nómine Dei Israël. Tunc sur rexérunt Zorobabel filius Saláthiel, et Jósue filius Jósedec, et cœpérunt ædificáre templum Dei in Jerúsalem, et cum eis Prophétæ Dei adjuvantes eos. Inipso autem témpore, venit ad eos Thathánaï, qui erat dux trans flumen, et Stharbuzánaï, et consiliárii eórum, sicque dixérunt eis: Quis dedit vobis consilium, ut domum hanc ædificarétis, et muros ejus instaurarétis? Ad quod respóndimus eis, quæ essent nómina hóminum autórum ædificatiónis illíus. Oculus autem Dei eórum factus est super senes Judæórum, et non potuerunt inhibére eos. Placuitque ut res ad Dárium referrétur, et tunc satisfácerent adversùs accusatiónem illam.

B. Quomodò amplificémus Zorobabel? nam et ipse quasi signum in dextera manu, sic et Jesum fílium Jósedec, qui in diébus suis ædificavérunt domum, et exaltavérunt * Templum sanctum Dómino. y. Quadraginta et sex annis ædi

bibliothéca librórum, qui erant repósiti in Babylóne, et inventum est in Ecbátanis volúmen unum; talisque scriptus erat in eo commentárius: Anno primo Cyri regis, Cyrus rex decrevit ut domus Dei ædificarétur, quæ est in Jerúsalem, in loco ubi ímmolent hóstias. Sumptus autem de domo regis dabuntur: sed et vasa templi Dei aurea et argéntea, quae Na buchodonosor túlerat de templo Jerúsalem, et attúlerat ea in Babylónem, reddantur, et referantur in templum in Jerúsalem in locum suum; quæ et pósita sunt in templo Dei.

B. Congregátus est omnis pópulus, et dixérunt Esdræ scribæ, ut afferret librum legis ; et legit in eo apertè: * Et aures omnis pópuli erant erectæ ad librum. y. Intendebant turbæ his que dicebantur, unanímiter audientes. * Et aures omnis pópuli erant erectæ ad li-brum. 2. Esdr. 8. 1, 3. Act. 8.6.

Lectio iij. p. 6.
Unc ergò Thathánaï, dux

*Templum. Eccli. 49. 13, 14.

Joann. 2. 10.

Lectio ij. c. 6. v. 1. Unc Dárius rex præcépit: et recensuérunt in rex

flumen, Stharbuzánaï, et consiliárii vestri Apharsachæi qui estis trans flumen, procùl recédite ab illis; et dimittite fieri templum Dei

DIE I.

In Festo translato
SS. PHILIPPI ET JACOBI

Apostolorum.

DUPLEX-MINUS.

Omnia de Communi SS. Apostolorum, p. ij, is exceptis quae hic sunt propria.

IN PRIMIS VESPERIS. Ad Magníficat, Ant. 1. D. Invénit Jesus Philippum, et dicit ei: Séquere me. Invénit Philippus Nathanaël, et dicit ei: Quem scripsit Móyses in lege, et Prophéte, invenimus Jesum filium Joseph à Nazareth. Joann. 1. 43, 45.

Orat. Dómine Deus, infrà. AD OFFICIUM NOCTURNUM. Lectio j. et ij. de Scriptura occurrente, ex tribus duce, duabus primis in unam coactis.

Lectio ij. Ex Evang. et Euseb. et aliis. Hilippus Bethsáïda na

tus,

primùm à Christo vocáti sunt; deindè in númerum Apostolórum cooptátus ipse Nathanaëlem adduxit ad Jesum. Quàm verò Christus ipsum familiáriter adhiberet, illud fácilè declárat, quòd in solitúdine hóminum multitúdinem páscere vellet, sic præ cæteris illum affátus est: Undè emémus panes,ut mandúcent hi? Gentiles quoque Salvatórem vidére cupientes, ad Philippum accessisse leguntur. Is, accepto Spíritu Sancto, in útraque Phrygia prædicávit,et Ecclésias constituit, ex quibus prodierunt viri Apostólici complures, quorum præcipuè ópera século sequenti res Christiána Lugduni et Viennæ in Gálliis constitúta est. Tandem glorióso fine quiévit, et Hierápoli sepultus est. Jacóbus Alphæi, unus ex Undecim,

Dómini, hoc_est, María soróris matris Dómini filius, cognomentoJustus, ab útero matris sanctus, id est, consecrátus fuit. Tam assíduè in templo flexis génibus orábat, ut genua ipsíus instar caméli occallúerint. Post Christi ascensiónem, Ecclésiæ Hierosolimitánæ administratiónem unà cum cæ teris Apóstolis suscépit, quam pósteà solus gubernávit. Hic à Pharisæis ex ipso templi fastígio præcipitátus est. Cùmque nondùm esset mórtuus, et semivivus adhuc pro persecutóribus oráret; fullónis fuste in cápite percussus, ánimam réddidit,

tértio Nerónis anno, et juxta templum ubi præcipitátus fúerat, sepultus est. Unam scripsit Epístolam, quæ prima inter septem Cathólicas annumerátur.

AD LAUDES MATUTINAS. Ant. 1. a. Cùm sublevasset óculos Jesus, et vidisset quia multitúdo máxima venit ad eum; dixit ad Philippum: Undè emémus panes, nt mandúcent hi? Joann. 6. 5.

Ant. 2. D*. Gentiles accesserunt ad Philippum, et rogábant eum, dicentes: Dómine, vólumus Jesum vidére. Joann. 12. 21.

Ant. 8. G. Dicit Jesu

Philippus: Dómine, ostende nobis Patrem, et sufficit nobis. Joann. 14. 8.

Ant. 4. f. Dicit Philippo Jesus: Tanto témpore vobiscum sum; et non cognovistis me? lbid. v. 9.

Ant. 3. g. Philippe, qui videt me, videt et Patrem. Quómodò tu dicis: Ostende nobis Patrem? Ibid.

Oratio.

D veritas, et vita es; præs

Omine Deus, qui via,

ta, quæsumus, ut intercedéntibus sanctis apóstolis tuis Philippo et Jacóbo, in lúmine vultus tui ambulantes, propter te vívere, et ad te perveníre valeamus; Qui vivis et regnas.

AD VESPERAS.

Ad Magnificat, Ant. 3. a. Jacóbus dixit: Simon narrávit quemádmodùm Deus visitávit súmere ex géntibus pópulum nómini suo. Et huic concordant verba Prophetárum. Propter quod ego júdico non inquietári eos, qui ex géntibus convertuntur ad Deum. Act. 15. 13.

A

Lectio ij. Ex Rufino, Sozom. et aliis. Thanasius Alexandrínus epíscopus, christiánæ mansuetudinis, fortitúdinis, nec non constántiæ ómnibus séculis norma fuit. Ariános, adhuc diáconus, in concílio Nicæno acérrimè impugnávit. Factus episcopus, ne Aríus ad communiónem ecclesiásticam admitterétur, Constantíno

étiam postulante, constanter óbstitit. Arianórum igitur calúmniis impetítus, in Tyri conciliabulo accusátur; et licèt accusatóres suos impudéntiæ et perfidiæ convicisset, damnátur. Jubente ergò Constantíno Magno, óptimo príncipe, sed ab hæréticis decepto, Tréviros amandátur. Post óbitum Constantíni revocátus, iterùm ab iniquis Aríi fautóribus, tàm apud Júlium papam, quàm apud Constántium imperatorem, est impetítus. Hujus autoritáte

cóacta est synodus apud Antiochiam, in qua depósitus est, et depósito Gregórius Cáppadox substitútus. Sed à Júlio papa in synodo quinquaginta Episcopórum innocens declarátus, agente Constante Constantii germáno, à synodo Sardicenci ex utroque império congregáta absolvitur, et sedi suæ restituitur. Subláto è vivis Constante, iterùm à Constántio vexátus, ad AEgypti Mónachos confugit, qui eum ut fídei confessórem excepérunt. Verùm pro eórum perículo métuens, secessit in siccam cisternam, in qua sex annis delituit, hujus rei cónscio tantùm Athanasii amico, qui eum clàm sustentábat. Post mortem verò Constántii Alexandríam reversus est, et synodum hábuit cum confessóribus de recipiendis iis qui ab Ariánis decepti fúerant, tantâque prudéntiâ rem gravíssimam definiit, ut Ecclésiam visus fúerit imminenti perículo eripuisse. Sed cùm idolórum cultóribus gravis esset, à Juliáno exagitátus, Alexandrie delítuit, donec sedáta esset persecutio. Sub Joviano cathólico príncipe, pacíficè suam rexit Ecclésiam. Valens autem Joviáni successor ab Eudóxio Ariáno