impedimento vel contradictione apud monasterium A 7. Non post multos dies (an. 1053) domnus Leo papa sanctissimus a partibus ultramontanis regressus Beneventum intravit, et quoniam Desiderius jam dudum Humberto, Silvæ candidæ episcopo, cognitus et valde 3961 carus extiterat, tam per illum quam et per Fridericum tunc cancellarium eidem papæ notus et valde familiaris efficitur; adeo (937) ut illi frequenter in altaris officio adhæreret, et evangelium ad ejus missas sæpius legeret. Per idem tempus præfatus pontifex descendit in Apuliam cum Normannis dimicaturus ; sed Dei judicio ab his superatus, ac Beneventum regressus, ordinato Huodelrico 3982 archiepiscopo (938) quem secum adduxerat post novem circiter menses Romam reversus, atque defunctus est (an. 1054. Apr. 19). Interea Desiderius ob nimiam abstinentiam multasque vigilias in B languorem non modicum decidens, medendi gratia. Salernum perrexit. Ibi itaque illo aliquandiu remorante, Alfanus, qui postmodum ejusdem civitatis archiepiscopatum adeptus est, prudentissimus e nobilissimus clericus, maxima illi est familiaritate conjunctus. Cujus animum frequentibus monitis ad mundi conteinptum exhortans, sic tandem ab illo exegit ut monachus fieret, si prius ut jam dudum mente conceperat Jerusolimam ire permissus fuisset. Hac inter illos sponsione firmata Beneventum reevrsus Desiderius est, atque post non multos dies mandat eidem Alfano ut ad se veniat. Renuente illo ac potius pavitante Salernum egredi, iterum Desiderius ad illum abiit, eumque, propter quorundam inimicantium illi timorem, cuculla sua indutum noctu de civitate educens, secum Beneventum adduxit. Cum vero cœpissent Alfanum nobiles quique viri ac clerici frequentare, eumque ob maximam ejus prudentiam decenter excolere, propositum autem Jerusolimilani 3993 itineris paulatim cæpisset in 3904 ejus corde 3995 tepescere, seque a Desiderii latere nullo unquam modo, nullo unquam tempore assereret velle dividere, tempus ab eis 3996 aliquantum apud monasterium sanctæ Sophiæ exactum est: cum ecce fama percrebruit, papam 3997 Victorem ab ultramontanis partibus Romam venisse (an. 1055), eumque ad partes istas in proximo venturum fore. Territus Alfanus hujusmodi nuntio, quod fratres suos super Guaimarii principis occisione insimulandos arbitraretur 3998, adire 3999 ac præoccupare statuit apostolicum, secumque ire orat suppliciter Desiderium. Etquoniam miram cantandi peritiam, et medicinæ artis scientiam non parvam habebat, ejusdemque artis codices nonnullos secum a domo detulerat, magni aliquid se habendum in summi pontificis curia omnimodis confidebat. Confectis igitur VARIE LECTIONES C 6. lbi 3982 ergo illo per annos aliquot sub vitare ligiosissima commorante, et secum 3983 sæpissime reputante monachorum in sua patria perfectum esse non posse, pervenit interim ad notitiam illius fama monasterii Tremitensis, quod videlicet in Adriatico mari apud insulam Diomedis nomine 3984 nuncupatam 3985 tringinta circiter millibus a terra distanssitum esse dinoscitur. Et quoniam jamdudum apud Beneventum familiaritatem abbatis prædicti loci adeptus fuerat, vix licet impetrata licentia illuc perrexit; ibique satis austeræ conversationi se tradens, non parvuin tempus exegit. Sed cum ab eodem abbate adeo diligeretur, ut eandem ei abbatiam se quoque vivente contradere cuperet, ille vero subjectioni potius quam prælationi mentem accomodaret, ad propterea cedendum loco illi decernet: quodam tempore idem abbas ad res monasterii disquirendas egrediens, eundem Desiderium secum ire rogavit; quam ille egressionis oportunitatem libenter amplexus, minime differendam putavit. Cumque pariter ad Trasmundi 3986 comitis (936) quoniam res ita poscebat curiam perrexissent, uxor ejusdem comitis super adventu Desiderii propter quod ejus 3887 affinis esset valde exhylarata, a viro suo ut secum illum aliquandiu retineret etiam invito abbate obtinuit; cujus videlicet retentionis auctor ipsemet, ut dicitur 3988 extitit. Audiens autem celebre tunc nomen heremitarum Majellæ degentium illuc properare ac Deo secretius servire desiderans, prædictum comitem ut ibidem transmitteretur oravit ; quod et factum est. Ubi cum tribus circiter mensibus, a principio videlicet Februari usque in tertiam post pascha ebdomadam 3989 sub ingenti continentia remoratus fuisset, transmissus est illuc supranominatus Jaquintus cum litteris ex parte apostolici D ad heremi ipsius priorem ; quarum tenor et priori subinterminatione jubebat ne illum amplius retinere præsumeret, et illi nichilominus mandat ne vel minimas 3990 inibi moras innecteret. Ita regressus ad sanctæ Sophiæ monasterium est. 3932 Ab igitur illo 4 3983 sæpe secum r. ed. 398 quondam n. 2. 3985 vocitatam ed. 3886 Transmundi 3. 3987 affines ejus 4. 3988 dicit ed. 3989 dominicam 2. 3990 v. aliquantas i. m. innectere auderet. ed. nimis ed. 399 Hodelrico 3. Uodelrico 2. 3993 Jerusolimitanæ viæ ed. 3994 et in ed. 3995 mente ed. 3998 i. procul dubio nosset 2. i. p. d. arbitraretur 3. 1999 a. ac desunt. 2. a. et 3. ed. 3997 V. p. ed. (936) Teatini. (937) Adeo-legere ex Desid. Dial. III, Prol. NOTE. (938) Bulla d. 12 Jul. 1053, exstat, 3996 his comes Capuam expugnabat: sed cum Pandulfus ipsius civitatis princeps indigna quædam et superflua juxta priorum temporum consuetudinem Desiderio vellet injungere, ille vero 4007 constanti ut erat pectore nequaquam in his ei congruum duceret assentiri, Capuam egressus ad Richardum accessit ; et omnium quæ extra civitatem erant monasterio pertinentium ab eo securitate percepta 4008, et maxima insuper illi extunc fœderatus amicitia, in obedientiis ejusdem monasterii aliquandiu remoratus est, paucissimis in monasterio relictis fratribus, et cæteris ad se accersitis. atque aptatis quotquot potuit medicaminibus, una A transmissus præpositus. Richardus tunc Aversanus cum civitatis ipsius archiepiscopo ad Romanum pontificem in Tusciam proficiscuntur, eumque apud Florentiam remorantem reperiunt. In brevi itaque maximam apud illum familiaritatem adepti, et satis honorifice habiti sunt. Sed cum jam ibi per tempus aliquantum remorati, pro certo Desiderius comperisset papam miuime ad partes istas venturum, insuper etiam ultra montes proxime profecturum ; simulque valde inutilem 4000 proposito suo considerans in ejusdem pontificis curia conversationem: cæpit omnimodis instare Alfano, ut jam jamque peteret ab eo licentiam revertendi. Petrus ante non multos dies huic monasterio electus fuerat a fratribus in abbatem (Dec.), qui pro ipsa sua ordinatione insinuanda duos hujus loci ad papam tunc fratres trans miserat. Igitur Desiderius optata jam dudum oportunitate reperta, accedit pariter cum Alfano ad Romanum pontificem, simulque pedibus illius se prosternentes, orant recedendi licentiam. Adduntque petentes, ut gratia religiosius vivendi per monachos qui ad eum a Casinensi monasterio venerant, illuc eos transmittere suisque litteris illos abbati dignaretur ac fratribus commendare. Annuit apostolicus atque ita sicut poposcerant cum fratribus illis ad hoc cœnobium transmissi sunt. Receptique decenter ab abbate, et fratribus sociati, honeste satis 001 atque humiliter inter illos aliquandiu conversati sunt, et ab universis in dilectione plurima habiti, nec non et monasticam ab eodem abbate consecrationem adepti; Friderico super eorum adventu plus quam satis est gratulante. C 9. Dehinc cum prædictus Fridericus in abbatem loci 009 hujus electus (an. 1057), demum vero in Romanum pontificem, ut suo in loco jam supra taxavimus, ordinatus fuisset, Romam ad illum, mense Augusto, cum duodecim aliis loci hujus fratribus nominatim ab eo 4010 vocatus perrexit; ibique Romana febre perculsus, post paucos dies huc rediit. Cum autem idem apostolicus ad monasterium hoc postquattuor circiter menses venisset (Nov. 30), non multo post gravi languore detentus atque ad extrema fere perductus est. Accersitis itaque cœnobii hujus prioribus, dat optionem illis in abbatem eligendi quem vellent. Qui cum habito adinvicem consilio nunc illum, nunc alium utin talibus consuetudo est eligendum censerent, communis tandem universorum consensus in Desiderium expetendum aspirat et ut ipse illis in patrem concederetur, communibus votis papam exorant. Cumque valde 4011 sibi placere eamdem electionem apostolicus asseruisset-nam et olim a tempore Leonis papæ optime illi apud Beneventum notus extiterat, et ex Petrus abbas eundem Desiderium ante non plenum biennium receperat, multa se illi familiaritate devinxerat - ila quidem ut in camera erat, fratrum electionem confirmavit, dicens quod, quamvis plures eo tempore religiosos ac spirituales viros, multaque honestate et prudentia præditos iste 012 locus haberet, neminem tamen magis idoneum eligere ad id officium de suo collegio potuissent. Sed 4013 quoniam, dum ipse adviveret nulli se mortalium eandem abbatiam tradere *01* decreverat, Desiderium vero ad Constantinopolitanum imperatorem jam dudum Roma næ sedis apocrisarium facere disposuerat: constituit 8. Viderat per hos dies Desiderius visionem non contemnendam, quam satis proxime rei commendavit effectus. Cernebat siquidem se una cum Alfano in quadam excelsa ac valde pulcherrima turre quæ juxta capitulum fratrum sita esset consistere, in qua nimirum pater Benedictus videbatur sede decentissima residere. Cumque ad illius visionem pavefacti 400 stuperent, et accedere propius nequa4003 Benedictus quam præsumerent, beatus pater Desiderio hylariter innuebat, eumque juxta se sedere 400% manu porrecta jubebat ; Alfanus vero quoniam vocatus ab eo non fuerat, quasi indigne ferens de domo illa exibat. Quæ nimirum visio manifestissime portendere visa est, et Alfanum in loco hoc non diu remoraturum, et Desiderium Benedicti pa- D ut si idem Desiderius se superstite reverteretur, tris vicem in hoc monasterio suscepturum. Non multo post igitur a Gisulfo principe Alfanus expostulatus, primo apud Salernum in monasterio sancti Benedicti abbas effectus; demum 4005 vero ejusdem civitatis archiepiscopatum indeptus est (939); Desiderius autem 4006 ad Capuanum monasterium est ipse illi vellet honorifiee 4015 abbatiam contradere si vero ante illius reversionem 4016 se mori contingeret, redeuntem illum absque aliqua contradictionem in abbatem congregatio universa reciperet. Stephanum itaque cardinalem, et Mainardum postmodum Silvæ candidæ episcopum illi socios itineris VARIE LECTIONES. 4000 i. esse ed. 4001 nimis ed. 4002 stupefacti paverented. 4003 add. 4. 4004 sedem 4. 4005 dehinc e. ed. 4006 vero ed. 4007 add. 4. 4008 accepta ed. 4009 h. 1. ed. 4010 ipso ed. 4011 satis ed. 4012 monasterium hoc ed. 4013 Et ed. 401+ traditurum ed. 4015 add. 4. 4016 conversionem 4. r. defunctus fuisset ed. (936) Cf. cap. 96 libri 11. NOTE. donans, etin epistolis quas imperatori mandabat. A die (Apr. 13) iter aggredientes venerunt ad Robber 4019 tum Viscardum, tunc quidem partis 03 Apuliæ comitem, postmodum vero totius Apuliæ et Calabria atque Siciliæ ducem; rogantes ut secure illis per terram ipsius transire liceret. Qui ut fuit vir maximæ bonitatis, licet jam papæ transitum compertum haberet, et securitatem eis 4034 concessit, et tres Desiderio equos quibus adhuc indigebat largitus est Ita Deo in omnibus prosperante sine aliquo impedimento regressi 4035, ipso paschali sabbato (Apr. 18) jam tardiuscule ad civitatem sancti Germani applicuerunt. Dominica vero sancti paschæ (Apr. 19) summo 4036 diluculo ad 4037 monasterium hoc ascendentes, capitulum fratrum de more ingressi sunt, præsidentibus Humberto sanctæ Rufinæ, et Petro Tusculanensi episcopis, et Stephano cardinali ac Mainardo Desiderii sociis. Nam prædicti episcopi Humbertus et Petrus ut longe jam supra retulimus (1. 11, c. 99), post apostolici transitum symoniaci tunc Mincii ordinationem fugientes, Beneventum pascha celebraturi pergebant,sed Deo ordinante gratia tantæ festivitatis a nostris prioribus invitati fuerant 4038 atque retenti. Post sollemnem itaque sollemnitatis 4039 tantæ 4040 sermonem, mox Humbertus totius illius ordinationis optime conscius Desiderium advocat, eique quemadmodum olim fuerat a papa dispositum, obedientiam abbatiæ recipere ex parte fratrum omnium imperat. Nulla post 4041 im. perium mora, nulla expectatio responsionis: protinus universi surgentes eundemn Desiderium acceperunt, atque cum maximis laudibus ad ecclesiam deC portantes, in sede illum abbatis honorifice locaverunt, universis tum pro sollemnitate paschali, tum pro ipsius ordinatione immensa lætitia et jocunditate repletis ; anno 4042 Domini 1058 (April. 19). Casinensis abbatiæ illum electum commemorans, * Retulimus, a Roma tunc Mincii 2. 10. [Cap. 11.] Igitur abbatia suscepta Desiderius cœpit modis omnibus studere atque satagere ut quod dicebatur dici veraciter posset. Cernens itaque totius monasterii officinas et angustas ambitu et forma deformes, et cum vetustate tum inertia ruinosas, adeo ut et contiguo viderentur omnes domate coopertæ, et egressus unius ingressui connexus esset alterius incitabatur quidem animo illas aggredi ad renovandum, sed angebatur iterum, quia ut tam arduum inciperet opus,nichil fere pensi habebat. Primo tamen 4043 quasi experiri cupiens si quid valeret, pů. latium quod dudum Richerius abbas ab orientali parte monasterii inchoatum ad solarium usque perduxerat, opere satis decenti *** perfecit (940); juxVARIÆ LECTIONES. D 4017 quam posset citius f. ed. 4018 Post obiit desunt 2. 4019 ig. ini. s. officium perficere satagens assumptis q. ed. 400 c. sibi traditis s. ed. 4021 q. appellatur i. V. ut ed. 4022 ibi frustra r. ed. 03 ibi ed. 10 t. t. add. 4. 4025 add. 4. 4026 significando ed. 407 illam ed. 4028 Cod 2. hic claudit cap. 9. 4029 suff. n. q. i. c. par ed. 4030 eosdem n. a nostris directos a. ed. 4031 i. festinanter transmissos ab ed. 4031 secunda feria post palmas i. 2. 4033 q. Normannorum tantum A. 2. 03 illis ed. 4035 reversi ed. 4036 valde ed. 4037 d. huc a. de more monasterii c. f. i. s. ed. 4038 i. a. r. f. ed. 4039 diei 2. 4010 tanti deest 3.041 N. in medium m. 2. 4042 a. scilicet dominicæ incarnationis 1058. 2. a. D. mill. octavo 3. 4043 itaque ed. *0** decente ed. NOTÆ. (940) Cf. cap. 89 libri ri. taque ipsum versus ecclesiam, parvulam quidem, A ferens, simulque illius sententiæ reminiscens : Ob sed competentem plane in qua libri reconderentur ædeculam fabricavit. Quod cum sibi prospero eventu cerneret obvenisse, domum etiam in qua abbates manere consueverant, a 4045 fundamentis renovare instituit: quæ videlicet a septemtrionali parte adhæ rens ecclesiæ, et vilissimis lignorum 4046 furculis ab inferioribus 4547 sustentata, et viminibusex parte maxima videbatur intexta 4048; adjuncto illi palatio cum absida, quod veteres todericum appellare solebant. Dehinc inspirante ac prosperante Deo, mansionem etiam illam quæ quiescentes 4049 fratres diversis præe sui exiguitate solariis continebat, nichilo. segnius renovare agressus est; in latere scilicet prioris a meridiano, quam funditus evertere ob claustri spatium disposuerat 4050. Namque propter ip- B sius montis verticem, cui nulla fere planities 4051 inerat, vix in hoc loco parvissimi claustri speciem juxta absidam ecclesiæ priores effecerant. Perfecta est igitur eadem domus in longitudine cubitorum sexaginta et centum, in latudine vero cubitorum viginti quattuor 4052 in 4053 altitudine autem, propter ipsius montis inæqualitatem quantitatis divermaximæ, tamen. Quam cum abietinis trabibus pulcherrime contignasset, lateribus cooperuit diversisque coloribus decoravit. Super 4055 hæc nichil moratus, pari tenore vetus capitulum funditus diruens,novum 405% construxit; illudque gypsea urna in giro, vitreisque fenestris, ac pulchro satis 4057 variorum marmorum pavimento decorans, tegulis nichilominus cooperuit, et nimis venusta 058 diversorum 4057 colorum varietate depinxit. sæ, : 4054 servatio ordinis nostri summam deposcit quietem et securitatem, cum neque beneficiis eos neque rationibus aliquatenus sedare valeret, ad eorum tandem violenter frenandam nequitiam totus intendit ; et Adenulfi Cajetani ducis cui gratiam principis conciliaverat (941) adminiculo fultus, mox castellum cui Novum proprie nomen inditum est, in monte qui Peranus dicitur omniinstantia contra illos erexit. Sicque sua deinceps eos tutare, non autem amplius aliena pervadere compulit. 12. [Cap. 13.] Sed ut 4065 retro paululum redeam, cum post obitum piæ memoriæ Stephani papæ, supradictus Hildebrandus reversus ab imperatrice, contra ejusdem apostolici interdictum invasam a pessimis hominibus ecclesiam comperisset, Florentiæ substitit; suisque litteris super hoc Romanorum meliores conveniens, eorumque ad omnia quæ 406 vellet consensum recipiens, mox annitente Godfrido duce Girardum Florentinum episcopum in Romanum papam elegit, simulque cum ipso et duce Romam mensejam Januario venit (an. 1059); ubi præfatus electus a Romano clero et populo in 4067 apostolica sede inthronizatus, et Nycolai nomen indeptus est. Qui mox supradictum invasorem cum omnibus suis fautoribus excommunicans, tandem quorundam suorum interventu illum in communionem recepit, atque apud ecclesiam sanctæ Mariæ quæ a Romanis Maior vocatur,sacerdotali privatum officio manere constituit (942). Mandat deinde ad hoc monasterium, quatinus domnus abbas sibi in Marchiam proficiscenti quam citius potest occurrat, videlicet ut proximo Martii mensis jejunio et presbyterii 4068 gradum et cardinalatus pariter dignitatem cum abbatiæ consecratione recipere debeat. Dominica igitur prima quadragesimæ (Feb. 21) paratis omnibus necessariis iter arripiens, apud Farfense monasterium apostolico se conjunxit; ubi nimis ab eo amicabiliter honorificeque receptus, Auximum (943) simul cum ipso profectus est. Ibidem itaque secundo quadragesimæ sabbato, quod tunc pridie Nonas Martii evenit, cardinalis presbyter ab eodem apostolico ordinatus, et sequenti dominica abbatiæ consecrationem adeptus, privilegium (944) ab eo satis honorificum juxta consuetudinem prædecessorum suorum recepit (Mart.8):quoinsuper ad cardinalatus dignitatem 4070 et honorificentiam patris sanctissimi Benedicti, per totam Campaniam et Principatum, Apuliam quoque VARIÆ LECTIONES. 11 [Cap. 12] Interea Frattenses oppidani, inquietorum ac 409 perfidorum hominum usque 4060 adid temporis genus, ac si quidam latrunculi, junctis sibi Minturnensibus aliisque vicinis, nunc furtim nunc palam oppida sibi contigua nobis pertinentia infestare non desistebant. Terminum siquidem qui inter nos et illos antiquitus dividebat, id est duo leones 4061 lapidei, cum non procul ab eorum castro consisteret, olim malitiose clam confringentes in proximum demerserant puteum; qua nimirum fraude fidentes,si quando nos 4057 termidum nostrum inter duos leones, sicut præcepta imperatorum 4062 continent computabamus, illi de leonibus qui secus portas Sancti Georgii positi sunt illud dici, derisorie 4063 immo pertinaciter affirmabant. Eorum 4064 igitur frequentissimas molestationes Desiderius egerrime D 4069 4045 a. f. r. i. desunt. ed. 4046 ligni ed. 4047 inferiori parte s. ed. 4048 constructa, a fundamentis ædificare instituit, adi. ed. 4049 f. q. ed. 100 disponebat. Nam p. ed.4051 f. constabat p. ed. 052 et q. ed. 405 deest 4.00 eamque a. t. satis pulchre contignans, 1. ed. 405 Nichilque m. ed. 406 d. renovavit, i. ed. 4057 add. 4. 1038 vetusta 4. 4059 scilicet ac ed 4060 u, ad id t. desunt 2. 4061 lap. 1. ed. 4062 deest 2. 063 d. i. desunt 2. 4064 Horum ed. 05 Sed cun post ed. 4066 q. v. add. 4. 4067 add. 4. 4068 presbyteri ed. 4069 officium recipere d. 2. 4070 c. videlicet ejus d. ed. (941) V. Amat. IV, 12-14. (942) Cf Ann. Rom. Mon. SS. V. 471. (943) Osimo. NOTE. (944) Ap. Gatt. Acc., p. 159; Tosti Hist. Cas 1, p. 395. atque Calabriam, ab ipso fluvio Piscaria sicut influit A martyris Laurentii intra Salernum 4086 in latere 4071 in mare vicem suam idem apostolicus illi concessit (945). Post hæc accepta remeandi 4072 licentia Romam veniens, proxima dominica mediantis quadragesimæ (Mart. 14) apud ecclesiam beati Petri missam solemniter celebravit, atque turba 4073 Romanorum innumera comitatus, ad titulum sanctæ Ceciliæ trans Tiberim maxima cum laude deductus est; sicque ad hoc monasterium in festivitate 407 beati Benedicti reversus. Sed 4075 quoniam invitatus fuerat pascha cum apostolico celebrare, evestigio Romam regressus est 4076, ibique usque ad peractam de more synodum 4077 remoratus. In qua videlicet synodo (Apr. 13) idem apostolicus inter cætera quæ sollemniter statuit, decretum de ordinatione Romani pontificis (946) qualiter scilicet, vel a quibus perso- B nis, seu pacis seu belli tempore, debeat ordinari, antiquas prædecessorum suorum secutus sententias discretissime scripsit; idque sub districto anathemåte tam sua quam omnium qui eidem synodo interfuerant sacerdotum auctoritate, roboravit. 13. Eodem tempore (Jun. 24) idem papa ad hoc monasterium in ipsa beati Johannis nativitate adveniens, sociato sibi Desiderio in Apuliam descendit; ubi, cum apud Melphiam concilium celebrasset, Richardus princeps cujus jam supra meminimus per admonitionem seu 4078 jussionem ejusdem apostolici præceptum fecit huic loco de monasterio sanctæ Mariæ in Calena 4079, sito in finibus Apuliæ juxta civitatem quæ dicitur Besti (947), cum omnibus exintegro castellis, villis, cellis, et universis omnino possessionibus ejus (Aug. 23). [Cap. 14.] Gisulfus etiam Salernitanus princeps 4080 monasterium sancti Benedicti de Salerno, quod 40×1 nobis jam dudum parentum ipsius violentia subtraxerat, tactus 4882 timore Dei, in manus domni abbatis exintegro restituit, et, ut ab eo religiosius ordinaretur oravit. Sed cum inde 4083 subducto abbate, præpositum ibi juxta morem cellarum nostrarum ordinavisset 4084, indigne 4085 nimis hoc Salernitani simul et invidione accipientes, eundem principem id disturbare tum precibus tum instantiis nimiis compulerunt. Demum idem princeps consilio habito, monasterium sancti C montis ædificatum, quod sibi jure hæreditario pertinebat, ex toto 4087 cum omnibus pertinentiis suis non quidem parvis prædicto nostro abbati concessit, et per præceptum in hoc monasterio confirmavit ; nec tamen refutationem illam quam de priori monasterio fecerat violavit*. *De 4088 eodem vero monasterio sancti Benedicti de Salerno, ne forte vel memoria cum multis intendimus excidat, vel ne forte non opportunior referendi locus nobis occurrat, licet præpostero ordine, necessarium videtur malitiam et invidentiam quorundam fratrum prædicti monasterii hoc in loco inserere, nam, sicut Eneam apud Virgilium (948) dixisse sociis legimus, forsan olim hæc meminisse juvabit.Causidicus quidam prædictæ civitatis Salernitanæ Romualdus nomine fuit, qui pro eo quod etiam ipsius monasterii advocatus erat, maximam ibi familiaritatem habebat; tunc proinde universa ejusdem loci munimina seu quaslibet cartas sæpissime perquirendi fidissimam ab ab. bate licentiam acceperat. Tandem igitur inter cæteras quattuor numero magna oblationis edicta invenit, quæ videlicet clare satis ac pleniter continebant, qualiter idem monasterium a principio huic nostro cœnobio traditum a principibus ac subditum fuerit. Has ille maxima ductus invidia, protinus rapuit, abscondit, et nemine prorsus sciente ad domum propriam detulit, atque usque ad mortis diem ne filiis quidem ostendit. In mortis igitur articulo positus, vocavit majorem filium suum Johannem nomine, eique clam universum ipsius rei prodens negotium, et prædictas cartas manibus retinens « Ego inquit ut cernis, o fili, procul dubio morior; cartas istas fidei tuæ committo, ut sicut meam vis benedictionem habere, usque ad diem ultimam tuam nulli prorsus mortalium eas ostendas, sed sicut egomet feci, secretas illas apud te et ignotas omnibus habeas: quo niam si quomodolibet in notitiam seniorum Ĉasinensium venerint, nullatenus quiescentquin sub jure monasterii sui monasterium istud reducant, quod jam dudum studio et sollertia nostrorum parentum ab illorum dicione subductum est. Suscipit simul cum cartis patris imperium filius, et ac si divinum quid in pectoris archano recondens, usque ad suæ mortis diem similiter habuit et ipse celatas. Ad mortem autem veniens, accersit fratrem suum tunc ipsius loco abbatem, easque illi simili tenore,quo sibi pater reliquerat, tradidit. Non multo post idem abbas infamatus de quibusdam criminibus apud ducem VARIE LECTIONES. 4071 fluit ed. 40721.r.ed. 4073 R. t. ed. 4074 in beati B. est f. r. ed. 4075 Et q. ab eodem pontifice paschalis festivitatis gratia inv. fuerat. R. reversus ed. 4076 reversus post festum Urbem egrediens, Melfiam Apuliæ urbem perrexit, ubi tunc idem apostolicus concilium celebrare disposuerat, in qua etiam synodo dum Richardus Capuanus princeps cum aliis quampluribus interfuisset, a supradicto papa Nycolao ammonitus, præceptum fecit B. Benedicto de monasterio sanctæ Mariæ in Calena, cum pertinentiis suis, 14. Tunc temporis Gisulfus S. p. 2. 4077 deest 4. 4078 et 3. 4079 Cajena 4. 4080 p. Desiderio super hoc conquerenti, reddidit huic sancto loco m. (cellam 2.) s. B. ed. 4081 quam a jure nostri cœnobii Salernitanorum eatenus v. s. 2. 4082 subtraxerat. Sed c. ed. 4083 exinde ed. 4084 constituisset 2. 4085 Salernitani nimis hæc indigne fe rentes, eidem principi instare cœperunt, ut monasterium illud ordinatum sicut antea fuerat esse permitteret. Coactus itaque princeps illorum rogatu, mon. s. Laur. ed. 4086 i. civitatem Salernitanam constructum q. 2. 4087 in hoc mon. exintegro optulit; nec tamen restitutionem quam jam antea de supradicta cella fecerat, irritam fecit. ed. Sed in cod. 3. violavit scriptum est, et complura ibi ut in 4. legi persuasum habeo. 4088 hæc teste indiculo capitum olim in fine operis Leo collocaverat, quæ postea loco congruo inserer et. Nunc. in solo cod. 2. servata sunt. NOTE. (945) Scil. ad correctionem omnium monasteriorum et monachorum. (946) Editum In Mon. Leg. IIb. p. 177. Garganum et mare Adriaticum. Edidit Gatt. Acc. p. 161; suspectum III Di Meo, sed ut mihi videtur immerito. Datum est aliquando post finitam synodum. (948) I. c. Leo. |