lus oves et boves, primítias | ximo tuo meliori te. Porrò eórum quæ cæsa sunt, ut Triumphátor in Israël non ímmolet Dómino Deo suo in Gálgalis. parcet, et pœnitúdine non flectétur; neque enim homo est ut agat pœniténtiam. At ille ait: Peccávi; sed nunc Tait Sámuel: Numquid honóra me coram senióribus Evult Dominus holocausta pópuli mei, et coram Israël : R. Timéte Dóminum, 190. Lectio ij. et víctimas, et non pótiùs ut obediátur voci Dómini? Mélior est enim obediéntia quàm víctimæ, et auscultáre magis quàm offerre ádipem aríetum: quóniam quasi peccátum ariolandi est, repugnáre ; et quasi scelus idololátriæ, nolle acquiéscere. Pro eo ergò quòd abjecisti sermónem Dómini, abjécit te Dóminus ne sis rex. Dixitque Saül et Samuélem: Peccávi, quia prævaricátus sum sermónem Dómini et verba tua, timens pópulum, et obédiens voci eórum. Sed nunc porta, quæso, peccátum meum, et revértere mecum, ut adorem Dóminum. Et ait Sámuel ad Saül: Non revertar tecum, quia projecisti sermónem Dómini, et projécit te Dóminus ne sis rex super Israël. R. Numquid vult, 191. Lectio iij. conversus est Sámuel et revértere mecum, ut adórem Dóminum Deum tuum. Reversus ergò Sámuel, secútus es Saülem, et adorávit Saül Dóminum. Dixitque Sámuel: Addúcite ad me Agag regem Amalec. Et oblátus est ei Agag pinguíssimus, et tremens. Et dixit Agag: Siccinè séparat amára mors? Et ait Sámuel: Sicut fecit absque líberis mulieres gládius tuus; sic absque liberis erit inter mulieres mater tua. Et in frusta concídit eum Sámuel coram Dómino in Gálgalis. R. Magnificátus es, 191. FERIA QUARTA. N De libro primo Regum. Lectio j. Cap. 15 et 16. TON vidit Sámuel ultrà Saül usque ad diem mortis suæ: verúmtamen lugébat Sámuël Saülem, quóniam Dóminum pœnitébat, quod constituisset eum Eut abiret : ille autem ap-regem super Israël. Dixitque prehendit summitátem pállii ejus, quæ et scissa est. Et ait ad eum Sámuel: Scidit Dóminus regnum Israël à te hódiè, et trádidit illud pró- | Dóminus ad Samuélem : Úsquequò tu luges Saul, cùm ego projécerim eum ne regnet super Israël? Imple cornu tuùm óleo, et veni ut mittam te ad Isaï Bethlehe- | hunc elégit Dóminus. Addú mítem; providi enim in fíliis ejus mihi regem. Et ait Sámuel: Quómodò vadam? áudiet enim Saül, et interfíciet me. Et ait Dóminus: Vítulum de armento tolles in manu tua, et dices: Ad immolandum Dómino veni. Et vocábis Isaï ad víctimam, et ego ostendam tibi quid fácias, et unges, quemcumque monstrávero tibi. Fecit ergò Sámuel sicut locútus est ei Dóminus. Venitque in Béthlehem, et admiráti sunt senióres civitátis, occurrentes ei; dixeruntque: Pacificusne est ingressus tuus? Et ait: Pacíficus: ad immolandum Dómimino veni; sanctificámini, et veníte mecum ut immolem. Sanctificávit ergò Isaï et fílios ejus, et vocávit eos ad sacrificium. R. Quis póterit, 189. UMQUE ingressi essent, vi xit autem Isaï Samma, de quo ait: Etiam hunc non elégit Dóminus. Addúxit ítaque Isaï septem fílios suos coram Samuéle; et ait Sámuel ad Isaï Non elégit Dóminus ex istis. R. Si in toto corde, 189. DNumquid jam compléti IXITQUE Sámuel ad Isaï : sunt filii? Qui respondit: Adhuc réliquus est párvulus, et pascit oves. Et ait Sámuël ad Isaï: Mitte, et adduc eum; nec enim discumbémus priusquàm hùc ille véniat. Misit ergò, et addúxiteum. Erat autem rufus, et pulcher aspectu, decorâque fácie. Et ait Dóminus: Surge, unge eum; ipse est enim. Tulit ergò Sámuel cornu ólei, et unxit eum in medio fratrum ejus; et directus est Spíritus Dómini à die illa in David, et deinceps: surgens Cdit Eliab, et ait: Num Coque Samuel abit in Hagens ram Dómino est Christus ejus? Et dixit Dóminus ad Samuélem: Ne respícias vultum ejus, neque altitúdinem staturæ ejus; quóniam abjéci eum, nec juxtà intuitum hóminis ego júdico: homo enim videt ea quæ parent; Dóminus autem intuétur cor. Et vocávit Isaï Abínadab, et adduxit eum coram Samuéle. Qui dixit: Nec tha. Spíritus autem Dómini recessit à Saül, et exagitábat eum spíritus nequam à Dómino. R. Servíte Dómine, 190. FERIA QUINTA. De libro primo Regum. Lectio j. Cap. 17. C ONGREGANTES Philisthiim ágmina sua in prælium, convenérunt in Socho Judæ;et castrametáti sunt|náre mecum, et percússerit inter Socho et Azeca in fíni- | me, érimus vobis servi, si bus Dommim. Porrò Saül et autem ego prævalúero, et fílii Israël congregáti vené- percússero eum, vos servi runt in valem Terebinthi, et érítis, et serviétis nobis. Et direxérunt áciem ad pug- aiébat Philisthæus: Ego exnandum contra Philisthiim. probrávi agmínibus Israël Et Philisthiim stabant super hódiè: Date mihi virum, et montem ex parte hac, et Is-íneat mecum singuláre cerraël stabat suprà montem támen. Audiens autem Saül ex áltera parte, vallisque et omnes Israëlitæ sermónes erat inter eos. Et egressus Philisthæi hujuscémodi, stuest vir spúrius de castris pébant, et metuébant nimis. Philisthinórum, nómine Go- R. Numquid vult, 191. liath, de Geth, altitúdinis Lectio iij. sex cubitórum et palmi; et OCUTUS est David Saüli:... cassis ærea super caput ejus, LEgo servus tuus vadam, et loricâ squamátâ induebá- et pugnábo adversùs Philistur: porrò pondus lorícæ e- thæum. Et ait Saül ad David: jus quinque millia siclórum Non vales resistere Philisæris erat; et ócreas æreas thæo isti, nec pugnáre adhabébat in cruribus; et cly-versùs eum quia puer es; peus æreus tegébat húmeros hic autem vir bellátor est ab ejus. Hastile autem hasta adolescéntia sua. Dixitque ejus erat quasi liciató- David ad Saül: Pascébat serrium texéntium; ipsum au- vus tuus patris sui gregem, tem ferrum hasta ejus sex- et veniébat leo, vel ursus centos siclos habébat ferri: et tollébat aríetem de médio et ármiger ejus antecedébat gregis, et persequébar eos, et percutiébam, eruebamque de ore eórum: et illi consurgébant adversùm me, et eum. Ssum , R. Timéte Dóminum, 190. Lectio ij. TANSQUE clamábat adver-apprehendébam mentum eóphalangas Israël, et rum, et suffocábam interdicébat eis: Quarè venistis ficiebamque eos. Nam et leóparáti ad prælium? Num- nem et ursum interféci ego quid ego non sum Philis- servus tuus erit ígitur et thæus, et vos servi Saül? Philisthæus hic incircumcíElígite ex vobis virum, et sus, quasi unus ex eis. Nunc et descendat ad singuláre vadam, et auferam opprócertámen, Si quíverit pug-brium pópuli; quóniam quis est iste Philisthæus incir-venis ad me cum gládio, et cumcísus, qui ausus est ma- R. Magnificátus es, 191. T ergò surrexisset Phi hastâ, et clypeo; ego autem vénio ad te in nómine Dóminí exercítuum, Dei ágminum Israël, quibus exprobrasti hódiè : et dábit te Dóminus in manu meâ, et percútiam te, et áuferam caput tuum à te: et dábo cadávera castrórum Philisthiim hódiè volatilibus cœli et béstiis terræ ut sciat omnis terra, quia est Deus in Israël. R. Quis póterit, 189. Lectio ij. Clistheus, et veniret, et apsuum quem semper habébat in mánibus; et propinquáret contrà David, elégit sibi quinque limpidís- festinávit David, et cucurrit simos lápides de torrente, et ad pugnam ex adverso Phimisit eos in peram pastorá- listhæi. Et misit manum lem quam habébat secum, suam in peram tulitque et fundam manu tulit; et unum lápidem, et fundâ processit adversùm Philis- jecit, et circumdúcens perthæum. Ibat autem Philis-cussit Philisthæum in thæus incédens, et appropin- fronte: et infixus est lapis quans adversùm David, etár- in fronte ejus, et cécidit miger ejus ante eum.Cùmque in fáciem suam super terinspexisset Philisthæus, et ram. Prævaluitque David vidisset David, despéxiteum; adversùm Philisthæum in erat enim adolescens, rufus, funda et lápide, percussumet pulcher aspectu. Et dixit que Philisthæum interféPhilisthæus ad David: Num- cit. Cùmque gládium non quid ego canis sum, quòd tu habéret in manu David, cuvenis ad me cum báculo? Et currit et stetit super Phimaledixit Philisthæus David listhæum, et tulit gládium in diis suis; ditxitque ad Da- ejus, et eduxit eum de vagívid Veni ad me, et dabonâ suâ; et interfécit eum, carnes tuas volatilibus cœli et béstiis terræ. Dixit autem David ad Philisthæum : Tu : præciditque caput ejus. Videntes autem Philisthiim quòd mórtuus esset fortíssi R. Servíte Dómino, 190. SABBATO. De libro primo Regum. A Cap. 26. mus eórum, fugérunt. Et consurgentes viri Israël et Juda vociferáti sunt, et persecúti sunt Philisthæos usque dùm venírentin vallem, et usque ad portas Accaron. R. Si in toto corde, 189. Lectio iij. Cap. 18. PORRÒ cùm reverterétur percusso Philisthæo David, egressæ sunt mulieres de universis úrbibus Israël, cantantes, chorosque ducentes in occursum Saül regis, in tympanis lætitiæ, et in sistris. Et præcinébant mulíeres ludentes, atque dicentes: Percussit Saül mille, et David decem millia. Irátus est autem Saül nimis, et displícuit in óculis ejus sermo iste, dixitque: Dedérunt David decem millia, et mihi mille dedérunt: quid ei súperest, nisi solum regnum? Non rectis ergò óculis Saül aspiciébat David à die illa, et deinceps. Post diem autem álteram invásit spíritus Dei malus Saül, et prophetábat in médio domus suæ; David autempsallébat manu sua, sicut per singulos dies. Tenebatque Saül lánceam, et misit eam, putans quòd configére posset David cum paríete: et declinávit David à fácie ejus secundò. Et tí-meam in christum Dómini. muit Saül David, eò quòd Dóminus esset cum eo, et à se recessisset. IT David ad Achimelech Hethæum, et Abísaï fílium Sárviæ, fratrem Joab, dicens: Quis descendet mecum ad Saül in castra? Dixitque Abísaï: Ego descendam tecum. Venérunt ergò David et Abísaï ad pópulum nocte, et invenérunt Saül jacentem et dormientem in tentório, et hastam fixam in terrâ ad caput ejus; Abner autem et pópulum dormientes in circuitu ejus. Dixitque Abisaï ad David: Couclúsit Deus inimícum tuum hódiè in manus tuas; nunc ergò perfódiam eum lanceâ in terrâ semel, et secundò opus non erit. Et dixit David ad Abisaï: Ne interfícias eum ; quis enim extendet manum suam in christum Dómini, et innocens erit? Et dixit David: Vivit Dòminus, quia nisi Dóminus percússerit eum, aut dies ejus vénerit ut moriátur, aut in prælium descendens períerit, propitius sit mihi Dóminus; ne extendam manum Nunc igitur tolle hastam quæ est ad caput ejus, et scyphum aquæ, et abeamus. |