Silvestres homines sacer interpresque Deorum Cædibus et victu fædo deterruit Orpheus; Dictus ob hoc lenire tigres rapidosque leones. Dictus et Amphion, Thebanæ conditor arcis, Saxa movere sono testudinis, et prece blandâ Ducere quò vellet. Fuit hæc sapientia quondam, Publica privatis secernere, sacra profanis; Concubitu prohibere vago, dare jura maritis; Oppida moliri, leges incidere ligno. Sic honor et nomen divinis vatibus atque 395 Carminibus venit. Post hos insignis Homerus Tyrtæusque mares animos in Martia bella 400 Daqui, dicerao, que domara, os tygres. Que os seus doces accentos, atrahiao As pedras, as madeiras, e esses mesmos No seu proprio lugar, as colocavaõ. O ser Sabio em tal tempo consistia Apareceu depois o insigne Homero. K 615. 620 625 Versibus exacuit: dictæ per carmina sortes; Et vitæ monstrata via est: et gratia regum Pieriis tentata modis: ludusque repertus, Et longorum operum finis: ne forte pudori Sit tibi Musa lyræ solers, et cantor Apollo. Naturâ fieret laudabile carmen, an arte, Quæsitum est: ego nec studium sine divite vená, Nec rude quid prosit video ingenium: alterius sic 410 Altera poscit opem res, et conjurat amicè. Qui studet optatam cursu contingere metam, 405 Multa tulit fecitque puer, sudavit et alsit, Em verso responderaõ os Oraclos Explicousse a moral n'esta linguagem, Comoverao-se os Reis, á voz das Musas; O valor dos poemas de que nasce? Mutuamente hum e outro se socorrem, Quanto exercicio, esforço, desde a infancia Fez quem áspira ao premio na carreira ? De amor, e Bacho, rejeitou praseres. 630 635 640 645 Abstinuit Venere et vino. Qui Pythia cantat Tibicen, didicit priùs, extimuitque magistrum. 415 Nunc satis est dixisse; ego mira poëmata pango: Occupet extremum scabies: mihi turpe relinqui est Et quod non didici, sanè nescire fateri. Ut præco ad merces turbam qui cogit emendas, Assentatores jubet ad lucrum ire poëta, Dives agris, dives positis in fœnore uummis. Si verò est unctum qui rectè ponere possit, Et spondere levi pro paupere, et eripere atris Litibus implicitum; mirabor, si sciet inter 420 Noscere mendacem verumque beatus amicum. 425 |