CAP. XL. Liberi patriae caussa bene instituendi sunt. Pag. 108 XLI. Maxima debetur pueró reuerentia. XLIII. Veterum Romanorum in educandis pueris XLIV. Reipublicae plurimum prosunt, qui iuuen- XLV. Et praeceptores et studia amet adolescens, ΓΙΟ 112 115 116 117 124 128 LIII. Coniugis delectus ex moribus fiat. 134 LIV. Magna sit inter fratres concordia et bene- 136 LV. Nisi in bonis, amicitia esse non potest. 140 14I LVII. In eligendis amicis cautio est adhibenda. 142/ 143 LIX. Amicitia vnus fit ex pluribus. LX. Amico omnia sunt credenda, 144 145 mus rogati. LXI. Res turpes amicum ne rogemus, nec facia- LXII. Veritas et fides in amicitia retineantur, 145 147 149 150 151 LXVI. Amicus certus in re incerta cernitur. 152 154 clam. LXXII. Tarde benefacere, nolle est. tius beneficientia, LXIX. Multas cautiones habet beneficientia. LXXI. Beneficia quaedam palam danda, quaedam LXXIII. Quas dederis, solas semper hebebis opes. 162 155 158 160 160 162 1 CAP. LXXIV. Non quid detur refert, sed qua mente, 暑 Pag. 163 LXXV. Sint gratuita, deorum exemplo, beneficia. 164 LXXVI. Nullum officium referenda gratia magis necessarium est. LXXVII. Officia etiam ferae sentiunt, 166 168 LXXVIII. Ingratus animus omnium odio damnatus. 171 172 173 VI. Angusti animi est, amare diuitias, magni, contemnere. 187 VII. Quod satis est, cui contigit, hic nihil am- 189 VIII. Optimus quisque Graecorum fuit pauper- rimus, IX. Paruo contentus sapiens paupertatem non 194 X. Diuitiae atque otium pestes virtutis, 195 XI. Vera bona virtus et doctrina. XII. Cauenda est gloriae cupiditas, neque impe- 198 XIII. Hoc est regnum, nolle regnare, quum possis. 202 cae vtilitatis caussa. 204 XV. Mortem ac dolorem contemnere fortis ani- mni est. 206 XVI. Non quam diu, sed quam bene, vixeris, 207 XVII. Mortem aequo animo oppetit, qui bene vixit. 209 CAP. XL. Varia eorum, qui aliis praesunt, officia. Pag. 317 legibus. XLIII. Vitiosi principes plus exemplo, quam pec- cato, nocent. XLIV. Potentia decori est, si salutaris sit. SELECTAE E PROFANIS SCRIPTORIBUS HISTORIA E. LIBER I. DE DE O. CAPVT I. Consensus populorum omnium probat, deum esse. Ex tot generibus nullum est animal, praeter hominem, quod habeat notitiam aliquam dei: ipsisque in hominibus nulla gens est, neque tam mansueta, neque tam fera, quae non, etiamsi ignoret, qualem habere deum deceat, tamen habendum sciat, a) Vt porro firmissimum hoc afferri videtur, cur deos esse credamus, quod nulla gens tam fera, nemo omnium tam sit immanis, cuius mentem non imbuerit deorum opinio: multi de diis praua sentiunt; (id enim vitioso more effici solet;) omnes tamen esse vim et naturam diuinam arbitrantur: nec vero id collocutio hominum, aut consensus effecit, non institutis opinio est confirmata, non legibus: omni autem in re consensio omnium gentium lex naturae putanda est. b) Epicurus solus vidit, primum esse deos, quod in omnium animis eorum notionem impressisset ipsa natu ra. Quae est enim gens, aut quod genus hominum, quod non habeat sine doctrina anticipationem quandam deorum? quam appellat póλn Epicurus, id est, anteceptam animo rei quandam informationem, sine qua a) Cic. Legg. 1, 8. Goerenz. b) Cic. Tusc. 1, 13. Wolf. A nec intelligi quidquam, nec quaeri, nec disputari potest. c) Quum non instituto aliquo, aut more, aut lege sit opinio constituta, maneatque ad vnum omnium firma consensio: intelligi necesse est, esse deos, quoniam insitas eorum, vel potius innatas cognitiones habemus. De quo autem omnium natura consentit, id verum esse necesse est. Esse igitur deos confitendum est. d) Multum dare solemus praesumtioni omnium hominum. Apud nos veritatis argumentum est, aliquid omnibus videri: tamquam deos esse, inter alia sic colligimus, quod omnibus de diis opinio insita est: nec vlla gens vsquam est adeo extra leges moresque proiecta, vt non aliquos deos credat. e) 2. Mala et impia consuetudo est contra deos disputandi, siue ex animo id fit, siue simulate. f) Itaque Protagoras, sophistes temporibus illis vel maximus, quum in princípio libri sui sic posuisset, De diuis, neque vt sint, neque vt non sint, habeo dicere: Atheniensium iussu vrbe atque agro est exterminatus, librique eius in concione combusti. Sic poenam ne dubitatio quidem effugere potuit.g) -`Ferunt quoque, talentum argenti fuisse propositum praemium ei, qui Diagoram atheum occidisset. h) CAPVT II. Agnoscimus deum ex operibus eius. a) 1. Quis est tam vecors, qui aut, quum suspexerit in caelum, deos esse non sentiat, et ea, quae tanta mente fiunt, vt vix quisquam arte vlla ordinem rerum ac necessitudinem persequi possit, casu fieri putet: aut, quum deos esse intellexerit, non intelligat, eorum numine hoc tantum imperium esse natum, et auctum, et retentum ? b) Pulchritudinis mundi, ordinis rerum caelestium, c) conuersionis caeli, solis, lunae, siderumque omnium distinctionis, adspectus ipse satis indicat, non esse ea c) Cic. N. DD. 1, 16. Ern. d) Id. ibid. c. 17. e) Sen. ep. 117, 5. T. III. p. 374. Rulik. f) Cic. N. DD. 2. extr. g) Id. ibid. 1, 23. h) Diodor. Sic. 13, 6. extr. a) Cic. Tusc. 1, 28. Wolf. b) Cic. de harusp. resp. c.9. Ern c) Cic. de div. 2, 72. Hotting. |