eórum : * príncipes Zabúlon, príncipes Néphthali. Manda, Deus, virtúti tuæ: * confirma hoc, Deus, quod operátus es in nobis. A templo tuo in Jerúsalem, * tibi ófferent reges múnera. Increpa feras arúndinis, congregátio taurórum in vaccis populórum, * ut exclúdant eos qui probáti sunt argento. Dissipa gentes quæ bella volunt: * vénient legáti ex AEgypto, AEthiopia prævéniet manus ejus Deo. Regna terræ,cantáte Deo: *psállite Dómino, psállite Deo. Qui ascendit super cœlum cœli ad orientem * eccè dabit voci suæ vocem virtútis. Date glóriam Deo: * super Israël magnificéntia ejus, et virtus ejus in núbibus. Mirábilis Deus in Sanctis suis; Deus Israël ipse dabit virtútem et fortitúdinem plebi suæ: * benedictus Deus. Ant. Benedictus Dóminus die quotídiè. v. 21. f. Puer. Anima mea desiderávit te in nocte; R. Sed et spíritu meo in præcórdiis meis de mane vigilábo ad te. Is. 26. 9. Paternoster. y. Et ne nos. . Sacerd. In die clamávi et nocte coram te, B. Domine Deus salútis meæ. Ps. 87. 1. Benedictiones ut post Psal ris, me. Laborávi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ : * defecérunt óculi mei, dum spero in Deum meum. Multiplicáti sunt super capillos cápitis mei, qui odérunt me gratis. Confortáti sunt qui persecúti sunt me inimíci mei injustè ;* quæ non rápui, tunc exolvébam. Deus, tu scis insipiéntiam meam, *et delicta mea à te non sunt abscóndita. Non erubescant in me qui expéctant te, Dómine, Dómine virtútum. Non confundantur super me * qui quærunt te, Deus Israël. ** Quóniam propter te sustínui opprobrium, * opéruit confúsio fáciem meam. Extráneus factus sum frátribus meis, et peregrínus filiis matris meæ. Quóniam zelus domus tuæ comédit me, *et oppróbria exprobrántium tibi cecidérunt super me. Et opérui in jejunio áni*et factum est mam meam, in opprobrium mihi. Et pósui vestimentum meum cilícium, et factus sum illis in parábolam. Adversùm me loquebantur, qui sedébant in porta; *et in me psallébant, qui bibébant vinum. Ego verò oratiónem meam ad te, Dómine: * tempus benepláciti, Deus. In multitúdine misericórdiæ tuæ exáudi me, *in veritáte salútis tuæ. Eripe me de luto, ut non infígar: * líbera me ab iis qui odérunt me, et de profundis aquárum. Non me demergat tempestas aquæ, neque absórbeat me profundum, * que úrgeat super me púteus Os suum. ne Ant. In multitúdine misericórdiæ tuæ exáudi me, Dómine. 2. 17. E Ant. 6. F. Quóniam. Divisio Psalmi 68. Xáudi me Dómine, quóniam benigna est misericórdia tua : * dùm multitúdinem miseratiónum tuárum réspice in me. secun serta, * *et in tabernáculis eórum non sit qui inhábitet. Quóniam quem tu percussisti, persecuti sunt; et super dolórem vúlnerum meórum addidérunt. Et semen servórum ejus possidébit eam; et qui diligunt nomen ejus, habitábunt in ea. Appóne iniquitátem super iniquitátem eórum ; et non intrent in justítiam H tuam. et Ant. Quærite Deum vivet ánima vestra. v. 37. Ant. 3. c. Qui timent te. Canticum Judith. c. 16. 15. Ymnum cantémus Dómino, * hymnum novum cantémus Deo nostro. Adónaï Dómine, magnus es tu, et præclárus in virtúte tua; et quem superáre nemo potest. * Tibi sérviat omnis creatúra tua : * quia dixisti, et facta sunt. Misisti Spíritum tuum, et creáta sunt: * et non est qui resistat voci tuæ. Montes à fundamentis movebuntur cum aquis; ** petræ sicut cera liquescent ante fáciem tuam. * Qui autem timent te, magni erunt apud te per ómnia. Væ genti insurgenti super genus meum : * Dóminus enim omnipotens vindicábit in eis, in die judícii visitábit illos. Dabit enim ignem et vermes in carnes eórum; * uturantur, et séntiant usquè in sempiternum.. Ant. Qui timent te, magni erunt apud te per ómnia. v. 6. Ant. 8. c. Métuant, et Psalmus 66. misereátur nostrî, Deus benedicat nobis:* illúminet vultum suum super nos, et misereátur nostrî; Ut cognoscámus in terra viam tuam, in ómnibus géntibus salutáre tuum. Confiteantur tibi pópuli, Deus, * confiteantur tibi pópuli omnes. Lætentur et exultent gentes; * quóniam júdicas pópulos in æquitáte, et gentes in terra dírigis. Confiteantur tibi pópuli, Deus; confiteantur tibi pópuli omnes: terra dedit fructum suum. * 4 Quod ipse non probet Deus. Ad Benedictus, Ant. 7. b. Sine timóre de manu inimicórum nostrórum liberáti serviámus illi. Luc. 1. 7. AD PRIMAM. N te, Dómine, sperávi; num: * in justítia tua líbera me, et eripe me. Inclína ad me aurem tuam, * et salva me. Esto mihi in Deum protectórem, et in locum muut salvum me SUrgens novum mundo nítum Auróra jam prænuntiat: Sic tota decurrat dies, nus; Incauta nil mens cógitet, fácias. ; Quóniam firmamentum meum,* et refúgium meum es tu. Deus meus, éripe me de manu peccatóris, et de manu contra legem agentis, et iníqui; Quóniam Quóniam tu es patiéntia mea, Dómine: * Dómine, spes mea à juventúte mea. In te confirmátus sum ex útero, de ventre matris meæ tu es protector meus; inte cantátio mea semper. Tanquam prodígium factus sum multis, et tu adjútor fortis. * * Repleátur os meum laude, * ut cantem glóriam tuam, totâ die magnitúdi nem tuam. Ne projícias me in témpore senectutis: * cùm defécerit virtus mea, ne derelínquas me. Quia dixérunt inimíci mei mihi; * et qui custodiébant ánimam meam consilium fecérunt in unum, Dicentes: Deus derelíquit eum; persequímini et comprehendite eum, quia non est qui erípiat. Divisio Psalmi 70. Eus, ne elongéris à me: *Deus meus, in auxílium meum réspice. Confundantur et deficiant detrahentes ánimæ meæ : operiantur confusióne et pudóre,qui quærunt mala mihi. Ego autem semper sperábo, et adjiciam super omnem laudem tuam. DEus, * Os meum annuntiábit justítiam tuam, * totâ die salutáre tuum. Pars Estiva. Quóniam non cognóvi litteratúram, introíbo in poténtias Dómini; * Dómine, memorábor justítiæ tuæ solíus. Deus, docuísti me à juven túte mea; et usquè nunc pronuntiábo mirabilia tua. Et usquè in senectam et sénium: * Deus, ne derelínquas me. Donec annúntiem bráchium tuum * generatióni omni quæ ventúra est. Poténtiam tuam et justítiam tuam, Deus, usquè in altíssima quæ fecisti magnália: * Deus, quis símilis tibi? Quantas ostendisti mihi tribulatiónes multas, et malas! * et conversus vivificásti me, et de abyssis terræ íterùm reduxísti me. |