Et qui juxta me erant, de longè stetérunt t; * et vim faciébant qui quærébant ánimam meam. Et qui inquirébant mala mihi, locúti sunt vanitátes, * et dolos tota die meditabantur. Ego autem tanquam surdus non audiébam, * et sicut mutus non apériens os suum. Et factus sum sicut homo non áudiens, * et non habens in ore suo redargutió-* nes. Quóniam in te, Dómine, sperávi: tu exáudies me, Dómine Deus meus. Quia dixi: Nequandò supergáudeant mihi inimíci mei; * et, dùm commoventur pedes mei, super me magna locúti sunt. Quóniam ego in flagella parátus sum ; * et dolor meus in conspectu meo semper. Quóniam iniquitátem meam annuntiábo; * et cogitábo pro peccáto meo. Inimíci autem mei vivunt, et confirmáti sunt super me; * et multiplicáti sunt qui odérunt me iníquè. Qui retribuunt mala pro bonis, detrahébant mihi;* quóniam sequébar bonitátem. Ne derelinquas me, Dómine; Deus meus, ne discésseris à me: * intende in adjutórium meum, Dómine Deus salútis meæ. PSALMUS 55. Anima fidelis in Deo sperans, nihil ab homine timet. [ISERÉRE meî, Deus, quóMan conculcavit me homo: * tota die impugnans tribulávit me. Conculcavérunt me inimíci mei tota die, * quóniam multi bellantes adversùm me. Ab altitúdine diéi timébo; ego verò in te sperábo. In Deo laudábo sermónes meos, in Deo sperávi: * non timébo quid fáciat mihi caro. Tota die verba mea execrabantur:* adversùm me omnes cogitatiónes eórum in malum. Inhabitábunt, et abscondent : * ipsi calcáneum meum observábunt. Sicut sustinuérunt ánimam meam, pro níhilo sal In me sunt, Deus, vota tua; * quæ reddam laudatiónes tibi; Quóniam eripuisti ánimam meam de morte, et pedes meos de lapsu; ut pláceam coram Deo in lúmine vivéntium. Ant. Ne derelinquas me Dómine; Deus meus, ne discésseris à me. Ps. 37. SABBATO. AD OFFICIUM NOCT. Invit. Remuneratórem inquiréntibus se Deum, * Veníte, adorémus. Hebr. 11. Ps. 94. Veníte. 2. HYMNUS. ANDEM peractis, ô Deus, T Sexto diérum límite, Ponis modum labóribus, Orbíque plaudis cóndito. At dùm perenni séptimam Te terra, pontus, sídera Tu pectus aufer sáxeum; Hæc te juvant præcónia, Æterna laus et glória IN I. NOCTURNO. Ant. 3. a. Propter innocéntiam. PSALMUS 40. Christus propter nos egenus; morti traditus resurrectionem suam petit et impetrat. B EATUS qui intélligit super egénum et páuperem; in die mala liberábit eum Dóminus. * Dóminus conservet eum, et vivíficet eum, et beátum fáciat eum in terra,* et non tradat eum in ánimam inimicórum ejus. Dóminus opem ferat illi * super lectum dolóris ejus : universum stratum ejus versasti in infirmitáte ejus. PSALMUS 48. Homo de pristino suo statu per peccatum lapsus, divi infernum possunt opes. Ego dixi: Dómine, misé-tiis non redimitur; nil contra rere meî; * sana ánimam meam, quia peccávi tibi. Inimíci mei dixérunt mala mihi: * Quandò moriétur, et períbit nomen ejus ? Et si ingrediebátur ut vidéret, vana loquebátur: * cor ejus congregávit iniquitátem sibi. UDÍTE hæc, omnes gentes: * áuribus percípite, omnes qui habitátis orbem, Quique terrígenæ, et fílii hóminum, * simul in unum dives et pauper. * Os meum loquétur sapiéntiam, et meditátio cordis mei prudéntiam. Inclinábo in parábolam aurem meam : apériam in psaltério propositiónem meam. Cur timébo in die mala? * iniquitas calcánei mei cir*cúmdabit me. Verbum iniquum constituérunt adversùm me: numquid qui dormit, non adjíciet ut resurgat? * Etenim homo pacis meæ, in quo sperávi, qui edébat panes meos, magnificávit super me supplantatiónem. Tu autem, Dómine, miserére met, et resuscita me; et retríbuam eis. Qui confidunt in virtúte sua, et in multitúdine divitiárum suárum gloriantur. Frater non rédimit, rédimet homo: non dabit Deo placatiónem suam, et prétium redemptiónis ánimæ suæ, Et laborábit in æternum, et vivet adhuc in finem,: * non vidébit intéritum, cùm víderit sapientes morientes. Simul insípiens et stultus períbunt, et relinquent aliénis divítias suas. Et sepulcra eórum domus illórum in æternum; tabernácula eórum, in progénie et progénie: vocavérunt nómina sua in terris suis. Et homo, cùm in honóre | confirmasti me in conspectu esset, non intellexit: * com- tuo in æternum. Ps. 40. parátus est jumentis insipiéntibus, et símilis factus est illis. Et dominabuntur eórum justi in matutino; * et auxílium eórum veterascet in inferno à glória eórum. Verumtamen Deus rédimet ánimam meam de manu ínferi,* cùm accéperit me. Divisio Psalmi 48. E timúeris, cùm dives N factus fúerit homo, et cùm multiplicáta fúerit gló ria domus ejus. Quóniam, cùm interíerit, non sumet ómnia; * nequè descendet cum eo glória ejus. Quia ánima ejus in vita ipsíus benedicétur:* confitébitur tibi, cùm beneféceris ei. Introíbit usquè in progénies patrum suórum; et usquè in æternum non vidébit lumen. Homo, cùm in honóre esset, non intellexit:* comparátus est jumentis insipiéntibus, et símilis factus est illis. Ant. Propter innocéntiam suscepisti me Deus ; et IN II. NOCTURNO. Ant. 5. F. Tibi, Deus. PSALMUS 61. Frustrà oppugnatur, qui Deo subjectus, in ejus tutela manet. N TONNE Deo subjecta erit ánima mea ? * ab ipso enim salutáre meum. Nam et ipse Deus meus et salutáris meus,: susceptor meus, non movébor ámpliùs. Quousquè irrúitis in hóminem?* interficitis universi vos tanquàm paríeti inclináto, et macériæ depulsæ? Verumtamen prétium meum cogitavérunt repéllere; cucurri in siti: * ore suo benedicébant, et corde suo maledicébant. Verumtamen Deo subjecta esto, ánima mea; * quóniam ab ipso patiéntia mea. Quia ipse Deus meus, et Salvátor meus ; * adjútor meus, non emigrábo. In Deo salutáre meum, et glória mea: Deus_auxílii mei; et spes mea in Deo est. Speráte in eo, omnis congregátio pópuli; effúndite coram illo corda vestra: * Deus adjútor noster in æternum. Verumtamen vani fílii hóminum, mendáces filii hóminum in statéris, * ut decípiant ipsi de vanitáte in | idipsum. Nolíte speráre in iniquitáte, et rapínas nolíte concupíscere: divítiæ si áffluant, nolíte cor appónere. Semel locútus est Deus,* duo hæc audívi: Quia potestas Dei est, et tibi, Dómine, misericórdia; * quia tu reddes unicuíque juxtà ópera sua. PSALMUS 63. Anima fidelis Dei justitiam contra iniquos depre Protexisti me à conventu malignantium, * à multitúdine operántium iniquitátem ; Quia exacuérunt ut gládium linguas suas: * intendérunt arcum, rem ámaram, ut sagittent in occultis immaculátum. Súbitò sagittábunt eum, et non timébunt: * firmavérunt sibi sermónem nequam. Narravérunt ut abscónderent láqueos: * dixérunt: Quis vidébit eos? Scrutáti sunt iniquitátes: *defecérunt scrutantes scrutínio. Accédet homo ad cor altum, * et exaltábitur Deus. Sagittæ parvulorum factæ sunt plaga eórum ;* et infirmátæ sunt contra eos linguæ eórum. Conturbáti sunt omnes qui vidébant eos: * et tímuit omnis homo. Et annuntiavérunt ópera Dei; * et facta ejus intellexérunt. Lætábitur justus in Dómino, et sperábit in eo; ⭑ et laudabuntur omnes recti corde. PSALMUS 74. Frustrà extollunt se iniqui: Deus judex est. ONFITEBIMUR tibi, Deus, cábimus nomen tuum : narrábimus mirabília tua. Cùm accépero tempus, ego justítias judicábo. Liquefacta est terra, et omnes qui hábitant in ea: * ego confirmávi columnas ejus. Dixi iniquis: Nolite iníquè ágere; et delinquéntibus : Nolíte exaltáre cornu. Nolite extollere in altum cornu vestrum; *nolíte loqui adversùs Deum iniquitátem : Quia neque ab oriente, neque ab occidente, * neque à desertis móntibus. Quóniam Deus judex est: * hunc humiliat, et hunc exaltat. Quia calix in manu Dó |