Ant. Adjutórium nostrum in nómine Dómini. v. 8. Ant. 8. c. Bénefac. Psalmus 124. Converte, Dómine, captivitátem nostram * sicut torrens in austro. Qui séminant in lácrymis, * in exultatióne metent. Euntes ibant, et flebant,* mittentes sémina sua. Venientes autem vénient cum exultatióne, portantes manipulos suos. Ant. Converte, Dómine, captivitátem nostram. v. 5. Capitulum. 1. Petr. 5. 8, 9. Obrii estóte, et vigilate; Sobr quia adversárius vester diábolus, tanquam leo rugiens, circuit, quærens quem dévoret; cui resístite fortes in fide. Unum feruntur in locum, Et nomen impónis mari. Suis decóra flóribus Appáruit tellus ferax; Et quas opes condit sinu, Fecunda mater prótulit. Mens eccè,ceu tellus iners, Mendáxque fundus, áruit; Infunde rorem grátiæ, Et úberes fructus dabit. Deo Patri sit glória, Ejúsque soli Fílio, Tibique, Sancte Spíritus, In sempiterna sécula. Amen. y. A custódia matutína usquè ad noctem; R. Speret Israël in Dómino. Psalm. 129. 6. Ad Magníficat, Ant. 8. G. Exultávit spíritus meus in Deo salutári meo. Luc. 1. 47. * est derelíquit me virtus mea; et lumen oculórum meórum, et ipsum non est mecum. Divisio Psalmi 37. AD COMPLETORIUM. Míci mei, et próximi Psalmus 37. Omine, ne in furóre tuo árguas me " neque in ira tua corrípias me; Quóniam sagittæ tuæ infíxæ sunt mihi, * et confirmasti super me manum tuam. A me mei * adversùm appropinquavérunt et steté runt. Quóniam in te, Dómine, sperávi : tu exáudies mẹ, Dómine Deus meus. * Quia dixi: Nequando supergáudeant mihi inimíci mei; et dum commoventur pedes mei, super me magna locúti sunt. Quóniam ego in flagella parátus sum; * et dolor meus in conspectu meo semper. Quóniam iniquitátem meam annuntiábo ; * et cogitábo pro peccáto meo. Inimici autem mei vivunt, et confirmáti sunt et multiplicáti Cor meum conturbátum super me; * sunt, qui odérunt me iníquè. Qui retribuunt mala pro bonis, detrahébant mihi; * quóniam sequébar bonitá FERIA QUARTA AD OFFICIUM NOCTURNUM. Invitatorium, Deus magnus Dóminus; *Veníte, adorémus. Ps. Veníte, pag. 2. Ant. 8. G. Apud me. Psalmus 40. Eátus qui intélligit super * egénum et páuperem ; in die mala liberábit eum Dóminus. Dóminus conservet eum, et vivíficet eum et beátum fáciat eum in terra, * et non tradat eum in ánimam inimicórum ejus. Dóminus opem ferat illi super lectum dolóris ejus : * universum stratum ejus versasti in infirmitáte ejus. Ego dixi: Dómine, miserére meî; * sana ánimam meam, quia peccávi tibi. Inimíci mei dixérunt mala mihi: * quando moriétur, et períbit nomen ejus? Et si ingrediebátur ut vidéret, vana loquebátur : cor ejus congregávit iniquitátem sibi. Egrediebátur foràs, * et loquebátur in idipsum. Adversùm me susurrábant omnes inimíci mei: * adversùm me cogitábant mala mihi. ** Verbum iniquum constituérunt adversùm me : numquid qui dormit, non adjiciet ut resurgat? 2 Etenim homo pacis meæ. Quarè tristis es,ánima mea? in quo sperávi; * qui edé- * et quarè contúrbas me? bat panes meos, magnificávit super me supplantatiónem. Spera in Deo, quóniam adhuc confitebor illi; *salutáre vultus mei, et Deus meus. Divisio Psalmi 41. AD meipsum ánima mea conturbála est : * proptéreà memor ero tui de terra Jordánis, et Hermóniim à monte módico. Abyssus abyssum invocat, * in voce cataractárum Ant. Apud me orátio Deo vitæ meæ; dicam Deo: Susceptor meus es. Ps. 41. 12. Ant. 5. a. Exurge. Psalmus 43. Nunc autem repulisti, et confudísti nos ; * et non egrediéris, Deus, in virtútibus nostris. Avertísti nos retrorsùm DEus, auribus nostris au- post inimicos nostros. * et dívimus, patres nostri annuntiavérunt nobis opus * quod operátus es in diébus eórum, et in diébus antíquis. Manus tua gentes dispérdidit, et plantasti eos: * afflixisti pópulos, et expulísti eos. * Nec enim in gládio suo possedérunt terram, et bráchium eórum non salvá vit eos. Sed dextera tua, et bráchium tuum, et illuminátio vultus tui, * quóniam comquóniam complacuisti in eis. Tu es ipse Rex meus et Deus meus, * qui mandas salútes Jacob. In te inimícos nostros ventilábimus cornu * et in nómine tuo spernémus insurgentes in nobis. Non enim in arcu meo sperábo, non salvábit me. * qui odérunt nos, diripiébant sibi. Dedísti nos tanquam oves * escárum ; et in géntibus dispersisti nos. Vendidisti pópulum tuum sine prétio, * et non fuit multitúdo in commutatióni¬ bus eórum. Posuísti nos opprobrium vicínis nostris, subsanna* tiónem et derísum his qui sunt in circúitu nostro. Posuísti nos in similitúdinem géntibus, * commotiónem cápitis in pópulis. Totâ die verecundia mea contra me est, et confúsio faciéi meæ coopéruit me " A voce exprobrantis et obloquentis, * à fácie inimíci et persequentis. Hæc ómnia venérunt super nos; nec oblíti sumus * et gládius meus te, et iníquè non égimus in testamento tuo. Salvasti enim nos de affligéntibus nos * et odiéntes 9 nos confudisti. Et non recessit retrò cor nostrum, * et declinasti sémitas nostras à via tua. Quóniam humiliásti nos in loco afflictiónis, * et coopéruit nos umbra mortis. Si oblíti sumus nomen |