Metodyka historyi literatury polskiej

Przednia okładka
Wydawn. "Przeglądu Pedagogicznego,", 1900 - 293

Z wnętrza książki

Spis treści


Inne wydania - Wyświetl wszystko

Kluczowe wyrazy i wyrażenia

Popularne fragmenty

Strona 27 - Człowieku, sługo wieczny! bo nietylko zmysły, Ale i sądy twoje od drugich zawisły: Pierś dziecinną ojcowskie napełniają czucia; Gdyś młody, uciskają zwyczajów okucia; Nieraz myślisz, że zdanie urodziłeś z siebie, A ono jest wyssane w macierzystym chlebie, Albo niem nauczyciel poił ucho twoje, Zawżdy część własnej duszy mieszając w napoje.
Strona 226 - Wiadomości historyczno-krytyczne do .dziejów literatury polskiej, o pisarzach polskich, także postronnych, którzy w Polscze albo o Polscze pisali, oraz o ich dziełach, z roztrząśnieniem wzrostu i różnej kolei ogólnego oświecenia, jako też szczególnych nauk w narodzie polskim
Strona 96 - ... nienawidź — oni w nienawiści, Gniewie i wzgardzie mają swe korzyści, Tak że nareszcie czasem z nas niejedna, Tracąc cierpliwość, tracąc głowę, biedna, Znudzona walką, ze wszech stron ściśnięta, Musi pokochać, by pozbyć natręta. ANIELA Na cóż mi mówisz, co ja wiem dokładnie; Znam dobrze mężczyzn, ten ród krokodyli, Co się tak czai, tak układa snadnie, By zyskać ufność i zdradzić po chwili.
Strona 277 - Literatura jest to owoc duchownego życia narodu, zwierciadło, w którym całe jego oblicze najwyraźniej odbija się. Żaden inny pomnik przeszłości tak głęboko w duszę ludzką nie sięga; bo w mowie największe tajemnice duszy i serca ludzkiego łatwo wcielają się.
Strona 153 - Księdza Lelong; ale on idzie przez tytuły, Ja przez alfabet. Trzeci, czwarty, piąty, szósty Wszelkich polskich autorów ma, także litewskich, Inflanckich i kurlandzkich, pruskich, siódmy — śląskich, Ósmy indicem na nie, tytułów porządkiem, Dziewiąty zaś wyrazi same rękopisma; A ten jest podzielony na trzy części: w pierwszej Są te, co mam zebrane; w drugiej te, com widział, W trzeciej te, com nie widział, lecz znalazłem wzmiankę W różnych księgach wydanych jak i niewydanych.
Strona 9 - Przyczyną tej wielkiej szkody w ogólnym postępie oświaty narodowej jest bez wątpienia coraz głośniejsze mniemanie, na hańbę literatury dość powtarzane, że powołanie nauk pięknych jest zabawa i kwiaty; dopóki to zgubne mniemanie wykorzenionym nie będzie, niechby się...
Strona 199 - ... zdolnościom i skłonnościom ich grupy ; że środowisko duchowe, jak środowisko, fizyczne, działa na każdą jednostkę ciągłymi pobudzeniami i powściągami; że jednym nie dozwala się rozwinąć, innym zaś pomaga do bujnego rozrostu w miarę zgodności lub niezgodności pomiędzy nim a nimi; że ta głucha praca jest także pewnym doborem i że wskutek szeregu zmian i przekształceń niedostrzegalnych, przewaga środowiska wprowadza na widownię dziejową artystów, filozofów, reformatorów...
Strona 11 - ... moralne istnienie narodu, ożywiać ducha synów jego, na niej polega usposobienie serca i duszy. Tamte dopełniają niejako powinności ojca, który zewnątrz domu stara się o utrzymanie i zamożność rodziny, ta wyobrażać może troskliwą matkę, która wychowuje jej członków, wpaja pierwszą moralność, dostrzega zwyczajów domowych, zgoła jest wewnętrz- 2o na uciechą, pożytkiem i ozdobą rodziny.
Strona 193 - ... jego działań, czy politycznych, czy literackich, jest zasadą pewne uczucie, które lud wyraża ogólnym znakiem, nazywając jednego poczciwym, drugiego chciwym, trzeciego dumnym etc., iz tego nazwiska, jeśli jest słusznie nadane, można najlepiej wszystkie działania człowieka tłumaczyć — tak i potrzeb, i dążeń narodowych jest zasadą pewna myśl, pewne powszechne uczucie. Póki trwa ta myśl, to uczucie póki wszystkich ożywia, poty narody żyją i rosną; z jej osłabieniem chorują,...
Strona 276 - Tu trzeba bystrego pojęcia, któreby za najmniejszy cień chwytało; imaginacyi. zdolnej dokończyć obraz, którego kawałek tylko i jakby przez mgłę ujrzeć zdarzyło się; zapału, który ożywia; zimnego rozsądku, któryby rozbiegłe pióro wstrzymał, zbyt mocno nałożone farby złagodził; potrzeba mieć rozum, opatrzony siłą skeptycyzmu, która obala, i siłę twórczą rozumu, która buduje; potrzeba wszystko przeczytać, wszystko wiedzieć, a potem wszystko zapomnieć (?), aby się...

Informacje bibliograficzne