in nómine meo exaltábitur Et sicut luna perfecta in cornu ejus. æternum, et testis in cœlo fidélis. Et ponam in mari manum ejus, et flumínibus déxteram ejus. Ipse invocábit me : Pater meus es tu,* Deus meus, et susceptor salútis meæ. Et ego primogénitum ponam illum, * excelsum præ régibus terræ. In æternum servábo illi misericórdiam meam,* et testamentum meum fidéle ipsi; Et ponam in séculum séculi semen ejus, et thronum ejus sicut dies cœli. * Si autem derelíquerint fílii ejus legem meam,* et in judíciis meis non ambuláverint; Si justítias meas profanáverint, et mandáta mea non custodíerint; Visitábo in virga iniquitátes eórum,* et in verbéribus peccáta eórum. Misericórdiam autem meam non dispergam ab eo, neque nocébo in veritáte mea; Neque profanábo testamentum meum; * et quæ procédunt de lábiis meis, non fáciam írrita. Altera divisio Psalmi 88. EMEL jurávi in sancto meo, Se si David méntiar: Semen ejus in æternum manébit; *et thronus ejus sicut sol in conspectu meo, Tu verò repulisti et despexisti, distulisti Christum tuum. Evertisti testamentum servi tui: profanasti in terra sanctuarium ejus. Destruxisti omnes sepes ejus posuisti firmamentum ejus formidinem. * Diripuérunt eum omnes transeuntes viam : factus est oppróbrium vicínis suis. Exaltasti déxteram depriméntium eum : * lætificasti omnes inimícos ejus. Avertisti adjutórium gládii ejus,* et non es auxiliátus ei in bello. Destruxisti eum ab emundatióne; * et sedem ejus in terram collisisti. Minorasti dies témporis ejus: * perfudisti eum confusióne. Usquequò, Dómine, avertis in finem? exardescet sicut ignis ira tua? Memoráre quæ mea substántia: * numquid enim vanè constituisti omnes fílios hóminum? Quis est homo qui vivet, et non vidébit mortem;*éruet ánimam suam de manu ínferi? Ubi sunt misericórdiæ tuæ antíquæ, Dómine, * sicut jurasti David in veritáte tua? Memor esto, Dómine, oppróbrii servórum tuórum,* quod contínui in sinu meo, multárum géntium; Quòd exprobravérunt inimíci tui, Dómine, * quòd exprobravérunt commutatiónem Christi tui. Benedictus Dóminus in æternum: fiat, fiat. Ant. Dómine, in lúmine vultus tui ambulábunt, et in nómine tuo exultábunt tota die, et in justítia tua exaltabuntur. *. Ténebræ non obscurabuntur à te, Dómine; R. Et nox sicut dies illuminábitur. Ps. 138. * Quia præceptum in Israël est,* et judícium Deo Jacob. Testimónium in Joseph pósuit illud, cùm exíret de terra Ægypti : linguam quam non nóverat, audívit. Divertit ab onéribus dorsum ejus manus ejus in cóphino serviérunt. : * exau In tribulatióne invocasti me, et liberávi te: * divi te in abscóndito tempestátis: probávi te apud aquam contradictiónis. Audi, pópulus meus, et contestábor te:* Israël, si audíeris me, non erit in te deus recens, neque adorábis deum aliénum. Ego enim sum Dóminus Deus tuus, qui eduxi te de terra Ægypti : * diláta os tuum, et implébo illud. Et non audívit pópulus meus vocem meam; * et Israël non intendit mihi. Et dimísi eos secundùm desidéria cordis eórum: * ibunt in adinventiónibus suis. Si pópulus meus audisset me; * Israël si in viis meis ambulasset; Pro nihilo fórsitan inimícos eórum humiliassem,* et super tribulantes eos misissem manum meam. Inimíci Dómini mentíti sunt ei; * et erit tempus eórum in sécula. Et cibávit eos ex ádipe frumenti; * et de petra, Ant. Audi, pópulus meus, PSALMUS 107. Christus in Patrem suum fidens, resurrectionem suam et regni sui dilatationem prænuntiat. suscéptio cápitis mei. In Idumæam extendam calceamentum meum:* mihi alienígenæ amíci facti sunt. Quis dedúcet me in civitátem munítam ?* quis deducet me usque in Idumæam? Nonnè tu, Deus, qui repulisti nos? et non exíbis Deus, in virtútibus nostris? * Da nobis auxílium de tribulatióne, * quia vana salus hóminis. ARATUM cor meum: cor meum, Deus, cantábo et psallam in glória mea. Exurge, glória mea; exurge, psaltérium et cíthara: * exurgam diluculo. * Confitébor tibi in pópulis, Dómine, et psallam tibi in natiónibus; Quia magna est super cœlos misericórdia tua, el usque ad nubes véritas tua. Exaltáre super cœlos, Deus; et super omnem terram glória tua. Ant. Parátum cor meum In Deo faciémus virtútem: *et ipse ad nihilum dedúcet inimícos nostros. Ant. Dómine, vana salus hóminis in Deo faciémus virtútem. Ant. 8. c. Deus. In Feriis, CANTICUM ANNE. 1. Reg. 2. Supremam Dei potestatem laudans Ecclesia et Christo prophetat. XULTAVIT cor meum in Deus; * exurgam diluculo: EDómino, et exaltátum confitebor tibi, Dómine. Ant. 6. Dómine. Divisio Psalmi 107. liberentur dilecti tui UDómine, salvum fac déxtera tua, et exaudi me. Deus locútus est in sancto suo: exultábo, et dívidam Síchimam, et convallem tabernaculórum dimétiar. Meus est Gálaad, et meus est Manasses; * et Ephraïm * est cornu meum in Deo meo. Dilatátum est os meum super inimícos meos; * quia lætáta sum in salutári tuo. Non est sanctus, ut est Dóminus; neque enim est álius extra te: * et non est fortis sicut Deus noster. Nolíte multiplicáre loqui sublímia, gloriantes: * recédant vétera de ore vestro; Quia Deus scientiárum Dóminus est, * et ipsi præparantur cogitatiónes. Arcus fórtium superátus est;* et infirmi accincti sunt róbore. [In Festis, CANTICUM. 1. Paral. 29. Canticum fidei de suprema Dei majestate. es, Dómine, Repléti priùs pro pánibus BDeus Israël patris nostri, se locavérunt; * et famélici* saturáti sunt: Donec stérilis péperit plúrimos; * et quæ multos habébat fílios, infirmáta est. Dóminus mortíficat, et vivíficat: * dedúcit ad ínferos, et redúcit. Dóminus páuperum facit, et ditat:* humíliat, et súblevat. Pedes sanctórum suórum servábit, et ímpii in tenebris conticescent; quia non in fortitúdine sua roborábitur vir. Dóminum formidábunt adversárii ejus; * et super ipsos in cœlis tonábit. ab æterno in æternum. Tua est, Dómine, magnificéntia,et poténtia,et glória, atque victória; * et tibi laus. Cuncta enim quæ in cœlo sunt et in terra, * tua sunt. Tuum, Dómine, regnum; * et tu es super omnes príncipes. * Tuæ divitiæ, et tua est glória: tu domináris ómnium. In manu tua virtus et poténtia:* in manu tua magnitúdo, et impérium ómnium. Nunc igitur, Deus noster, confitémur tibi,* et laudámus nomen tuum inclytum.] Ant.5. a. Annúntiat Dómi nus. PSALMUS 147. Laudandus Deus ob sua in populum suum beneficia. AUDA, Jerúsalem, DóLminum: * lauda Deum tuum, Sion; Dóminus judicábit fines terræ, et dabit impérium regi suo,* et sublimábit cor-dixit filiis tuis in te; nụ christi sui. Quóniam confortávit seras portárum tuárum, * bene Ant. Deus scientiárum Dóminus est, et ipsi præparantur cogitatiónes. Qui pósuit fines tuos pacem, * et ádipe frumenti sátiat te. Qui emittit élóquium suum terræ, * velóciter currit ser- | Tibi litábunt péctoris. mo ejus; nam, Mittit crystallum suam si- Non fecit táliter omni natióni, et judícia sua non manifestávit eis. Ant. Annúntiat Dóminus verbum suum Jacob, et judícia sua Israël: non fecit táliter omni natióni. Vox indè cordi consona O, qui superbos réspuis, Sit summa Patri glória : . Declarátio sermónum tuórum illúminat, R. Et intellectum dat párvulis. Ps. 118. Ad Benedictus. Ant. 3. a. Tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis, ad dandam sciéntiam salútis plebi ejus. Luc. 1. AD PRIMAM. PSALMUS 66. |