PSALMUS 139. Verúmtamen justi confiteJusti auxilium Deiimplorantis, tábunt recti cum vultu tuo. * et habibuntur nómini tuo; oratio...Malorum cladis et sanctorum triumphi prædictio. Ant. Deus meus es tu: exauRIPE me, Dómine, ab hó- di, Dómine, vocem depreca Emine malo : à viro iniquo tiónis meæ. Ps. éripe me. 139 Capitulum. Hebr. 13. OMINUS Jesus, ut sanctifi in corde, totâ die constitué-D caret per suum sánguinem Qui cogitavérunt iniquitátes bant prælia. Acuérunt linguas suas sicut serpentis: *venénum áspidum sub lábiis eórum. Custódi me, Dómine, de manu peccatóris;* et ab homínibus iniquis éripe me. Qui cogitavérunt supplantáre gressus meos: * abscondérunt superbi láqueum mihi; Et funes extendérunt in láqueum: * juxtà iter scándalum posuérunt mihi. Dixi Dómino: Deus meus es tu; * exaudi, Dómine, vocem deprecatiónis meæ. Divisio Psalmi 139. DOMINE, Dómine, virtus pópulum, extrà portam passus est. Exeámus igitur ad eum extrà castra, impropérium cjus portantes. HYMNUS. Peccáta,quos premut, jugo: Divína mundi víctima, Sic ergo, Christe, nos amas! salútis meæ, * obumbrasti super caput meum in die belli. Ne tradas me, Dómine, à desiderio meo peccatóri: cogitavérunt contrà me; ne derelinquas me, ne fortè exaltentur. Qui nos creávit laus Patri ; Caput circuitus eórum ; * Qui nos redémit Fílio : labor labiórum ipsórum opé-Fovens redemptos grátiâ, riet eos. Cadent super eos carbónes: in ignem dejícies eos; * in misériis non subsistent. Vir linguósus non dirigétur in terrâ ; *virum injustum mala cápient in intéritu. Cognóviquià fáciet Dóminus judícium inopis, et vindictam páuperum. Sit par tibi laus, Spíritus. Amen. . Clamávi ad te, Dómine, totâ die: R. Expandi ad te manus meas. Ps. 87. Ad Mag. Ant. 8. G. Si quis non amat Dóminum nostrum Jesum Christum, sit anathéma. 1. Cor. 16. AD COMPLETORIUM. PSALMUS 37. Peccatoris poenitentis gemitus de sceleribus commissis; rogat Deum ut avertat à se pœnas peccatis debitas. Do OMINE, ne in furore tuo árguas me, * neque in irâ tuâ corrípias me; Quóniam sagittæ tuæ infixa sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam. Non est sánitas in carne meâ à fácie iræ tuæ: * non est pax ossibus meis à fácie peccatórum meórum. Quóniam iniquitátes meæ supergressæ sunt caput meum: *et sicut onus grave gravátæ sunt super me. Putruérunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, à fácie insipiéntiæ meæ. Miser factus sum et curvátus sum usquè in finem: totâ die contristátus ingrediébar. Quóniam lumbi mei impléti sunt illusiónibus; et non est sánitas in carne mes. Afflictus sum et humiliátus sum nimìs: * rugiébam à gémitu cordis mei. Domine, ante te omne desidérium meum; et gémitus meus à te non est absconditus. Cor meum conturbátum est, dereliquit me virtus mea,* et lumen oculórum meórum, et ipsum non est mecum. Divisio Psalmi 37. AMICI adversùm me appropinquavérunt et stetérunt. PARS AUTUMNALIS Et qui juxta me erant, de longè stetérunt; * et vim faciébant qui quærébant ánima mea. Et qui inquirébant mala mihi, locúti sunt vanitátes, * et dolos totâ die meditabantur. Ego autem tanquàm surdus non audiébam, et sicut mutus non apériens os suum. Et factus sum sicut homo non áudiens, * et non habens in ore suo redargutiónes. Quóniam in te, Dómine, sperávi:* tu exáudies me, Dómine Deus meus. Quià dixi: Nequandò supergáudeant mihi inimíci mei; * et, dum commoventur pedes mei, super me magna locúti sunt. Quóniam ego in flagella parátus sum; et dolor meus in conspectu meo semper. * Quóniam iniquitátem meam annuntiábo; et cogitábo pro peccáto meo. Inimíci autem mei vivunt, et confirmáti sunt super me; * et multiplicáti sunt qui odérunt me iníquè. Qui retribuunt mala pro bonis detrahébant mihi; * quóniàm sequébar bonitátem. Ne derelinquas me, Dómine Deus meus, * ne discésseris à Conculcavérunt me inimíci | suórum. Veníte adorémusmei totâ die, * quóniàm multi Sap. 10. bellantes adversùm me. Ab altitúdine diéi timébo; * ego verò in te sperábo. In Deo laudábo sermónes meos, in Deo sperávi: *non timébo quid fáciat mihi caro. Totâ die verba mea execrabantur: * adversùm me omnes cogitationes eórum in malum. Inhabitábunt et abscondent: *ipsi calcaneum meum observábunt. Sicut sustinuérunt ánimam meam, pro nihilo salvos fácies illos: in irâ pópulos cofringes. Deus, vitam meam annuntiávi tibi : * posuisti lácrymas meas in conspectu tuo, sicut et in promissióne tuâ. Tunc convertentur inimíci mei retrorsùm in quâcumque die invocávero te. Ecce cognóvi Deus meus es. * quánlàm In Deo laudábo verbum : * in Dómino laudábo sermónem. In Deo sperávi, non timebo quid faciat mihi homo. In me sunt, Deus, vota tua, * reddam laudatiónes tibi: quæ Quóniam eripuisti ánimam meam de morte, et pedes meos de lapsu, ut pláceam coràm Deo in lúmine vivéntium. Ant. In te, Dómine, sperávi: tu exáudies me, Dómine Deus meus. Ps. 37. SABBATO. AD OFFICIUM NOCTURNUM. Invitat. Dóminum reddentem justis mercédem labórum Psalmus Veníte. HYMNUS. ECENS ab auctóris manu, Primus parens mortálium Curis solútus anxiis, Dies agebat cándidos. Mox, pœna peccáti, labor Cum patre natos óbruit: Hinc terra, cultóris manu Versanda, spínas prótulit. Omnes dolóris filii, Omnes labóri náscimur: Inter labóres vívimus; Labóre vitam claudimus. At non caret fructu labor; Factus medela críminis, Corpus domat, cor érigit, Et munit ad coelum viam. Qui nos corónat laus Patri; Qui nos redémit Fílio: Almâ juvans nos grátiâ, Sit par tibi laus, Spíritus. Amen. PRO I. NOCTURNO. Ant. 6. F. Potestas Dei est. De Bu PSALMUS 40. Judæis hostibus, et præsertim de Juda perfidia conqueritur Christus: opem quærit à Patre suumque prædicit triumphum. Beatus qui Cruce Christi non scandalizatur. EATUS qui intélligit super egénum et pauperem; *in die malâ liberábiteum Dóminus. Dóminus conservet eum, et vivíficet eum ; et beátum fáciat eum in terrâ, et non tradat eum in animam inimicóru ejus. Dóminus ferat illi suopem * uniper lectum dolóris ejus : versum stratum ejus versasti in infirmitáte ejus. * Ego dixi: Dómine, miserére mei; sana ánimam mea, quia peccávi tibi. et Inimici mei dixérunt mala mihi: Quandò moriétur, * períbit nomen ejus? Et si ingrediebátur ut vidéret, vana loquebátur: cor ejus congregávit iniquitátem sibi. Egrediebátur foras, et loquebátur in idipsum. * Os meum loquétur sapién- tiam, Inclinábo in parábolam aurem meam : apériam in psaltério propositiónem meam. Cur timébo in die malâ? * iniquitas calcánei mei circúmdabit me. Qui confidunt in virtúte suâ, et in multitúdine divitiarum suárum gloriantur. Frater non rédimit, rédimet homo : * non dabit Deo placatiónem suam, Et prétium redemptiónis ánimæ suæ: * et laborábit in æternum, et vivet adhuc in finem. Divisio Psalmi 48. In Deo salutáre meum, et E timúeris cùm dives fac- glória mea:* Deus auxílii mei; Ntus merit homo, Yet cum et spes mea in Deo est. multiplicáta fúerit glória domûs ejus. Quóniam cùm interierit, non sumet ómnia; neque descendet cum eo glória ejus. Quià ánima ejus in vitâ ipsíus benedicétur: confitébitur tibi cùm beneféceris ei. Introíbit usquè in progénies patrum suórum; et usquè in æternum non vidébit lumen. Homo, cùm in honóre esset, non intellexit : * compa omnis con Speráte in eo, gregátio pópuli; effúndite coràm illo corda vestra: * Deus adjútor noster in æternum. Verumtamen vani filii hóminum, mendáces fílii hominum in statéris, ut decipiant ipsi de vanitáte in idipsum. * Nolíte speráre in iniquitáte, et rapínas nolíte concupíscere: * divítiæ si áffluant, nolíte cor appónere. Semel locútus est Deus, duo rátus est jumentis insipiénti-hæc audivi; quià potestas Dei bus, et símilis factus est illis. PRO II. NOCTURNO. PSALMUS 61. Non in terrenis opibus, sed in uno Deo sperandum. Justus Deus cuique secundùm merita retribuet. Noma mea? JONNE Deo subjecta erit ánima * ab ipso enim salutáre meum. Nam et ipse Deus meus, et salutáris meus : * susceptor meus, non movébor ámpliùs. Quousque irrúitis in hóminem? interficitis universi vos tanquàm paríeti inclináto, et macéria depulsæ? Verumtamen prétium meu cogitavérunt repellere; cucurri in siti: ore suo benedicébant, et corde suo maledicébant. Verumtamen Deo subjecta esto, ánima mea; * quóniam ab ipso patientia mea. est, et tibi, Dómine, misericórdia; * quià tu reddes unicuíque juxta ópera sua. PSALMUS 63. Justi contrà hostiles insidias et calumnias opem divinam implorantis, oratio. Hostium 'illorum oppressionem prædicit. EXA XAUDI, Deus, oratiónem meam cùm déprecor: * à timóre inimíci éripe ánimam mcam. * Protexisti me à conventu malignantium, à multitúdine operántium iniquitátem ; Quià exacuérunt ut gládium linguas suas:* intendérunt arcum rem amáram, ut sagittent in occultis immaculátum. Súbitò sagittábunt eum, et non timébunt; * firmavérunt sibi sermónem nequam. Narravérunt, ut abscónde vidébit eos? Quià ipse Deus meus, et Sal-rent láqueos: * dixérunt : Quis vátor meus; * adjútor meus, non emigrábo. Scrutáti sunt iniquitátes: * |