usque in diem non. Octob. coss. ss.

Julius ann. XV m. I d. XI. fuit temporibus Constantini, a consulatu Feliciani et Titiani [337] ex die VIII id. Feb. in diem pridie idus Apr. Constancio V et Constancio Caes. [352]. Hic multas fabricas fecit: basilicam in via Portese miliario III; basilicam in via Flaminia mil. II 45 quae appellatur Valentini; basilicam Juliam, quae est regione VII iuxta forum divi Traiani; basilicam trans Tiberim regione XIIII iuxta Callistum; basilicam in via Aurelia mil. III ad Callistum. Liberius. . . . . fuit temporibus Constanti et Constanti ex die XI kal. Jun. in diem a consulatu Constantio V et Constantio Caes. coss. [352].

Synode zu Laodicea in Phrygien (c. 340).

50 Mansi II 563. HEFELE I 746 ff; LAUCHERT XXIII 72 ff; THZAHN, Gesch. des Neutest. Kanons II 1, Erl 90, 193 ff.; AJÜLICHER, Einl. i. NT5, Tü 06, 495; EHENNECKE, RE XI 281; EPREUSCHEN, Analecta2 II, Tü 10, 70 f.

115. 1. Mischehen mit Häretikern.

can. 10. Περὶ τοῦ μὴ δεῖν τοὺς τῆς ἐκκλησίας ἀδιαφόρως πρὸς γάμου και

55 γωνίαν συνάπτειν τὰ ἑαυτῶν παιδία αἱρετικοίς.

31. Ὅτι οὐ δεῖ πρὸς πάντας αἱρετικοὺς ἐπιγαμίας ποιεῖν, ἢ διδόναι υἱοὺς ἢ θυγατέρας, ἀλλὰ μᾶλλον λαμβάνειν, είγε ἐπαγγέλλοιντο Χριστιανοὶ γίνεσθαι.

116. 2. Kanonische Schriften.

can. 59. Ὅτι οὐ δεῖ ἰδιωτικοὺς ψαλμοὺς λέγεσθαι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ οὐδὲ ἀκανόνιστα βιβλία, ἀλλὰ μόνα τὰ κανονικὰ τῆς καινῆς καὶ παλαιᾶς διαθήκης s (can. 60 folgt das Verzeichnis der Schriften des AT und des NT).

117. Hilarius, B. v. Poitiers (gest. 367): Röm. Bistum; jeder Bischof Nachfolger des Petrus und Paulus.

Fragmentum II, Brief an Julius, B. v. Rom a. 347: MSL 10 639.

SOHM I 345.

c. 9. Et tu itaque, dilectissime frater, corpore separatus, mente concordi ac voluntate 10 adfuisti: et honesta fuit et necessaria excusatio absentiae, ne aut lupi schismatici furtum facerent et raperent per insidias, aut canes haeretici rabido furore exciti insani oblatrarent, aut certe serpens diabolus blasphemiarum venenum effunderet. Hoc enim optimum et valde congruentissimum esse videbitur, si ad caput, id est ad Petri apostoli sedem, de singulis quibusque provinciis domini referant sacerdotes.

c. 18. Anrede an die arianischen Bischöfe: O veros Christi discipulos! o dignos s uc cessores Petri atque Pauli.

118.

Synode zu Rom (378) an die Kaiser Gratian u. Valentinian ̊ II:
Der römische Bischof ist von dem Kaiser zu richten.

Damasi ep. 6: Schoenemann 355 ff.

15

MRADE, Damasus, B. v. Rom., Fr. 82, 33 ff., 37. 20 JWITTIG, Damasus I., Fr. 02.

c. 11. Accipite aliud quoque, quod vir sanctus (Damasus) vestrae magis conferre pietati quam sibi praestare desiderat, nec derogare cuiquam, sed principibus adrogare; quoniam non novum aliquid petit, sed sequitur exempla maiorum: ut episcopus Romanus, si concilio eius causa non creditur, apud conci- 25 lium se imperiale defendat. Nam et Silvester papa a sacrilegis accusatus, apud parentem vestrum Constantinum causam propriam prosecutus est. Et de scripturis similia exempla suppeditant; quod cum a praeside sanctus apostolus vim pateretur, caesarem appellavit, et ad caesarem missus est. 119.

Religionsedikt der Kaiser Gratian, Valentinian II und Theo- 30 dosius (27. Febr. 380):

RADE,

Der Bischof von Rom Hüter des rechten Glaubens. Codex Theodosianus, lib. XVI tit. 1 de fide catholica c. 2: ed. GHaenel, Bonn 42, 1476. Damasus 70 ff.; LANGEN I 551 f.; AGÜLDENPENNING u. JIFLAND, Theodosius d. Gr., Ha 78, 76 ff.

35

Cunctos populos, quos clementiae nostrae regit temperamentum, in tali volumus religione versari, quam divinum Petrum apostolum tradidisse Romanis religio usque nunc ab ipso insinuata declarat, quamque pontificem Damasum sequi claret, et Petrum, Alexandriae episcopum, virum apostolicae sanctitatis: hoc est ut secundum apostolicam disciplinam evangelicamque doctrinam 40 patris et filii et spiritus sancti unam deitatem sub parili maiestate et sub pia trinitate credamus. § 1. Hanc legem sequentes Christianorum catholicorum nomen iubemus amplecti, reliquos vero dementes vesanosque iudicantes, haeretici dogmatis infamiam sustinere nec conciliabula eorum ecclesiarum nomen accipere, divina primum vindicta, post etiam motus nostri, quem ex coelesti arbitrio 45sumpserimus, ultione plectendos.

5

Synode zu Konstantinopel (381).

120. 1. Das sogen. Nicaeno-konstantinopolitanische Symbol.

Mansi III 565; Hahn Bibl. § 144. HEFELE II, 1 ff.; JKUNZE, D. nic.-konst. Symbol, L98; KATTENBUSCH, Konf. Kunde 252 ff.; DERS., Ap. Symbol I 233 ff.; LooFs, RE II 43; DERS., Symbolik I § 8; HARNACK, RE XI 12 ff.; DERS., DG II 276 ff.; SEEBERG II 132.

Πιστεύομεν εἰς ἕνα θεὸν πατέρα παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων. καὶ εἰς ἕνα κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν, τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων, φῶς ἐκ φωτός, θεὸν ἀληθινὸν ἐκ θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, 10 ὁμοούσιον τῷ πατρί, δι ̓ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο· τὸν δι ̓ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς παρθένου, καὶ ἐνανθρωπήσαντα, σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου καὶ παθόντα καὶ ταφέντα καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς γραφάς, καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ καθε15 ζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ πατρός, καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς· οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος. καὶ εἰς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν πατρὶ καὶ υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν. εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν ἐκκλησίαν. ὁμολογοῦμεν ἓν βάπτισμα 20 εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, προσδοκῶμεν ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. ἀμήν.

25

[ocr errors]

121. 2. Patriarchate.

Mansi III 560. MAASSEN, D. Primat d. Bischofs v. Rom, Bonn 53; FRIEDRICH, 185; KATTENBUSCH, 84; JHERGENRÖTHER, Photius, Patr. v. Const., R 67, I 32 ff.; HARNACK, DG II 368 ff.; HINSCHIUS I 541; SOHм 422 ff., 432 ff.; SCHERER § 88 4.

can. 2. Τοὺς ὑπὲρ διοίκησιν ἐπισκόπους ταῖς ὑπερορίοις ἐκκλησίαις μὴ ἐπιέναι, μηδὲ συγχέειν τὰς ἐκκλησίας· ἀλλὰ κατὰ τοὺς κανόνας τὸν μὲν Ἀλεξανδρείας ἐπίσκοπον τὰ ἐν Αἰγύπτῳ μόνον οἰκονομεῖν, τοὺς δὲ τῆς ἀνατολῆς ἐπισκόπους τὴν ἀνατολὴν μόνην διοικεῖν, φυλαττομένων 30 τῶν ἐν τοῖς κανόσι τοῖς κατὰ Νικαίαν' πρεσβείων τῇ ̓Αντιοχέων ἐκκλησίᾳ, καὶ τοὺς τῆς Ἀσιανῆς διοικήσεως ἐπισκόπους τὰ κατὰ τὴν ̓Ασίαν μόνην εἰκονομεῖν, καὶ τοὺς τῆς Ποντικῆς τὰ τῆς Ποντικῆς μόνον, καὶ τοὺς τῆς Θρά κης τὰ τῆς Θρᾳκικῆς μόνον οἰκονομεῖν. ἀκλήτους δὲ ἐπισκόπους ὑπὲρ διοίκησιν μὴ ἐπιβαίνειν ἐπὶ χειροτονίαις ἤ τισιν ἄλλαις οἰκονομίαις ἐκκλησιαστικαῖς.

35

[ocr errors]

φυλαττομένου δὲ τοῦ προγεγραμμένου περὶ τῶν διοικήσεων κανόνος, εὔδηλον ὡς τὰ καθ ̓ ἑκάστην ἐπαρχίαν ἡ τῆς ἐπαρχίας σύνοδος διοικήσει, κατὰ τὰ ἐν Νικαίᾳ ὡρισμένα 2. τὰς δὲ ἐν τοῖς βαρβαρικοῖς ἔθνεσι τοῦ θεοῦ ἐκκλησίας οἰκονομεῖσθαι χρὴ κατὰ τὴν κρατήσασαν συνήθειαν παρὰ τῶν πατέρων. can. 3. Τὸν μέντοι Κωνσταντινουπόλεως ἐπίσκοπον ἔχειν τὰ 40 πρεσβεία τῆς τιμῆς μετὰ τὸν τῆς Ῥώμης ἐπίσκοπον, διὰ τὸ εἶναι αὐτὴν νέαν Ῥώμην.

Siricius, Bischof von Rom (384-399).

122. 1. Priesterzölibat; Autorität päpstlicher Sendschreiben. Schreiben,,Directa ad decessorem" an Bisch. Himerius von Tarragona 385,,,die älteste päpstliche 45 Dekretale"; JR 225:: Schoenemann 411 f. —HINSCHIUS III 683; LANGEN I 611 ff.; HEFELE II 45 ff.

c. 68. Plurimos sacerdotes Christi atque levitas post longa consecrationis suae tempora 1 Konzil zu Nicaea can. 6, oben Nr. 104. 2 Can. 5, oben Nr. 103.

« PoprzedniaDalej »