Sanguine multo rubicunda gerunt, Vocor in silvas: hac, hac pergam, PHADRA. NUTRIX. PHEDRA. Magna vasti Creta dominatrix freti! 85 Cujus per omne litus innumere rates Tenuere pontum, quidquid Assyria tenus Tellure Nereus pervium rostris secat; Cur me in penates obsidem invisos datam, Hostique nuptam, degere ætatem in malis 90 Lachrimisque cogis? profugus en conjux abest, Præstatque nuptæ, quam solet, Theseus fidem. Fortis per altas, invii retro lacus Vadit tenebras miles audacis proci, Solio ut revulsam regis inferni abstrahat, 95 Pergit furoris socius; haud illum timor, Pudorque tenuit; stupra, et illicitos toros Acheronte in imo quærit Hippolyti pater. Sed major alius incubat mæste dolor: Non me quies nocturna, non altus sopor 100 Solvere curis alitur et crescit malum, Et He a preza levada: rubicundo Com muito sangue os cães tem o focinho, As choças vai buscando. Oh Deosa, ajuda! Он SCENA II. FEDRA, AMA. FEDRA. OH grão Creta do vasto Mar senhora! Por cuja costa immensas Náos imperão Meu Esposo anda errante, e á Esposa sua 90 A fé, que sempre uzou, Theseo lhe guarda: Nas trevas da Lagoa irremeavel, Caminha socio d'atrevido amante, Pra a Rainha roubar do Averno ao Solio; 95 O não impede; estupros, adulterios No fundo Ach'ronte busca o Pai d' Hippolyto. O socego da noite, o doce somno Não me tira os cuidados; mal intenso Se Et ardet intus; qualis Ætnæo vapor Quo tendis, anime? quid furens saltus amas? Peccare noster novit in silvis amor. Genitrix, tui me miseret; infando malo Suas 100 Se nutre, crece, e dentro de mim arde; Co' as Atticas matronas ante as Aras; Que queres, Coração? que aos bosques foges? Da desgraçada Mái sinto os furores. Aprendeo nosso amor a errar nas selvas! 115 Mai infeliz! e quanto te lamento! Por nefanda paixão arrebatada Do feroz gado o general valente Tu amaste atrevida; era terrivel, O jugo não soffria, adultro era, 120 E conductor d' indomita manada; Mas conhecia amor!... O que me abraza Do odiado Sol, em nós se vinga Cii Co 125 Suasque; probris omne Phœbeum genus Onerat nefandis: nulla Minois levi Defuncta amore est; jungitur semper nefas.. NUTRIX. Thesea conjux, clara progenies Jovis, Nefanda casto pectore exturba ocius, 130 Extingue flammas; neve te dire spei Præbe obsequentem. Quisquis in primo obstitit Pepulitque amorem, tutus ac victor fuit; Qui blandiendo dulce nutrivit malum, Sero recusat ferre, quod subiit, jugum. 135 Nec me fugit, quam durus, et veri insolens Ad recta flecti regius nolit tumor. Quemcumque dederit exitum casus, feram: Fortem facit vicina libertas senem. Obstare primum est velle, nec labi via: 140 Pudor est secundus nosse peccandi modum. Quo misera pergis? quid domum infamem aggravas, Superasque matrem? majus est monstro nefas; Nam monstra fato, moribus scelera imputes. Si, quod maritus supera non cernit loca, 145 Tutum esse facinus credis, et vacuum metu, Erras: teneri crede Lethæo abditum Thesea profundo, et ferre perpetuam. Styga; |