ejus? Et ait adolescens qui nuntiábat ei: Casu veni in montem Gélboë, et Saül incumbébat super hastam suam. Et locútus est mihi: Sta super me, et intérfice me; quóniam tenent me angústiæ, et adhuc tota ánima mea in me est. Stansque super eum, occídi illum; sciébam enim quòd vívere non póterat post ruínam: et tuli diadéma quod erat in cápite ejus, et armillam de bráchio illíus, et áttuli ad te dóminum meum hùc.

non timuisti míttere manum tuam ut occíderes christum Dómini? Vocansque David unum de púeris suis, ait: Accédens írrue in eum. Qui percussit illum, et mortuus est.

B. Dixi: Confitebor adversùm me injustítiam meam Dómino; et tu remisisti impietátem peccáti mei. * Pro hac orábit ad te omnis Sanctus, in témpore opportúno. . Si confiteámur peccáta nostra; fidélis est, et justus, ut emundet nos ab omni iniquitáte. Pro hac. Glória. * Pro hac. Ps. 31. 5, 6. 1. Joann. 1. 9.

IN II. NOCTURNO. Sermo sancti Joannis Chrysóstomi. '

B. Quasi adeps separátus à carne, sic David à filiis Israël. Occídit gigantem: * In tollendo manum, saxo fundæ dejécit exultatiónem Góliæ; nam invocávit Dóminum omnipotentem. . Si quis Dei cultor est, et voluntátem ejus facit, hunc exaudit. In tollendo. Eccli manus David, David 47. 2, 4, 5, 6. Joann. 9. 31.

Lectio ij. v. 11. Pprehendens autem DaAvid vestimentastascidit, omnesque viri qui erant cum eo; et planxérunt, et flevérunt, et jejunavérunt usquè ad vésperam super Saül, et super Jónatham filium ejus, et super pópulum Dómini, et super domum Israël, eò quòd corruissent gládio. Dixitque David ad juvenem qui nuntiáverat ei: Quarè

Hom. de David et Saül.
Lectio io.
Um Saül incidisset in

perindè ac si depósitum áliquod accepisset, pro quo ratiónem redditúrus esset; ità non tantum ipse non ét

tigit inimicum, verùm étiam álios occidere volentes coércuit. Atqui non hoc tantùm est quod mirémur; sed illud quoque, quòd pósteaquàm audíerat regem in ácie cecidisse, discídit vestem, et cí– nere se conspersit, et eo luctu luxit, quo quis lugéret amisso primogénito germá

noque fílio. Sic ad sólium et angústia in omnem ánimam hóminis operantis ma lum. *Ego sum qui peccávi: isti qui oves sunt. 2. Reg. 24. 17. Rom. 2. 9.

ascendit, púrpurâ ac diadémate magnificéntius encómium gestans; vidélicet, quòd hosti pepercisset, quòd eumdem extinctum luxisset. B.Quarè maledícit Sémeï dómino meo regi? vadam, et amputábo caput ejus; et * Ait rex : Dóminus præcépit ei ut maledíceret David; dimittite eum ut maledícat juxta præceptum Dómini. . Cùm maledicerétur, non maledicébat; cùm paterétur, non comminabátur. * Ait rex: Dóminus præcépit ei ut maledíceret. 2. Reg. 16. 9, 10, 11. 1. Petr. 2. 23.

Lectio v.

Dcircò non vivus modò, I sed et mortuus hominum memóriâ celebrátur. Quapropter, ô homo, si cupis et hic perpétuam cónsequi glóriam, et illic sólidis pérfrui bonis, hujus justi virtátem imitáre; hujus æmuláre philosophiam ostende factis ipsis hanc injuriarum tolerántiam, ut eosdem cum eo labóres sústinens, eádem cum eo bona consequáris.

B. Dixit David ad Dóminum, cùm vidisset Angelum cædentem pópulum: * Ego sum qui peccávi: isti qui oves sunt, quid fecérunt? vertátur, óbsecro, manus tua contra me. y. Tribulátio

Lectio vj.

Ulti, defunctis inimícis,

Min illorum liberos iram,

quam in eos habébant, effudérunt. At non ità generósus ac magnánimus iste David: sedet viventem inimícum observávit, et illo defuncto, benevolentiam quam erga illum gésserat, filiis exhíbuit. Quid illíus mensâ sánctius, quam cingebant fílii hostis? Angeli pótiùs quàm hóminis convocantis erat: síquidem inimíci fílios amplecti, et amáre, et illíus filium, qui toties ipsum tentasset è médio tóliere, atque id móliens excessisset è vita; id facit ut in illum chorum referátur.

R. Appropinquavérunt dies David ut morerétur ; præcepitque Salomóni, dicens : *Observa custódias Dómini Dei tui, ut ámbules in viis ejus, ut custódias præcepta ejus. y. Non auditóres legis justi sunt apud Deum, sed factores legis justificabuntur. * Observa custódias Dómini Dei. Glória Patri. * Observa custódias Dómini. 3. Reg. 2. 1, 3. Rom. 2.13.

I turbeirrterentin Jesum, On turbatur haec navis

NAm

Lectio ix. Am etsi non licet mihi scire quemádmodùm natus sit; non licet tamen nescíre quòd natus sit. Sériem generatiónis ignóro; sed autoritátem generatiónis agnosco. Non interfúimus cùm à Patre Dei Filius nascerétur; sed interfuimus cùm à Patre Dei Fílius dicerétur. Si Deo non crédimus, cui crédiinus? Omnia enim que crédimus, vel visu crédimus, vel audítu: visus sæpè fallitur, audítus in fide est.

cursus pacíficè nobis tuo órdine dirigátur, et Ecclésia tua tranquillâ devotióne lætétur; Per Dóminum nostrum.

B. Conclusérunt píscium multitúdinem

copiósam. Quòd cùm vidéret Simon Petrus, prócidit ad génua Jesu, dicens: Exi à me, quia homo peccátor sum, Dómine. Et ait ad Simónem Jesus Noli timére, ex hoc jam hómines eris cápiens. . Ecce ego mittam piscatóres multos, dicit Dóminus, et piscabuntur eos. *Noli. Glória. * Noli. Luc. 5. 6, 8, 10. Jer. 16. 16.

:

Ad Benedictus, Ant. 1. a*. Rumpebátur rete eórum: annuérunt Sóciis qui erant in ália navi, ut venírent, et adjuvárent eos. Et implevérunt ambas navículas, ità ut penè mergerentur. Luc. 5. 6, 7.

A

Oratio.

quæsumus,

Ad Magníficat, Ant. 2. D*. Stupor circumdederat Petrum, et omnes qui cum illo erant in captúra píscium: simíliter Jacobum et Joannem. Et subductis ad terram návibus, relictis ómnibus, secúti sunt Jesum. Luc. 5. 9, 10, 11.

FERIA SECUNDA. De Libro secundo Regum. Lectio j. c. 2. v. I.

Ost hæc consúluit David Dóminum, dicens: Num ascendam in unam de civitátibus Juda? Et ait Dóminus ad eum : Asccude.Dixitque David: Quò ascendam? Et respondit ei: in Hebron. Ascendit ergò David, et duæ uxóres ejus, Achínoain Jezraelites, et Abigaïl uxor Nabal Carméli: sed et viros qui erant cum eo, duxit David singulos cum domo sua; et mansérunt in óppidis Hebron. Venéruntque viri Juda, et unxérunt ibi David, ut regnáret super domum Juda.

R. Amóto Saul, 197.
Lectio ij. v. 4.

T nuntiátum est David,

E quòd viri Jabes Gálaad

D'Domine, ut et mundi sepelissent Saill. Misit ergo