siensis archiepiscopi. Ann. 1674. art. 29. Nunquam Unquam in capellis, unquam ad piæ cujúslibet Confraternitátis altária quibuscumque in ecclésiis, tum secularibus, tum reguláribus, exemptiónem quamvis prætendéntibus,velétiam sub Indulgentiárum Solemnitáti annexárum prælextu, exponétur sanctíssimum Eucharistiæ sacramentum. B. Deo grátias. Nunquam páriter ad majus altáre exponátur; nec in processiónibus sine expressa Pontificis licéntia, ipsáque scripto consignáta, circumferátur, nisi decurrente Octávâ Festi Córporis Christi. Ne itidem ad incéndia compescenda deferátur sub quocumque prætextu. Tu autem, Dómine, miserére nostrî. De Sacramentis Viatici et Extrema Unctionis, et reliquo sacerdotali ministerio erga Infirmos. FERIA SEXTA. Ex Concilio Narbonensi. sint, ne per illórum negli C SABBATO. Ex Statútis synodálibus Stéphani de Pontécaro, Parisiensis epíscopi. Ann. 1508. tit. de Pœnitentia. Um sit ánima multùm pretiosior córpore, præcípimus médicis córporum, ut cùm eos ad infirmos vocári contigerit, ipsos ante. ómnia móneant et indúcant, ut médicos ádvocent animárum; ut postquàm fúerit infirmo de spirituáli salúte provísum, ad corporális medicínæ remédium salúbriùs procedátur. Ne quis étiam medicórum pro corporáli salúte áliquid ægróto suádeat, quod in perículum ánimæ convertátur. DOMINICA III. post Pentecosten. Ex Sacramentáli Ambrosiá no sancti Cároli Mediolanensis archiepiscopi. Script. post annum 1582. c. 5. de visit. et cur. Infirm. Grótis máximè visitandis et consolandis assíduam caritátem Párochus navábit, qui rerum ómnium indigentiâ et morbi acerbitáte miserábilem in modum afflicti, curatiónem difficillimam experiuntur; quorum paupertatem commótuszelo pietátis ità sublevábit, ut et ipse, si per facultates potest, de suo eroget, et aliórum eleemosynas conquírat. FERÍA SECUNDA. Ex Concílio Mediolanensi quinto, sub sancto Cárolo. TE Part. 2. cap. 4. Empore pestiléntiæ Epíscopus quæcumque pietátis officia à parente óptimo filiis præstári afflictíssimo illo témpore opórteat, ea stúdio et ministério suo ità præstábit, ut ad ómnia caritátis christiánæ ópera cæteri homines inflammentur. Párochi autem animárumve curatóres tantùm abest ut necessário eo témpore pópulum cujus curam gerunt, áliquo modo destituant, ut fixa ánimi deliberatióne sibi statuendum putent ómnia prorsùs étiam mortis perícula paratíssimo ánimo subire pótiùs, quàm fidéles Christi sánguine redemptos, ac sibi præcipuè in curam tráditos, in summa penè ómnium adjumentóram necessitáte desérere. FERIA TERTIA. Ex Synodo Claromontána. Ann. 1268. tit. 7. de Pœni I tent. Nfirmis in mortis artículo constitútis pia est inquirenda peccatórum conféssio. Est eis intimandum ut conterantur et ut dóleant de peccátis suis universis et síngulis, non tàm timóre pœnæ quam peccando meruerunt, sed quòd Deum et Patrem Creatórem etRedemptorem suum offendere præsumpsérunt. Inducantur infirmi, ut acerbitátes ægritudinis quasi flagella pii patris, quemádmodùm ei placuit, cum gáudio toleráre labórent. FERIA QUARTA. Ex Concílio Nannetensi. Can. 4 et 5. seculo ix. infirmum blandè Sleniterque alloquátur, ut omnem spem suam in Deo ponat, ut peccáta confiteátur, ut emendatiónem promittat : hujuscemodi allocutiónibus det locum Sacerdos ut ægrótus de peccátis suis possit cogitáre. Infirmus qui necessitáte mortis urgente confitétur peccáta, sub ea conditióne à Sacerdóte re conciliétur, conciliétur, ut si ei Dóminus sanitátem reddiderit, secundùm qualitátem delicti et secundùm Canónum statúta et Pœnitentiálium probatórum pœniteat. I FERIA QUINTA. Ex Poenitentiáli sancti Theodóri Cantuariensis episcopi. Ed. ante ann. 690. inter except. Barth. Oxon. episc. Nfirmis non imponenda est pœnitentiæ quántitas, sed innotescenda, et cum amicórum oratiónibus, et eleemosynárum stúdiis pondus sublevandum, si fortè migraverint; ne fortè obligáti, à communióne aliéni, vel consortio vénia fiant. A quo perículo si divinitùs erepti convaluerint, pœniténtiæ modum à suo Con fessore impósitum diligenter observent. Et ideò secundùm canónicam auctoritátem, ne illis jánua pietatis clausa videátur, oratiónibus et consolatiónibus Ecclesiásticis sacra cum unctióne ólei animáti, secundùm statúta sanctórum Patrum,communióne Viátici reficiantur. FERIA SEXTA. Ex Statútis synodálibus Eustáchii de Belláio, Parisiensis episcopi. Ann. 1557. can. 33. naturális infirmitas mortem minátur; et hoc, vel ut convalescant, vel ut peccatórum graviórum reliquiis dimissis et expiátis, in Dómino requiescant. Commonefaciendi sunt autem ægrotantes, dum adhuc in illis rátio viget, ut hoc Sacramentum ad salutem suam dignè et devótè suscipiant. Si qui in améntiam incíderint, consideranda est eórum vita præcedens; qui si laudabiliter vitam duxerint anteactam, et christiánè, ab Extréma Unctiónis perceptióne arcéri non debent. SABBATO. Ex Concilio Mediolanensi quarto, sub sancto Cárolo. Ann. 1576. part. 2. c. 6. sensuum usum non ámiAcerdos, dum ægrótus sit, cum brévibus et suávi→ bus ardentibusque verbis excitáre ad desidérium vitæ æternæ et ad spem de divína inisericórdia concipiendam, ne opportúnè desistat; tùm, cùm propè moribundus est, in illíus ánimæ Commendatióne, quàm máximâ potest íntima ánimi pietáte, statas religiósas sanctasque preces récitet. Tu autem, Dómine, mise Grótis Extréma Unc- rére nostrî. Atio adhibeatur, quibus Pars Estiva. De Sacramento Matrimonii. DOMINICA IV. post Pentecosten. Ex Concilio Parisiensi. Ann. 1528. in Decr. fid. c. 10. idem ostendit, quas suâ præséntia sanctificáre, et miráculo ibidem patráto illustrá re dignátus est. Aliter enim Matrimónium esse sacra- legitimum (ut à Pátribus mentum abundè satis sacrosanctæ matris Ecclésia tum usu, tum auctoritate comprobátur. Hoc quippè sacramentum magnum est in Christo quidem et in Ecclésia, quo sanctificátur vir infidelis per mulierem fidélem, et mulier infidélis per virum fidélem. Hoc honorábile connubium, per quod conjuges benedictiónem consequuntur in filiis, nec habet in eos dæmónium potestátem, nisi ità conjugium suscípiant, ut Deum à se et à sua mente exclúdant. FERIA SECUNDA. Ex Epístola synódica Hincmári Remensis archiepíscopi, de divórtio regis Lothárii, ad Reges et Sacerdótes. Ann. 862. inter opera Hincm. tom. 2. Ualiter conjugium iníri accépimus, età sanctis Após tolis eorumque successóribus tráditum invénimus) non fit conjugium nisi ab his qui super ipsam féminam dominatiónem videntur habére, et à quibus custodítur, uxor petálur, et à paréntibus aut propinquióribus sponsétur, et legibus dotétur,et suo témpore solemniter accipiátur. FERIA TERTIA. Epístola canónica secunda sancti Basílii Magni ad beátum Amphilóchium epíscopum Iconiensem. Ann. 375. c. 42. Ex Uae sine iis qui habent potestátem fiunt matrimonia, sunt fornicatiónes. Nec ergò, vivente patre, nec dómino, ii qui convéniunt, sunt ab accusatióne líberi, donec conjúgio dómini annúerint, tunc enim áccipit Qdebeat, et vetus, et nova firmitátem conjugium. lex édocet, Dómino per FERIA QUARTA. Ex Concílio Eliberitáno. Ann. 313. c. 15 et 16. sáta mater Jesu María JG Entilibus minimè in ma trimónium dandæ sunt seph,ántequàm convenírent, Christiána. Hærétici si se sicut in núptiis celebrátis transferre noluerint ad Ec clésiam catholicam, nec ipsis cathólicas dandas esse puellas, sed neque Judæis dare plácuit; eò quòd nulla possit esse societas fidéli cum infidéli. FERIA QUINTA. Ex Concílio* Mediolanensi quinto, sub sancto Cárolo; et ex **Statútis sy nodálibus Odónis deSoliáco, Parisiensis episcopi.* Ann. 1579. part. 3. c. 16. ** Ann. 1199. syn. 1. can. de Matrim. Arochus, quos sponsos experimento viderit doctrínæ Christiánæ rudimenta planè ignoráre, ne matrimónio illos antè jungat, quàm ea item ratione cognôrit didicisse quæ eo de génere illos planè scire oportet... Nullus Sacerdos áudeat perficere matrimónium in casu dúbio, inconsulto Epíscopo; sed ad eum semper réferat omnes matrimónii dubitationes. FERIA SEXTA. Ex Concílio Cameracensi. Ann. 1565. tit. 15. cap. 2. Océbunt Pastóres idque frequenter, populáres nutriátur, et instituátur religiósè; sacramentum autem, ut exemplo Christi et Ecclésiæ divórtium conjuges non séparet. SABBATO. Ex Statútis Stéphani de Pontécaro, Parisiensis epíscopi. Ann. 1508. c. de Matrimonio. Ontráhere volentes sponsália, et fídei datiónes, véniant ad ecclésiam reverenter, et coram Sacerdóte fáciant in ecclésia promissiónes matrimoniales: Sacerdos verò próferat, et proferre fáciat à contráhere voléntibus verba de matrimónio contrahendo per verba de futúro, et non per verba de præsenti. Item ne admittantur ad fídei datiónes et matrimónia solemnisanda, metu aut vi adducti, aut seducti. DOMINICA V. post Pentecosten. Ex Epístola Sirícii papæ, ad Aimérium Tarraconensem epíscopum. Ann. 385. can. 4. E suos in matrimónio spectari D conjugálium violatió debére fidem, prolem, et sacramentum : fidem scílicet, quæ jus conjúgii servet indissolubile; prolem, ut Dei benefício suscepta ac donáta mútua benevolentiâ ne requisisti, si desponsátam álii puellam alter in matrimónium possit accipere. Hoc ne fiat, modis ómnibus inhibémus; quia illa benedíctio quam nuptúræ Sacerdos impónit, apud fi |