Exultent et lætentur, qui volunt justítiam meam; * et dicant semper: Magnificétur Dóminus, qui volunt pacem servi ejus. Et lingua mea meditábitur justítiam tuam, *totâ die laudem tuam. AD SEXTAM. · Noli emulári in malig nántibus, neque zeláveris facientes iniquitátem. Quóniam tanquam fœenum velóciter arescent quemádmodùm ólera herbárum citò décident. et Spera in Dómino, et fac bonitátem ; * et inhábita terram, et pascéris in divítiis ejus. Delectare in Dómino; * et dabit tibi petitiónes cordis tui. Revéla Dómino viam tuam, et spera in eo; et ipse fáciet. Et edúcet quasi lumen justítiam tuam, et judícium tuum tanquam meridiem : * súbditus esto Dómino, et ora eum. Noli æmulári in eo, qui prosperátur in via sua, * in hómine faciente injustítias. Désine ab ira, et derelinque furórem ; * noli æmu→ lári, ut malignéris: Quóniam qui malignan * tur, exterminabuntur ; sustinentes autem Dóminum, ipsi hæreditábunt ter ram. Inimíci verò Dómini, mox ut honorificáti fúerint et exaltáti, * deficientes, quemádmodùm fumus, deficient. Mutuábitur peccátor, et non solvet : justus autem miserétur, et tríbuet. Et adhuc pusillum, et non erit peccátor; * * et quæres locum ejus, et non invénies. Mansuéti autem hæreditábunt terram, et delectabuntur in multitúdine pacis. Observábit peccátor jus* et stridébit super * tum, Dóminus autem irridébit eum; * quóniam próspicit quòd véniet dies ejus. Gládium evaginavérunt * intendérunt peccatóres : arcum suum; Quia benedicentes ei hæreditábunt terram ; * maledicentes autem ei disperíbunt. Apud Dóminum gressus hóminis dirigentur, * et viam ejus volet. * Cùm ceciderit, non collidétur; quia Dóminus suppónit manum suam. Júnior fui, étenim sénui ; et non vidi justum derelictum, nec semen ejus quærens panem. * Totâ die miserétur et cómmodat; * et semen illíus in benedictióne erit. Altera divisio Psalmi 36. DEclína à malo ; et fac bonum; et inhábita in séculum séculi. Quia Dóminus amat judícium, et non derelinquet Sanctos suos : * in æternum conservabuntur. Injusti punientur, * et semen impiórum períbit. Justi autem hæreditábunt terram, * et inhabitábunt in séculum séculi super eam. Os justi meditábitur sapiéntiam, et lingua ejus loquétur judicium. tas eórum in æternum erit. * * Lex Dei ejus in corde ipsíus, síus, * et non supplantabun- Dóminum deprecátus sum. Dóminus autem non derelinquet eum in mánibus ejus ; nec damnábit eum cùm judicábitur illi. * Expecta Dóminum, et custódi viam ejus; et exaltábit te, ut hæreditáte cápias terram : * cùm períerint peccatóres, vidébis. Vidi ímpium superexaltátum, * et elevátum sicut cedros Líbani. Et transívi, et eccè non erat : et quæsivi eum, et non est inventus locus ejus. Custódi innocéntiam, et vide æquitátem;* quóniam sunt relíquia hómini pacífico. Injusti autem disperíbunt simul: * relíquiæ impiórum interíbunt. * Effundo in conspectu ejus oratiónem meam, et tribulatiónem meam ante ipsum pronúntio. ** In deficiendo ex me spiritum meum; et tu cognovisti sémitas meas. In via hac quâ ambulábam, abscondérunt lá* queum mihi. Considerábam ad déxteram, et vidébam ; * et non erat qui cognosceret me. Périit fuga à me * et non est qui requírat ánimam meam. Clamávi ad te, Dómine; dixi: Tu es spes mea, pórtio mea in terra vivéntium. Intende ad deprecatiónem meam quia humiliátus sum nimis. * Líbera me à persequéntibus me quia confortáti sunt super me. Educ de custódia ánimam meam, ad confitendum nómini tuo: me expectant justi, donec retribuas mihi. Psalmus 39. Salus autem justórum à Dómino; * * et protector eórum in témpore tribulationis. Et adjuvábit eos Dóminus, et liberábit eos; * et éruet eos à peccatóribus, et salvábit eos, quia spera vérunt in eo. AD NONAM. Psalmus 141. minum et' intendit Expectans expectávi Dómihi; Et exaudívit preces meas * et eduxit me de lacu miseriæ, et de luto fæcis. Et státuit super petram pedes meos, * et direxit gressus meos. E Et immisit in os meum Tu autem, Dómine, ne cánticum novum, * carmen Deo nostro. * Vidébunt multi, et timébunt; et sperábunt in Dómino. longè fácias miseratiónes tuas à me : * misericórdia tua el véritas tua semper susceperunt me. Quóniam circumdedérunt me mala, quorum non est númerus; * comprehendérunt me iniquitátes meæ, et non pótui ut vidérem. Multiplicatæ sunt super capillos cápitis mei; et cor meum derelíquit me. Compláceat tibi, Dómine, ut éruas me; * Dómine, ad adjuvandum me réspice. * Confundantur et revereantur simul, qui quærunt ánimam meam * ut aúfe Holocaustum et pro pec- rant eam. cáto non postulasti; * tunc dixi: Eccè vénio. In cápite libri scriptum est de me, ut fácerem voluntátem tuam : * Deus meus, vólui, et legem tuam in médio cordis mei. Divisio Psalmi 39. Convertantur retrorsùm, et revereantur, * qui volunt mihi mala. Ferant confestim confusiónem suam * qui dicunt mihi: Euge, euge, Anuntiávijustitiam tuam te; * in ecclésia magna; eccè lábia mea non prohibébo: Dómine, tu scisti. Justitiam tuam non abscondi in corde meo : * ritátem tuam, et salutáre tuum dixi. ve Non abscondi misericórdiam tuam et veritátem tuam * à concílio multo. Exultent et lætentur super te omnes quæréntes * et dicant semper : Magnificétur Dóminus, qui diligunt salutáre tuum. Ego autem mendícus sum, et pauper : * Dóminus sollícitus est meî. Adjútor meus, et protector meus tu es:* Deus meus, ne tardáveris. AD VESPERAS. Psalmus 121. AEtátus sum in his quæ dicta sunt mihi : * In domum Dómini íbimus. L Stantes erant pedes nostri *in átriis tuis, Jerúsalem. Jerúsalem quæ ædificátur ut cívitas,* cujus participátio ejus in idipsum: Illuc enim ascendérunt tribus, tribus Dómini, testimónium Israël, * ad confitendum nómini Dómini. Quia illic sedérunt sedes in judicio, sedes super domum David. * Rogáte quæ ad pacem sunt Jerúsalem, * et abundantia diligéntibus te. Fiat pax in virtúte tua,* et abundantia in túrribus tuis. Propter fratres meos et próximos meos,* loquébar pacem de te. Propter domum Dómini Dei nostri, * quæsivi bona tibi. Ant. In domum Dómini íbimus. v. 1. Ant. 8. G. Oculi. Deum nostrum, donec misereátur nostrî. Miserére nostri, Dómine, miserére nostrî; * quia multùm repléti sumus despectióne; Quia multùm repléta est ánima nostra: * oppróbrium abundantibus, et despéctio superbis. Ant. Oculi nostri ad Dóminum, donec misereátur nostrî. v. 3. Ant. 1. â. Adjutórium. Psalmus 123. Nin nobis, dicat nunc Israël: * Nisi quia Dóminus erat in nobis, Isi quia Dóminus erat Cùm exurgerent hómines in nos, * fortè vivos deglutíssent nos. Cùm irascerétur furor eórum in nos, * forsitan aqua absorbuísset nos. Torrentem pertransívit ánima nostra, * forsitan pertransisset ánima nostra aquam intolerábilem. Benedictus Dóminus, * qui non dedit nos in captiónem déntibus eórum. Anima nostra sicut passer erépta est de láqueo venántium. * Láqueus contrítus est, et nos liberáti sumus. Adjutórium nostrum in nómine Dómini, * qui fecit cœlum et terram. |