Lectio vj.

in

panem et usitátum potum hæc súmimus: sed quemádmodùm Verbum Dei per homo factus Jesus Christus Salvátor noster, et Carnem et Sánguinem, salútis nostræ causâ, hábuit; ità étiam, eam qua per preces Verbi ejus ab ipso profecti grátiæ sunt actæ, alimóniam, unde sanguis et caro nostra per mutatiónem aluntur, incarnáti illíus Jesu Carnem et Sánguinem esse docti sumus. In ómnibus quas offérimus oblatiónibus, benedicendo laudámus factórem ómnium per Fílium ejusJesum Christum, et Spíritum Sanctum.

IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundùm Lucam. Lectio vij. c. 14. v. 16. N illo témpore; Dixit Jesus cuidam de simul dis

IN

præparávit. Qui vocávit multos, sed pauci véniunt, quia nonnunquam ipsi qui ei per fidem subjecti sunt, æterno ejus convívio contradicunt. Cùm vos admóneo ad contemptum séculi, invitáre vos vénio ad cœnam Dei. Convívæ fíeri summi Patrisfamílias libenter obédite, corda vestra discutite atque ex eis mortále fastidium péllite.... In coena Dei vobis singuláris agnus est occisus.

B. Homo quidam fecit coenam magnam, et misit servum suum horâ cœnæ dícere invitátis ut venírent, * Quia jam paráta sunt ómnia. y. Veníte, comédite panem meum, et bíbite vinum quod míscui vobis. * Quia jam paráta sunt ómnia. Luc. 14. 16, 17.

Ed

Lectio vij.

Sed quid agimus, qui hoc quod subjungitur adhuc fíeri à multis vidémus? Et cœpérunt omnes simul excusáre. Ad coenam vos æterni convívii summus Paterfamílias invítat : sed dum álius avaritiæ, álius curiositati, álius voluptáti carnis est déditus, fastidiósus quisque ad

æternæ vitæ épulas non festínat. Quia ergò veníre superbi rénuunt, páuperes eliguntur. B. Copérunt simul omnes excusáre.* Primus dixit: Villam emi, et necesse hábeo videre illam. Alter dixit: Juga boum emi, et eo probáre illa. . Non audiérunt, sed abiérunt in voluntátibus, et in pravitáte cordis sui mali, factique sunt retrorsùm. * Primus dixit. Luc. 14. 18, 19. Jer. 7. 24.

Lectio ix.

Ed valdè tremenda senténtia, quæ prótinùs subinfertur. Ait enim: Dico autem vobis, quòd nemo virórum illórum qui vocáti sunt, gustábit cœnam meam. Ecce vocat per se, vocat per Angelos, vocat per Patres, vocat per Prophétas, vocat per Apóstolos, vocat per Pastóres, vocat étiam per nos, vocat plerumque per mirácula, vocat plerumque per flagella, vocat aliquandò per hujus mundi próspera, vocat aliquandò per adversa. Si ergò cuncta mundi relínquere non potestis, sic tenéte quæ hujus mundi sunt, ut tamen per ea non teneámini in mundo, ut terréna res possideátur, non possideat: sit ergò res temporális in usu, æterna in desidério.

B. Irátus Paterfamílias

et

*Exi citò

dixit servo suo : in platéas et vicos civitátis : Páuperes, ac débiles, et cæcos, et claudos intróduc hùc. . Sapiéntia misit ancillas suas, ut vocárent ad arcem, et ad moenia civitátis: si quis est párvulus, véniat ad me. * Exi. Glória. Páuperes. Luc. 14. 21. Te Deum, p. 8.

. Sacerd. Parasti in conspectu meo mensam B. Adversùs eos qui tríbulant me. AD LAUDES MATUTINAS.

Ad Benedictus, Ant. 7. G. Dómine, factum est ut imperasti, et adhuc locus est. Exi in vias et sepes; et compelle intráre, ut impleátur domus mea. Luc. 14. 22, 23. Oratio.

S

Ancti nóminis tui, Dómine, timórem páriter et amorem fac nos habére perpétuum; quia nunquam tuâ gubernatióne destituis, quos in soliditáte tuæ dilectiónis instítuis; Per Dóminum nostrum, etc.

Quae Oratio dicitur ad Tertiam, Sextam et Nonam.

AD VESPERAS. Ant. sola. Jurávit, suprà, 172, super Psalm. de Domin.

Ad Magnificat, Ant. 8. G. Dico vobis, quòd nemo virórum illórum qui vocáti sunt, gustábit cœnam meam. Luc. 14. 24.

Oratio Sancti nóminis tui, suprà.

FERIA SECUNDA intra Oct. SS. Eucharistiæ. De Libro primo Regum. Lectio j. c. 6. v. 10. Ecérunt Philísthiim hoc

Facero. Ibant autem in

directum vaccæ, per viam quæ ducit Béthsames, et itínere uno gradiebantur pergentes et mugientes; et non declinabant neque ad déxteram, neque ad sinistram; sed et sátrapæ Philísthiim sequebantur usquè ad términos Béthsames. Percussit autem Dóminus de viris Bethsamítibus, eò quòd vidissent arcam Dómini; et percussit de pópulo septuaginta viros, et quinquaginta millia plebis. Luxitque populus, eò quòd Dóminus percussisset plebem plagâ magnâ. Et dixérunt viri Bethsamítæ: Quis póterit stare in conspectu Dómini Dei sancti hujus? et ad quem ascendet à nobis? * Miséruntque nuntios ad habitatóres Cariathíarim,dicentes: Reduxérunt Philisthiim arcam Dómini, descéndite, et redúcite eam ad vos. B. Immolábit, 165. Lectio ij. c. 7. v. 1. Enérunt ergò viri Caviriate

runt arcam Dómini, et in

túlérunt eam in domum Abínadab in Gábaa: Eleázarum autem filium ejus sanctificavérunt, ut custodiret arcam Dómini. Et requiévit omnis domus Israël post Dóminum. * Ait autem Sámuel ad universam domum Israel, dicens: Si in toto corde vestro revertímini ad Dóminum, auferte deos aliénos de médio vestri, Báalim et Astaroth; et præparáte corda vestra Dómino, et servíte ei soli; et éruet vos de manu Philisthiim. Abstulerunt ergò fílii Israël Báalim et Astaroth, et serviérunt Dómino soli.

B. Appáruit,165. De Sermóne sancti Hilárii Epíscopi.

Lectio ij. Lib. 8. de Trinit. ver est esca, et SanHristus ait: [Caro mea guis meus verè est potus. Qui edit Carnem meam, et bibit Sánguinem meum, in me manet, et ego in eo.] De veritáte Carnis et Sánguinis non relictus est ambigendi locus. Nunc enim et ipsíus Dómini professióne, et fide nostrâ verè Caro est, et verè Sanguis est. Et hæc accepta atque hausta id effíciunt, ut et nos in Christo, et Christus in nobis sit.Anne hoc vistusi nouissit Con

tingat planè his verum non

esse, qui Christum Jesum

verum esse Deum denegant. verum

Ad Benedictus, Ant. 7. c. Omnis homo qui accésserit ad ea quæ consecráta sunt, in quo est immundítia, períbit coram Dómino. Levitic. 22. 3.

Ad Magníficat, Ant. 5. a. Quantò magis putátis deterióra meréri supplícia, qui Filium Dei conculcáverit, et sánguinem testamenti pollútum duxerit, in quo sanctificátus est? Hebr. 10. 29.

FERIA TERTIA intra Oct. SS. Eucharistiæ. De Libro primo Regum.

Lectio j. c. 8. v. I. Actum est cùm senuisset FSámuel,pósuitfilios suos júdices Israël. Et non ambulavérunt filii illíus in viis ejus; sed declinavérunt post avaritiam, accepéruntque múnera, et pervertérunt judícium. Congregáti ergò universi majóres natu Israël, venérunt ad Samuélem in Rámatha, dixéruntque ei: Eccè tu senuisti, et filii tui non ámbulant in viis tuis; constítue nobis regem, ut júdicet nos, sicut et universæ habent natiónes. Displícuit sermo in óculis Samuélis, eò quòd dixissent: Da nobis regem, ut júdicet nos.

B. Panis quem, 166.

Lectio ij. v. 6. Erium. Dixit autem *Torávit Sámuel ad DóDóminus ad Samuélem : Audi vocem pópuli in ómnibus quæ loquuntur tibi; non enim te abjecérunt, sed me, ne regnem super eos. Juxta ómnia ópera sua quæ fecérunt à die quâ eduxi eos de AEgypto usque ad diem hanc, sicut dereliquérunt me, et serviérunt diis aliénis, sic fáciunt étiam tibi. Nunc ergò vocem eórum audi: verúmtamen contestáre eos, et prædic eis jus regis, qui regnatúrus est super eos. Dixit ítaquè Sámuel ómnia verba Dómini ad pópulum, qui petiérat à se regem.

R. Conántibus eis, 167. Ex Libro sancti Ambrósii Epíscopi de Mystériis. Cap. 9. §. 50, 51, 52, 54. Lectio iij. Ortè dicas: Aliud vídeo, quómodò tu mihi ásseris quòd Christi Corpus accípiam? Probémus non hoc esse quod natúra formávit, sed quod benedíctio consecrávit: majóremque vim esse benedictiónis, quàm natúræ; quia benedictióne étiam natúra ipsa mutátur. Virgam tenébat Móyses, projécit eam, et facta est serpens. Rursùs prehendit caudam serpentis, et in virgæ natúram revertit.

Quòd si tantùm váluit humána benedíctio, ut natúram convérteret; quid dicimus de ipsa consecratióne divína, ubi verba ipsa Dómini Salvatóris operantur? Nam Sacramentum istud quod áccipis, Christi sermóne confícitur.

Ad Benedictus, Ant. 1. a. Eccè, sto ad ostium et pulso si quis aperúerit mihi, intrábo ad illum, et cœnábo cum illo, et ipse mecum. Apocal. 3. 20.

Ad Magníficat, Ant. 4. a. Beáti qui ad cœnam nuptiárum Agni vocáti sunt! Ibid.

19.FERIA QUARTA

intra Octav. SS. Eucharist. De Libro primo Regum. Lectio j. c. 9. v. I. Rat vir de Bénjamin nómine Cis, filius Abiel, fortis róbore. Et erat ei fílius vocábulo Saül, electus et bonus. Períerant autem ásina Cis patris Saül: et dixit Cis ad Saül filium suum : Tolle tecum unum de púeris, et consurgens vade, et quære ásinas. Cùm autem venissent in terram Suph, dixit Saül ad púerum qui erat cum eo : Veni, et revertámur; ne fortè dimíserit pater meus ásinas, et sollicitus sit pro nobis. * Qui ait ei: Eccè vir

Cuerque illi cixá

lárent in médio urbis, appáruitSámuelegrédiens óbviam eis, ut ascénderet in excelsum. *Dóminus autem reveláverat aurículam Samuelis ante unam diem, quàm veníret Saül, dicens: Hâc ipsâ horâ, quæ nunc est, cràs mittam virum ad te de terra Bénjamin, et unges eum ducem super pópulum meum Israël : et salvábit pópulum meum de manu Philisthinórum; quia respexi pópulum meum; venit enim clamor eórum ad me. Cùmque aspexisset Sámuel Saülem, Dóminus dixit ei: Eccè vir quem díxeram tibi; iste dominábitur pópulo meo.

B. Quicumque manducáverit panem hunc, 169. De Sermóne sancti Joannis Chrysostomi. Homil. 83. in Matth. circa fin. Lectio iij. Ingulis fidélibus per hoc mystérium se conjungit Christus: et quos péperit, non áliis nutriendos tradit;

S