Lehrbuch der Dogmengeschichte

Przednia ok³adka
S. Hirzel, 1853 - 771

Z wnêtrza ksi±¿ki

Spis tre¶ci


Inne wydania - Wy¶wietl wszystko

Kluczowe wyrazy i wyra¿enia

Popularne fragmenty

Strona 686 - Dieser Beweis verdient jederzeit mit Achtung genannt zu werden. Er ist der älteste, klarste und der gemeinen Menschenvernunft am meisten angemessene. Er belebt das Studium der Natur, so wie er selbst von diesem sein Dasein hat und dadurch immer neue Kraft bekommt.
Strona 442 - Qui manducat carnem meam et bibit sanguinem meum in me manet et ego in eo.
Strona 210 - Nam sicut anima rationalis et caro unus est homo : ita Deus et homo unus est Christus. Qui passus est pro salute nostra, descendit ad inferos : tertia die resurrexit a mortuis.
Strona 248 - Nam cum nihil deo melius excogitari queat, id quo melius nihil est bonum esse quis dubitet?
Strona 686 - Es ist also an dem so berühmten ontologischen (cartesianischen) Beweise vom Dasein eines höchsten Wesens aus Begriffen alle Mühe und- Arbeit verloren, und ein Mensch möchte wohl eben so wenig aus blossen Ideen an Einsichten reicher werden, als ein Kaufmann an Vermögen, wenn er, um seinen Zustand zu verbessern, seinem Kassenbestande einige Nullen anhängen wollte.
Strona 709 - Gott ist gestorben, Gott ist tot- dieses ist der fürchterlichste Gedanke, daß alles Ewige, alles Wahre nicht ist, die Negation selbst in Gott ist; der höchste Schmerz, das Gefühl der vollkommenen Rettungslosigkeit, das Aufgeben alles Höheren ist damit verbunden.
Strona 250 - Diximusne aliquid et sonuimus aliquid dignum Deo ? Imo vero nihil me aliud quam dicere voluisse sentio. Si autem dixi, non est hoc quod dicere volui. Hoc unde scio, nisi quia Deus ineffabilis est ? Quod autem a me dictum est, si ineffabile esset, dictum non esset. Ac per hoc ne ineffabilis quidem dicendus est Deus, quia et hoc quum dicitur, aliquid dicitur. Et fit nescio quae pugna verborum, quoniam si illud est ineffabile, quod dici non potest, non est ineffabile, quod vel ineffabile dici potest.
Strona 647 - Von Duldung der Deisten (1774) Nach dreijähriger Pause: Ein Mehreres aus den Papieren des Ungenannten, die Offenbarung betreffend (5 weitere Fragmente). 1. Von Verschreiung der Vernunft auf den Kanzeln 2. Unmöglichkeit einer Offenbarung, die alle Menschen auf eine gegründete Art glauben könnten 3.
Strona 446 - Christus , cujus corpus et sanguis in sacramento altaris sub speciebus panis et vini veraciter continentur, transsubstantiatis pane in corpus et vino in sanguinem potestate divina, ut ad perficiendum mysterium unitatis accipiamus ipsi de suo, quod accepit ipse de nostro.
Strona 402 - Quamdiu autem non solvit quod rapuit, manet in culpa; 7 nec sufficit solummodo reddere quod ablatum est, sed pro contumelia illata plus debet reddere, quam abstulit.

Informacje bibliograficzne