R. Impropérium expectá- tibi néqueo, sed experire et vit cor meum et misériam:* scito. Et sustínui qui simul contristarétur, et non fuit; et qui consolarétur et non invéni. y. Tristítia mihi magna est, et contínuus dolor Cordi meo. * Et sustínui. Ps. 68. Rom. 9. De sermóne sancti Bonaventuræ Ecclésiæ Doctóris. Lectio v. De Stimulo amoris, Parte 1. Cap. 1. R. Pro eo ut me dilígerent, detrahébant mihi, ego autem orábam, * Et posuérunt adversùm me mala pro bonis, et ódium pro dilectióne mea. y. Ego veni ut vitam hábeant et abundántiùs hábeant; * Et. Ps. 108. Joan. 10. Lectio vj. CCE apertus est thesaurus E divinæ sapiéntiæ et ca ritátis æternæ : intra ergò per vúlnerum aperturam, et cum cognitióne delícias obtinébis. O stulti et tardi corde! qui ad possidendum Dei Fílium summum bonum, candórem et splendórem æ Pássio desiderábilis! ô 0 mors admirábilis! quid mirabilius quàm quòd mors vivíficet, vulnera sanent, sanguis album fáciat, apértio láteris cor cordi conjungat! O mors amábilis! ôternum, per apertas vúlnemors delectábilis! Non volo ámpliùs à Jesu separári: bonum est enim cum illo esse, et in ipso volo tria tabernácula fácere, unum in mánibus, unum in pédibus, sed áliud contínuum in látere. Ibi loquar ad Cor ejus, et ab ipso quod volúero impetrábo. Sic fáciens, dulcíssimæ Matris vestígia sequar, cujus ánimam passiónis Fílii gládius pertransívit. O amantíssima vúlnera Dómini nostri Jesu Christi quantâ credis ánimam frui dulcédine, quæ per illa forámina conjungitur Cordi Christi? Certè exprímere rum jánuas non introítis ! O ánima ad imaginem Dei facta! quómodò te potes ampliùs continére? Ecce sponsus tuus dulcíssimus, pro te vulnerátus, jam factus gloriósus, te cupit amplecti, et tibi dulcíssima elargíri óscula, et ad ipsum négligis festináre? Præ nímio amore apéruit sibi latus, ut tibi tríbuat cor suum. Ó vúlnera corda sáxea vulnerántia, et mentes congelátas inflammántia, et péctora adamantina liquefaciéntia præ amore. R. Factus est in Corde meo ignis exæstuans, et de féci ferre non sústinens, * Audívi enim contumélias à viris qui erant pacífici mei, et qui custodiébant latus meum. y. Dolor meus super dolórem, in me cor meum mærens. * Audívi. Glória. * Audívi. Jerem. 20 et 8. IN III. NOCTURNO. Ps. Exaudi, Deus, deprecatiónem... intende, 121. Ant. 2. D. Numquid et vos vultis abíre? Dómine, ad quem íbimus? verba vitæ æternæ habes. Joan. 6. Ps. Quàm dilecta, 110. Ant. 5. a. Et si discédat unusquisque, non faciémus sicut omnes; non est nobis útile ut eámus álterâ viâ. 1. Mach. 2. gerentur eórum crura et tollerentur. Et relíqua. Homília sancti Bernardi Abbátis. E Serm. 61. in Cant. GO fidenter quod ex me mihi deest usurpo mihi ex viscéribus Dómini; quóniam misericórdiâ áffluunt, nec desunt forámina per quæ éffluant. Fodérunt manus ejus et pedes, latusque lánceâ foravérunt; et per has rimas licet mihi sugere mel de petra, óleumque de saxo duríssimo, id est, gustáre et vidére quóniam suávis est Dóminus. Ferrum pertránsiit ánimam ejus, et appropinquávit Cor illius, ut non jam non sciat cómpati infirmitátibus meis. Patet arcánum cordis per forámina córpo Ps. Benedixisti, 63. Ant. 8. G. Et nunc séquimur te in toto corde, ne confundas nos: sed fac no-ris patet magnum illud biscum juxtà mansuetudinem tuam. Dan. 3. pietátis sacramentum: patent víscera misericórdia Dei nostri, in quibus visitávit nos óriens ex alto. Quanta in his multitúdo dulcédinis, plenitúdo grátiæ, perfectióque virtútum! Ibo ad illa cellária, et habitábo in petra. Ero quasi columba nidíficans in summo ore foráminis. illo témpore, Judæi, I' quóniam parascéve erat, R. Ecce sancta nostra, et ut non remanérent in cruce pulchritúdo nostra, et clácórpora Sábbato (erat enim ritas nostra desoláta est, et magnus dies ille Sábbati), coinquinavérunt ea gentes. rogavérunt Pilátum ut fran- | * Quò ergò nobis adhuc ví vere?. Subintroiérunt in illo habitáre possimus. hómines ímpii, Dóminum Nihilóminùs et proptéreà nostrum Jesum Christum vulnerátum est, ut per vulnegantes: locúti sunt contra Deum. Quò. 1. Mach. 1. Judæ 4 et 15. rus, Lectio viij. R. Ecce irátus es, Dómine, et peccávimus: Et nunc, Dómine, Pater noster es tu, et ópera mánuum tuárum omnes nos: * Ne irascáris, Dómine, satìs, et ne ultrà memíneris iniquitátis nostræ, ecce réspice, populus tuus omnes nos. y. Occísus es, Dómine, et redemisti nos Deo in sánguine tuo: * Ne. Is. 64. Apoc. 5. nus visibile vulnus amóris invisibile videámus. Quómodò hic ardor méliùs ostendi potest, nisi quòd non Ex Tract. de Passione inter solùm corpus, verùm étiam opera ejusdem. ipsum Cor lánceâ vulnerári quàm bonum et quàm permísit? Carnále ergò vuljucundum habitáre in nus vulnus spirituále ostenCorde Jesu! Bonus thesau- dit. Quis illud cor tàm vulbona margarita Cornerátum non diligat? Quis tuum, bone Jesu. Quis hanc tàm amans non rédamet? margarítam abjíciat? Quin Quis tàm castum non ampótiùs dabo ómnia, et com- plectatur? parábo illam mihi, jactans cmnem cogitátum meum in Cor Dómini Jesu. Ad hoc templum, ad hæc sancta sanctórum, ad hanc arcam testamenti adorábo et laudáho nomen Dómini, dicens cum David: Invéni cor meum, ut orem Deum meum. Et ego invéni Cor regis, fratris et amíci benigni Jesu. Hoc igitur Corde tuo, et meo, dulcissime Jesu, invento, orábo te Deum meum. Admitte in sacrárium exauditiónis tuæ preces meas: imò me totum trahe in Cor tuum. Ampliùs lava me ad iniquitáte meâ, ut in Corde tuo ómnibus diébus vitæ meæ mérear habitáre. * Ad hoc enim perforátum est latus tuum, ut nobis patescat introitus. Ad hoc vulnerátum est Cor tuum, ut [Si hoc Festum non celebretur in die Dominicâ, Lectio Octava dividetur ad Asteriscum, * Ad hoc. ] I Léctio sancti Evangélii ONSIDERANDUM nobis est, fratres mei, cur Dóminus plus de conversis pec Te Deum. . Sacerd. Parátum cor meum, Deus, parátum cor meum R. Cantábo et psalmum dicam. Ps. 56. AD LAUDES. Psalmi de Dominica. Ant. TENíte ad Sanctuá→ catoribus, quàm de stanti-1. D. V rium Dómini, quod Ant. 5. a. In ipso inhábi tátis corporáliter. Coloss. 2. Ant. 6. Ibi solummodò magníficus est Dóminus noster: locus fluviórum, rivi latíssimi et patentes. Is. 33. Ant. 7. d. De plenitúdine. CANTICUM. Eccli. 24. IN me grátia omnis viæ et veritátis, in me omnis spes vitæ et virtútis. * bus justis, in cœlo gaudium sanctificávit in æternum. 2. esse fateátur. Undè hoc? Paral. 30. nisi quòd ipsi per quotidiánum visiónis experimentum tat omnis plenitúdo divininóvimus, quia plerumquè hi qui nullis se oppressos peccatórum mólibus sciunt, stant quidem in viâ justítiæ, nulla illícita pérpetrant, sed tamen ad cœlestem pátriam ánxiè non anhélant; tantòque sibi in rebus lícitis usum præbent, quantò se perpetrasse nulla illícita meminérunt. Et plerumquè pigri rémanent ad exercenda bona præcipua; quia valdè sibi secúri sunt, quòd nulla commíserint mala gravióra. R. Vos qui permansistis mecum in tentatiónibus meis, Non turbétur cor vestrum. Quodcumque voluéritis, petétis, et fiet vobis: sicut diléxit me Pater, et ego diléxi vos. y. Qui pacíficè venistis ad me, ut auxiliémini mihi, Cor meum jungátur vobis: * Non. Glória. Repet. . usque ad . Luc. 22. Joan. 14 et 15. 1. Paral. 12. Transite ad me omnes qui concupiscitis me, * et à generatiónibus meis implémini: Spíritus enim meus super mel dulcis, et hæréditas mea super mel et favum. Memória mea * in generatiónes seculórum. Qui edunt me, adhuc esúrient; et qui bibunt me, adhuc sítient. Qui audit me, non confundétur; et qui operantur in me, non peccábunt. Qui elúcidant me, * vitam æternam habébunt. Ant. De plenitúdine ejus nos omnes accépimus, et grátiam pro grátia. Joan. 1. Ant. 3. a. Per ipsum habémus accessum in uno spíritu ad Patrem. Ephes. 2. CAPITULUM. Hebr. 6. DEAMUS ergò cum fidúcia Aad thronum grátiæ, ut misericórdiam consequámur et grátiam inveniamus in auxílio opportuno. HYMNUS. ártifex Tantum finxit opus, Spíritus ínsidet: Perlustrans óperis grande decus sui, Mirùm quàm sibi cómplacet! Quæ Christi cúmulas alta sacrária Tantis divitiis, laus tibi, Trínitas: Fac nos, Christe, piis munéribus sacri O quàm digna coli cánti-Cordís perpétuò frui. Amen. tibus æmulis Quæ Christi látitant Corde sub íntimo! Patris progénies, Christus homo Deus, Quantis dignus honóribus! Templum tu, Génitor, péctoris íntima Præsens ipse tuo númine cónsecras; *. Quid mihi est in cœlo, et à te quid vólui super terram? R. Deus cordis mei, et pars mea Deus in æternum. Ps. 72. Ad Benedictus. Ant. 5. C. duplicanda. Secundùm Cor tuum fecisti ómnia magnália hæc: ídcircò magnificátus es, Dómi Tu votis, Génitus, supplíne Deus; quia non est sími lis tui in ómnibus quæ audívimus áuribus nostris. 2. Reg. 7. Oratio. DÓMINE Jesu Christe, qui ineffábiles Cordis tui divítias Ecclésiæ sponsæ tuæ, singulári dilectiónis benefício, aperire dignátus es; concéde propitius, ut grátiis cœléstibus ex hoc dulcíssimo fonte manántibus, corda nostra ditári ac recreári mereantur: Qui vivis. Fit Commemoratio Dominicæ occurrentis. Ant. Múlier si perdiderit |