Quid detur tibi, aut quid apponátur tibi* ad linguam dolósam? Sagittæ potentis acútæ, * cum carbónibus desolatóriis. Heu mihi, quia incolátus meus prolongatus est! habitávi cum habitántibus Cedar: multùm íncola fuit ánima mea. Cum his qui odérunt pacem, eram pacíficus: * cùm loquébar illis, impugnábant me gratis. Ant. Multùm íncola fuit ánima mea, Dómine; cum his qui odérunt pacem, eram pacíficus. Ant. 1. f. Propter fratres meos. PSALMUS 121. tri in átriis tuis, Jerúsalem. Jerúsalem quæ ædificátur ut cívitas, cujus participátio ejus in idipsum. Illuc enim ascendérunt tribus, tribus Dómini; * testimónium Israël, ad confitendum nómini Dómini. Quia illic sedérunt sedes in judício,* sedes super domum David. Rogáte quæ ad pacem sunt Jerúsalem, * et abundántia diligéntibus te. Fiat pax in virtúte tua,* et abundantia in túrribus tuis. Propter fratres meos et próximos meos,* loquébar · pacem de te. Propter domum Dómini Dei nostri, quæsivi bona tibi. Ant. Propter fratres meos et próximos meos, loquébar pacem de te, Jerúsalem. Ant. 4. a. Quàm bonum. PSALMUS 132. Fraternæ concordiæ beati E quàm jucundum * 'ha bitáre fratres in unum! Sicut unguentum in cá Justus, propter fratres et proximos suos, pacem quæ-pite, quod descendit in bar rit. L ÆTATUS Sum in his quæ dicta sunt mihi : * In domum Dómini íbimus. Stantes erant pedes nos bam, barbam Aáron ; * quod descendit in oram vestimenti ejus. Sicut ros Hermon,* qui descendit in montem Sion. Quóniam illic mandávit erupta est super terram, Dóminus benedictiónem, * et vitam usque in séculum. Ant. Quàm bonum, et quàm jucundum habitáre fratres in unum! dissipáta sunt ossa nostra secùs infernum. Ant. 8. G. In misericórdia. PSALMUS 140. Orat justus ut sit patiens in tribulationibus, et tutus ab inimicis. Dexaudi me: ÓMINE, clamávi ad te, voci meæ, ad te. Quia ad te, Dómine, Dómine, óculi mei: in te sperávi, non auferas ánimam meam. * Custódi me à láqueo quem statuérunt mihi, et à scándalis operántium iniquitá tem. Cadent in retiáculo ejus peccatóres: singulariter sum ego, donec tránseam. Ant. In misericórdia justus increpábit me: óleum autem peccatóris non impinguet caput meum. Ant. 6. Me expectant justi. Justus, humana ope destitutus, ad divinum confugit auxilium. TOCE mea ad Dóminum clamávi: * voce mea ad Dóminum deprecatus sum. Effundo in conspectu ejus oratiónem meam, et tribulatiónem meam ante ipsum pronúntio, in deficiendo ex me spíritum meum. Et tu cognovisti sémitas meas: * in via hac quâ ambulábam, abscondérunt láqueum mihi. Considerábam ad déxte ram, et vidébam; * et non erat qui cognosceret me. Périit fuga à me; * et non est qui requírat ánimam meam. Prosuntque, dùm nocent Clamávi ad te, Dómine ; * | Te, Christe, diligéntibus: dixi: Tu es spes mea, pórtio Augent corónas prælia; mea in terra vivéntium. Intende ad deprecatiónem meam; quia humiliátus sum nimis. Líbera me à persequéntibus me; * quia confortáti sunt super me. Educ de custódia ánimam meam, ad confitendum nómini tuo : * me expectant justi, donec retríbuas mihi. Ant. Me expectant justi, mali. Vox blanda sævit trístiùs, Dùm pectus incautum subit, Lapsúque cæco dúlcibus Laudum venénis ínficit. Præsta, beáta Trinitas, Ut caritáte mútua Prosímus alter álteri, Regnémus et polo simul. Amen. y. In Dómino laudabitur donec retríbuas mihi, Dó-ánima mea R. Audiant mansuéti et lætentur. Ps. 33. Ad Magníficat. Ant. 8. G. Respéxit Deus humilitátem ancillæ suæ: ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes. Luc. 1. AD COMPLETORIUM. Ant. 7. ç. Tu remisisti. PSALMUS 12. Animæ fidelis in tribulatione ad Deum deprecatio. [SQUEQUÒ, Dómine, oblivisceris me in finem?* úsquequò avertis fáciem tuam à me? Quámdiù ponam consília in ánima mea, * dolórem in corde meo per diem? U Usquequò exaltábitur * inimícus meus super me? Réspice et exaudi me, Dómine Deus meus: * illúmina óculos meos, ne unquàm obdórmiam in morte: Nequandò dicat inimícus me. meus Præválui adversùs Tu es refúgium meum à eum: * qui tríbulant me, tribulatióne quæ circúmexultábunt, si motus fúero. dedit me: * exultátio mea, Ego autem in misericór-érue me à circumdántibus dia tua sperávi: * exultábit cor meum in salutári tuo. Cantábo Dómino, qui bona tribuit mihi, et psallam nómini Dómini altíssimi. PSALMUS 31. Misericordia Dei, hominem peccatorum per gratiam suam justificantis, commendatur. Intellectum tibi dabo, et ínstruam te in via hac qua gradiéris: * firmábo super te óculos meos. Nolíte fieri sicut equus et mulus, * quibus non est intellectus. In camo et fræno maxillas eórum constringe, * qui EATI quorum remissæ non appróximant ad te. BE sunt iniquitátes, * et Multa flagella peccatóris : quorum tecta sunt peccáta.* sperantem autem in DóBeátus vir cui non impu-mino misericórdia circúmtávit Dóminus peccátum, * dabit. nec est in spíritu ejus dolus. Delictum meum cógnitum tibi feci, * et injustítiam meam non abscondi. Dixi: Confitébor adversùm me injustítiam meam Dómino; et tu remisisti impietátem peccáti mei. Pro hac orábit ad te omnis sanctus in témpore opportúno. Lætámini in Dómino, et exultáte, justi; * et gloriámini omnes recti corde. PSALMUS 78. Fideles ab Infidelibus vecati, opem Dei poscunt. DE EUS, venérunt gentes in hæreditátem tuam, polluérunt templum sanctum tuum; *posuérunt Jerúsalem in pomórum custódiam. Posuérunt morticína servórum tuórum escas volatílibus cœli, * carnes sanctórum tuórum béstiis terræ. Effudérunt sánguinem eórum tanquàm aquam in circúitu Jerúsalem: * et non erat qui sepeliret. Facti sumus opprobrium vicínis nostris, subsannátio et illusio his qui in circuitu In generatiónem et genostro sunt. neratiónem * annuntiábiUsquequò, Dómine, iras-mus laudem tuam. céris in finem? * accendétur Ant. Tu remisisti impievelut ignis zelus tuus? Effunde iram tuam in gentes quæ te non novérunt, *et in regna quæ nomen tuum non invocavérunt; Quia comedérunt Jacob,* et locum ejus desolavérunt. Ne memineris iniquitátum nostrárum antiquárum; * citò antícipent nos misericórdiæ tuæ, quia páuperes facti sumus nimis. tátem peccáti mei: pro hac orábit ad te omnis sanctus. Ps. 31. FERIA QUARTA. AD OFFICIUM NOCT. Invit. Deum spei, * Veníte, adorémus Rom. 15. Psalmus 94. Veníte. 2. HYMNUS IRAMUR, ô Deus, tuæ, Recens opus poténtiæ, Quæ scripta scintillantibus Refulget astrórum globis. Adjuva nos, Deus salutá-M' ris noster; * et propter glóriam nóminis tui, Dómine, libera nos. Et propitius esto peccátis nostris propter nomen tuum; ne fortè dicant in géntibus: Ubi est Deus eórum? Ut sol diéi, cándida Et innotescat in natióni-Sol novit occasus suos : Intróeat in conspectu tuo Sunt certa lunæ témpora, gémitus compéditórum : *Tu semper idem, néscius Et redde vicínis nostris séptuplum in sinu eórum impropérium ipsórum,*quod exprobravérunt tibi, Dó mine. Nos autem pópulus tuus, et oves páscuæ tuæ, * confitébimur tibi in séculum. Mortálium spem fállere. Cura paterna nos regis: Supréma laus et glória Amen. |