fecta eras in decóre meo. * | fructum in respectióne ani Tene. Apoc. 3. Ezech. 16. . vj. Pone me ut signáculum super cor tuum, ut signáculum super bráchium tuum; Quia † Fortis est ut mors diléctio. y. Neque instantia, neque fortitúdo, neque creatúra ália póterit separáre à caritáte Dei; * Quia. Glória Patri. † Fortis est. Cant. 8. Rom. 8. IN III. NOCTURNO. Ant. 6. F. Grátia cum ómnibus qui diligunt Dóminum nostrum Jesum Christum in incorruptióne. Ephes. 6. Ant. 3. a. Incorruptio facit esse próximum Deo. Sap. 6. Ant. 1. a. Omnis ponderátio non est digna continentis ánimæ. Eccli. 26. . Beáti immaculáti in viâ, R. Qui ámbulant in lege Dómini. Ps. 118. Evangelium et Homilia, ut in Proprio. R. vij. O quàm pulchra est casta generátio cum claritáte! Immortális est ením memória illíus; quóniam et apud Deum nota est, et apud hómines. y. Relígio munda apud Deum et Patrem hæc est: immaculátum, se custodire ab hoc século. Immortális. Sap. 4. Jac. 1 R. viij. Felix est stérilis; * Et incoinquináta habébit márum sanctárum. y. Deus reddet iis qui secundùm patiéntiam boni óperis incorruptiónem quærunt, vitam æternam; Et incoinquináta. Sap. 3. Rom. 2. R. ix. Dabitur illi sors in templo Dei acceptíssima; Bonórum enim labórum gloriósus est fructus, et quæ non cóncidat radix sapiéntiæ. y. Beáti mundo corde, quóniam ipsi Deum vidébunt. * Bonórum. Glória. * Bonórum. Sap. 3. Matth. 5. Te Deum. ỳ. Sacerd. Cantábo tibi, Dómine: R. Psallam, et intélligam in viâ immaculátâ. Ps. 100 AD LAUDES. Ant. Dit in hortum suum ILECTUS meus descen 1. g.. ad aréolam arómatum, ut lília cólligat. Cant. 6. Ant. 5. a. Invéni quem diligit ánima mea: ténuieum nec dimittam. Cant. 3. Ant. 2. D. Ego dilecto meo, et dilectus meus mihi, qui páscitur inter kília. Cant. 5. Ant 6. C Dilectus meus ordinávit in me caritátem : fulcíte me flóribus, stipáte me malis. Cant. 2. Ant. 3. a. Sub umbra illíus quem desideráveram, sedi; et fructus ejus dulcis gútturi meo. Cant. 2. De virginibus præceptum Hic unus est sponsis amor, laus Fílio : y. Sitívit in te ánima mea: R. Quàm multipliciter tibi caro mea! Ps. 62. Ad Benedictus. Ant. 7. G. Exultábit ánima mea in Deo meo: quia índuit me vestimentis salútis, quasi sponsam ornátam monílibus suis. Isaiæ, 61. Oratio. Dómini non habeo ; consílium autem do, tanquàm misericórdiam consecútus à Dómino, ut sim fidélis. R.br. Lætétur mons Sion: Exultent filiæ Judæ. Lætétur. y. Propter judícia tua,* Dómine,* Exultent. Glória. Lætétur, Ps. 47. y. Audívit, et lætáta est Sion; R. Et Exultavérunt filiæ Judæ. Ps. 96. AD SEXTAM. qui habitáculum Mcógitat quæ Diuum in corde pudíco Dómini sunt, ut sit sancta córpore et spíritu : quæ autem nupta est, cógitat quæ sunt mundi, quómodò pláceat viro. * constituisti, concéde, ut qui fidélis sponsæ tuæ N. puritátem húmili venerámur obséquio, piæ conversatiónis R.br. Quid mihi est in sequámur exemplo: Per. colo? Et à te quid vólui Alia Oratio. super terram? Quid. y. Deus IDÉLES tuos, quæsumus, cordis mei, et pars mea intercedente Deus in æternum. ★ Et. beátâ N, Vírgine tuâ, cor- Glória Patri. Quid. Ps. 62. póre et mente purífica; ut . Concupiscit, et déficit. tuâ inspiratióne compuncti, ánima mea in átria Dómiet tuâ semper suavitáte af-ni: R. Cor meum et caro fecti, nóxias delectatiónes mea exultavérunt in Deum vitáre prævaleant: Per. vivum. Ps. 83. FDomine, AD NONAM. Atione: despondi enim vos uni viro vírginem castam exhibére Christo. R. br. Afferentur Regi virgines * In lætítiâ et exultatióne. Afferentur. * *. Adducentur in templum Regis, * In lætitiâ Glória. Afferentur. *. Delectavérunt te filiæ regum, R. In honóre tuo. Ps. 44. AD II. VESPERAS. Ant. VIRGINES accipientes 4. D. V lámpades suas, exiérunt óbviam sponso et sponsæ. Matth. 25. Ant. 3. a. Prudentes accepérunt óleum in vasis suis cum lampádibus, et ornavérunt lampádes Matth. 25. suas. Ant. 7. d. Médiâ nocte clamor factus est Ecce sponsus venit, exíte óbviam ei. Matth. 25. Ant. 2. D. Venit sponsus; et quæ parátæ erant, intravérunt cum eo ad nuptias. Matth. 25, Ant. 1. D. Vírgines sequuntur Agnum quocumquè íerit sine mácula enim sunt ante thronum Dei. Apoc. 14. CAPITULUM. Apoc. 19. EGNAVIT Dóminus Deus Roste noster omnipotens: gau deámus, et exultémus, et demus glóriam ei ; quia venérunt núptiæ Agni, et uxor ejus præparávit se. In Solemnibus et Annualibus: Allelúia, allelúia. ỳ. Cantábant vírgines quasi cánticum novum ante sedem Dei et Agni. Allel. Apoc. 14. Si sit Martyr, HYMNUS. DESTE, Sponsæ Vírgines, tima; A deste, solemnis dies Hæc consecráta Vírgini, Quæ dúplicem gestat suo Tinctam cruórem laúream. Inter choros cantántium Agno litáto Vírginum, Hæc jure fusi sánguinis Virgo sedet non última. Quæ córpori pœnæ nocent, Illas amans amplectitur; His nempè pœnis líbera Mortále corpus éxuit. Amat rosas et lília Sponsus rubens et candidus; Martyr dedit Sponso rosas, Deditque Virgo lilia, Sit laus Patri, laus Fílio, Sit par tibi laus, Spíritus, Qui corda pura Vírginum Puris adúris ígnibus. Amen. y. Confessio et pulchritúdo in conspectu Dei: R. Sanctimónia et magnificéntia in sanctificatióne ejus. Ps. 95. Ad Magníficat. Mundána cuncta témneres. Ant. 8. G. Casta generá- Beáta cui nunc, Cœlitûm tio in perpétuum coronáta Inter canéntium choros, triumphat, incoinquinató- Coelo licet perénnibus rum certáminum præmium vincens. Sap. 4. Oratio, ut suprà ad Laudes. Si non sit Martyr. HYMNUS. Virgo, pectus cui sa crum, Amóris expers improbi, Sponsi potíri gáudiis. Æterne sponse Vírginum, In sempiterna sécula. *. Vírgines laudent nomen Dómini; R Quia exaltátum est nomen ejus solíus. Ps. 148. Ad Magníficat. Ant. 1. f. In resurrectióne neque nubent, neque nubentur; sed erunt sicut Angeli Dei in cœlo. Mat. 22. Oratio, ut suprà ad Laudes. COMMUNE SANCTARUM MULIERUM. Ant. IN I. VESPERIS. Ant. 3. a. Dómine Pater, 4. DOMINE, qui habes omne desidérium averte à ómnium sciéntiam, me, et ánimæ irreverenti et tu scis quòd nunquàm læ-infrunítæ ne tradas me. táta sit ancilla tua nisi in te, Dómine Deus. Esther. 14. Ant. 2. D. Ad te, Dómine, óculos meos dírigo: tu scis quia mundam servávi ánimam meam ab omni concupiscéntia. Tob. 3. Ant. 8. c. Nunquàm cum Judéntibus míscui me; neque cum his qui in levitáte ámbulant, partícipem me præbui. Tob. 3. Eccli. 23. Ant. 5. C. Adjuva me ancillam tuam, nullum áliud auxílium habentem, nisi te, Dómine, qui nosti quia óderim glóriam iniquórum. Esther. 14. CAPITULUM. R' ELINQUET homo patrem, et matrem suam, et adhærébit uxóri suæ; et erunt duo in carne unâ. Sa Estiva. E. Ephes. 5. |