quillum justitiae reddit iis qui per eam fuerint exercitati.

12 Quapropter manus remissas, et genua soiuta, surrigite;

13 Et rectas orbitas facite pedibus vestris, ne quod claudum est deflectat à viâ, sed ut sanetur potiùs.

14 Pacem sectamini cum omnibus, et sanctimoniam, sine qua nemo vide bit Dominum;

15 Prospicientes, nequis deficiat a gratiâ spei; nequa radix amara suppullulans obturbet, et per hanc inquinentur multi: •

16 Nequis sit scortator, aut profanus, velut Esau, qui unico edulio vendidit suum jus primogeniti.

17 Scitis enim eum etiam postea, quum vellet haereditario jure benedictionem assequi, reprobatum fuisse : non enim reperit poenitentiae locum, quamvis cum lacrymis benedictionem illam exquisisset.

18 Non enim accessistis ad contrectabilem montem, et incensum ignem, ac turbinem, et caliginem, et procellam,

19 Tubaeque sonitum, et vocem verborum, quam qui audierant, deprecati sunt ne ampliùs sibi fieret

sermo:

20 (Non enim ferebant quod imperabatur, Si vel bestia tetigerit monem, lapidabitur, aut jaculo confige

.ur:

21 Et Moses, adeò terribile erat risum quod apparebat, dixit, Expaveactus sum ac tremebundus:)

22 Sed accessistis ad montem Sion et civitatem Dei vivi, Hierusalem coelestem, et myriadas Angelorum;

23 Conventum universalem, et concionem primogenitorum, qui conscripti sunt in coelis, et judicem universorum Deum, et spiritus justorum consummatorum ;

24 Et ad novi foederis mediato. ren Jesum, et sanguinem aspersionis, praestantiora loquentem quàm loquatur Abel.

25 Videte ne recusetis eum qui oquitur. Nam si illi non effugerunt

qui recusârunt divinitùs admonEI LEAN in terrâ; multò magis nos, qui eum qui de coelis est adversaremur:

26 Cujus vox tunc concussit terram: nunc autem denunciavit, dicens, Adhuc semel ego concutiam non solum terram, sed etiam coelum.

27 Porrò illud, Adhuc semel, declarat instabilium rerum, utputa factitiarum, amotionem, ut maneant quae sunt stabilia.

28 Quapropter regnum assumentes quod concuti non potest, teneamus gratiam, per quam ita serviamus Deo, ut ei placeamus cum verecun diâ et reverentiâ.

29 Etenim Deus noster consu mens ignis est.

CAP. XIII.
RATERNA charitas maneat.

2 Hospitalitatis ne estote immemores: per hanc enim quidam in scii exceperunt angelos hospitio.

3 Memores estote vinctorum, tan quam unà cum illis vincti; eorum qui malis premuntur, ac si ipsi quoque corpore afflicti essetis.

4 Honorabile est inter quosvis conjugium, et cubile impollutum : scortatores autem et adulteros damnabit Deus.

5 Sint mores vestri alieni ab avaritiâ: estote contenti praesentibus: dixit enim ipse, Nequaquam te deseram, neque unquam te derelinquam.

6 Adeò ut confidenti animo dicamus, Dominus est mihi auxiliator, nec timebo quid faciat mihi homo.

7 Memores estote doctorum vestrorum qui loquuti sunt vobis sermonem Dei: quorum imitamini fidem, considerantes qui fuerit exitus conversationis ipsorum.

8 Jesus Christus heri et hodie idem est, et in secula.

9 Doctrinis variis et peregrinis ne circumferimini; bonum enim est gra tiâ constabiliri cor, non cibis, unde nullam perceperunt utilitatem qui iu ipsis incesserunt.

10 Habemus altare, ex quo non

Abent facultatem edendi qui tabernaculo deserviunt.

11 Quorum enim animalium sanguis infertur pro peccato in sacrarium per pontificem, horum corpora

exuruntur extra castra.

12 Quapropter et Jesus, ut sanctificaret populum per proprium sanguinem, passus est extra portam.

13 Exeamus igitur ad eum extra castra, probrum ejus portantes.

14 Non enim habemus hic stabilem civitatem, sed futuram illam inquirimus.

15 Per ipsum igitur assiduè offeramus Deo sacrificium laudis, id est, fructum labiorum celebrantium nomen ejus.

16 Beneficentiae verò et communicationis ne obliviscimini: talibus enim victimis delectatur Deus.

17 Obedite doctoribus vestris, et obsecundate: excubant enim ipsi pro animabus vestris tanquam rationem reddituri; ut cum gaudio hoc faciant, et non gementes: id enim est vobis inutile.

18 Orate pro nobis; confidimus

CAP. I. ACOBUS, Dei ac Domini Jesu Christi servus, duodecim tribubus

JA

dispersis, salutem :

2 Pro summo gaudio ducite, fratres mei, quoties in tentationes varias incideritis;

3 Mud scientes, explorationem fidei vestrae efficere tolerantiam.

4 Caeterùm tolerantia opus perfectum habeat, ut sitis perfecti et integri, ita ut nihil vobis desit.

5 Quòd si cui vestrûm deest sapienia, postulet à Deo, qui dat eam om

nibus benignè, nec exprobrat; et dabitur ei.

6 Sed postulet cum fide, nihil addubitans; nam qui disceptat, similis est fluctui maris, qui ventis agitatur et jactatur.

7 Non enim existimet homo ille se quicquam accepturum à Domino: 8 Ut qui sit vir animo duplici, et inconstans in omnibus viis suis.

9 Porrò, frater, qui est bumilia conditionis, glorietur a sublimitata suâ :

10 Qui verò dives est, in submis

stone sui: quoniam veluti flos herbae praeteribit.

11 Nam, ut exortus est sol cum aestu, arefecit herbam, et flos illius decidit, et spectabilis decor ipsius periit: ita et dives in viis suis marces

cet.

12 Beatus est vir qui tolerat tentationem: quoniam quum probatus fuerit compertus, accipiet coronam vitae, quam promisit Dominus iis à quibus ipse diligitur.

13 Nemo, quum tentatur, dicat, A Deo tentor : nam Deus tentari malis non potest, nec quemquam

tentat.

fectam illam legem libertatis, et per. manserit in ea, quia non fuerit auditor obliviosus, sed actor operis, is, inquam, beatior erit in opere suo.

26 Siquis videtur religiosus esse inter vos, non fraenans linguam suam, sed suum ipsius cor seducens, hujus vana est religio.

27 Religio pura et incontaminata apud Deum et Patrem, haec est, Invisere orphanos et viduas in afflictione ipsorum, et immaculatum sese servare a mundo.

CAP. II.

RATRES mei, ne cur expecta

escatur.

15 Deinde cupiditas, posteaquam concepit, parit peccatum: peccatum verò peractum gignit mortem.

16 Ne errate, fratres mei dilecti.

17 Omnis donatio bona, et omne perfectura donum, est supernè, descendens à Patre luminum, apud quem non inest transmutatio, aut conversionis obumbratio.

18 Is quia voluit, progenuit nos sermone veritatis, ut essemus primitiae quaedam suarum creaturarum.

19 Itaque, fratres mei dilecti, sit omnis homo velox ad audiendum, tardus ad loquendum, tardus ad iram; 20 Nam ira viri justitiam Dei non exsequitur.

21 Quapropter, abjectis omnibus sordibus et excremento malitiae, cum lenitate recipite insititium illum sermonem, qui potest servare animas

vestras.

22 Estote verò actores sermonis ; nec estote auditores solùm, falsò ratiocinando fallentes vosmetipsos.

23 Nam siquis audit sermonem, et eam non praestat, is similis est viro consideranti faciem suam nativam in speculo;

24 Nam simul atque consideravit seipsum, abiit, et statim oblitus est qualis esset.

25 At is qui introspexerit in per

ni nostri Jesu Christi gloriosi.

2 Nam siquis in coetum vestrum ingrediatur, aureum gestans annulum veste splendidâ; ingrediatur autem et pauper cum sordidâ veste;

3 Et respexeritis ad eum qui vestem gestat splendidam, et dixeritis ei, Tu sede hic pulchrè; pauperi verò dicatis. Tu sta illic, aut sede hìc subter scabellum meum:

4 Nonne discrimen feceritis apud vos, et facti fueritis judices perverse deliberantes?

5 Audite, fratres mei dilecti, Nonne Deus elegit pauperes mundi hujus, ut fierent divites fide, et haeredes regni quod promisit iis qui ipsum diligunt?

6 At vos contumeliâ affecistis pauperem. Nonne divites per tyrannidem opprimunt vos, et trahunt vos ad tribunalia?

7 Nonne blasphemant praeclarum illud nomen, à quo estis cognominati? 8 Quòd si legem regiam praestatis secundùm scripturam, Diliges proximum tuum ut teipsum, benefacitis:

9 Sin verò personam respicitis, peccatum committitis, et redarguimi. ni à lege veluti transgressores.

10 Quisquis enim totam legem servaverit, impegerit autem in uno, omnibus tenetur.

11 Nam qui dixit, Ne moecheris, dixit etiam, Ne occidas. Quod si

non fueris moechatus, occideris autem, factus es transgressor legis.

12 Ita loquimini et ita facite, ut per legem libertatis judicandi.

mortuum est, ita et fides illa quae es1 absque operibus mortua est.

16 Dicat autem eis aliquis vestrûm, Abite cum pace, calescite, et saturamini; non tamen dederitis eis quae sunt apta corpori, quae erit utilitas?

17 Ita quoque fides, si opera non habeat, mortua est per se.

18 Quinimo dicet aliquis, Tu fidem habes, et ego opera habeo: oscende mihi fidem tuam absque operibus tuis, et ego ostendam tibi ex operibus meis fidem mean.

19 Tu credis Deum unum esse: rectè facis daemonia quoque istud credunt, et horrescunt.

20 Vis verò nosse, homo vane, fidem quae est absque operibus mortuam esse?

21 Abrahamus pater ille noster nonne ex operibus justificatus est, quum obtulisset Isaacum filium suum super altare?

22 Vides fidem administram fuisse operum ipsius, et ex operibus fidem perfectam fuisse?

23 Itaque impleta est scriptura quae dicit, Credidit autem Abrahamus Deo, et imputatum est ei ad justitiam, et amicus Dei vocatus est.

24 Videtis igitur ex operibus justiteari hominem, et non ex fide tantum.

25 Similiter autem etiam Rahab illa meretrix, annon ex operibus jusbficata est, quum accepisset nuncios ülos, et alià vià emisisset?

26 Nam sicut corpus absque spiritu

CAP. III.

E estote multi doctores, fratres mei, scientes fore, ut gravius judicium auferamus.

2 In multis enim impingimus cune ti. Siquis in sermone non impit. git, hic perfectus est vir, ut qui pos sit fraeno moderari totum etiam corpus.

3 Ecce, equis fraena in ora inunittimus, ut obediant nobis, et totum corpus eorum circumagimus.

4 Ecce, naves quoque, quum tantae sint, et à ventis saevis agitentur, circumaguntur à minimo gubernaculo, quocunque impulsus gubernatoris voluerit:

5 Ita et lingua pusillum membrum est, et sese effert magnifice: Ecce. exiguus ignis quantam materiam incendit!

6 Et lingua flamma est, et mundus iniquitatis: ita, inquam, lingua constituta est inter membra nostra, maculans totum corpus, inflammans rotam geniturae nostrae, et inflammata à gehennâ.

7 Omnis enim natura et ferarum et volucrum, serpentiumque et marinorum, domatur et domita est à natura humanâ :

8 Linguam autem nullus hominum domare potest; malum est quod coercere non possis: plena est veneno mortifero.

9 Per ipsam benedicimus Deo et Patri, et per ipsam maledicimus ho minibus qui ad similitudinem De conditi sunt.

10 Ex eodem ore procedit benedictio et maledictio. Non oportet fratres mei, haec ita fieri.

11 Num fons ex eodem foraming fundit dulcem et amaram aquam ?

12 Num potest, fratres mei, ficus oleas edere, aut vitis ficus? ita neque salsa dulcem aquam potest edere.

13 Quis sapiens et scientiâ praeditus est inter vos? demonstret ex bons

conversatione opera sua cum mansuetudine sapientiae.

14 Quòd si invidiam amaram habetis, et irritationem in corde vestro, ne gloriamini, et ne mendaces estote adversùs veritatem.

15 Non est enim ista sapientia supernè descendens, sed terrena, animalis, daemoniaca.

16 Ubi enim invidia est et rixa, ibi tumultuatio, et omne opus pra

yum.

17 Quae autem superuè est sapientia, primùm quidèm pura est, deinde pacifica, moderata, obsequens, plena misericordiae, et fructuum bonorum, absque disceptatione, sine simulatioze.

18 Fructus autem justitiae seritur cum pace iis qui dant operam paci.

UND

CAP. IV.

NDE bella et pugnae inter vos? nonne hinc, nimirum ex voluptatibus vestris, quae militant in membris vestris?

2 Concupiscitis, et non habetis: invidetis et ambitis, nec potestis assequi: pugnatis et bellatis, nec obtinetis, propterea quòd non petitis.

3 Petitis, et non accipitis, eò quòd malè petatis, ut in voluptates vestras insumatis.

4 Adulteri et adulterae, nescitis amicitiam mundi inimicitiam esse ad versùs Deum? Quicunque ergo voluerit amicus esse mundi, inimicus Dei constituitur.

5 An putatis scripturam inaniter dicere, Ad invidiam fertur spiritus qui sedem posuit in nobis?

6 Sed majorem offert gratiam; quia dicit, Deus superbis resistit, submissis autem dat gratiam.

7 Subjicite igitur vos Deo; resistite diabolo, et fugiet à vobis.

8 Appropinquate Deo, et appropinquabit vobis: emundate manus, peccatores; et purificate corda, duplices animo.

9 Sensu miseriae tangimini, et lugete, et flete: risus vester in luctum

convertatur, et gaudium in mɔero

rem.

10 Submittite vos in conspectu Do mini, et extollet vos.

11 Ne alii adversùs alios loquimini, fratres qui loquitur contra fratrem, quique damnat fratrem suum, loquitur contra legem, et damnat is gem: quòd si damnas legem, non es observator legis, sed judex.

12 Unus est legislator qui potest servare et perdere tu quis es, qui damnas alium?

13 Age nunc qui dicitis, Hodie ve cras proficiscemur in illam urbem, et agemus ibi annum unum, et merca bimur, et lucrabimur.

14 Qui ignoratis quid futurum sit postero die: quae est enim vita vestra? vapor enim est qui ad exiguum tempus apparet, et deinde evanescit.

15 Pro eo quod dicere debuistis, Si Dominus voluerit, et vivamus, faciemus hoc aut illud.

16 Nunc autem gloriamini de arrogantiâ vestra: omnis ejusmodi gloriatio mala est.

17 Igitur qui noverit rectè facere, nec facit, hic peccato tenetur.

2 Divitiae vestrae putrefactae sunt. vestimenta vestra sunt à tineis vorata:

3 Aurum et argentum vestrum aerugine vitiatum est, et aerugo eorum testabitur adversùm vos, et exe. det carnes vestras velut ignis: the saurum congessistis in ultimos dies.

4 Ecce, merces operariorum, qu messuerunt regiones vestras, per vos interversa, clamat: et vociferationes eorum qui messuerunt, in aures Do mini Sabaoth introïerunt.

5 In deliciis vixistis super terram, et lacivistio: enutrîstis corda vestra, ut in die epuli.

6 Condemnâstis, occidistis justum non resistit vobis.

7 Patientes igitur estate, fratres