13. Et erat in deserto quadraginta diebus, et quadraginta noctibus; et tentabatur a satana; eratque cum bestiis, et angeli ministrabant illi.

14. Postquam autem traditus est Ioannes, venit Jesus in Galilaeam, praedicans Evangelium regni Dei,

15. et dicens: Quoniam impletum est tempus, et appropinquavit regnum Dei; poenitemini, et credite Evangelio! 16. Et praeteriens secus Mare Galilaeae, vidit Simonem, et Andream fratrem ejus, mittentes retia in mare (erant enim piscatores);

17. et dixit eis Jesus: Venite post me! et faciam vos fieri piscatores hominum.

18. Et protinus relictis retibus secuti sunt eum.

19. Et progressus inde pusillum, vidit Jacobum Zebedaei, et

24. dicens: Quid nobis et tibi, Jesu Nazarene! venisti perdere nos? scio, qui sis, Sanctus Dei.

25. Et comminatus est ei Jesus, dicens; Obmutesce, et exi de homine!

26. Et discerpens eum spiritus immundus, et exclamans voce magna, exiit ab eo.

27. Et mirati sunt omnes, ita ut conquirerent inter se dicentes: Quidnam est hoc? Quaenam doctrina haec nova? quia in potestate etiam spiritibus immundis imperat, et obediunt ei.

28. Et processit rumor ejus statim in omnem regionem Galilaeae.

29. Et protinus egredientes de synagoga, venerunt in domum Simonis et Andreae, cum Jacobo, et Ioanne.

30. Decumbebat autem socrus

20. et statim vocavit illos. Et relicto patre suo Zebedaeo in navi cum mercenariis secuti sunt eum.

21. Et ingrediuntur Capharnaum; et statim sabbatis ingressus in synagogam, docebat eos.

22. Et stupebant super doctrina ejus; erat enim docens eos, quasi potestatem habens, et non sicut Scribae.

23. Et erat in synagoga eorum homo in spiritu immundo, et exclamavit,

e v. 14. 15. Matth. 4, 12-17. Luc. 4, 14. f v. 16-20. Matth. 4, 18-22. Luc. 5, 2-11. S v. 21-28. Luc. 4, 31-37. Matth. 7, 28. 29. Joh. 7, 46.

Cap. I.

cunt ei de illa.

31. Et accedens elevavit eam, apprehensa manu ejus; et continuo dimisit eam febris, et ministrabat eis.

32. Vespere autem facto, cum occidisset sol, afferebant ad eum omnes male habentes, et daemonia habentes;

33. et erat omnis civitas congregata ad januam.

35. "Et diluculo valde surgens, egressus abiit in desertum locum, ibique orabat.

36. Et prosecutus est eum Simon, et qui cum illo erant;

37. et cum invenissent eum, dixerunt ei: Quia omnes quaerunt te!

38. Et ait illis: Eamus in proximos vicos, et civitates, ut et ibi praedicem; ad hoc enim veni. 39. Et erat praedicans in syn- | agogis eorum, et in omni Galilaea, et daemonia ejiciens.

40. Et venit ad eum leprosus, deprecans eum, et genu flexo dixit ei: Si vis, potes me mundare. 41. Jesus autem misertus ejus, extendit manum suam, et tangens eum, ait illi: Volo, mundare!

42. Et cum dixisset, statim discessit ab eo lepra, et mundatus est.

43. Et comminatus est ei, statimque ejecit illum,

44. et dicit ei: Vide P, nemini dixeris! sed vade, ostende te principi Sacerdotum, et offer pro emundatione tua, quae praecepit Moyses, in testimonium illis.

Jesus peccatoribus familiariter utatur. Discipuli non jejunantes et spicas vellentes excusantur.

1. "Et iterum intravit Capharnaum post dies.

2. Et auditum est, quod in domo esset, et convenerunt multi, ita, ut non caperet neque ad januam; et loquebatur eis verbum.

3. Et venerunt ad eum, ferentes paralyticum, qui a quatuor portabatur.

4. Et cum non possent offerre eum illi prae turba, nudaverunt tectum, ubi erat; et patefacientes submiserunt grabatum, in quo paralyticus jacebat.

5. Cum autem vidisset Jesus fidem illorum, ait paralytico: Fili! dimittuntur tibi peccata tua.

6. Erant autem illic quidam de Scribis sedentes, et cogitantes in cordibus suis:

7. Quid hic sic loquitur! blasphemat! Quis potest dimittere peccata, nisi solus Deus?

8. Quo statim cognitos Jesus spiritu suo, quia sic cogitarent intra se, dicit illis: Quid ista cogitatis in cordibus vestris?

9. Quid est facilius, dicere pa

nem, ita, ut jam non posset manifeste introire in civitatem; sed foris in desertis locis esset, et conveniebant ad eum undique.

CAP. II.

ta; an dicere: Surge! tolle grabatum tuum, et ambula?

10. Ut autem sciatis, quia Filius hominis habet potestatem, in terra dimittendi peccata, (ait paralytico :)

sanitas redditur. Levi vocatio. Cur

v. 35-39. Luc. 4, 42 44, O v. 40-45. Matth. 8, 1-4. Luc. 5, 12-16. P Matth. 8, 4. 9 Levit. 13.

mum tuam.

Tv. 112. Matth. 9, 1-8. Luc. 5, 17-26. s Matth. 12, 25. Luc. 6, 8, 9, 47. Joh. 2, 24. sq.

tes ad eum.

II. 3. feren

12. Et statim surrexit ille et, sublato grabato, abiit coram omnibus, ita ut mirarentur omnes, et honorificarent Deum, dicentes: Quia nunquam sic vidimus!

13. Et egressus est rursus ad mare; omnisque turba veniebat ad eum, et docebat eos.

14. Et cum praeteriret, vidit Levi Alphaei sedentem ad telonium, et ait illi: Sequere me! Et surgens secutus est eum.

15. Et factum est, cum accumberet in domo illius, multi publicani, et peccatores simul discumbebant cum Jesu, et discipulis ejus; erant enim multi, qui et sequebantur eum.

16. Et Scribae, et Pharisaei videntes, quia manducaret cum publicanis, et peccatoribus, dicebant discipulis ejus: Quare cum publicanis, et peccatoribus manducat et bibit Magister vester?

17. Hoc audito Jesus ait illis:

Non necesse" habent sani medico, sed qui male habent; non enim veni vocare justos, sed pec

catores.

18. Et erant discipuli Joannis, et Pharisaei jejunantes, et veniunt, et dicunt illi: Quare discipuli Joannis et Pharisaeorum jejunant, tui autem discipuli non jejunant?

19. Et ait illis Jesus: Numquid possunt filii nuptiarum, quamdiu sponsus cum illis est, jejunare?

t v. 13-22. Matth. 9, 9-17. Luc. 5, 27-39. " Matth. 9, 11-13.

Quanto tempore habent secun sponsum, non possunt jejunare. 20. Venient autem dies, cum auferetur ab eis sponsus; e tunc" jejunabunt in illis diebus.

21. Nemo assumentum panni rudis assuit vestimento veteri; alioquin aufert supplementum novum a veteri, et major scissura fit.

22. Et nemo mittit vinum novum in utres veteres; alioquin dirumpet vinum utres, et vinum effundetur, et utres peribunt; sed vinum novum in utres novos mitti debet.

23. Et factum est iterum cum Dominus sabbatis ambularet per sata, et discipuli ejus coeperunt progredi, et vellere spicas.

24. Pharisaei autem dicebant ei: Ecce! quid faciunt sabbatis, quod non licet?

25. Etait illis: Numquam legistis, quid fecerit David*, quando necessitatem habuit, et esuriit ipse, et qui cum eo erant?

26. Quomodo introivit in domum Dei sub Abiathar principe Sacerdotum, et panes propositionis manducavit, quos non licebat manducare, nisiy Sacerdotibus, et dedit eis, qui cum eo erant?

27. Et dicebat eis: Sabbatum

propter hominem factum est; et non homo propter sabbatum.

28. Itaque Dominus est Filius hominis, etiam sabbati.

v Joh. 16, 20. w v. 23-28. Matth. 12, 1-8. Euc. 6, 1-5. 1 Reg. 21, 6.

y Exod. 29, 32.

Cap. II.

omiss. Dominus; ibid. praegredi. quos non licet.

CAP. III.

Curatio manus aridae et infirmorum. Apostoli mittuntur ad praedicandum evangelium. Blasphemia in Spiritum Sanctum irremissibilis. Quae

mater, qui fratres Jesu sint.

1. Et introivit iterum in synagogam; et erat ibi homo habens manum aridam.

2. Et observabant eum, si sabbatis curaret, ut accusarent illum.

3. Et ait homini habenti manum aridam: Surge in medium!

4. Et dicit eis: Licet sabbatis bene facere, an male? animam salvam facere, an perdere? At illi tacebant.

5. Et circumspiciens eos cum ira, contristatus super caecitate cordis eorum, dicit homini: Extende manum tuam! Et extendit, et restituta est manus illi.

6. Exeuntes autem Pharisaei, statim cum Herodianis consilium faciebant adversus eum, quomodo eum perderent.

7. Jesus autem cum discipulis suis secessit ad mare; et multa turba a Galilaea et Judaea secuta est eum.

8. Et ab Ierosolymis, et ab Idumaea, et trans Jordanem; et qui circa Tyrum, et Sidonem, multitudo magna, audientes, quae faciebat, venerunt ad eum.

9. Et dixit discipulis suis, ut navicula sibi deserviret propter turbam, ne comprimerent eum.

10. Multos enim sanabat, ita ut irruerent in eum, ut illum tangerenta, quotquot habebant pla

gas.

v.-6. Matth. 12, 9-14. Luc. 6, 6-11. a Matth. 9, 21.

11. Et spiritus immundi, cum illum videbant, procidebant ei; et clamabant, dicentes:

12. Tu es Filius Dei! Et vehementer comminabatur eis, nec manifestarent illum.

13. Et ascendens in montem, vocavit ad se, quos voluit ipse; et venerunt ad eum.

14. Et fecit, ut essent duodecim cum illo; et ut mitteret eos praedicare.

15. Et dedit illis potestatem curandi infirmitates, et ejiciendi daemonia.

16. Et imposuite Simoni nomen Petrus;

17. et Jacobum Zebedaei, et Joannem fratrem Jacobi, et imposuit eis nomina Boanerges, quod est, Filii tonitrui ;

18. et Andream et Philippum, et Bartholomaeum, et Matthaeum, et Thomam, et Jacobum Alphaei, et Thaddaeum, et Simonem Cananaeum,

19. Et Judam Iscariotem, qui et tradidit illum.

20. Et veniunt ad domum; et convenit iterum turba, ita, ut non possent neque panem manducare.

21. Et cum audissent sui, exierunt, tenere eum; dicebant enim: Quoniam in furorem versus est.

22. Et Scribae, qui ab Ierosolymis descenderant, dicebant: Quoniam Beelzebub habet; et quia in principe daemoniorum ejicit daemonia.

b c. 1, 24. e Matth. 8, 4. d v. 13-19. Matth. 10, 1-4. Luc. 6, 12-16. Joh. 1, 42. f Matth. 4, 21. g v. 20-30. Matth. 12, 22 -32. Luc. 11, 14- 23. h Matth. 9, 34.

23. Et convocatis eis, in parabolis dicebat illis: Quomodo potest satanas satanam ejicere?

24. Et si regnum in se dividatur, non potest regnum illud stare.

25. Et si domus super semet ipsam dispertiatur, non potest domus illa stare.

26. Et si satanas consurrexerit in semet ipsum, dispertitus est, et non poterit stare, sed finem habet.

27. Nemo potest vasa fortis, ingressus in domum, diripere, nisi prius fortem alliget, et tunc domum ejus diripiet.

28. Amen dico vobis, quoniam omnia dimittentur filiis hominum peccata, et blasphemiae, quibus blasphemaverint;

29. qui autem blasphemaverit in Spiritum sanctum, non habebit remissionem in aeternum, sed reus erit aeterni delicti.

30. Quoniam dicebant: Spiritum immundum habet.

31. Et veniunt mater ejus et fratres, et foris stantes, miserunt ad eum, vocantes eum,

32. et sedebat circa eum turba; et dicunt ei: Ecce! mater tua, et fratres tui foris quaerunt te!

33. Et respondens eis, ait: Quae est mater mea, et fratres mei?

34. Et circumspiciens eos, qui in circuitu ejus sedebant, ait: Ecce! mater mea, et fratres mei.

35. Qui enim fecerit voluntatem Dei, hic frater meus, et soror mea, et mater est.

i Matth. 12, 32. k Matth. 12, 46-50. Luc. 8, 19-21.

IV.

CAP. IV.

Parabolae de seminatore, de lucerna super candelabrum, de semine in terram jacto, de grano sinapis. Se

datur tempestas ab Jesu.

1. Et iterum coepit docere ad mare; et congregata est ad eum turba multa, ita ut navim ascendens, sederet in mari, et omnis turba circa mare super terram erat.

2. Et docebat eos in parabolis multa, et dicebat illis in doctrina

sua:

3. Audite! Ecce, exiit seminans ad seminandum.

4. Et dum seminat, aliud cecidit circa viam, et venerunt volucres coeli, et comederunt illud.

5. Aliud vero cecidit super petrosa, ubi non habuit terram multam; et statim exortum est, quoniam non habebat altitudinem terrae;

6. et quando exortus est sol, exaestuavit; et eo quod non habebat radicem, exaruit.

7. Et aliud cecidit in spinas; et ascenderunt spinae, et suffocaverunt illud, et fructum non dedit.

8. Et aliud cecidit in terram bonam, et dabat fructum ascendentem, et crescentem; et afferebat unum triginta, unum sexaginta, et unum centum.

9. Et dicebat: Qui habet aures audiendi, audiat!

10. Et cum esset singularis, interrogaverunt eum hi, qui cum eo erant duodecim, parabolam.

2 v. 1-20. Matth. 13, 1-23. Luc. 8, 4-15.

27. deripiet.