Obrazy na stronie
PDF
ePub

99. 2. Petrus Vorsteher der Kirche zu Antiochien und zu Rom. Chronicorum libri II ed. ASchoene t. II, Β 66, 152. 156. HARNACK, LG I 556 ff. Πέτρος ὁ κορυφαίος τὴν ἐν ̓Αντιοχείᾳ πρώτην θεμελιώσας ἐκκλησίαν εἰς Ῥώμην ἄπεισι κηρύττων τὸ εὐαγγέλιον· ὁ δ ̓ αὐτὸς μετὰ τῆς ἐν ̓Αντιοχείᾳ ἐκκλησίας καὶ τῆς ἐν Ῥώμῃ πρῶτος προέστη ἕως τελειώσεως αὐτοῦ 5 (Sync. 627 7). - Μάρκος ὁ εὐαγγελιστὴς Αιγύπτῳ καὶ ̓Αλεξανδρείᾳ τὸν σωτήριον λόγον εὐηγγελίζετο (Sync. 628 9). Τῆς Ἀντιοχέων ἐκκλησίας πρῶτος ἐπί

σκοπος Εὐόδιος ἐχρημάτισεν ἔτη κθ'. (Sync. 628 11).

(Νέρων) ἐπὶ πᾶσι δ ̓ αὐτοῦ τοῖς ἀδικήμασι καὶ τὸν πρῶτον κατὰ Χριστιανῶν ἐνεδείξατο διωγμόν, ἡνίκα Πέτρος καὶ Παῦλος οἱ θειότατοι ἀπόστολοι τῷ ὑπὲρ 10 Χριστοῦ μαρτυρήσαντες κατεστέφθησαν ἀγῶνι (Sync. 644 2). . . Τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας πρῶτος ἐπίσκοπος μετὰ Πέτρον τὸν κορυφαῖον Λίνος ἔτη ιη' (Sync. 645 10).

Das Konzil zu Nicaea (325).

Mansi, II 669 ff. HEFELE I 282 ff.; LAUCHERT XX 37 ff.; CABERNOULLI, RE XIV 9 ff. 15

[ocr errors]

100. 1. Glaubensbekenntnis 1.

Eusebius, epist. ad Caesareenses: Hahn § 142. HEFELE I 314 ff.; LooFs, RE II 6 ff.; Ders., DG § 32; SEEBERG, DG II 36 ff.; HARNACK, DG II 227 ff.

Πιστεύομεν εἰς ἕνα θεὸν πατέρα παντοκράτορα, πάντων ὁρατῶν τε καὶ ἀοράτων ποιητήν. καὶ εἰς ἕνα κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ, γεν- 20 νηθέντα ἐκ τοῦ πατρὸς μονογενῆ, τουτέστιν ἐκ τῆς οὐσίας τοῦ πατρός, θεὸν ἐκ θεοῦ, φῶς ἐκ φωτός, θεὸν ἀληθινὸν ἐκ θεοῦ ἀληθινοῦ· γεννηθέντα, οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο, τά τε ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ τὰ ἐν τῇ γῇ, τὸν δι ̓ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα καὶ σαρκωθέντα, ἐνανθρωπήσαντα, παθόντα καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ 25 ἡμέρᾳ, ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ ἐρχόμενον κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς. καὶ εἰς τὸ ἅγιον πνεῦμα. τοὺς δὲ λέγοντας· ἦν ποτε ὅτε οὐκ ἦν, καὶ πρὶν γεννηθῆναι οὐκ ἦν, καὶ ὅτι ἐξ οὐκ ὄντων ἐγένετο, ἢ ἐξ ἑτέρας ὑποστάσεως ἢ οὐσίας φάσκοντας εἶναι ἢ κτιστὸν ἢ τρεπτὸν ἢ ἀλλοιωτὸν τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ· τούτους ἀναθεματίζει ἡ καθολικὴ ἐκκλησία.

101. 2. Verbot der Syneisakten. HACHELIS, Subintroductae, RE XIX 123 ff.

30

can. 3. ̓Απηγόρευσε καθόλου ἡ μεγάλη σύνοδος, μήτε ἐπισκόπῳ μήτε πρεσ βυτέρω μήτε διακόνῳ μήτε ὅλως τινὶ τῶν ἐν τῷ κλήρῳ ἐξεῖναι συνείσακτον ἔχειν, πλὴν εἰ μὴ ἄρα μητέρα ἢ ἀδελφὴν ἢ θείαν, ἢ ἃ μόνα πρόσωπα πᾶσαν 35 ὑποψίαν διαπέφευγε.

102. 3. Bischofswahl.

can. 4. Επίσκοπον προσήκει μάλιστα μὲν ὑπὸ πάντων τῶν ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ καθίστασθαι· εἰ δὲ δυσχερὲς εἴη τὸ τοιοῦτο ἢ διὰ κατεπείγουσαν ἀνάγκην ἢ διὰ μῆκος ὁδοῦ, ἐξάπαντος τρεῖς ἐπὶ τὸ αὐτὸ συναγομένους, συμψήφων γινομένων 40 καὶ τῶν ἀπόντων καὶ συντιθεμένων διὰ γραμμάτων, τότε τὴν χειροτονίαν ποιεῖσθαι· τὸ δὲ κῦρος τῶν γινομένων δίδοσθαι καθ ̓ ἑκάστην ἐπαρχίαν τῷ μητροπολίτῃ.

1 Die Zusätze zu dem Taufsymbol von Caesarea sind kursiv gedruckt.

[blocks in formation]

can. 5. Περὶ τῶν ἀκοινων ή των γενομένων, εἴτε τῶν ἐν τῷ κλήρῳ εἴτε ἐν λαϊκῷ τάγματι, ὑπὸ τῶν καθ ̓ ἑκάστην ἐπαρχίαν ἐπισκόπων κρατείτω ἡ γνώμη κατὰ τὸν κανόνα τὸν διαγορεύοντα, τοὺς ὑφ ̓ ἑτέρων ἀποβληθέντας ὑφ ̓ ἑτέρων 5 μὴ προσίεσθαι. ἐξεταζέσθω δέ, μή μικροψυχία ή φιλονεικίᾳ ἤ τινι τοιαύτῃ ἀηδίᾳ τοῦ ἐπισκόπου ἀποσυνάγωγοι γεγένηνται· ἵνα οὖν τοῦτο τὴν πρέπουσαν ἐξέτασιν λαμβάνῃ, καλῶς ἔχειν ἔδοξεν, ἑκάστου ἐνιαυτοῦ καθ ̓ ἐκάστην ἐπαρχίαν δὶς τοῦ ἔτους συνόδους γίνεσθαι, ἵνα κοινῇ πάντων τῶν ἐπισκόπων τῆς ἐπαρχίας ἐπὶ τὸ αὐτὸ συναγομένων, τὰ τοιαῦτα ζητήματα εξετάζοιτο, καὶ οὕτως οἱ ὁμολογου10 μένως προσκεκρουκότες τῷ ἐπισκόπῳ κατὰ λόγον ἀκοινώνητοι παρὰ πᾶσιν εἶναι δόξωσι, μέχρις ἂν τῷ κοινῷ τῶν ἐπισκόπων δόξῃ τὴν φιλανθρωποτέραν ὑπὲρ αὐτῶν ἐκθέσθαι ψῆφον· αἱ δὲ σύνοδοι γινέσθωσαν, μία μὲν πρὸ τῆς τεσσαρακοστῆς, ἵνα πάσης μικροψυχίας αναιρουμένης τὸ δῶρον καθαρὸν προσφέρηται τῷ θεῷ, δευτέρα δὲ περὶ τὸν τοῦ μετοπώρου καιρόν.

15 104.

5. Sonderstellung der Bischöfe von Alexandrien, Antiochien, Rom und Jerusalem. FMAASSEN, Der Primat d. Bischofs von Rom, Bo 53; HEFELE I 388 ff.; FRIEDRICH 134 ff.; LOENING I 428 ff.; HINSCHIUS I 538 ff., 554 ff., IV 774; SOHM 396 ff.; FKATTENBUSCH, Konfessionskunde I, Fr 90, 81 ff.; KLÜBECK, Reichseinteilung und kirchl. Hierarchie des 20 Orients bis z. Ausg. d. 4. Jahrh., Mstr 01; HLINCK, Z. Erläuterung d. Kanones IV, VI und VII des Konzils v. Nicaea, Gi 08.

can. 6. Τὰ ἀρχαῖα ἔθη κρατείτω τὰ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ Λιβύῃ καὶ Πενταπόλει, ὥστε τὸν ̓Αλεξανδρείας ἐπίσκοπον πάντων τούτων ἔχειν τὴν ἐξουσίαν, ἐπειδὴ καὶ τῷ ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐπισκόπῳ τοῦτο σύνηθές ἐστιν· ὁμοίως δὲ καὶ 25 κατὰ ̓Αντιόχειαν καὶ ἐν ταῖς ἄλλαις ἐπαρχίαις τὰ πρεσβεία σώζεσθαι ταῖς ἐκκλησίαις· καθόλου δὲ πρόδηλον ἐκεῖνο, ὅτι εἴ τις χωρίς γνώμης του μητροπολί του γένοιτο ἐπίσκοπος, τὸν τοιοῦτον ἡ μεγάλη σύνοδος ὥρισε μὴ δεῖν εἶναι ἐπί σκοπον· ἐὰν μέντοι τῇ κοινῇ πάντων ψήφῳ, εὐλόγῳ οὔσῃ καὶ κατὰ κανόνα ἐκκλησιαστικόν, δύο ἢ τρεῖς δι' οἰκείαν φιλονεικίαν ἀντιλέγωσι, κρατείτω ἡ τῶν 30 πλειόνων ψῆφος 1.

35

can. 7. Ἐπειδὴ συνήθεια κεκράτηκε καὶ παράδοσις ἀρχαία, ὥστε τὸν ἐν Αἰλίᾳ ἐπίσκοπον τιμᾶσθαι, ἐχέτω τὴν ἀκολουθίαν τῆς τιμῆς, τῇ μητροπό λει σωζομένου τοῦ οἰκείου αξιώματος.

105. 6. Versetzung von Klerikern.

can. 15. Διὰ τὸν πολὺν τάραχον καὶ τὰς στάσεις τὰς γινομένας ἔδοξε παντάπασι περιαιρεθῆναι τὴν συνήθειαν, τὴν παρὰ τὸν κανόνα εὑρεθεῖσαν ἔν τισι μέρεσιν, ὥστε ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν μὴ μεταβαίνειν μήτε ἐπίσκοπον μήτε πρεσβύτερον μήτε διάκονον. εἰ δέ τις μετὰ τὸν τῆς ἁγίας και μεγάλης συνόδου ὅρον τοιούτῳ τινὶ ἐπιχειρήσειεν, ἢ ἐπιδοίῃ ἑαυτὸν πράγματι τοιούτῳ, ἀκυρωθήσεται

1 can. 6 wird von RUFIN, Historia ecclesiastica X 6 übersetzt: Et ut apud Alexandriam et in urbe Roma vetusta consuetudo servetur, quia vel ille Aegypti, vel hic suburbicariarum ecclesiarum sollicitudinem gerat; Von der Prisca, MANSI VI 1127: antiqui moris est, ut urbis Romae episcopus habeat principatum, ut suburbicaria loca et omnem provinciam suam sollicitudine gubernet. Quae vero apud Aegyptum sunt, Alexandriae episcopus omnium habeat sollicitudinem. Similiter autem et circa Antiochiam, et in caeteris provinciis privilegia propria serventur metropolitanis ecclesiis. Die römischen Legaten haben auf der Synode zu Chalcedon 451 ihn in folgender Fassung vorgetragen (MANSI VII 444): Quod ecclesia Romana semper habuit primatum. Teneat autem et Aegyptus, Libya et Pentapolis, ita ut episcopus Alexandriae harum omnium habeat potestatem, quoniam et Romano episcopo haec est consuetudo.

ἐξάπαντος τὸ κατασκεύασμα, καὶ ἀποκατασταθήσεται τῇ ἐκκλησίᾳ, ᾗ ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος ἐχειροτονήθη. cf. can. 16.

106. 7. Ketzertaufe.

can. 19. Περὶ τῶν Παυλιανισάντων, εἶτα προσφυγόντων τῇ καθολικῇ ἐκκλη σίᾳ, ὅρος ἐκτέθειται, ἀναβαπτίζεσθαι αὐτοὺς ἐξάπαντος. εἰ δέ τινες ἐν τῷ παρε- σ ληλυθότι χρόνῳ ἐν τῷ κλήρῳ ἐξητάσθησαν, εἰ μὲν ἄμεμπτοι καὶ ἀνεπίληπτοι φανεῖεν, ἀναβαπτισθέντες χειροτονείσθωσαν ὑπὸ τοῦ τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας ἐπισκόπου. εἰ δὲ ἡ ἀνάκρισις ἀνεπιτηδείους αὐτοὺς εὑρίσκοι, καθαιρεῖσθαι αὐτοὺς προσήκει.

10

107. 8. Entscheidung des Streites über das Osterfest. Rundschreiben der Synode zu Nicaea: Sokrates, Historia ecclesiastica I 912. HEFELE I 326 ff.; JSCHMID, Die Osterfestfrage auf dem ersten allgemeinen Konzil zu Nicaea, W 05. Εὐαγγελιζόμεθα δὲ ὑμῖν περὶ τῆς συμφωνίας τοῦ ἁγιωτάτου Πάσχα, ὅτι ὑμετέραις εὐχαῖς κατωρθώθη καὶ τοῦτο τὸ μέρος· ὥστε πάντας τοὺς ἐν τῇ ζώα ἀδελφούς, τοὺς μετὰ τῶν Ἰουδαίων τὸ πρότερον ποιοῦντας, συμφώνως Ρωμαίοις 15 καὶ ἡμῖν καὶ πᾶσιν τοῖς ἐξ ἀρχαίου μεθ ̓ ἡμῶν φυλάττουσι τὸ πάσχα ἐκ τοῦ δεῦρο ἄγειν.

108. 9. Verhandlung auf dem Nicaenischen Konzil über den Priesterzölibat;

Paphnutius.

[merged small][ocr errors][merged small]

Εδόκει τοῖς ἐπισκόποις νόμον νεαρὸν εἰς τὴν ἐκκλησίαν εἰσφέρειν, ὥστε τοὺς ἱερωμένους, λέγω δὲ ἐπισκόπους καὶ πρεσβυτέρους και διακόνους', μὴ συγκαθεύδειν ταῖς γαμεταῖς, ἂς ἔτι λαϊκοὶ ὄντες ηγάγοντο, καὶ ἐπεὶ περὶ τούτου βουλεύεσθαι προύκειτο, διαναστὰς ἐν μέσῳ τοῦ συλλόγου τῶν ἐπισκόπων ὁ Παφνούτιος, ἐβόα μακρά, μὴ βαρὺν ζυγὸν ἐπιθείναι τοῖς ἱερω- 25 μένοις ἀνδράσι· τίμιον εἶναι τὸν γάμον 2 αὐτὸν καὶ τὴν κοίτην αμίαντον παρὰ τῷ θεῷ λέγων, μὴ τῇ ὑπερβολῇ τῆς ἀκριβείας μᾶλλον τὴν ἐκκλησίαν προσβλάψωσιν· οὐ γὰρ πάντας δύνασθαι φέρειν τῆς ἀπαθείας τὴν ἄσκησιν, οὐδὲ ἴσως φυλαχθήσεσθαι τὴν σωφροσύνην τῆς ἑκάστου γαμετής. σωφροσύνην δὲ ἐκάλει καὶ τῆς νομίμου γυναικὸς τὴν συνέλευσιν. ἀρκεῖσθαί τε τὸν φθάσαντα κλήρου 30 τυχεῖν μηκέτι ἐπὶ γάμον ἔρχεσθαι, κατὰ τὴν τῆς ἐκκλησίας ἀρχαίαν παράδοσιν· μὴ μὴν ἀποζεύγνυσθαι ταύτης, ἣν ἅπαξ ἤδη πρότερον λαϊκὸς ὢν ἠγάγετο. καὶ ταῦτ ̓ ἔλεγεν ἄπειρος ὢν γάμου καὶ, ἁπλῶς εἰπεῖν, γυναικός· ἐκ παιδὸς γὰρ ἐν ἀσκητηρίῳ ἀνετέθραπτο, καὶ ἐπὶ σωφροσύνῃ, εἰ καί τις ἄλλος, περιβόητος ὤν. πείθεται πᾶς ὁ τῶν ἱερωμένων σύλλογος τοῖς Παφνουτίου 35 λόγοις· Διὸ καὶ τὴν περὶ τούτου ζήτησιν ἀπεσίγησαν, τῇ γνώμῃ τῶν βουλομένων ἀπέχεσθαι τῆς ὁμιλίας τῶν γαμετῶν καταλείψαντες.

109. Kaiser Konstantins Edikt Sokrates, Hist. ecclesiastica 1 9 30.

gegen Arius und seine Schriften (325). HREUSCH, Der Index der verbotenen Bücher I, Bonn 83, 9.

40

Τοὺς πονηροὺς καὶ ἀσεβεῖς μιμησάμενος Ἄρειος, δίκαιός ἐστι τὴν αὐτὴν ἐκείνοις ὑπέχειν ἀτιμίαν. ὥσπερ τοίνυν Πορφύριος ὁ τῆς θεοσεβείας ἐχθρὸς, συντάγματα παράνομα κατὰ τῆς θρησκείας συστησάμενος, ἄξιον εὕρετο μισθόν καὶ τοιοῦτον, ὥστε ἐπονείδιστον μὲν αὐτὸν πρὸς τὸν ἑξῆς γενέσθαι χρόνον και 45

1 SOZOMENOS, h. e. νους, MSG 67, 925.

I 23: ἐπισκόπους καὶ πρεσβυτέρους, διακόνους τε καὶ ὑποδιακό 2 Hbr 134.

πλείστης ἀναπλησθῆναι κακοδοξίας, ἀφανισθῆναι δὲ τὰ ἀσεβῆ αὐτοῦ συγγράμματα· οὕτω καὶ νῦν ἔδοξεν, ̓́Αρειόν τε καὶ τοὺς Ἀρείῳ ὁμογνώ μονας Πορφυριανοὺς μὲν καλεῖσθαι, ἵν ̓ ὧν τοὺς τρόπους μεμί μηνται, τούτων ἔχωσι καὶ τὴν προσηγορίαν· πρὸς δὲ τούτοις καὶ εἴ τι σύγ5 γραμμα ὑπὸ ̓Αρείου συντεταγμένον εὑρίσκοιτο, τοῦτο πυρί παραδίδοσθαι, ἵνα μὴ μόνον τὰ φαῦλα αὐτοῦ τῆς διδασκαλίας ἀφανισθείη, ἀλλὰ μηδὲ ὑπόμνημα αὐτοῦ ὅλως ὑπολείποιτο· ἐκεῖνο μέντοι προαγορεύω, ὡς εἴ τις σύγγραμμα ὑπὸ ̓Αρείου συνταγὲν φωραθείη κρύψας, καὶ μὴ εὐθέως προσενεγκών πυρὶ καταναλώσῃ, τούτῳ θάνατος ἔσται ἡ ζημία· παραχρῆμα γὰρ ἁλοὺς ἐπὶ 10 τούτῳ κεφαλικήν ὑποστήσεται τιμωρίαν.

15

Lactantius (gest. c. 340).

HARNACK, LG I 736 ff.; EPREUSCHEN, RE XI 203 ff.

110. 1. Petrus in Rom.

Divinarum institutionum lib. IV 21: csel XIX 367.

(Nach der Himmelfahrt Jesu): Discipuli vero per provincias dispersi fundamenta ecclesiae ubique posuerunt, facientes et ipsi in nomine magistri domini magna et paene incredibilia miracula, quia discedens instruxerat eos virtute ac potestate, quo posset novae adnuntiationis ratio fundari et confirmari. Sed et futura illis aperuit omnia: quae Petrus et Paulus Romae praedicaverunt et ea praedicatio in 20 memoriam scripta permansit.

111. 2. Martyrium des Petrus in Rom.

De mortibus persecutorum c. 2: csel XXVII 174 f.

(Nach der Himmelfahrt Jesu): Discipuli, qui tunc erant undecim, adsumptis in locum Judae proditoris Matthia et Paulo dispersi sunt per omnem terram ad evangelium 25 praedicandum, sicut illis magister dominus imperaverat, et per annos XXV usque ad principium Neroniani imperii per omnes provincias et civitates ecclesiae fundamenta miserunt. Cumque iam Nero imperaret, Petrus Romam advenit, et editis quibusdam miraculis, quae virtute ipsius dei data sibi ab eo potestate faciebat, convertit multos ad iustitiam deoque templum fidele ac stabile collocavit. Qua re ad Neronem 30 delata cum animadverteret non modo Romae sed ubique cotidie magnam multitudinem deficere a cultu idolorum et ad religionem novam damnata vetusta transire, ut erat execrabilis ac nocens tyrannus, prosilivit ad excidendum coeleste templum delendamque iustitiam et primus omnium persecutus dei servos, Petrum cruci affixit, Paulum interfecit.

35

112. Synode zu Gangra in Paphlagonien (340 ?): Ehe, Zölibat. Mansi II 1095. — HEFELE I 777; OBRAUN, HJG XVI, 95, 586; FRLOOFS, Eustathius v. Sebaste, Ha 98, 83. 88; DERS., RE V 628; LAUCHERT XXIII 79.

can. 1.

Εἴ τις τὸν γάμον μέμφοιτο καὶ τὴν καθεύδουσαν μετὰ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς, οὖσαν πιστὴν καὶ εὐλαβή, βδελύσσοιτο ή μέμφοιτο ὡς ἂν μὴ δυναμένην 40 εἰς βασιλείαν εἰσελθεῖν, ἀνάθεμα ἔστω.

can. 4. Εἴ τις διακρίνοιτο παρὰ πρεσβυτέρου γεγαμηκότος, ὡς μὴ χρῆναι λειτουργήσαντος αὐτοῦ προσφορᾶς μεταλαμβάνειν, ἀνάθεμα ἔστω.

113.

[blocks in formation]

Die Appellation abgesetzter Bischöfe an den römischen Bischof. Mansi III 7 ff. LAUCHERT XXI 51 ff.; HEFELE I 533 ff.; PHILLIPS V 230 ff.; LANGEN I 443 ff.; FRIEDRICH 172 ff.; DERS., Die Unechtheit d. Canones v. Sardica: SAM 01, 417 ff., SAW 02, 383 ff. (dagegen FUNK, HJG 23, 497 ff.; TURNER, Journal of theol. Studies 5 III 370 ff.); LOENING I 452 ff.; HINSCHIUS IV 773 ff.; FRIEDBERG 33; GRANDMAISON, Bibl. de l'école des chartes, 3. série 4, 105 über d. Appellationen n. Rom vor d. Konz. z. Sardika; SOHM, 415 ff.; DÖLLINGER, Papsttum 16 f.; GRISAR I 253 f.; HBÖHMER, RE IX 619 ff.; Loors, Stud. u. Krit. 09, 293 ff.

can. 3. Ὅσιος ἐπίσκοπος 2 εἶπε· καὶ 3. Osius episcopus dixit: Illud quoque 10 τοῦτο προστεθῆναι ἀναγκαῖον, ἵνα μη- necessario adiiciendum est, ut episcopi de δεὶς ἐπισκόπων ἀπὸ τῆς ἑαυτοῦ ἐπαρ- sua provincia ad aliam provinciam, in qua χίας εἰς ἑτέραν ἐπαρχίαν, ἐν ᾗ τυγχά- sunt episcopi, non transeant, nisi forte a νουσιν ὄντες ἐπίσκοποι, διαβαίνῃ, εἰ μήτοι fratribus suis invitati, ne videamur ianuam παρὰ τῶν ἀδελφῶν τῶν ἑαυτοῦ κληθείη, claudere caritatis. - Quod si in aliqua pro- 15 διὰ τὸ μὴ δοκεῖν ἡμᾶς τὰς τῆς ἀγάπης vincia aliquis episcopus contra fratrem suum ἀποκλείειν πύλας. καὶ τοῦτο δὲ ὡσαύ- episcopum litem habuerit, ne unus e duobus τως προνοητέον, ὥστε ἐὰν ἔν τινι έπαρ- ex alia provincia advocet episcopum cogniχίᾳ ἐπισκόπων τις ἄντικρυς ἀδελφοῦ torem. - Quod si aliquis episcoporum iudiἑαυτοῦ καὶ συνεπισκόπου πρᾶγμα σχοίη, catus fuerit in aliqua causa et putat se bonam 20 μηδέτερον ἐκ τούτων ἀπὸ ἑτέρας έπαρ- causam habere, ut iterum concilium renoχίας ἐπισκόπους ἐπιγνώμονας ἐπικαλεῖ- vetur: si vobis placet, sancti Petri σθαι. — εἰ δὲ ἄρα τις ἐπισκόπων ἔν τινι apostoli memoriam πράγματι δόξῃ κατακρίνεσθαι καὶ ὑπο- mus, ut scribatur ab his, qui λαμβάνει ἑαυτὸν μὴ σαθρὸν ἀλλὰ καλὸν causam examinarunt, Julio 25 ἔχειν τὸ πρᾶγμα, ἵνα καὶ αὖθις ἡ κρί- Romano episcopo, et si iudiσις ἀνανεωθῇ· εἰ δοκεῖ ὑμῶν τῇ ἀγάπῃ, caverit renovandum esse iudi Πέτρου τοῦ ἀποστόλου την cium, renovetur et det iuditǹcium, μνήμην τιμήσωμεν, καὶ γρα- ces; si autem probaverit, talem causam φῆναι παρὰ τούτων τῶν κριesse ut non refricentur ea quae acta sunt, 30

honore

νάντων Ἰουλίῳ τῷ ἐπισκόπῳ quae decreverit confirmata erunt. Si hoc Ῥώμης, ὥστε διὰ τῶν γειτ- omnibus placet? Synodus respondit: Placet. νιώντων τῇ ἐπαρχίᾳ ἐπισκόπων, εἰ δέοι, ἀνανεωθήναι τὸ δικαστήριον καὶ ἐπιγνώμονας αὐτὸς παράσχοι· εἰ δὲ μὴ συστῆναι δύναται τοιοῦτον αὐτοῦ εἶναι τὸ πρᾶγμα, ὡς παλινδικίας χρήζειν, τὰ ἅπαξ κεκριμένα μὴ ἀναλύεσθαι, τὰ δὲ ὄντα βέβαια τυγχάνειν.

3

35

4. Γαυδέντιος ° ἐπίσκοπος εἶπεν· εἰ 4. Gaudentius episcopus dixit: Addendum 40 δοκεῖ, ἀναγκαῖον προστεθῆναι ταύτῃ τῇ si placet huic sententiae, quam plenam ἀποφάσει, ἥντινα ἀγάπης ειλικρινούς sanctitate protulisti, ut cum aliquis epiπλήρη ἐξενήνοχας, ὥστε ἐάν τις ἐπίσκο- scopus depositus fuerit eorum episcoporum πος καθαιρεθῇ τῇ κρίσει τούτων τῶν iudicio, qui in vicinis locis commorantur, et ἐπισκόπων τῶν ἐν γειτνίᾳ τυγχανόντων, proclamaverit agendum sibi negotium in 46 καὶ φάσκῃ πάλιν ἑαυτῷ ἀπολογίας πραγ- urbe Roma: alter episcopus in 2 Hosius, B. v. Cordova.

1 Das heutige Sofia in Bulgarien. Naissus (Nisch) in Dacien.

3 Gaudentius, B. v.

« PoprzedniaDalej »