sacrorum rituum congregatione ordinaria sub infrascripta die ad Vaticanum coacta hoc dubium discutiendum definiendumque proposuit, nimirum: « An sententia lata a judice subdelegato a rmo episcopo Augustodunensi judice delegato apostolico snper cultu eidem servae Dei numquam exhibito, sive super obedientia decretis sa. me. Urbani papae VIII sit confirmanda in casu et ad effectum de qua agitur?» Sacra eadem congregatio, audito prius scripto et voce R. P. D. Virgilio Pescetelli sanctae fidei promotore, re mature perpensa et examini subjecta, proposito dubio respondendum censuit : « Sententiam esse confirmandam, et procedi posse ad ulteriora » si SSmo Domino Nostro placuerit. Die 22 septembris 1827.

Facta autem de praemissis Sanctissimo Domino Nostro Leoni XII pont. max. per me infrascriptum sacrorum rituum congregationis secretarium relatione, Sanctitas Sua benigne annuit die 26 recensiti mensis et anni. Pro emo domino cardinali De Somalia praefecto. J. F. card. Falzacappa. Loco sigilli. J. G. Fatati secretarius.

Le même jour (22 septembre 1827, la S. Congrégation termina l'examen des écrits attribués à la vénérable Marguerite-Marie. Ces écrits étaient conservés soit à la chancellerie épiscopale d'Autun, soit dans le monastère de la Visitation de Paray. Mgr. Laurent Mattei, patriarche d'Antioche, était postulateur de la cause.

Decretum. Augustodunen. beatificationis et canonizationis ven. servae Dei soror. Margaritae Mariae Alacoque monialis professae ordinis Visitationis bmae Mariae Virginis instituti s. Francisci Salesii. Providentissime quidem positum fuit in more institutoque majorum, ut nunquam revocarentur ad trutinam virtutes alicujus servi Dei, nisi scriptorum revisio, si quae dum viveret exaravit, in sacrorum rituum congregatione peragenda praecesserit; propterea r. p. d. Laurentius e ducibus Mattei patriarcha Antiochenus, et postulator causae ven. servae Dei sororis Margaritae Mariae Alacoque monialis professae ordinis Visitationis beatissimae Mariae Virginis instituti s. Francisci Salesii, sa. m. Urbani Papae VIII. decretis obtemperando, scripta quaecumque ad dictam Dei servam spectantia, quae asservabantur tum in archivio cancellariae episcopalis Aeduensis, tum in asceterio Parodii, ubi ven. Margarita aetatem exegit, perquirenda curavit ut exhibita, et theologicae subjecta censurae, eminentissimi patres sacris ritibus tuendis praepositi, quid de illis sentirent, decernerent. Haec autem scripta, et epistolae sunt: sequitur catalogus mss. Haec vero scripta et epistolae per theologum ab eminentissimo, et reverendissimo domino cardinali Julio Maria De-Somalia praefecto causaeque rela

tore deputatum serio diligenterque perpensa et examinata, factaque postmodum in ordinario sacrorum rituum conventu ad Vaticanum sub infrascripta die coacto per eumdem eminentissimum ponentem de singulis relatione, quum ex eadem aperte constiterit nihil hisce in scriptis et epistolis fuisse repertum theologica censura notandum, eminentissimi et reverendissimi domini censuerunt rescribendum esse << Nihil obstare, et procedi posse ad ulteriora. » Die 22 septembris 1827. Factaque deinde sanctissimo domino nostro Leoni XII pont. max. per me secretarium infrascriptum relatione, sanctitas sua sacrae congregationis responsum, et rescriptum approbavit. Die 26 recensiti mensis et anni. Julius M. card. episcopus de Somalia s. ecclesiae vicecancellarius et s. r. c. praefectus. L. sigilli. J. G. Fatati s. r. c. secretarius.

L'enquête sur le renom de sainteté en général vint ensuite. Au lieu d'adresser des lettres rémissoriales à

20° SÉRIE.

l'évêque d'Autun, Léon XII permit de faire l'enquête à Rome même, où l'on pouvait dès-lors prouver légalement l'opinion généralement répandue sur la sainteté de la vénérable Marguerite-Marie. Le 16 décembre 1828, la S. Congrégation des Rites déclara « constare de validitate et relevantia. » Léon XII ratifia la décision le 26 du même mois.

Decretum. Augustodunen. beatificationis et canonizationis ven. servae Dei Margaritae Mariae Alacoque monialis professae ordinis Visitationis beatae Mariae Virginis instituti sancti Francisci Salesii. Pervigili cura, alacrique studio r. p. d. Laurentii e ducibus Mattei patriarchae Antiocheni, caussaeque v. s. D. Margaritae Mariae Alacoque monialis professae ordinis Visitationis beatae Mariae Virginis instituti s. Francisci Salesii postulatoris, felici successu eo recensita caussa devenit, ut tam de validitate, quam de relevantia inquisitionis, quae in urbe constructa est super fama sanctitatis, virtutum, et miraculorum in genere disputandum foret. Facta itaque kalendis octobris vertentis anni a sacratissimo principe potestate hujus proponendae quaestionis in ordinariis sacrorum rituum comitiis una cum dispensatione ab interventu et voto consultorum ad ejusdem postulatoris preces propositum fuit discutiendum sequens dubium nimirum: « An constet de validitate et relevantia processus apostolica auctoritate in urbe constructi super fama sanctitatis vitae, virtutum, et miraculorum in genere ven. servae Dei Margaritae Mariae praedictae? Sacra eadem Congregatio ad Vaticanum sub infrascripta die in ordinario coetu coadunata, audito prius r. p. d. Virgilio Pescetelli S. Fidei promotore qui scripto et voce suam protulit sententiam, ad relationem emi, et rmi d. Odescalchi loco, et vice emi, et rmi d. card. Julii Mariae De-Somalia praefecti, et ponentis, rescribendum censuit: « Affirmative, si ssmo domino nostro placuerit die 16 decembris 1828. Factaque deinde ssmo domino nostro Leoni XII pontifici maximo per me infrascriptum ejusdem sacrae congregationis secretarium de praedictis relatione, sanctitas sua benigne annuit die 26 recensiti mensis et anni. Julius Maria card. episcopus Ostiensis etc. s. r. c. praefectus et relator etc. Loco sigilli. J. C. Fatati s. r. c. secretarius.

103. Le bienheureux Alphonse de Liguori. Miracles. Procès apostolique. Approbation de deux miracles. Décret relatif à la canonisation.

J'ai rapporté dans le précédent article ce qui fut fait sous le pontificat de Pie VII pour la cause de S. Alphonse (col. 263, seqq.). Deux ans après la béatification, Pie VII signa la commission autorisant la reprise de la cause pour la canonisation. Trois procès concernant des miracles opérés postérieurement à la béatification furent instruits à Rome et dans les diocèses de Cagli et de Cathace. Le 22 septembre 1827, la S. Congrégation admit la validité des procès.

Decretum. Nucerina Paganorum. Canonizationis beati Alphonsi Mariae de Ligorio, fundatoris congregationis ssmi Redemptoris, ac olim sanctae Agathae Gothorum episcopi. Per emum et rmum dominum cardinalem Carolum Odescalchi ponentem caussae canonizationis beati Alphonsi Mariae de Ligorio fundatoris congregationis ssmi Redemptoris ac olim sanctae Agathae Gothorum episcopi proposito in sacrorum Rituum congregatione ordinaria, absque tamen voto et interventu consultorum ex dispensatione

35

apostolica diei 18 julii hujus anni, ad humillimas preces R. P. Joseph Mariae Mautone sacerdotis et procuratoris generalis recensitae congregationis, caussaeque antedictae postulatoris infrascripto dubio, nimirum: « An constet de validitate processuum apostolica auctoritate constructorum tam in civitatibus et dioecesibus Cathacensi et Calliensi quam in urbe super miraculis post indultam eidem beato venerationem, ac testes sint rite, et recte examinati in casu, et ad effectum, de quo agitur? » emi patres sacris Ritibus tuendis praepositi in ordinario coetu ad Vaticanum coacto sub infrascripta die, audito scripto, et voce R. P. D. Virgilio Pescetelli sanctae fidei promotore, rescribendum. censuerunt: Affirmative in omnibus», si sanctissimo domino nostro placuerit. Die 22 septembris 1827.

Facta autem de praemissis sanctissimo domino nostro Leoni XII pont. max. per me infrascriptum sacrorum Rituum congregationis secretarium relatione, sanctitas sua benigne annuit. Die 26 recensiti mensis et anni. - Pro emo domino cardinali de Somalia praefecto. - J. F. card. Falzacappa Loco sigilli J. G. Fatati secretarius.

Les trois congrégations d'usage furent tenues pour les miracles attribués à l'intercession du bienheureux Alphonse; la préparatoire, en 1828; la préparatoire, le 5 juillet 1829; enfin, la congrégation générale en présence de Pie VIII, eut lieu le 10 des calendes d'octobre de la même année. Le 3 décembre suivant, Pie VIII approuva solennellement un miracle de second ordre, et un miracle de troisième ordre. Voici le décret de la S. Congrégation :

Decretum. Nucerina Paganorum. Canonizationis B. Alphonsi Mariae de Ligorio, fundatoris congregationis ssmi Redemptoris, ac olim episcopi s. Agathae Gothorum, super dubio: « An, et de quibus miraculis constet post indultam eidem beato ab apostolica sede venerationem in casu, et ad effectum de quo agitur? Beato Alphonso Mariae de Ligorio dedit scientiam sanctorum Deus, et honestavit illum in laboribus, qui suscepta clericali via a floridis annis usque ad extremam senectam assiduis sermonibus plebem in divinis praeceptis erudire studuit, nec non saluberrimis elucubratis libris fidelium animos ad fallacis saeculi contemptum atque aeternae gloriae amorem accendere. Quo in operoso vitae genere adscitis sibi sociis, novae congregationis ssmo Redemptore nuncupatae initium posuit. His ejus curis pastorali addito munere, praesulum exemplar eximiis virtutibus excelluit, quibus magis magisque Deo dilectum edita post pretiosam mortem miracula ostenderunt ita ut ocyus ad aras evehi meruerit.

Hujus beati viri nomen tum praeclaris gestis tum voluminibus ipsius pietate et doctrina refertis ubique gentium diffusum, et in adversis invocatum periclitantibus contulisse opem ac sanitatem enunciabatur novis patratis miraculis vix ab ecclesia beatorum cultum et insignia eidem decreta fuerant: quod equidem veneratum antistitem sublimius inter coelites extollendum portendebat.

Quamobrem congregatio ssmi Redemptoris, quae b. Alphonsum fundatorem gloriatur, ex pluribus illius miraculis post indultam venerationem duo praesertim exhibuit congruis testimoniis roborata, quae consuetum subirent examen in sacrorum Rituum congregatione, ut juxta summorum pontificum constitutiones ad ipsius beati solemnem canonizationem via sterneretur.

Ter ideo de more duo illa miracula expensa fuerunt accuratissime atque discussa: scilicet habito antea conventu in aedibus rmi cardinalis Odescalchi relatoris quatuordecimo kalendas septembris anni superioris 1828. De

inde nonis julii vertentis anni 1829 in palatio apostolico Quirinali ante rmos cardinales sacris ritibus tuendis addictos. Tandem decimo kalendas octobris proxime elapsis coram ssmo domino nostro papa Pio VIII in eodem Quirinali palatio, ubi convenerunt rmi cardinales ac sacrorum Rituum consultores; ipsique duo proposita miracula approbari posse affirmarunt.

Cum sacrum id generis judicium in suo conspectu primum habitum valde gratum obvenisset ssmo dɔmino, patrum suffragia libenter percepit, at juxta praedecessorum suorum consuetudinem distulit supremam edere sententiam benignis interim verbis admonens omnes multa adhuc prece implorandum esse Divini Spiritus lumen in re tanti ponderis definienda.

Ineunte autem adventus tempore, quo potissimum b. Alphonsus flagrantia populo verba faciebat ad viam Domini parandam, moras omnes abrumpere, animumque suum pandere dignatus est ssmus dominus. Hoc itaque festo die s. Francisci Xaverii, cujus sibi nomen inditum in sacro fonte, et cujus fuerat b. Alphonsus imitator egregius in apostolico ministerio, accedens ad societatis Jesu primarium templum, in ara Indiarum Apostolo dicata sacris proposito Deo, adstantibus ibidem rmis d. cardinalibus Julio Maria De Somalia episcopo Ostiensi et Veliterno S. R. C. praefecto, et Carolo Odescalchi caussae relatore, nec non r. p. Virgilio Pescetelli s. Fidei promotore, atque infrascripto me secretario rite pronunciavit: constare de duobus miraculis, de quorum primo in secundo genere scilicet << Subitae perfectaeque sanationis Antoniae Tarzìa gravi pondere in precipiti lapsu oppressae a lethali abdominis contusione atque intestinorum laesione viribus illico restitutis ac de altero in tertio genere nempe << Instantanea perfectaeque sanationis fr. Petri Canali laici professi congregationis camaldulensium ab ulcere fistuloso, sinuoso, calloso, et carioso in sterno. >>

«

Atque hujusmodi decretum evulgari, et in acta sacrorum Rituum congregationis referri jussit. Tertio nonas decembris anni MDCCCXXIX. - Julius Maria card. episcopus Ostien. ac Velitrensis S. R. C. praefectus etc. Loco sigilli Joseph Gaspar Fatati S. R. C. secret.

Pouvait-on procéder sûrement à la canonisation? La réunion générale des cardinaux et des consulteurs se tint au Quirinal le douze des calendes de mai 1830. Le pontife prit près d'un mois avant de se pronon— cer. Enfin, le cinquième dimanche après Pâques, 17 de calendes de juin 1830, appelant au Vatican le cardinal Albani, secrétaire d'Etat et préfet intérimaire de la S. Congrégation des Rites, et le cardinal Charles Odescalchi, relateur de la cause, Pie VIII prononça «< tuto procedi posse ad solemnem beati Alphonsi Mariae de Ligorio canonizationem. » La cérémonie était réservée à Grégoire XVI, qui l'accomplit le jour de la Trinité 1839.

Decretum. Nucerina Paganorum. Canonizationis B. Alphonsi Mariae de Ligorio, fundatoris congregationis sanctissimi Redemptoris ac olim episcopi sanctae Agathae gothorum, super dubio: « An, stante approbatione duorum. miraculorum post indultam ab apostolica sede eidem beato venerationem, tuto procedi possit ad solemnem ipsius canonizationem ? » Inter operarios, quos nullo tempore mittere destitit ad vineam suam excolendam coelestis paterfamilias, plurimum laboravit ad plebem verbo, scriptoque erudiendam beatus Alphonsus Maria de Ligorio, qui, relictis a juventute saeculi turbis, institutor prius congregationis a sanctissimo Redemptore nuncupatae; deinde sacris de

coratus infulis egregius pastor heroicis virtutibus enituit: quibus post mortem additis veluti divino testimonio miraculis ad aras jam evectus refulget.

Illico autem novis patratis signis ad ipsius invocationem post delatum eidem beatorum cultum, palam ostendit summus bonorum omnium largitor gloriosum hunc antistitem sublimius esse extollendum, ac nomine, honoribusque sanctorum coelitum cumulandum, ex quibus miraculis duo praesertim solerti indagine diu expensa sanctissimus dominus noster Pius VIII pontifex maximus approbavit decreto nuper lato tertio nonas decembris MDCCCXXIX.

At quum more jamdiu receptum sit iterum haberi sacrorum Rituum generalem conventum ad exquirendum An stante approbatione duorum miraculorum, quae supervenerunt post indultam eidem beato venerationem, tuto deveniri possit ad solemnem ipsius canonizationem?» ideo reverendissimi cardinales, caeterique patres duodecimo kalendas maii currentis anni MDCCCXXX in palatio apostolico Quirinali adstiterunt coram sanctitate sua: atque omnes simul unanimi voce « Tuto id fieri posse affirmarunt.

In ea sententia fuit sanctissimus dominus; sed antequam consultationem hujusmodi sanciret, benignis verbis hortatus est omnes ad preces Deo fundendas, ut superno lumine educeret judicium suum tamquam meridiem. Atque hoc tempore, quo Redemptor Noster a morte, et inferis victor, discipulis apparens, praecepit eos docere omnes gentes, quod toto vitae curriculo praestitit beatus Alphonsus, suum statuit judicium patefacere.

Hac itaque dominica V a paschalibus gaudiis, post sacrum pie prolatum, accitis ad Quirinales aedes reverendissimis cardinalibus Josepho Albani a secretis status sacrorum Rituum congregationi pro-praefecto, et Carolo Odescalchi caussae relatore, nec non r. p. Virgilio Pescetelli sanctae fidei promotore, atque infrascripto me secretario, rite decrevit Tuto procedi posse ad solemnem beati Alphonsi Mariae de Ligorio canonizationem .»

Quod decretum in vulgus edi, et in actis sacrorum Rituum congregationis servari, nec non litteras apostolicas de canonizatione in basilica Vaticana quaudocumque celebranda expediri jussit XVII kalendas junii MDCCCXXX. J. card. Albani - Loco sigilli Joseph Gaspar Fatati S. R. C. secretarius.

--

egregiae mulieris fama cum virtutum odore conjuncta, non solum Genuae, ubi orta est, atque versata, sed et alibi late percrebuit adeo, ut apud hanc sacrorum rituum congregationem illius vitae ratione ac gestis de more perpensis, excelluisse virtutibus ven. Mariam Victoriam theologalibus et cardinalibus, aliisque adnexis in gradu heroico solemniter affirmaverit Summus Pontifex Clemens XIII decreto lato kalendis aprilis anni 1759.

At quum altissimo Deo, qui infirma mundi eligit, acceptam esse hanc famulam suam editis ipsa intercedente signis cognoscere oporteret: duo miracula exhibuerunt caussae defensores, quo ejusdem vener. servae Dei precibus obtenta ferebantur, ut super his consuetum judicium ins

titueretur.

Quod quidem accuratissime peractum fuit: habito primum conventu apud rmum card. Julium Mariam De Somalia episcopum Ostiensem et Veliternum, sacrorum rituum congregationi praefectum, causae relatorem quartodecimo kalendas maii anni MDCCCXXVII: postmodum in palatio apostolico Vaticano tertiodecimo kalendas julii ejusdem anni ante rmos card. sacris ritibus tuendis praepositos: denique quarto kalendas martii currentis anni in eodem Vaticano Palatio coram SSmo Domino Nostro Leone Papa XII, ubi tam rmi cardinales, quam caeteri patres amplissimi convenientes, ipsa duo miracula adprobanda censuerunt.

Excepit sapientissimorum patrum suffragia sanctissimus Dominus: attamen praestolari in silentio maluit divinae sapientiae consilium, quod suis, et omnium precibus postulandum in re gravissima admonuit.

Hac tandem auspicatissima die S. Joseph sacro, sub cujus tutela ven. Maria Victoria a se institutum sanctimonialium familiam esse voluit, et ab ejusdem Sponsa Virgine a coelesti nuncio salutata nuncupari, SSmus Dominus Noster suam ratus est patefacere mentem.

Divina itaque hostia piissime immolata adstantibus coram se in Vaticanis aedibus rmo cardinale De Somalia sacrorum rituum congregationi praefecto, et caussae relatore una cum R. P. Virgilio Pescetelli sanctae fidei promotore, ac me secretario infrascripto rite decrevit: « Constare de duobus miraculis a Deo ven. Maria Victoria intercedente patratis. Nimirum de primo in tertio genere: « Instantaneae, perfectaeque sanationis sororis Maria e Agnetis De

En 1759, Clément XIII rendit le décret sur les vertus héroïques de la vénérable Marie-Victoire. L'examen des miracles nécessaires à la béatification, entrepris en 1827, soixante-huit ans après, fut achevé en moins d'un an. Le 14 des calendes d'avril 1828, Léon XII approuva solennellement un miracle de troisième ordre et un autre miracle de second ordre.

Decretum. Januen. Beatificationis, et canonizationis ven. servae Dei soror. Mariae Victoriae De Furnariis Strata fundatricis Monialium Coelestium super dubio: An, et de quibus miraculis constet in casu, et ad effectum, de quo agitur? Supernae dulcedinis benedictiones ita praevenerunt ven. Dei servam soror. Mariam Victoriam De Furnariis Strata, ut per omnes humanae vitae tramites vel virgo, vel nupta, vel in florenti adhuc aetate vidua ad evangelicae perfectionis apicem properaverit; et novae prolis mater, sanctimonialium scilicet coelestium a coeruleo amictu nuncupatarum, eisdem integritate morum et regularis disciplinae exemplo praeluxerit, donec inter mortales aevum transegit. Postquam vero fluxam hanc cum aeterna vita commutavit,

diuturna, inveterata, et pertinaci hepatis obstructione pessimis stipata symptomatibus, cum subita virium restitutione ac de altero in secundo genere » Instantaneae perfectaeque sanationis sororis Mariae Rosaliae de Ferraris monialis conversae coelestium Genuae a contumaci et lethali runicarum ventriculi obstructione ex gastritide pessimis stipato adjunctis, et syptomatibus. >

Hoc autem decretum in lucem edi, et sacrorum rituum congregationis tabulis inseri jussit XIV kalendas aprilis MDCCCXXVIII. Julius Maria card. episcopus Ostiens., et Velitren. de Somalia S. Eccl., vice-cancellarius, et S. R. C. praefectus etc. Loco sigilli. J. G. Fatati S. R. C. secret

Le jour de Pentecôte de la même année, 26 mai 1828, Léon XII, au Vatican, prononça qu'il y avait lieu de procéder à la béatification de la vénérable Marie-Victoire. La congrégation générale des cerdinaux et des consulteurs avait eu lieu le mois précédent, 17 des calendes

de mai.

Decretum. Januen. Beatificationis, et canonizationis ven. Servae Dei Sor. Mariae Victoriae De Furnariis Strata funstante datricis Monialium Coelestium, super dubio: An,

adprobatione virtutum, et duorum miraculorum, tuto procedi possit ad solemnem ejusdem ven. Servae Dei beatificationem? Manum suam misit ad fortia ven. Dei Serva soror Maria Victoria de Furnaris Strata, quae orbata viro, postquam susceptam ab eo sobolem in rectam viam instituit, mundo nuncium remittens sepsit se tectis, ubi altiora meditans foecundior enituit materfamilias, sanctimonialium scilicet coelestium nuncupatarum, quibus patriam suam Genuam auxit summa cum laude: utque prius inter soeculi illecebras inoffenso pede transivit, sic imposterum inter asceterii claustra exhibuit sublimia exempla virtutum, quas Clemens Papae XIII decreto edito kalendis aprilis anni 1759 heroicas asseruit.

Perfectissimam itidem vitam ven. Mariae Victoriae duobus comprobatam mirabilibus signis, ipsa deprecante, a Deo patratis sanctissimus dominus noster Leo Papa XII rite declaravit decreto quartodecimo kalendas aprilis currentis anni nuperrime promulgato.

Sed nondum satis ut beatorum decora atque insignia ven. Dei famulae statuerentur. Namque iterum rmorum cardinalium, aliorumque patrum conventus, cui sacrorum rituum judicia addicuntur, in conspectu Sanctitatis Suae adstitit decimoseptimo kalendas maii labentis in palatio apostolico Vaticano, ubi: « An tutò id fieri possit » quaesitum fuit.

Et quamvis omnes sapientissimi suffragatores unanimi consensu id affirmaverint, distulit tamen SSmus Dominus supremam promere sententiam, admonens effundendas interim esse Deo preces, ut quid in gravissimo negotio maxime expediret, superno lumine ostenderet.

Opportunissimum vero hoc tempus ad animum suum aperiendum legit, quo Paraclitus spiritus replevit orbem terrarum, et linguis igneis fidelium mentes irradians omnem edocuit veritatem. Itaque feriata die altera Pentecostes divino sacrificio piissime oblato, expletisque solemnibus in Deiparae dicato templo alumnorum S. Philippi Neri, cujus commemoratio recolebatur, accersivit rmum cardinalem De Somalia episcopum Ostiensem et Veliternum sacrorum rituum congregationi praefectum, causaeque relatorem, ac R. P. Virgilium Pescetelli sanctae fidei promotorem, quibus adstantibus, mecum simul infrascripto secretario, palam sancivit: « Tutò procedi posse ad ven. Mariae Victoriae De Furnariis Strata beatificationem. »

Hujusmodi insuper decretum publice enunciari, atque in acta sacrorum rituum congregationis referri, nec non litteras apostolicas in forma brevis de beatificatione in basilica Vaticana opportuno tempore celebranda expediri praecepit. Septimo kalendas junii anno MDCCCXXVIII. Julius Maria card. de Somalia episcopus Ostien., et Ve-litren. S. Eccl. vice-cancellarius, et S. R. C. praefectus etc. Loco

sigilli. Joseph Gaspar Fatati S. R. secratarius.

105. Le vénérable Bernardin Realini, prêtre de la Compagnie de Jésus. Approbation des vertus héroïques.

Né à Carpi dans l'Emilie, Bernardin mourut à Alezo, près d'Otrante, royaume de Naples, en 1616. Des enquêtes sur les vertus et les miracles furent entreprises vers 1620; mais la nouvelle procédure que le pape Urbain VIII prescrivit dans les décrets de 1634 interrompit nécessairement la poursuite de la cause, laquelle, d'ailleurs, fut reprise dans la suite in statu et terminis. En 1731, et 1733 l'on tint deux congrégations sur les vertus, l'une dans le palais du cardinal Cienfuegos, la seconde au Quirinal. Le 3 juillet 1828, Léon XII con

voqua en sa présence la congrégation générale des car— dinaux et des consulteurs. Le 31 du même mois, il approuva les vertus héroïques du vénérable Bernardin Realini.

Neapolitana seu Lyciensis. Beatificationis et canonizationis ven. servi Dei Bernardini Realini sacerdotis professi societatis Jesu super dubio:

An constet de virtutibus theologalibus fide, spe, et charitate erga Deum et proximum, nec non de cardinalibus prudentia, justitia, fortitudine, et temperantia, earumque adnexis in gradu heroico in casu, et ad effectum, de quo agitur?

Ad vanitatem et afflictionem spiritus verti quidquid vel dulce, vel utile, vel decorum profert hoc saeculum, expertus venerabilis Dei servus Bernardinus Realini per aetatis suae amplius lustra sex non tam proprio ingenio quam superno lumine sese commodis, et muneribus abdicans S. Ignatii de Loyola institutum suscepit. Inter sacros recessus longe potiora nactus quae Christum sequentibus parantur, per reliquum vitae spatium Deo viribus omnibus deservire studuit: ac sacerdotio insignitus, eo, quo pollebat, suavi eloquio et doctrina ad emendandos mores hominum, illosque a criminibus' revocandos ad extremam usque senectam totus incubuit. Postquam vero probatissimam vitam explevit, praeclara ejus gesta et pretiosa mors non solum Aletii ad Hydruntum, ubi fragiles reliquit exuvias, et Carpii in Aemilia, ubi lucem aspexit, sed per alias regiones, ubi moram traxit, laudibus recoli caeperunt, et ejusdem memoria crescere in benedictione.

Quapropter societas Jesu spectatissima, ut alumno suo tribui posset cultus, quem insignibus religione et pietate viris indulget ecclesia, usque ab anno 1620, ab obitu illius quarto, sategit, et super fama virtutum et miraculorum in genere testimonia conquirenda, tabulasque conficiendas curavit.

At cum anno 1634 Urbani Papae VIII generalia decreta prodiissent, juxta ea, quae in maximis hujusmodi negotiis praecipiebantur, procedendum erat in caussa; quae longas post moras reassumpta fuit in statu, et terminis, in quibus reperiebatur. Questione mox instituta super ven. Bernardini virtutibus, comitia primum reverendissimorum cardinalium aliorumque patrum apud reverendissimum cardinalem Cienfuegos relatorem coacta sunt decimo kalendas februarii anni 1731. Postea quarto idus aprilis ejusdem anni comitia praeparatoria indicta fuerunt in Palatio Apostolico Quirinali, quae iterata sunt kalendis septembris anni 1733. Rursus plurium annorum intercessit spatium, donec supremam tenente cathedram Benedicto Papa XIV, coram eodem Summo Pontifice praestitutus erat sacrorum rituum generalis conventus ad pronunciandum de ven. servi Dei virtutibus. Verum quum eo tempore habitus non fuerit, atque ob peculiares ejusdem societatis Jesu, et generales totius Ecclesiae vicissitudines usque in praesens caussa siluerit, nuperrime tandem sanctissimo domino nostro Leone Papa XII annuente, coram Sanctitate Sua convocata sunt generalia comitia tertio nonas julii labentis anni in palatio Apostolico Vaticano, ubi a reverendissimo cardinale Pedicini relatore propositum fuit dubium: « An constet de virtutibus theologalibus fide, spe, et charitate in Deum et proximum, nec non de cardinalibus prudentia,

justitia, fortitudine, et temperantia, earumque adnexis in

gradu heroico in casu, et ad effectum, de quo agitur? »

Omnia, quae reverendissimi cardinales, caeterique patres suffragia tulerunt, percepit Sanctissimus Dominus; verumtamen antequam decerneret quidquam, diutius rem gra

vissimam, quae tot ab hinc annis agitabatur, secum perpendere ratus, monitos voluit omnes, ut interea fervidiores adhiberentur preces ad aeternae sapientiae lumen implorandum. Quod quum Sanctitas Sua religiosissime praestitisset, adventante die S. Ignatio sacra, omni solutum dubio animum, pronumque sensit ad ferendam sententiam, ut illius filios exhilarans ad eximii parentis vestigia alacrius sequenda novo hoc exemplo inflammaret.

Itaque auspicata ipsa die illucescente ad societatis aedem principem Sanctissimo Jesu nomini nuncupatam perrexit, ibique super insignem sancti institutoris tumulum immaculatam hostiam piissime obtulit. Atque accersitis reverendissimis cardinalibus Julio Maria de Somalia episcopo Ostiensi et Veliterno, sacrorum rituum congregationi praefecto, et Carolo Maria Pedicini caussae relatore, nec non r. p. Virgilio Pescetelli sanctae fidei promotore mecum insimul infrascripto secretario, solemniter pronunciavit: < Constare de ven. servi Dei Bernardini Realini virtutibus theologalibus, et cardinalibus, earumque adnexis in gradu heroico in casu, et ad effectum, de quo agitur. »

Quod decretum in vulgus edi, et in acta sacrorum rituum congregationis referri jussit. Pridie kalendas augusti anni 1828. Julius Maria card. episcopus Ostien. et Veliternus de Somalia S. Eccl. vice cancellarius, et S. R. C, praefectus etc. J. G. Fatati S. R. C. secretarius.

106. La bienheureuse Véronique Juliani. Approbation de deux miracles pour la canonisation.

J'ai rapporté dans l'article précédent la béatification de la sainte femme en 1804, la reprise de la cause en 1819, et l'approbation du procès sur les miracles en 1822 (voir col. 278). Les trois congrégations d'usage ayant été régulièrement assemblées, Léon XII, le 30 novembre 1828, approuva deux miracles de troisième ordre.

Decretum. Tiphernen. canonizationis b. Veronicae de Julianis abbatissae capuccinarum Tipherni snper dubio: An, et de quibus miraculis constet post indultam eidem beatae ab apostolica sede venerationem in casu, et ad effectum, de quo agitur? Coelestis ille sponsus, qui pascitur inter lilia, beatam Veronicam de Julianis ab ejus puerili aetate a saeculi illecebris evocatam sibi praeelegit, et in arcta suae crucis semita alacrius progredientem respiciens postquam spreto mundo sacris se claustris sepserat, conspicuis quoque charismatum insignibus decoravit dum inter mortales aevum traduxit. Ubi vero fragili jam exuta corpore egregia virgo heroicis probatis ejus virtutibus atque expensis de more miraculis ad coelitum honores evecta fuit, ipse supernus bonorum omnium largitor novis enitere signis eamdem voluit, ut ad sublimius gloriae fastigium elata, qua patet orbis christifidelibus, ac praesertim virginibus Christo dicatis flagrantissimae erga Deum charitatis, candidissimae innocentiae, ac rigidissimae poenitentiae exemplar emineat. Ex miraculis autem, quae beatae Veronicae precibus post eidem constitutas aras obtenta ferebantur, duo selecta fuerunt, super quibus congruae cumularentur probationes, quaeque inde confectis tabulis sacrorum rituum congregationi ponderanda exhiberentur, ut juxta receptam consuetudinem, summorumque pontificum decreta ad solemnem illius canonizationem aditus panderetur. Suscepta igitur est quaestio de iisdem miraculis primum coram reverendissimo cardinali Galleffi caussae relatore sexto idus maii anni 1825. Prosequuta deinde decimo sexto kalendas maii hujus anni 1828 in palatio apostolico Vaticano ante reverendissimos cardinales sacris ritibus praepositos. Quid

quid tunc ad omne dubium penitus explanandum depromptum est, ad antea discussas difficultates referri visum fuit. Annuente itaque sanctissimo domino nostro Leone XII pont. max. coram sanctitate sua in Vaticanis aedibus ha bitis comitiis generalibus sextodecimo kalendas octobris subsequentis, tam reverendissimi cardinales, quam caeteri patres unanimi consensu eadem duo miracula adprobanda existimarunt. Huic sententiae licet proclivior sanctissimus dominus, nihil tamen sine precibus aggredi solitus in hujusmodi praecipue sacris negotiis, Divinum lumen, ac praesidium prius implorandum piissime admonuit. Dominicam vero primam adventus diem ad hoc pronunciandum judicium elegit in quam incidit festum s. Andreae apostoli tanto crucis amore succensi, ut in ea mortem subire sicut magister concupiverit, quum etiam beata Veronica erga Christi passionem et crucem eo exarserit affectu, ut altius impressa in intimo haec gereret corde. Quare inter coeteras functiones in apostolico palatio Vaticano religiosissime expletas accivit ad se reverendissimos cardinales Julium Mariam de Somalia episcopum Ostiensem, et Veliternum sacrorum rituum congregationi praefectum, ac Petrum Franciscum Galleffi episcopum Albanensem caussae relatorem, nec non r. p. Virgilium Pescetelli sanctae fidei promotorem, quibus adstantibus una mecum infrascripto secretario rite decrevit: Constare de duobus miraculis tertii generis a Deo patratis invocata beata Veronica de Julianis: scilicet de primo: Repentinae perfectaeque sanationis sororis Maria Gertrudis Camilletti a confirmata phtysi pulmonari viribus illico integreque restitutis: de altero: Instantaneae perfectaeque sanationis Scholasticae Gigli a fractura fibulae cruris dexteri. Hoc insuper decretum in sacrornm rituum congregationis acta inserendum, atque evulgandum mandavit pridie kalendas decembris anni MDCCCXXVIII. Julius Mariae card. episcopus Ostien. etc. s. eccl. vicecancellarins, et s. r. c. praefectus etc. Loco sigilli. Joseph Gaspar Fatati s. r. c. secretarius.

107. Le vénérable Bénigne de Cuneo, prêtre, franciscain reformé. Procès sur la renommée de sainteté et sur les miracles en général.

La cause fut introduite dès le siècle dernier; par malheur, la S. Congrégation des Rites imposa l'éternel silence parce qu'on avait soustrait et brûlé des lettres du saint religieux. Cet obstacle fut écarté par une congrégation particulière que fut tenue le 3 février 1829. On avait instruit dans le diocèse de Mondovi le procès apostolique sur la renommée de sainteté, de vertus et des miracles en général. La S. Congrégation des Rites approuva cette enquête, le 18 juillet 1829.

Decretum. Montis Regalis. Beatificationis, et canonizationis. ven. servi Dei p. Benigni a Cuneo sacerdotis professi ordinis min. observant. reformat. sancti Francisci. Jam a die tertia februarii hujus anni 1829 per particularem congregationem super causa ven. P. Benigni a Cuneo, cui propter nonnullarum epistolarum combustionem sacror. Rituum congregatio perpetuum silentium. imposuerat, rescriptum fuit: « Non obstare combustionem, quominus procedi possit ad ulteriora, praelo tamen publicatis in propositione caussae super fama noviter deductis. » Itaque ut ad ulteriora in caussa procederet r. p. Raphael Maria a Roma ordinis minorum s. Francisci reformatorum romanae praesul provinciae, et causarum ordinis antedicti postulator generalis, sequens dubium, quo jam ab anno 1763, caussae cursus processerat, coacto eminentissimorum patrum coetu,